Ang Kahon sang Kasugtanan sang Dios didto sa mga Filistinhon
1Sang naagaw sang mga Filistinhon ang Kahon sang Dios, gindala nila ini halin sa Ebenezer pakadto sa Ashdod. 2Dayon gindala nila ini sa templo ni Dagon nga ila dios-dios kag ginbutang sa iya tupad. 3Aga pa gid sang madason nga adlaw, nakita sang mga taga-Ashdod ang imahen ni Dagon nga nagahapa sa atubangan sang Kahon sang Ginoo. Ginpatindog nila ini kag ginbalik sa iya nahamtangan. 4Pero sang madason nga aga, nakita naman nila ini nga nagahapa sa atubangan sang Kahon sang Ginoo. Ang iya ulo kag duha ka kamot nautod, kag ara ini sa may puwertahan dampi; ang iya lang lawas ang nabilin. 5Amo gani nga hasta subong ang mga pari ni Dagon kag ang mga nagasulod sa iya templo didto sa Ashdod wala nagatapak sa puwertahan dampi.
6Ginsilutan sang Ginoo ang mga taga-Ashdod sing puwerte gid kag ang mga lugar sa palibot sini. Ginpatubuan sila sang Ginoo sang tumor sa pagpaantos sa ila. 7Sang makita sang mga taga-Ashdod ang mga nagakalatabo, nagsiling sila, “Indi dapat nga magpabilin diri sa aton ang Kahon sang Dios sang Israel tungod nga ginasilutan niya kita kag si Dagon nga aton dios.” 8Gani ginpatawag nila ang tanan nga pangulo sang mga Filistinhon kag ginpamangkot, “Ano ang himuon naton sa Kahon sang Dios sang Israel?” Nagsabat sila, “Dal-on ini sa Gat.” Gani gindala nila sa Gat ang Kahon sang Dios sang Israel.
9Pero sang nag-abot na ini didto, ginsilutan man sang Ginoo ang katawhan sang sadto nga banwa. Nagsinala-sala gid sila kay ginpatubuan man sila sang Ginoo sang mga tumor, bata man ukon tigulang. 10Gani ginpadala nila sa Ekron ang Kahon sang Dios. Kag samtang ginapasulod ini sa Ekron, nagreklamo ang katawhan sang Ekron. Siling nila, “Gindala nila diri ang Kahon sang Dios sang Israel agod patyon kita tanan.” 11Gani ginpatawag nila ang tanan nga pangulo sang mga Filistinhon kag ginsilingan, “Ibalik ninyo ang Kahon sang Dios sang Israel sa iya lugar, kay kon indi, magakalamatay kami tanan.” Amo ina ang ila ginsiling tungod kay nagsugod na ang puwerte nga pagsilot sang Dios sa ila banwa. Nagsinala-sala sila kay madamo ang nagkalamatay. 12Ang mga wala nagkalamatay gintubuan sang tumor, kag ang ila pagpangayo sang bulig nakaabot sa langit.
A arca em Asdode e em Ecrom
1-2Os filisteus levaram pois a arca de Deus do campo de batalha em Ebenezer para o templo do seu ídolo Dagom na cidade de Asdode. 3Mas no dia seguinte, quando os cidadãos daquela localidade vieram vê-la logo pela manhã, verificaram que Dagom tinha caído com o rosto virado para o chão perante a arca de Senhor e levantaram-no. 4Contudo, na manhã seguinte aconteceu a mesma coisa. O ídolo tinha caído novamente sobre o seu rosto perante a arca do Senhor. Só que desta vez tinha a cabeça e as mãos separadas do resto do corpo, caídas no limiar da porta da entrada. Somente o tronco tinha ficado intacto. 5É por isso que até ao dia de hoje nem os sacerdotes nem os adoradores de Dagom em Asdode, quando entram no seu templo, pisam o limiar da entrada.
6Então o Senhor começou a castigar duramente o povo de Asdode e das localidades circunvizinhas, por meio de uma praga de tumores. 7Quando o povo se deu conta do que estava a acontecer, exclamou: “Não podemos conservar aqui mais tempo a arca do Deus de Israel, porque a mão de Deus está a pesar duramente sobre todos nós assim como sobre o nosso deus Dagom!”
8E foram convocados os governadores das cinco cidades dos filisteus para uma conferência para decidirem o que fazer da arca. Resolveram então levá-la para Gate. 9Quando a arca lá chegou, o Senhor começou a castigar o povo dali, tanto novos como velhos, com uma praga de tumores, gerando-se um enorme pânico coletivo. 10Enviaram pois a arca a Ecrom. Mas também o povo daquele lugar, quando a viu chegar, clamou: “Estão a trazer a arca do Deus de Israel para aqui para nos matarem!” 11Por isso, convocaram novamente os governadores e foi-lhes pedido que mandassem a arca do Deus de Israel de volta para o seu país, se não toda a povoação acabaria por morrer. Porque já a praga tinha começado e se espalhava um grande terror por toda a cidade. 12Os que não tinham morrido estavam às portas da morte, gravemente doentes, e havia choro por toda a parte.
