Wala Pagpatya ni David si Saul
1Sang pagbalik ni Saul halin sa pagpakig-away sa mga Filistinhon, ginsugiran siya nga didto si David sa kamingawan sang En Gedi. 2Gani nagpili siya sang 3,000 ka tawo halin sa bug-os nga Israel kag naglakat sa pagpangita kay David kag sa iya mga tinawo malapit sa kabatuhan nga ginatineran sang mga kanding nga talunon. 3Nakaabot si Saul sa toril sang mga karnero sa higad sang dalan, nga sa diin may kuweba didto. Nagsulod si Saul sa kuweba sa pagpamus-on. Didto gali sa sulod nga bahin sang kuweba nagapanago si David kag ang iya mga tinawo. 4Nagsiling ang mga tinawo ni David sa iya, “Amo na gid ini ang tion nga ginsiling sang Ginoo nga igatugyan niya sa imo ang imo kaaway kag bahala ka kon ano ang imo gusto nga himuon sa iya.” Dayon hinay-hinay nga nagpalapit si David kay Saul kag gin-utod niya ang punta sang bayo ni Saul nga wala niya mabatyagi. 5Pero pagkatapos sadto ginkonsensya si David sa iya nga pag-utod sang punta sang bayo ni Saul. 6Nagsiling siya sa iya mga tinawo, “Kabay pa nga indi magtugot ang Ginoo nga maghimo ako sing malain sa akon agalon, ang ginpili sang Ginoo nga maghari.” 7Sa sining ginhambal ni David ginsabdong niya ang iya mga tinawo, kag wala niya sila pagtuguti nga salakayon si Saul. Naghalin si Saul sa kuweba kag naglakat.
8Dayon nagguwa si David sa kuweba kag gintawag si Saul, “Mahal nga Hari!” Sang magbalikid si Saul, nagluhod si David bilang pagtahod sa iya. 9Nagsiling dayon si David kay Saul, “Ngaa nagapati ka sa mga tawo nga nagasiling sa imo nga nagatinguha ako sa pagpatay sa imo? 10Nakita mo mismo subong nga adlaw kon paano ka gintugyan sang Ginoo sa akon didto sa sulod sang kuweba. Ginsilingan ako sang iban ko nga mga tinawo nga patyon ka, pero wala ko ikaw pagpatya. Nagsiling ako sa ila nga indi ko pag-anhon ang akon agalon tungod kay ginpili siya sang Ginoo nga maghari. 11Amay, tan-awa ang bahin sang imo bayo nga akon ginauyatan. Gin-utod ko ang punta sang imo bayo pero wala ko ikaw pagpatya. Nagapamatuod ini nga wala ako sing tuyo sa paghalit sa imo ukon sa pagrebelde sa imo. Wala ako nakasala sa imo pero ginatinguhaan mo ako nga patyon. 12Kabay pa nga ang Ginoo amo ang magahukom sa aton nga duha, kag kabay pa nga balusan niya ikaw sa imo malain nga ginahimo sa akon. Pero ako indi gid mag-ano sa imo, 13subong sang hulubaton nga nagasiling, ‘Ang malaot lang nga tawo ang nagahimo sang malaot.’ Gani indi gid ako mag-ano sa imo. 14Ikaw nga hari sang Israel nagahingabot gid sa akon. Ngaa, sin-o gid bala ako? Pareho man lang ako sa patay nga ido ukon bitik. 15Kabay pa nga ang Ginoo amo ang magahukom sa aton kag magdesisyon kon sin-o ang may sala sa aton nga duha. Kabay pa nga talupangdon niya ako kag apinan kag luwason sa imo mga kamot.”
16Pagkatapos hambal ni David, nagsiling si Saul, “Ikaw gid bala ina David, anak ko?” Kag naghibi siya sing tudo. 17Nagsiling pa gid siya, “Mas matarong ka sang sa akon. Gintratar ko ikaw sing malain, pero ako gintratar mo sing maayo. 18Ginpakita mo sa akon subong nga adlaw ang imo kaayo. Gintugyan ako sang Ginoo sa imo, pero wala mo ako pagpatya. 19Ang iban iya kon makita nila ang ila kaaway, wala nila ini ginapabay-an nga makapalagyo. Kabay pa nga balusan ka sang Ginoo sa kaayo nga ginpakita mo sa akon subong nga adlaw. 20Nahibaluan ko nga mangin hari ka gid, kag ang ginharian sang Israel mangin malig-on sa imo paggahom. 21Karon, magsumpa ka sa akon sa ngalan sang Ginoo nga indi mo pagpamatyon ang akon mga kaliwat, agod indi madula ang ngalan sang akon pamilya.” 22Gani nagsumpa si David kay Saul. Dayon nagpauli si Saul, pero si David iya kag ang iya mga tinawo nagbalik sa ila palanaguan.
Davi Poupa a Vida de Saul
1Saul voltou da luta contra os filisteus e disseram-lhe que Davi estava no deserto de En-Gedi. 2Então Saul tomou três mil de seus melhores soldados de todo o Israel e partiu à procura de Davi e seus homens, perto dos rochedos dos Bodes Selvagens.
3Ele foi aos currais de ovelhas que ficavam junto ao caminho; havia ali uma caverna, e Saul entrou nela para fazer suas necessidades. Davi e seus soldados estavam bem no fundo da caverna. 4Eles disseram: “Este é o dia sobre o qual o Senhor falou a você:24.4 Ou “Hoje o Senhor está dizendo: ‘Entregarei nas suas mãos o seu inimigo para que você faça com ele o que quiser’ ”. Então Davi foi com muito cuidado e cortou uma ponta do manto de Saul, sem que este percebesse.
5Mas Davi sentiu bater-lhe o coração de remorso por ter cortado uma ponta do manto de Saul 6e então disse a seus soldados: “Que o Senhor me livre de fazer tal coisa a meu senhor, de erguer a mão contra ele, pois é o ungido do Senhor”. 7Com essas palavras Davi repreendeu os soldados e não permitiu que atacassem Saul. E este saiu da caverna e seguiu seu caminho.
8Então Davi saiu da caverna e gritou para Saul: “Ó rei, meu senhor!” Quando Saul olhou para trás, Davi inclinou-se com o rosto em terra 9e depois disse: “Por que o rei dá atenção aos que dizem que eu pretendo fazer-te mal? 10Hoje o rei pode ver com teus próprios olhos como o Senhor te entregou em minhas mãos na caverna. Alguns insistiram que eu te matasse, mas eu te poupei, pois disse: Não erguerei a mão contra meu senhor, pois ele é o ungido do Senhor. 11Olha, meu pai, olha para este pedaço de teu manto em minha mão! Cortei a ponta de teu manto, mas não te matei. Agora entende e reconhece que não sou culpado de fazer-te mal ou de rebelar-me. Não te fiz mal algum, embora estejas à minha procura para tirar-me a vida. 12O Senhor julgue entre mim e ti. Vingue ele os males que tens feito contra mim, mas não levantarei a mão contra ti. 13Como diz o provérbio antigo: ‘Dos ímpios vêm coisas ímpias’; por isso, não levantarei minha mão contra ti.
14“Contra quem saiu o rei de Israel? A quem está perseguindo? A um cão morto! A uma pulga! 15O Senhor seja o juiz e nos julgue. Considere ele minha causa e a sustente; que ele me julgue, livrando-me de tuas mãos”.
16Tendo Davi falado todas essas palavras, Saul perguntou: “É você, meu filho Davi?” E chorou em alta voz. 17“Você é mais justo do que eu”, disse a Davi. “Você me tratou bem, mas eu o tratei mal. 18Você acabou de mostrar o bem que me tem feito; o Senhor me entregou em suas mãos, mas você não me matou. 19Quando um homem encontra um inimigo e o deixa ir sem fazer-lhe mal? O Senhor o recompense com o bem, pelo modo com que você me tratou hoje. 20Agora tenho certeza de que você será rei e de que o reino de Israel será firmado em suas mãos. 21Portanto, jure-me pelo Senhor que você não eliminará meus descendentes nem fará meu nome desaparecer da família de meu pai”.
22Então Davi fez seu juramento a Saul. E este voltou para casa, mas Davi e seus soldados foram para a fortaleza.
