Gindala sa Templo ang Kahon sang Kasugtanan
(2 Cro. 5:2–6:2)
1Ginpatawag ni Haring Solomon sa Jerusalem ang mga manugdumala sang Israel kag ang tanan nga pangulo sang mga tribo kag mga pamilya sa Israel, sa pagkuha sang Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo halin sa Zion, ang Banwa ni David.8:1 Banwa ni David: Ini isa ka lugar nga parte sang Jerusalem. Tan-awa man sa 2 Sam. 5:7 kag 1 Har. 9:24. 2Nagkadto sila tanan kay Haring Solomon sang tion sang Piesta sang Pagpatindog sang mga Payag, sang bulan sang Etanim, nga amo ang ikapito nga bulan. 3-4Sang makatipon na ang tanan nga manugdumala sang Israel, ginkuha sang mga pari kag sang mga Levita8:3-4 mga Levita: Ini sila mga kabulig sang mga pari sa templo. ang Kahon sang Ginoo, pati ang Tolda nga Ginapakigkitaan kag ang mga balaan nga kagamitan sini, kag gindala nila ini tanan pataklad sa templo. 5Naghalad si Haring Solomon kag ang bug-os nga katilingban sang Israel sa atubangan sang Kahon sang Kasugtanan. Puwerte gid kadamo sang mga karnero kag mga baka nga ila ginhalad; indi ini maisip.
6Dayon gindala sang mga pari ang Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo sa lugar sini didto sa pinakasulod sang templo, sa Labing Balaan nga Lugar, sa may idalom sang mga pakpak sang mga kerubin. 7Nagahumlad ang mga pakpak sang mga kerubin, gani natabunan ang Kahon kag ang iya sini nga mga tukon nga pangtuwang. 8Ini nga mga tukon puwerte kalaba, nga ang iya mga punta makita sa Balaan nga Lugar, sa atubangan sang pinakasulod sang templo, pero indi ini makita sa guwa sang Balaan nga Lugar. Kag ari pa ini hasta subong. 9Wala sing iban nga sulod ang Kahon luwas sa duha ka malapad nga mga bato nga ginbutang ni Moises sang didto siya sa Horeb, sa diin ang Ginoo naghimo sang kasugtanan sa mga Israelinhon sang nagguwa sila sa Egipto.
10Sang nagguwa ang mga pari sa Balaan nga Lugar, may panganod nga naglikop sa templo sang Ginoo. 11Indi na makahimo ang mga pari sang ila buluhaton sa templo tungod sang panganod, kay ang gamhanan nga presensya sang Ginoo naglikop sa iya templo. 12Dayon nagpangamuyo si Solomon, “Ginoo nagsiling ka nga mapuyo ka sa gal-om. 13Karon nakapahimo na ako sang matahom gid nga templo para sa imo, nga sa diin makapuyo ka sa wala sing katapusan.”
Ang Mensahi ni Solomon sa Katawhan sang Israel
(2 Cro. 6:3-11)
14Dayon nag-atubang si Haring Solomon sa bug-os nga katilingban sang Israel nga nagatindog didto, kag ginbendisyunan niya sila. 15Nagsiling siya, “Dalayawon ang Ginoo, ang Dios sang Israel. Gintuman niya ang iya ginpromisa sa akon amay nga si David. Nagsiling siya sadto, 16‘Halin sang tion nga ginpaguwa ko ang akon katawhan nga mga Israelinhon sa Egipto, wala ako nagpili sang siyudad sa bisan ano nga tribo sang Israel agod patindugan sang templo para sa akon kadungganan. Ang akon ginhimo, ginpili ko si David nga magdumala sa akon katawhan nga mga Israelinhon.’
17“Gusto gid sang akon amay nga si David nga magpatindog sang templo para sa kadungganan sang Ginoo, ang Dios sang Israel. 18Pero nagsiling ang Ginoo sa iya, ‘Maayo man ina nga nagahandom ka gid sa pagpatindog sang templo para sa akon kadungganan. 19Pero indi ikaw ang magapatindog sini kundi ang imo mismo anak. Siya ang magapatindog sang templo para sa akon kadungganan.’
20“Gintuman sang Ginoo ang iya ginpromisa. Ako ang nagbulos sa akon amay nga si David bilang hari sang Israel, suno sa ginpromisa sang Ginoo. Kag ginpatindog ko ang templo para sa kadungganan sang Ginoo, ang Dios sang Israel. 21Nagpahimo gid ako sang lugar didto sa templo para sa Kahon nga sa diin nabutang ang kasugtanan sang Ginoo nga iya ginhimo sa aton mga katigulangan sang ginpaguwa niya sila sa Egipto.”
Ang Pangamuyo ni Solomon para sa Katawhan sang Israel
(2 Cro. 6:12-42)
22Sa presensya sang bug-os nga katilingban sang Israel, nagtindog si Solomon sa atubangan sang halaran sang Ginoo kag ginbayaw niya ang iya mga kamot 23kag nagpangamuyo, “Ginoo, Dios sang Israel, wala sing Dios nga pareho sa imo sa langit ukon sa duta. Ginatuman mo ang imo kasugtanan, kag ginapakita mo ang imo gugma sa imo mga alagad nga nagasunod sa imo sa bug-os nila nga tagipusuon. 24Gintuman mo ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay. Ikaw mismo ang nagpromisa sina, kag ikaw man mismo ang nagtuman sina subong nga adlaw. 25Kag karon, Ginoo, Dios sang Israel, tumana pa gid ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay sang nagsiling ka sa iya, ‘Indi ka madulaan sang kaliwat nga magabulos sa imo bilang hari sa Israel kon maayo lang ang pagsunod sang imo mga kaliwat sa akon, pareho sang imo ginhimo.’ 26Gani karon, O Dios sang Israel, tumana ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay.
27“Pero makaestar gid bala ikaw, O Dios, diri sa kalibutan? Indi gani ikaw makaigo sa langit, bisan sa pinakamataas nga parte sang langit, ano pa ayhan sa templo nga ginpatindog ko? 28Pero pamatii ako nga imo alagad sa akon pagpangamuyo kag pagpakitluoy. O Ginoo nga akon Dios, pamatii ang akon pagpanawag kag pagpangamuyo sa imo presensya subong. 29Kabay pa nga bantayan mo ining templo adlaw-gab-i, ining lugar nga nagsiling ka nga diri ikaw padunggan. Kabay pa nga pamatian mo ako nga imo alagad sa akon pagpangamuyo nga nagaatubang sa sini nga lugar. 30Pamatii ang akon mga pangabay kag ang mga pangabay sang imo katawhan nga mga Israelinhon samtang nagapangamuyo kami nga nagaatubang sa sini nga lugar. Pamatii kami dira sa imo puluy-an sa langit. Kag kon mabatian mo kami, patawara kami.
31“Kon ang isa ka tawo gin-akusar nga nakasala sa iya isigkatawo, kag ginpakadto siya sa imo halaran sa sini nga templo sa pagsumpa nga inosente siya, 32pamatii ini nga kaso dira sa langit kag hukmi ang imo mga alagad—ang nagaakusar kag ang ginaakusar. Siluti ang nakasala suno sa iya binuhatan, kag hilwaya ang wala sing sala agod magaguwa nga inosente siya.
33“Kon ang imo katawhan nga mga Israelinhon mapierdi sang ila mga kaaway tungod kay nakasala sila sa imo, kag kon magbalik sila sa imo kag magdayaw sa imo kag magpangamuyo sa sini nga templo, 34pamatii sila dira sa langit. Patawara sila sa ila sala kag dal-a sila pabalik sa duta nga ginhatag mo sa ila mga katigulangan.
35“Kon indi mo pagpaulanon tungod kay nakasala sa imo ang imo katawhan, kag kon magpangamuyo sila nga nagaatubang sa sini nga lugar kag magdayaw sa imo, kag maghinulsol sa ila mga sala tungod kay ginsilutan mo sila, 36pamatii sila dira sa langit. Patawara sila nga imo mga alagad, ang imo katawhan nga mga Israelinhon. Tudlui sila sang matarong nga pagkabuhi, kag padal-i sang ulan ang duta nga imo ginhatag sa ila nga ila panag-iyahan.
37“Kon may mag-abot nga gutom sa duta sang imo katawhan, ukon kalalat-an, ukon mainit nga hangin, ukon peste sa mga tanom pati na mga apan kag mga ulod, ukon kibunon sila sang mga kaaway sa bisan diin sa ila mga banwa, ukon mag-abot sa ila ang bisan ano nga balatian, 38kag kon may ara sa ila nga magpangamuyo ukon magpangabay sa imo, pamatii sila. Kon ginakilala nila nga tungod sa ila mga sala nag-abot ining mga pag-antos sa ila, kag magpangamuyo sila nga nagabayaw sang ila mga kamot, nga nagaatubang sa sini nga templo, 39pamatii sila dira sa imo puluy-an sa langit. Patawara sila, kag himua sa kada isa sa ila ang nagakabagay sa ila mga binuhatan, kay nahibaluan mo ang sa sulod sang ila tagipusuon. Matuod nga ikaw gid lang ang nakahibalo sang tagipusuon sang tanan nga tawo. 40Himua ina agod magtahod sila sa imo samtang nagakabuhi sila sa duta nga ginhatag mo sa amon mga katigulangan.
41-42“Kon ang mga indi Israelinhon nga nagaestar sa malayo nga lugar makabati sang imo pagkabantog kag pagkagamhanan, kag magkadto sila diri sa pagsimba sa imo kag magpangamuyo sila nga nagaatubang sa sini nga templo, 43pamatii sila dira sa imo puluy-an sa langit. Kag himua ang bisan ano nga ila ginapangabay, agod ang tanan nga tawo sa kalibutan makakilala sa imo kag magtahod sa imo pareho sang imo katawhan nga mga Israelinhon, kag agod mahibaluan nila nga ginapadunggan ka sa templo nga akon ginpatindog.
44“Kon ang imo katawhan maglakat sa pagpakig-away suno sa imo mando, kag kon magpangamuyo sila sa imo nga nagaatubang sa sini nga siyudad nga imo ginpili kag sa templo nga akon ginpatindog para sa imo kadungganan, 45pamatii ang ila mga pangamuyo kag mga pangabay dira sa langit, kag hatagi sila sang kadalag-an.8:45 hatagi sila sang kadalag-an: ukon, himua ang husto para sa ila. Amo man sa bersikulo 39. 46Kon makasala sila sa imo—kay wala man sing bisan isa nga wala nagakasala—kag sa imo kaakig ginpapierdi mo sila sa ila mga kaaway kag ginbihag sila sa malayo ukon sa malapit nga lugar, 47kag kon sa ulihi magbag-o ang ila mga tagipusuon didto, kag maghinulsol sila kag magpakitluoy sa imo nga nagasiling, ‘Nakasala kami, kag malaot ang amon mga ginhimo,’ 48pamatii ang ila pangamuyo. Kon magbalik sila sa imo sa bug-os nila nga tagipusuon kag hunahuna didto sa lugar sang ila mga kaaway nga nagbihag sa ila, kag magpangamuyo sila sa imo nga nagaatubang sa sini nga duta nga ginhatag mo sa ila mga katigulangan, sa sini nga siyudad nga imo ginpili, kag sa templo nga akon ginpatindog para sa imo kadungganan, 49pamatii ang ila mga pangamuyo kag mga pangabay dira sa imo puluy-an sa langit, kag hatagi sila sang kadalag-an. 50Patawara sila sa ila mga sala kag mga paglapas kontra sa imo, kag tuguti nga maluoy sa ila ang mga nagbihag sa ila. 51Kay katawhan mo sila nga imo ginapanag-iyahan. Ginpaguwa mo sila sa Egipto, ang lugar nga pareho sa nagadabadaba nga hurnohan nga tunawan sang salsalon.
52“Kabay pa nga talupangdon mo ang akon mga pangabay kag ang mga pangabay sang imo katawhan nga mga Israelinhon, kag kabay pa nga pamatian mo sila kon magpangayo sila sang bulig sa imo. 53Kay ginpili mo sila, Ginoong Dios, sa tanan nga nasyon sa kalibutan bilang katawhan nga imo ginapanag-iyahan, suno sa ginsiling mo paagi kay Moises nga imo alagad, sang ginpaguwa mo ang amon mga katigulangan sa Egipto.”
54Sang matapos ni Solomon ang iya mga pangamuyo kag mga pangabay sa Ginoo, nagtindog siya sa atubangan sang halaran sang Ginoo, sa diin nagluhod siya nga nagabayaw sang iya mga kamot sa langit. 55Sa mabaskog nga tingog, ginbendisyunan niya ang bug-os nga katilingban sang Israel. Siling niya, 56“Dalayawon ang Ginoo nga naghatag sang kapahuwayan sa iya katawhan nga mga Israelinhon suno sa iya ginpromisa. Gintuman gid niya ang tanan nga ginpromisa niya kay Moises nga iya alagad. 57Kabay pa nga updan kita sang Ginoo nga aton Dios pareho sang iya pag-upod sa aton mga katigulangan. Kabay pa nga indi niya kita pag-isikway ukon pagpabay-an. 58Kabay pa nga himuon niya kita nga matinumanon sa iya agod nga magkabuhi kita suno sa iya mga pamaagi, kag magtuman sang iya mga sugo kag mga pagsulundan nga iya ginhatag sa aton mga katigulangan. 59Kag kabay pa nga dumdumon permi sang Ginoo nga aton Dios, adlaw-gab-i, ining akon mga pangamuyo. Kabay pa nga buligan niya ako kag ang iya katawhan nga mga Israelinhon, suno sa ila kinahanglanon kada adlaw, 60agod mahibaluan sang tanan nga katawhan sa bug-os nga kalibutan nga ang Ginoo amo ang Dios kag wala na sing iban pa. 61Kag kabay pa nga kamo nga mga Israelinhon magmatutom gid sa Ginoo nga aton Dios. Tumana ninyo ang iya mga pagsulundan kag mga sugo pareho sang inyo ginahimo subong.”
Ang Pagdedikar sang Templo
(2 Cro. 7:4-10)
62Dayon naghalad sa Ginoo si Haring Solomon kag ang tanan nga Israelinhon nga kaupod niya. 63Naghalad sila sang mga halad nga para sa maayo nga relasyon. Ang kadamuon sini 22,000 ka baka kag 120,000 ka karnero kag kanding. Sa sini nga paagi, gindedikar sang hari kag sang mga Israelinhon ang templo sang Ginoo. 64Sa amo man nga adlaw, gindedikar sang hari ang lagwerta nga ara sa atubangan sang templo sang Ginoo. Naghalad sila didto sang mga halad nga ginasunog, mga halad nga regalo, kag mga tambok nga bilang halad para sa maayo nga relasyon. Kay ang saway nga halaran nga ara man sa atubangan sang templo tama kagamay para sa sini nga mga halad.
65Nagsaulog si Solomon kag ang tanan nga Israelinhon sang Piesta sang Pagpatindog sang mga Payag. Madamo gid nga mga katawhan ang nagtilipon halin sa Lebo Hamat sa aminhan hasta sa ililigan sang tubig sang Egipto sa bagatnan. Ang ila selebrasyon sa presensya sang Ginoo nga ila8:65 ila: sa Hebreo, aton. Dios 14 ka adlaw tanan—pito ka adlaw para sa pagdedikar sang templo kag pito ka adlaw para sa Piesta sang Pagpatindog sang mga Payag. 66Pagkatapos sang Piesta8:66 Pagkatapos sang Piesta: sa Hebreo, Sang ikawalo nga adlaw. Siguro ang masunod nga adlaw pagkatapos sang ikapito nga adlaw sang Piesta. ginpapauli ni Solomon ang mga tawo. Antes sila maglakat ginbendisyunan sang mga tawo si Haring Solomon, kag nagpauli sila nga malipayon gid tungod sa tanan nga kaayo nga ginhimo sang Ginoo sa iya alagad nga si David kag sa iya katawhan nga mga Israelinhon.
The Ark Is Brought to the Temple
1Then King Solomon sent for the elders of Israel. He told them to come to him in Jerusalem. They included all the leaders of the tribes. They also included the chiefs of the families of Israel. Solomon wanted them to bring up the ark of the Lord’s covenant from Zion. Zion was the City of David. 2All the Israelites came together to where King Solomon was. It was at the time of the Feast of Booths. The feast was held in the month of Ethanim. That’s the seventh month.
3All the elders of Israel arrived. Then the priests picked up the ark and carried it. 4They brought up the ark of the Lord. They also brought up the tent of meeting and all the sacred things in the tent. The priests and Levites carried everything up. 5The entire community of Israel had gathered around King Solomon. All of them were in front of the ark. They sacrificed huge numbers of sheep and cattle. There were so many animals that they couldn’t be recorded. In fact, they couldn’t even be counted.
6The priests brought the ark of the Lord’s covenant law to its place in the Most Holy Room of the temple. They put it under the wings of the cherubim. 7Their wings were spread out over the place where the ark was. They covered the ark. They also covered the poles used to carry it. 8The poles were very long. Their ends could be seen from the Holy Room in front of the Most Holy Room. But they couldn’t be seen from outside the Holy Room. They are still there to this day. 9There wasn’t anything in the ark except the two stone tablets. Moses had placed them in it at Mount Horeb. That’s where the Lord had made a covenant with the Israelites. He made it after they came out of Egypt.
10The priests left the Holy Room. Then the cloud filled the temple of the Lord. 11The priests couldn’t do their work because of it. That’s because the glory of the Lord filled his temple.
12Then Solomon said, “Lord, you have said you would live in a dark cloud. 13As you can see, I’ve built a beautiful temple for you. You can live in it forever.”
14The whole community of Israel was standing there. The king turned around and gave them his blessing. 15Then he said,
“I praise the Lord. He is the God of Israel. With his own mouth he made a promise to my father David. With his own powerful hand he made it come true. He said, 16‘I brought my people Israel out of Egypt. Ever since, I haven’t chosen a city in any tribe of Israel where a temple could be built for my Name. But I have chosen David to rule over my people Israel.’
17“With all his heart my father David wanted to build a temple. He wanted to do it so the Lord could put his Name there. The Lord is the God of Israel. 18But the Lord spoke to my father David. He said, ‘With all your heart you wanted to build a temple for my Name. It is good that you wanted to do that. 19But you will not build the temple. Instead, your son will build the temple for my Name. He is your own flesh and blood.’
20“The Lord has kept the promise he made. I’ve become the next king after my father David. Now I’m sitting on the throne of Israel. That’s exactly what the Lord promised would happen. I’ve built the temple where the Lord will put his Name. He is the God of Israel. 21I’ve provided a place for the ark there. The tablets of the Lord’s covenant law are inside it. He made that covenant with our people of long ago. He made it when he brought them out of Egypt.”
Solomon Prays to Set the Temple Apart to the Lord
22Then Solomon stood in front of the Lord’s altar. He stood in front of the whole community of Israel. He spread out his hands toward heaven. 23He said,
“Lord, you are the God of Israel. There is no God like you in heaven above or on earth below. You keep the covenant you made with us. You show us your love. You do that when we follow you with all our hearts. 24You have kept your promise to my father David. He was your servant. With your mouth you made a promise. With your powerful hand you have made it come true. And today we can see it.
25“Lord, you are the God of Israel. Keep the promises you made to my father David. Do it for him. He was your servant. Here is what you said to him. ‘A son from your family line will sit before me on the throne of Israel. This will always be true if your children after you are careful in everything they do. They must live in my sight faithfully the way you have lived.’ 26God of Israel, let your promise to my father David come true.
27“But will you really live on earth? After all, the heavens can’t hold you. In fact, even the highest heavens can’t hold you. So this temple I’ve built certainly can’t hold you! 28But please pay attention to my prayer. Lord my God, be ready to help me as I make my appeal to you. Listen to my cry for help. Hear the prayer I’m praying to you today. 29Let your eyes look toward this temple night and day. You said, ‘I will put my Name there.’ So please listen to the prayer I’m praying toward this place. 30Hear me when I ask you to help us. Listen to your people Israel when they pray toward this place. Listen to us from heaven. It’s the place where you live. When you hear us, forgive us.
31“Suppose someone does something wrong to their neighbor. And the person who has done something wrong is required to give their word. They must tell the truth about what they have done. They must come and do it in front of your altar in this temple. 32When they do, listen to them from heaven. Take action. Judge between the person and their neighbor. Punish the guilty one. Do to that person what they have done to their neighbor. Deal with the one who isn’t guilty in a way that shows they are free from blame. That will prove they aren’t guilty.
33“Suppose your people Israel have lost the battle against their enemies. And suppose they’ve sinned against you. But they turn back to you and praise your name. They pray to you in this temple. And they ask you to help them. 34Then listen to them from heaven. Forgive the sin of your people Israel. Bring them back to the land you gave to their people who lived long ago.
35“Suppose your people have sinned against you. And because of that, the sky is closed up and there isn’t any rain. But your people pray toward this place. They praise you by admitting they’ve sinned. And they turn away from their sin because you have made them suffer. 36Then listen to them from heaven. Forgive the sin of your people Israel. Teach them the right way to live. Send rain on the land you gave them as their share.
37“Suppose there isn’t enough food in the land. And a plague strikes the land. The hot winds completely dry up our crops. Or locusts or grasshoppers come and eat them up. Or an enemy surrounds one of our cities and gets ready to attack it. Or trouble or sickness comes. 38But suppose one of your people prays to you. They ask you to help them. They are aware of how much their own heart is suffering. And they spread out their hands toward this temple to pray. 39Then listen to them from heaven. It’s the place where you live. Forgive them. Take action. Deal with everyone in keeping with everything they do. You know their hearts. In fact, you are the only one who knows every human heart. 40Your people will have respect for you. They will respect you as long as they are in the land you gave our people long ago.
41“Suppose there are outsiders who don’t belong to your people Israel. And they have come from a land far away. They’ve come because they’ve heard about your name. 42When they get here, they will find out even more about your great name. They’ll hear about how you reached out your mighty hand and powerful arm. So they’ll come and pray toward this temple. 43Then listen to them from heaven. It’s the place where you live. Do what those outsiders ask you to do. Then all the nations on earth will know you. They will have respect for you. They’ll respect you just as your own people Israel do. They’ll know that your Name is in this house I’ve built.
44“Suppose your people go to war against their enemies. It doesn’t matter where you send them. And suppose they pray to you toward the city you have chosen. They pray toward the temple I’ve built for your Name. 45Then listen to them from heaven. Listen to their prayer for your help. Stand up for them.
46“Suppose your people sin against you. After all, there isn’t anyone who doesn’t sin. And suppose you get angry with them. You hand them over to their enemies. They take them as prisoners to their own lands. It doesn’t matter whether those lands are near or far away. 47But suppose your people change their ways in the land where they are held as prisoners. They turn away from their sins. They beg you to help them in the land of those who won the battle over them. They say, ‘We have sinned. We’ve done what is wrong. We’ve done what is evil.’ 48And they turn back to you with all their heart and soul. Suppose it happens in the land of their enemies who took them away as prisoners. There they pray to you toward the land you gave their people long ago. They pray toward the city you have chosen. And they pray toward the temple I’ve built for your Name. 49Then listen to them from heaven. It’s the place where you live. Listen to their prayer. Listen to them when they ask you to help them. Stand up for them. 50Your people have sinned against you. Please forgive them. Forgive them for all the wrong things they’ve done against you. And make those who won the battle over them show mercy to them. 51After all, they are your people. They belong to you. You brought them out of Egypt. You brought them out of that furnace that melts iron down and makes it pure.
52“Let your eyes be open to me when I ask you to help us. Let them be open to your people Israel when they ask you to help them. Pay attention to them every time they cry out to you. 53After all, you chose them out of all the nations in the world. You made them your very own people. You did it just as you had announced through your servant Moses. That’s when you brought out of Egypt our people of long ago. You are our Lord and King.”
54Solomon finished praying. He finished asking the Lord to help his people. Then he got up from in front of the Lord’s altar. He had been down on his knees with his hands spread out toward heaven. 55He stood in front of the whole community of Israel. He blessed them with a loud voice. He said,
56“I praise the Lord. He has given peace and rest to his people Israel. That’s exactly what he promised to do. He gave his people good promises through his servant Moses. Every single word of those promises has come true. 57May the Lord our God be with us, just as he was with our people who lived long ago. May he never leave us. May he never desert us. 58May he turn our hearts to him. Then we will live the way he wants us to. We’ll obey the commands, rules and directions he gave our people of long ago. 59I’ve prayed these words to the Lord our God. May he keep them close to him day and night. May he stand up for me. May he also stand up for his people Israel. May he give us what we need every day. 60Then all the nations on earth will know that the Lord is God. They’ll know that there isn’t any other god. 61And may you commit your lives completely to the Lord our God. May you live by his rules. May you obey his commands. May you always do as you are doing now.”
The Temple Is Set Apart to the Lord
62Then the king and the whole community of Israel offered sacrifices to the Lord. 63Solomon sacrificed friendship offerings to the Lord. He sacrificed 22,000 oxen. He also sacrificed 120,000 sheep and goats. So the king and the whole community set the temple of the Lord apart to him.
64On that same day the king set the middle area of the courtyard apart to the Lord. It was in front of the Lord’s temple. There Solomon sacrificed burnt offerings and grain offerings. He also sacrificed the fat of the friendship offerings there. He did it there because the bronze altar that stood in front of the Lord was too small. It wasn’t big enough to hold all the burnt offerings, the grain offerings and the fat of the friendship offerings.
65At that time Solomon celebrated the Feast of Booths. The whole community of Israel was with him. It was a huge crowd. People came from as far away as Lebo Hamath and the Wadi of Egypt. For seven days they celebrated in front of the Lord our God. The feast continued for seven more days. That made a total of 14 days. 66On the following day Solomon sent the people away. They asked the Lord to bless the king. Then they went home. The people were glad. Their hearts were full of joy. That’s because the Lord had done so many good things for his servant David and his people Israel.
