1ישוע פנה אל הקהל ואל תלמידיו ואמר: 2”הסופרים והפרושים יושבים על כסא משה. 3לכן טוב שתשמעו בקולם ותעשו את מה שהם אומרים, אבל בשום אופן אל תעשו את מה שהם עושים! כי הם עצמם אינם עושים את מה שהם דורשים מכם לעשות. 4הם מכבידים עליכם בדרישות שונות, בעוד שבעצמם לא מוכנים להרים אצבע.
5”הם עושים את כל מעשיהם בשביל שיראו אותם. הם מעמידים פני צדיקים, מניחים תפילין בציבור ומאריכים את הציציות שלהם. 6במסיבות הם אוהבים לשבת בראש השולחן, ובבית הכנסת – במקומות השמורים. 7הם אוהבים שנותנים להם כבוד ברחובות ושקוראים להם ’רבי‘. 8אל תרשו לאיש לקרוא לכם כך, כי ה׳ לבדו הוא רבכם, וכולכם שווים כאחים. 9כמו כן אל תפנו לאיש בתואר ’אבי‘, כי רק לאלוהים שבשמים עליכם לקרוא ’אבי‘. 10אל תרשו שיקראו לכם ’מורי ורבי‘, כי יש לכם מורה ורב אחד בלבד, והוא המשיח.
11”ככל שתרבו לשרת את הזולת בענווה, כך תגדלו בעצמכם. כדי להיות גדולים ביותר – היו עבדים! 12מי שמכבד את עצמו יושפל ומי שמשפיל את עצמו יכובד.
13-14”אוי לכם, הפרושים והסופרים, צבועים אתם! לא די שאינכם נכנסים בעצמכם למלכות השמים, אתם גם מונעים מאחרים להיכנס! אתם מעמידים פני צדיקים ומתפללים באריכות באמצע הרחוב, וכל זאת בזמן שאתם מגרשים אלמנות מבתיהן. צבועים שכמוכם! 15כן, אוי לכם, צבועים! אתם נוסעים למרחקים כדי לגייר אדם אחד, ולאחר שהתגייר אתם הופכים אותו לבן־גיהינום עוד יותר מכם!
16”אוי לכם, מנהיגים עיוורים! הכלל שלכם הוא: ’אם נשבעת במקדש ה׳ מותר לך להפר את שבועתך, אולם אם נשבעת בזהב של בית־המקדש אסור לך להפר את שבועתך‘. 17עיוורים טיפשים! מה חשוב יותר, הזהב או המקדש שמקדש את הזהב?
18”כמו כן אתם אומרים: ’שבועה במזבח אינה מחייבת ומותר להפר אותה, אך שבועה בקורבן שעל המזבח – מחייבת‘. 19עיוורים! מה גדול וחשוב יותר, הקורבן שעל המזבח או המזבח עצמו המקדש את הקורבן? 20הרי אם אתם נשבעים ’במזבח‘, אתם נשבעים למעשה בו ובכל אשר עליו. 21כאשר אתם נשבעים ’במקדש‘, אתם נשבעים למעשה בו ובאלוהים השוכן בו. 22ואם אתם נשבעים ’בשמים‘, אתם נשבעים בכסא אלוהים ובאלוהים עצמו.
23”כן, אוי לכם פרושים וסופרים צבועים! אתם מקפידים על הלכות דקדקניות כמו לתת מעשר על עלי נענע בגינה, אולם אתם מתעלמים מהדברים החשובים באמת כמו צדק, רחמים ואמונה! אתם אמנם חייבים לתת מעשר, אולם אסור לכם להזניח את הדברים החשובים יותר. 24מנהיגים עיוורים! אתם מסננים את היתוש ובולעים את הגמל!
25”אוי לכם, סופרים ופרושים צבועים שכמוכם! אתם מקפידים כל־כך על צחצוח הכוס מבחוץ, אולם תוכה מצחין מריקבון! 26פרושים עיוורים, טהרו תחילה את פנים הכלי ואז כולו יהיה נקי!
27”אוי לכם, סופרים ופרושים! אתם דומים לקברים הנראים יפים ומפוארים מבחוץ, אך בתוכם הם מלאים עצמות מתים, ריקבון וטומאה. 28אתם משתדלים להיראות קדושים, אולם בפנים לבכם מלא צביעות וטומאה. 29-30כן, אוי לכם פרושים, ואוי לכם סופרים – צבועים שכמוכם! אתם בונים מצבות לנביאים שאבותיכם הרגו, ומניחים פרחים על קברי אנשי־האלוהים שאבותיכם רצחו, ואתם אומרים: ’אנחנו, כמובן, לא היינו מעזים לנהוג כפי שנהגו אבותינו!‘
31”בדבריכם אלה אתם מעידים על עצמכם שהנכם בני רשעים. 32אתם הולכים בעקבות אבותיכם וממלאים את מכסת עוונותיהם. 33נחשים בני נחשים! כיצד תימלטו מעונש הגיהינום?
34”אני שולח אליכם נביאים, חכמים וסופרים; אחדים מהם תהרגו בצליבה, ואחרים תלקו בשוטים בבתי הכנסת שלכם, ותרדפו אחריהם מעיר לעיר! 35וכך תישאו באשמת הריגתם של כל אנשי האלוהים – החל בהבל הצדיק וכלה בזכריה בן־ברכיה, שאותו רצחתם בבית־המקדש בין ההיכל למזבח. 36ובכן, כל זה יבוא על הדור הזה.
37”ירושלים, ירושלים, ההורגת את הנביאים ורוגמת באבנים את שליחי אלוהים! פעמים רבות חפצתי לאסוף את בנייך, כתרנגולת האוספת את אפרוחיה תחת כנפיה, אולם לא רציתם. 38ועתה אלוהים נוטש את ביתכם, 39ואני אומר לכם שמעתה ואילך לא תראו אותי יותר, עד אשר תאמרו: ’ברוך הבא בשם ה׳!‘ “
تظاهر به دينداری
1آنگاه عيسی خطاب به مردم و شاگردانش فرمود: 2«علمای مذهبی و فريسيان بر كرسی موسی نشستهاند و احكام او را تفسير میكنند. 3پس آنچه به شما تعليم میدهند، بجا آوريد، اما هيچگاه از اعمالشان سرمشق نگيريد، زيرا هرگز به تعاليمی كه میدهند، خودشان عمل نمیكنند. 4ايشان احكام دينی را همچون بارهای سنگينی بر دوش شما میگذارند، اما خودشان حاضر نيستند آنها را بجا آورند.
5«هر كاری میكنند، برای تظاهر است. دعاها و آيههای كتاب آسمانی را مینويسند و به بازويشان میبندند، و دامن رداهايشان را عمداً بلندتر میدوزند تا جلب توجه كنند و مردم آنان را ديندار بدانند. 6چقدر دوست میدارند كه در ميهمانیها ايشان را در صدر مجلس بنشانند، و در عبادتگاهها هميشه در رديف جلو قرار گيرند. 7چه لذتی میبرند كه مردم در كوچه و خيابان، ايشان را تعظيم كنند و به آنان ”آقا“ و ”استاد“ گويند. 8اما شما چنين القابی را از مردم نپذيريد، چون شما يک استاد داريد و همهٔ شما با هم برابر و برادريد. 9همچنين، هيچكس را بر روی زمين ”پدر“ نگوييد، چون شما يک ”پدر آسمانی“ داريد كه خداست. 10و نگذاريد كسی شما را ”پيشوا“ بخواند، چون يک پيشوا داريد كه مسيح است.
11«هر چه بيشتر به ديگران خدمت كنيد، بزرگتر خواهيد بود، زيرا بزرگی در خدمت كردن است. 12كسی كه خود را بزرگ میپندارد، پست و كوچک خواهد شد و كسی كه فروتن میباشد، بزرگ و سربلند خواهد گشت.
13-14«وای به حال شما، ای علمای دينی و فريسيان! چقدر رياكاريد! نه میگذاريد ديگران به ملكوت خداوند وارد شوند و نه خود وارد میشويد. نماز خود را عمداً طولانی میكنيد تا مردم شما را ديندار بدانند، ولی دور از چشم ديگران، اموال بيوهزنان بيچاره را میخوريد. ای دوروها! 15وای به حال شما! همه جا را زير پا میگذاريد تا كسی را پيدا كنيد كه مريد شما شود؛ و وقتی موفق شديد، او را دو برابر بدتر از خودتان سزاوار جهنم میسازيد.
16«وای به حال شما ای عصاكشهای كور! زيرا میگوييد: اشكالی ندارد كسی به خانهٔ خدا قسم بخورد چون میتواند قسمش را بشكند؛ ولی كسی كه به ظرفهای طلايی كه در خانهٔ خدا هست، قسم بخورد بايد آن را حتماً وفا كند. 17ای نادانان! ای نابينايان! كدام مهمتر است، طلا يا خانهٔ خدا كه طلا را تقديس میكند؟
18«میگوييد قسم به قربانگاه را میشود شكست، ولی قسم به هديهٔ روی قربانگاه را بايد حتماً وفا كرد. 19ای احمقهای كور! كدام مهمتر است هديهای كه روی قربانگاه است يا خود قربانگاه كه هديه را تقديس میكند؟ 20وقتی به قربانگاه قسم میخوريد، در واقع به خود قربانگاه و هر چه كه بر آن است قسم میخوريد؛ 21و وقتی به خانهٔ خدا قسم میخوريد، به خود خانه و به خدايی كه در آن خانه هست قسم میخوريد؛ 22و وقتی به آسمان قسم میخوريد، در واقع به تخت خدا و خود خدا كه بر تخت نشسته است قسم میخوريد.
23«وای به حال شما ای علمای دينی و فريسيان رياكار! شما حتی ده يک محصول نعناع و شِويد و زيره باغچهتان را زكات میدهيد، اما از طرف ديگر مهمترين احكام خدا را كه نيكويی، گذشت و صداقت است فراموش كردهايد. شما بايد ده يک را بدهيد، ولی احكام مهمتر خدا را نيز فراموش نكنيد. 24ای عصاكشهای كور، كه پشه را از صافی میگذرانيد ولی شتر را میبلعيد!
25«وای به حال شما ای علمای دينی و فريسيان رياكار! چون شما بيرون ظرف را آنقدر تميز میكنيد تا بدرخشد، ولی داخل ظرف از كثافت ظلم و طمع پر است. 26ای فريسیهای كور، اول داخل ظرف را تميز كنيد تا بيرون ظرف هم پاک شود.
27«وای به حال شما ای علمای دينی و فريسيان رياكار! شما مانند قبرهای سفيد شدهای هستيد كه ظاهری زيبا دارند اما داخل آن پر است از استخوانهای مردگان و كثافات! 28شما میكوشيد خود را ديندار جلوه دهيد، ولی در زير آن عبای مقدستان، دلهايی داريد پر از ريا و گناه.
29-30«وای به حالتان ای علمای دينی و فريسيان رياكار! شما برای پيامبرانی كه اجدادتان كشتند، با دست خود بنای يادبود میسازيد، و قبر مقدسينی را كه به دست آنان كشته شدند، تزئين میكنيد و میگوييد: اگر ما به جای اجدادمان بوديم، پيامبران را نمیكشتيم.
31«اما با اين گفته، به زبان خود اعلام میداريد كه فرزندان قاتلان انبیا هستيد. 32شما قدم به قدم از آنان پيروی میكنيد؛ شما در اعمال بد، از ايشان پيشی گرفتهايد. 33ای مارهای خوش خط و خال! چگونه میتوانيد از مجازات جهنم جان به در ببريد؟
34«من، انبيا و مردان حكيم و روحانی را به سوی شما میفرستم، و شما بعضی را به دار خواهيد كشيد و بعضی را در عبادتگاههای خود زير ضربههای شلاق گرفته، شهر به شهر آواره خواهيد كرد. 35به اين ترتيب، خون مردم بیگناهی كه شهيد شدهاند، به گردن شما خواهد بود، از هابيل معصوم گرفته تا زكريا پسر برخيا كه او را در داخل خانهٔ خدا، بين عبادتگاه و قربانگاه كشتيد. 36باور كنيد گناه تمام اين كارها به گردن اين نسل خواهد بود.
عيسی ويرانی اورشليم را پيشگويی میكند
37«ای اورشليم، ای اورشليم، ای شهری كه پيامبران را كشتی و رسولان خدا را سنگسار كردی! چند بار خواستم فرزندان تو را جمع كنم همانطور كه مرغ جوجههای خود را زير بال خود میگيرد، اما تو نخواستی. 38و حال، خانهٔ شما برای شما ويران میماند. 39اين را نيز به شما بگويم كه ديگر مرا نخواهيد ديد تا وقتی كه آماده باشيد كسی را كه خدا برای شما میفرستد بپذيريد.»
