Salmo 78 – CST & HLGN

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Salmo 78:1-72

Salmo 78

Masquil de Asaf.

1Pueblo mío, atiende a mi enseñanza;

presta oído a las palabras de mi boca.

2Mis labios pronunciarán parábolas

y evocarán misterios de antaño,

3cosas que hemos oído y conocido,

y que nuestros padres nos han contado.

4No las esconderemos de sus descendientes;

hablaremos a la generación venidera

del poder del Señor, de sus proezas,

y de las maravillas que ha realizado.

5Él promulgó un decreto para Jacob,

dictó una ley para Israel;

ordenó a nuestros antepasados

enseñarlos a sus descendientes,

6para que los conocieran las generaciones venideras

y los hijos que habrían de nacer,

que a su vez los enseñarían a sus hijos.

7Así ellos pondrían su confianza en Dios

y no se olvidarían de sus proezas,

sino que cumplirían sus mandamientos.

8Así no serían como sus antepasados:

generación obstinada y rebelde,

gente de corazón fluctuante,

cuyo espíritu no se mantuvo fiel a Dios.

9La tribu de Efraín, con sus diestros arqueros,

se puso en fuga el día de la batalla.

10No cumplieron con el pacto de Dios,

sino que se negaron a seguir sus enseñanzas.

11Echaron al olvido sus proezas,

las maravillas que les había mostrado,

12los milagros que hizo a la vista de sus padres

en la tierra de Egipto, en la región de Zoán.

13Partió el mar en dos para que ellos lo cruzaran,

mientras mantenía las aguas firmes como un muro.

14De día los guio con una nube,

y toda la noche con luz de fuego.

15En el desierto partió en dos las rocas,

y les dio a beber torrentes de aguas;

16hizo que brotaran arroyos de la peña

y que las aguas fluyeran como ríos.

17Pero ellos volvieron a pecar contra él;

en el desierto se rebelaron contra el Altísimo.

18Con toda intención pusieron a Dios a prueba,

y le exigieron comida a su antojo.

19Murmuraron contra Dios, y aun dijeron:

«¿Podrá Dios prepararnos una mesa en el desierto?

20Cuando golpeó la roca,

el agua brotó en torrentes;

pero ¿podrá también darnos de comer?,

¿podrá proveerle carne a su pueblo?»

21Cuando el Señor oyó esto, se puso muy furioso;

su enojo se encendió contra Jacob,

su ira ardió contra Israel.

22Porque no confiaron en Dios,

ni creyeron que él los salvaría.

23Desde lo alto dio una orden a las nubes,

y se abrieron las puertas de los cielos.

24Hizo que les lloviera maná, para que comieran;

pan del cielo les dio a comer.

25Todos ellos comieron pan de ángeles;

Dios les envió comida hasta saciarlos.

26Desató desde el cielo el viento solano,

y con su poder levantó el viento del sur.

27Cual lluvia de polvo, hizo que les lloviera carne;

¡nubes de pájaros, como la arena del mar!

28Los hizo caer en medio de su campamento

y en los alrededores de sus tiendas.

29Comieron y se hartaron,

pues Dios les cumplió su capricho.

30Pero el capricho no les duró mucho:

aún tenían la comida en la boca

31cuando el enojo de Dios vino sobre ellos:

dio muerte a sus hombres más robustos;

abatió a la flor y nata de Israel.

32A pesar de todo, siguieron pecando

y no creyeron en sus maravillas.

33Por tanto, Dios hizo que sus días

se esfumaran como un suspiro,

que sus años acabaran en medio del terror.

34Si Dios los castigaba, entonces lo buscaban,

y con ansias se volvían de nuevo a él.

35Se acordaban de que Dios era su roca,

de que el Dios Altísimo era su redentor.

36Pero entonces lo halagaban con la boca,

y le mentían con la lengua.

37No fue su corazón sincero para con Dios;

no fueron fieles a su pacto.

38Sin embargo, él tuvo compasión de ellos;

les perdonó su maldad y no los destruyó.

Una y otra vez contuvo su enojo,

y no se dejó llevar del todo por la ira.

39Se acordó de que eran simples mortales,

un efímero suspiro que jamás regresa.

40¡Cuántas veces se rebelaron contra él en el desierto,

y lo entristecieron en los páramos!

41Una y otra vez ponían a Dios a prueba;

provocaban al Santo de Israel.

42Jamás se acordaron de su poder,

de cuando los rescató del opresor,

43ni de sus señales milagrosas en Egipto,

ni de sus portentos en la región de Zoán,

44cuando convirtió en sangre los ríos egipcios

y no pudieron ellos beber de sus arroyos;

45cuando les envió tábanos que los devoraban,

y ranas que los destruían;

46cuando entregó sus cosechas a los saltamontes,

y sus sembrados a la langosta;

47cuando con granizo destruyó sus viñas,

y con escarcha sus higueras;

48cuando entregó su ganado al granizo,

y sus rebaños a las centellas;

49cuando lanzó contra ellos el ardor de su ira,

de su furor, indignación y hostilidad:

¡todo un ejército de ángeles destructores!

50Dio rienda suelta a su enojo

y no los libró de la muerte,

sino que los entregó a la plaga.

51Dio muerte a todos los primogénitos de Egipto,

a las primicias de su raza en los campamentos de Cam.

52A su pueblo lo guio como a un rebaño;

los llevó por el desierto, como a ovejas,

53infundiéndoles confianza para que no temieran.

Pero a sus enemigos se los tragó el mar.

54Trajo a su pueblo a su tierra santa,

a estas montañas que su diestra conquistó.

55Al paso de los israelitas expulsó naciones,

cuyas tierras dio a su pueblo en heredad;

¡así estableció en sus tiendas a las tribus de Israel!

56Pero ellos pusieron a prueba a Dios:

se rebelaron contra el Altísimo

y desobedecieron sus estatutos.

57Fueron desleales y traidores, como sus padres;

¡tan falsos como un arco defectuoso!

58Lo irritaron con sus santuarios paganos;

con sus ídolos despertaron sus celos.

59Dios lo supo y se puso muy furioso,

por lo que rechazó completamente a Israel.

60Abandonó el tabernáculo de Siló,

que era su santuario aquí en la tierra,

61y dejó que el símbolo de su poder y gloria

cayera cautivo en manos enemigas.

62Tan furioso estaba contra su pueblo

que dejó que los mataran a filo de espada.

63A sus jóvenes los consumió el fuego,

y no hubo cantos nupciales para sus muchachas;

64a filo de espada cayeron sus sacerdotes,

y sus viudas no pudieron hacerles duelo.

65Despertó entonces el Señor,

como quien despierta de un sueño,

como un guerrero que, a causa del vino,

lanza gritos desaforados.

66Hizo retroceder a sus enemigos,

y los puso en vergüenza para siempre.

67Rechazó a los descendientes78:67 a los descendientes. Lit. al tabernáculo. de José,

y no escogió a la tribu de Efraín;

68más bien, escogió a la tribu de Judá

y al monte Sión, al cual ama.

69Construyó su santuario, alto como los cielos,78:69 santuario, alto como los cielos. Lit. santuario como las alturas.

como la tierra, que él afirmó para siempre.

70Escogió a su siervo David,

al que sacó de los apriscos de las ovejas,

71y lo quitó de andar arreando los rebaños

para que fuera el pastor de Jacob, su pueblo;

el pastor de Israel, su herencia.

72Y David los pastoreó con corazón sincero;

con mano experta los dirigió.

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 78:1-72

Salmo 78Salmo 78 Ang titulo sa Hebreo: Ang “maskil” nga ginsulat ni Asaf.

Pagtuytoy sang Dios sa Iya Katawhan

1Mga kasimanwa,78:1 Mga kasimanwa: ukon, Katawhan ko. pamatii ninyo ang akon mga pagpanudlo.

2Tudluan ko kamo paagi sa mga paanggid.78:2 paanggid: ukon, estorya; ukon, hulubaton.

Sugiran ko kamo sang tinago nga mga kamatuoran sang una

3nga nahibaluan na naton,

kay ginsugid ini sa aton sang aton mga katigulangan.

4Indi naton ini pagtaguon sa aton mga kabataan;

isugid naton ini sa masunod nga mga henerasyon.

Sugiran ta sila sang gahom sang Ginoo kag sang iya dalayawon kag makatilingala nga mga binuhatan.

5Ginhatagan niya sang kasuguan ang katawhan sang Israel nga mga kaliwat ni Jacob.

Ginmanduan niya ang aton mga katigulangan nga itudlo ini sa ila mga kabataan,

6agod ang masunod nga henerasyon makahibalo man sini,

kag matudlo man nila ini sa ila mga kabataan.

7Sa sini nga paagi magasalig sila sa Dios kag indi nila pagkalimtan ang iya mga ginhimo kundi tumanon nila ang iya mga sugo.

8Indi sila mangin pareho sa ila mga katigulangan nga mga matig-a sing ulo, indi matinumanon, indi malig-on ang ila pagsalig sa Dios, kag indi matutom sa iya.

9Ang mga soldado sang Efraim, bisan may armas sila nga mga pana, nagpalalagyo sang tion sang inaway.

10Wala nila gintuman ang ila kasugtanan sa Dios;

wala nila ginsunod ang iya kasuguan.

11Ginkalimtan nila ang iya makatilingala nga mga binuhatan nga ginpakita sa ila.

12Naghimo ang Dios sang milagro didto sa Zoan, sa duta sang Egipto

kag nakita ini sang aton78:12 aton: sa Hebreo, ila. mga katigulangan.

13Gintunga niya ang dagat kag ginpaagi sila;

ginhimo niya ang tubig nga daw mga pader.

14Kon adlaw, ginatuytuyan niya sila paagi sa panganod,

kag kon gab-i, paagi sa kasanag sang kalayo.

15Ginpalitik niya ang mga bato sa kamingawan kag nagtubod ang tubig

kag ginpaayawan niya sila inom sang tubig nga daw halin sa kadadalman sang duta.

16Ginpatubod niya ang tubig sa bato kag nag-ilig ang tubig nga daw sa suba.

17Pero ang aton mga katigulangan nagpadayon sa pagpakasala sa iya.

Didto sa kamingawan nagrebelde sila sa Labing Mataas nga Dios.

18Gintilawan nila sing hungod ang Dios paagi sa pagpangayo sang kalan-on nga gusto gid nila.

19Gin-insulto nila ang Dios paagi sa pagsiling, “Makapapunsyon bala ang Dios diri sa kamingawan?

20Matuod nga ginpahampak niya ang bato kag nagsagawak ang tubig,

pero makahatag bala siya sang tinapay kag karne sa aton nga iya katawhan?”

21Gani naakig ang Ginoo sang mabatian niya sila.

Sa iya kaakig sa ila nga mga Israelinhon, nga mga kaliwat ni Jacob, ginsalakay niya sila sang kalayo.

22Kay wala sila sing pagtuo sa iya, kag wala sila magsalig nga luwason niya sila.

23Pero bisan pa sina, ginmanduan niya ang langit nga mag-abri,

24kag ginpaulanan niya sila sang pagkaon nga ginatawag manna.

Ginhatag niya sa ila ini nga pagkaon nga halin sa langit agod ila kaunon.

25Sila nga tawo nagkaon sang pagkaon sang mga anghel, kag ginpagustuhan gid sila sang Dios sini.

26Ginpahuyop niya ang hangin nga halin sa sidlangan kag sa bagatnan paagi sa iya gahom.

27Kag ginpaulanan niya sila sang mga pispis nga daw pareho kadamo sa balas sa baybayon.

28Ginpahugpa niya ini sa palibot sang ila mga tolda didto sa ila nga kampo.

29Gani nagkaon sila kag nagkalabusog, kay ginhatag sang Dios sa ila ang gusto nila.

30Pero samtang nagapagusto sila sang kaon,

31naakig ang Dios sa ila.

Ginpamatay niya ang makusog nga mga pamatan-on sang Israel.

32Bisan pa sining tanan nga ginpanghimo niya, nagpadayon sila sa pagpakasala. Bisan naghimo siya sang mga milagro, wala sila nagtuo sa iya.

33Gani gulpi lang niya gintapos ang ila kabuhi paagi sa hinali nga kalaglagan.

34Sang ginpatay niya ang iban sa ila, ang nabilin nagdangop sa iya kag naghinulsol, nga nagahandom gid sa iya.

35Nadumduman nila nga ang Labing Mataas nga Dios amo ang ila palalipdan nga bato kag manunubos.

36Pero nagadayaw-dayaw lang sila sa iya. Mga butigon sila.

37Indi sila mainunungon sa iya;

indi sila matutom sa ila kasugtanan sa iya.

38Pero bisan pa sini, maluluy-on gihapon ang Dios sa ila.

Ginpatawad niya ang ila mga sala kag wala niya sila paglaglaga.

Sa madamo nga tion ginpunggan niya ang iya kaakig bisan puwerte na gid ang iya kaugot.

39Naisip niya nga sila mga tawo lang, nga pareho sa nagalabay nga hangin nga nagakadula lang.

40Pila ka beses sila nga nagrebelde sa Dios kag nagpasubo sa iya didto sa kamingawan.

41Liwat-liwat nila nga gintilawan ang Dios;

ginsakit nila ang balatyagon sang Balaan nga Dios sang Israel.

42Ginkalimtan nila ang iya gahom nga ginpakita sadtong tion nga ginluwas niya sila sa ila mga kaaway

43kag sang tion nga ginhimo niya ang iya mga milagro kag makatilingala nga mga binuhatan didto sa Zoan, sa duta sang Egipto.

44Ginhimo niya nga dugo ang mga suba kag mga sapa sang mga Egiptohanon,

kag tungod sini wala na sila sing mainom.

45Nagpadala siya sang panong sang mga sapat-sapat sa pagpaantos sa ila,

kag sang mga paka sa paghalit sang ila mga duta.

46Ginpakaon niya sa mga apan ang ila mga tanom kag mga patubas.

47Ginpamatay niya ang ila mga ubas kag mga kahoy nga higera paagi sa ulan nga yelo.

48Ginpamatay niya ang ila mga kasapatan paagi man sa ulan nga yelo kag sa kilat.

49Tungod sa iya puwerte gid nga kaakig sa ila,

ginpadal-an niya sila sang mga anghel sa paglaglag sa ila.

50Wala niya pagpunggi ang iya kaakig;

wala niya sila pagluwasa sa kamatayon,

kundi ginpamatay niya sila paagi sa mga kalalat-an.

51Ginpamatay niya ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sa Egipto,

nga amo ang lugar sang mga kaliwat ni Ham.

52Dayon ginpaguwa niya sa Egipto ang iya katawhan nga pareho sa mga karnero

kag gintuytuyan niya sila sa kamingawan.

53Gin-ubayan niya sila, gani wala sila mahadlok.

Pero ang ila mga kaaway nagkalalumos sa dagat.

54Gindala niya sila sa duta nga iya ginpili, didto sa bukid78:54 bukid: ukon, kabukiran. nga gin-agaw niya paagi sa iya gahom.

55Gintabog niya ang mga pumuluyo didto palayo sa iya katawhan,

kag ginbahin-bahin niya ang duta sa mga tribo sang Israel agod ila panag-iyahan,

kag didto niya sila ginpaestar.

56Pero gintilawan nila ang Labing Mataas nga Dios kag nagrebelde sila sa iya.

Wala nila gintuman ang iya mga sugo.

57Nagpalayo sila kag nagluib sa Dios pareho sang ila mga katigulangan.

Indi sila masaligan pareho sa guba nga pana.

58Ginpaimon kag ginpaakig nila ang Dios tungod sang ila mga dios-dios sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar.

59Nahibaluan78:59 Nahibaluan: sa literal, Nabatian. sang Dios ining ginhimo sang mga Israelinhon,

gani naakig siya kag ginsikway niya sila sing bug-os.

60Ginbayaan niya ang iya tolda sa Shilo nga iya ginpuy-an diri sa kalibutan.

61Gintugutan niya nga agawon sang kaaway ang Kahon sang Kasugtanan nga simbolo sang iya pagkagamhanan kag pagkahalangdon.

62Naakig siya sa katawhan nga iya ginapanag-iyahan,

gani ginpapatay niya sila sa inaway.

63Ginsunog ang ila bataon nga mga lalaki,

gani nawad-an sang palamanahon ang ila mga dalaga.

64Nagkalamatay sa inaway ang ila mga pari,

kag ang ila mga balo nga wala makapangasubo para sa ila.78:64 Tan-awa ang 1 Sam. 4:17-22.

65Dayon daw sa nakamata ang Ginoo;

pareho siya sa isa ka makusog nga tawo nga ginpaisog sang bino.

66Ginpatal-as niya ang iya mga kaaway;

ginpakahuy-an niya sila sa wala sing katapusan.

67Wala niya pagpilia ang tribo ni Efraim78:67 Wala… Efraim: Siguro ang buot silingon wala niya pagpilia ang ila lugar nga mangin sentro sang pagsimba kag sa diin magahari ang iya pinili nga hari. nga mga kaliwat ni Jose.

68Sa baylo, ginpili niya ang tribo ni Juda kag ang Bukid sang Zion nga iya ginapakamahal.

69Didto ginpatindog niya ang iya templo nga pareho kataas sa mga kabukiran, kag magapabilin ini hasta san-o pareho sang duta.

70-71Ginpili sang Dios si David nga mangin iya alagad.

Ginkuha niya siya sa iya trabaho nga manugbantay sang karnero kag ginhimo nga hari sang Israel, ang katawhan nga iya ginapanag-iyahan.

Pareho si David sa isa ka manugbantay sang mga karnero,

72gin-atipan niya ang mga Israelinhon sing sinsero

kag gindumalahan niya sila sing maayo.