Nahúm 3 – CST & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Nahúm 3:1-19

Descripción del fin de Nínive

1¡Ay de la ciudad sedienta de sangre,

repleta de mentira,

insaciable en su rapiña,

aferrada a la presa!

2Se oye el chasquido de los látigos,

el estrépito de las ruedas,

el galopar de los caballos,

el chirrido de los carros,

3la carga de la caballería,

el fulgor de las espadas,

el centellear de las lanzas,

la multitud de muertos,

los cuerpos amontonados,

los cadáveres por doquier,

en los que todos tropiezan.

4¡Y todo por las muchas prostituciones

de esa ramera de encantos zalameros,

de esa maestra de la seducción!

Engañó a los pueblos con sus fornicaciones,

y a los clanes con sus embrujos.

5«¡Aquí estoy contra ti!

—afirma el Señor Todopoderoso—.

Te levantaré la falda hasta la cara,

para que las naciones vean tu desnudez,

y los reinos descubran tus vergüenzas.

6Te cubriré de inmundicias,

te ultrajaré y te exhibiré en público.

7Todos los que te vean huirán de ti,

y dirán: “¡Nínive ha sido devastada!

¿Quién hará duelo por ella?”

¿Dónde hallaré quien la consuele?»

Destrucción total de Nínive

8¿Acaso eres mejor que Tebas,3:8 Tebas. Lit. No Amón.

ciudad rodeada de aguas,

asentada junto a las corrientes del Nilo,

que tiene al mar por terraplén

y a las aguas por muralla?

9Cus y Egipto eran su fuerza ilimitada,

Fut y Libia eran sus aliados.

10Con todo, Tebas marchó al exilio;

fue llevada al cautiverio.

A sus hijos los estrellaron

contra las esquinas de las calles.

Sobre sus nobles echaron suertes,

y encadenaron a su gente ilustre.

11También tú, Nínive, te embriagarás,

y se embotarán tus sentidos.

También tú, por causa del enemigo,

tendrás que buscar refugio.

12Todas tus fortalezas son higueras

cargadas de brevas maduras:

si las sacuden,

caen en la boca del que se las come.

13Mira, al enfrentarse al enemigo

tus tropas se portan como mujeres.

Las puertas de tu país quedarán abiertas de par en par,

porque el fuego consumirá tus cerrojos.

Defensa inútil

14Abastécete de agua para el asedio,

refuerza tus fortificaciones.

Métete al barro, pisa la mezcla

y moldea los ladrillos.

15Porque allí mismo te consumirá el fuego

y te exterminará la espada;

¡como larva de langosta te devorará!

Multiplícate como larva,

reprodúcete como langosta.

16Aumentaste tus mercaderes

más que las estrellas del cielo.3:16 cielo (lectura probable); cielo. La larva se desprende del capullo y vuela (TM).

17Tus dignatarios son como langostas

y tus oficiales, como insectos

que en días fríos se posan sobre los muros,

pero que al salir el sol desaparecen,

y nadie sabe dónde hallarlos.

18Rey de Asiria,

tus pastores están amodorrados,

¡tus tropas escogidas se echaron a dormir!

Tu pueblo anda disperso por los montes,

y no hay quien lo reúna.

19Tu herida no tiene remedio;

tu llaga es incurable.

Todos los que sepan lo que te ha pasado

celebrarán tu desgracia.

Pues ¿quién no fue víctima

de tu constante maldad?

Ang Pulong Sa Dios

Nahum 3:1-19

Alaot ang Nineve

1Alaot ang siyudad sa dugo, puno sa bakak, puno sa kawat, walay higayon nga walay biktima. 2Ang liki sa witik, ang kagay sa mga ligid, nagdagan nga mga kabayo ug makakurat nga mga karwahi. 3Mihasmag nga mga kabalyero, misilaw nga mga espada, nagpangidlap nga mga bangkaw Daghan ang mga angol, nagbuy-od nga mga patayng lawas, lawas nga dili na maihap, katawhan nangapandol sa mga minatay. 4Tanan tungod sa pagpatuyang sa kaulag, sa buring, nga makadani, kerida sa mubarang. Nagaulipon sa kanasuran ang iyang prostitusyon ug mga tawo sa iyang pangabat.

5Ako batok kanimo, nagaingon ang Ginoo nga Makagagahum. Akong ipataas ang imong saya sa imong nawong. Ako ipakita sa kanasuran ang imong pagkahubo ug ang mga gingharian sa imong kaulawan. 6Ako kang labayon ug hugaw, itrato ko ikaw nga talamayon ug talan-awon sa kaulawan. 7Ang tanan nga makakita kanimo mopahilayo ug moingon; Ang Nineve nalumpag na kinsa man ang magbangutan alang kaniya? Asa man ko mangita ug usa nga mohupay kanimo?

8Mas maayo pa ba ikaw sa Tebes, nahimutang Nil, uban sa tubig nga nagpalibut kaniya? Ang sapa maoy iyang panalipod, ug ang tubig maoy iyang paril. 9Kusi ug ang Ehipto mao ang iyang walay Kinutobang kusog; Ang Put ug ang Libya mao ang mga kaanib. 10Apan gidala siya nga binilanggo, ug mibiya sila nga binihag; ang iyang mga masuso gidugmok nga pino sa matag eskinita. Giripahan ang iyang mga tinamod, ug ang tanan niyang bantugan gipang-kadinahan. 11Ikaw usab mahimong hubog; motago ikaw ug mangita ug dalangpanan batok sa kaaway. 12Ang tanan nimong kota mahisama sa kahoyng igera uban sa ilang nahaunang hinog nga mga bunga; kon kini paga-uyogon, nga mangahulog sa baba sa makaon niini. 13Lantawa ang imong mga tropa sila puros walay kusog. Ang ganghaan sa imong kayutaan bukas alang sa imong mga kaaway; ang kalayo milamoy sa mga rehas sa imong ganghaan.

14Pagkuhag tubig ug pangandam sa paglikos; lig-ona ang imong depensa! Trabahoa ang kolonon, igiok ang hulmahan, ayoha ang batong tisa. 15Didto ang kalayo mout-ot nimo; ug ang espada moputol kanimo. Sila molamoy sama sa duot sa mga dulon. Mosanay sama sa mga apan-apan, mosanay sama sa mga dulon.

Midaghan kamo sama sa mga dulon! 16Imong gipasanay ang gidaghanon sa mga tigpatigayon hangtud nga midaghan sila labaw pa sa mga kabituonan sa kalangitan, apan sama sa mga dulon, huboan nila ang yuta ug molupad sila pahilayo. 17Ang imong mga gwardiya sama sa dulon, ang imong mga opisyales sama sa panon sa dulon nga nagpahiluna sa mga paril sa mabugnaw nga adlaw apan sa dihang mipakita ang adlaw manglupad sila, ug walay usa ang nasayud hain sila.

18Hari sa Asiria, ang imong mga magbalantay nangatulog lang; ang imong mga halangdon mihigda sa pagpahulay, ang imong katawhan nagkatibulaag sa kabukiran ng walay usa nga motigom kanila. 19Walay makatambal kanimo; kay ang imong samad makamatay. Ang tanan nga makadungog sa balita mopakpak sailang mgakamot sa imong pagtumba; kay kinsa man ang wala makabati sa imong walay kinutoban nga kabangis.