Jeremías 34 – CST & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Jeremías 34:1-22

Advertencia al rey Sedequías

1La palabra del Señor vino a Jeremías cuando Nabucodonosor, rey de Babilonia, estaba atacando a Jerusalén y a sus ciudades vecinas con todo su ejército y con todos los reinos y pueblos de la tierra regidos por él: 2«Así dice el Señor, el Dios de Israel: “Ve y adviértele a Sedequías, rey de Judá, que así dice el Señor: ‘Voy a entregar esta ciudad en manos del rey de Babilonia, quien la incendiará. 3Y tú no te escaparás de su poder, porque ciertamente serás capturado y entregado en sus manos. Tus ojos verán los ojos del rey de Babilonia, y él te hablará cara a cara, y serás llevado a Babilonia’.

4»”No obstante, Sedequías, rey de Judá, escucha la promesa del Señor para ti. Así dice el Señor: ‘Tú no morirás a filo de espada, 5sino en paz’. También afirma el Señor: ‘Yo te prometo que, así como los reyes de antaño que te precedieron quemaron especias por tus antepasados, así también lo harán en tu funeral, lamentándose por ti y clamando: ¡Ay, señor!’ ”»

6El profeta Jeremías dijo todo esto a Sedequías, rey de Judá, en Jerusalén. 7Mientras tanto, el ejército del rey de Babilonia estaba combatiendo contra Jerusalén y contra las ciudades de Judá que aún quedaban, es decir, Laquis y Azeca, que eran las únicas ciudades fortificadas.

Liberación para los esclavos

8La palabra del Señor vino a Jeremías después de que el rey Sedequías hizo un pacto con todo el pueblo de Jerusalén para dejar libres a los esclavos. 9El acuerdo estipulaba que cada israelita debía dejar libre a sus esclavas y esclavos hebreos, y que nadie debía esclavizar a un compatriota judío. 10Todo el pueblo y los jefes que habían hecho el acuerdo liberaron a sus esclavos, de manera que nadie quedaba obligado a servirlos. 11Pero después se retractaron y volvieron a someter a esclavitud a los que habían liberado.

12Una vez más la palabra del Señor vino a Jeremías: 13«Así dice el Señor, el Dios de Israel: “Yo hice un pacto con vuestros antepasados cuando los saqué de Egipto, lugar de esclavitud. Les ordené 14que cada siete años liberaran a todo esclavo hebreo que se hubiera vendido a sí mismo a ellos. Después de haber servido como esclavo durante seis años, debía ser liberado.34:14 Véanse Éx 21:2; Dt 15:12. Pero vuestros antepasados no me obedecieron ni me hicieron caso. 15Vosotros, en cambio, al proclamar la libertad de vuestro prójimo, os habíais convertido y habíais hecho lo que yo apruebo. Además, os habíais comprometido con un pacto en mi presencia, en la casa que lleva mi nombre. 16Pero ahora os habéis vuelto atrás y habéis profanado mi nombre. Cada uno ha obligado a sus esclavas y esclavos que había liberado a someterse de nuevo a la esclavitud”.

17»Por tanto, así dice el Señor: “No me habéis obedecido, pues no habéis dejado en libertad a vuestros hermanos. Por tanto, yo proclamo contra vosotros una liberación —afirma el Señor—: dejaré en libertad a la guerra, la pestilencia y el hambre para que lo que os pase a vosotros sirva de escarmiento para todos los reinos de la tierra. 18Puesto que han violado mi pacto, y no han cumplido las estipulaciones del pacto que acordaron en mi presencia, los trataré como al novillo que cortaron en dos, y entre cuyos pedazos pasaron para rubricar el pacto.34:18 Véase Gn 15:9-10,17-18. 19A los jefes de Judá y de Jerusalén, y a los oficiales de la corte y a los sacerdotes, y a todos los que pasaron entre los pedazos del novillo, 20los entregaré en manos de sus enemigos, que atentan contra su vida, y sus cadáveres servirán de alimento a las aves de rapiña y a las fieras del campo.

21»”A Sedequías, rey de Judá, y a sus jefes, los entregaré en manos de sus enemigos, que atentan contra sus vidas, es decir, en poder del ejército del rey de Babilonia, que por el momento se ha replegado. 22Voy a dar una orden —afirma el Señor—, y los haré volver a esta ciudad. La atacarán y, después de tomarla, la incendiarán. Dejaré a las ciudades de Judá en total desolación, sin habitantes”».

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 34:1-22

Ang Pasidaan kang Zedekia

1-2Gisulong ni Nebucadnezar nga hari sa Babilonia ang Jerusalem ug ang mga lungsod sa palibot niini. Uban niya sa pagsulong ang tanan niyang sundalo lakip ang mga sundalo gikan sa tanang gingharian nga sakop niya. Niadtong higayona miingon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, kang Jeremias: “Adto kang Zedekia nga hari sa Juda ug ingna siya nga ako, ang Ginoo, nagaingon: Itugyan ko kini nga siyudad sa mga kamot sa hari sa Babilonia ug sunogon niya kini. 3Dili ka gayod makaikyas gikan kaniya. Madakpan ka ug itugyan ngadto kaniya. Ipaatubang ka kaniya ug unya bihagon ka ngadto sa Babilonia. 4Apan Haring Zedekia, patalinghogi kining akong saad kanimo: Dili ka mamatay sa gira; 5mamatay ka nga malinawon. Ug sa imong lubong, magsunog ug insenso ang imong katawhan sa pagpasidungog kanimo, sama sa ilang gihimo sa lubong sa imong mga katigulangan nga naghari una kanimo. Magsubo sila alang kanimo ug moingon, ‘Hala, patay na ang atong hari!’ Mahitabo gayod kini, kay ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

6Unya miadto si Jeremias sa Jerusalem, ug gisulti kining tanan kang Zedekia nga hari sa Juda. 7Gisulong na niadto sa mga sundalo sa hari sa Babilonia ang Jerusalem, Lakish, ug Azeka. Mao na lang kini ang pinarilan nga mga lungsod sa Juda nga wala nila mailog.

Ang Paghatag ug Kagawasan sa mga Ulipon

8May gisulti ang Ginoo kang Jeremias human maghimo ug kasabotan si Haring Zedekia uban sa tanang katawhan sa Jerusalem nga hatagan nilag kagawasan ang mga ulipon. 9Nagkasabot sila nga kinahanglan hatagan sa tanan ug kagawasan ang ilang mga ulipon nga Hebreo, lalaki man o babaye, ug kinahanglan nga wala nay Judio nga moulipon sa iyang isigka-Judio. 10Miuyon niini nga kasabotan ang tanang mga tawo lakip ang mga opisyal, ug gihatagan nilag kagawasan ang ilang mga ulipon, lalaki man o babaye. 11Apan pagkahuman, nausab ang ilang hunahuna ug gikuha nila pagbalik ang mga ulipon nga gihatagan na nilag kagawasan, ug gipugos nga magpaulipon pag-usab.

12-13Busa miingon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, kang Jeremias, “Naghimo akog kasabotan sa inyong mga katigulangan sa dihang gipagawas ko sila gikan sa yuta sa Ehipto diin sila giulipon. Miingon ako kanila, 14‘Matag ikapito ka tuig kinahanglang hatagan ninyog kagawasan ang inyong isigka-Hebreohanon nga nagbaligya sa iyang kaugalingon diha kaninyo ingon nga ulipon. Human siya makaalagad kaninyo ug unom ka tuig, kinahanglan hatagan gayod ninyo siyag kagawasan.’ Apan wala gayod motuman o maminaw ang inyong mga katigulangan kanako. 15Dili pa lang dugay, naghinulsol kamo ug gihimo ninyo ang husto sa akong panan-aw pinaagi sa paghatag ug kagawasan sa inyong katagilungsod. Naghimo pa gani kamo ug kasabotan kanako bahin niini didto sa templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan. 16Apan karon, nausab ang inyong hunahuna ug gipakaulawan ninyo ako. Gikuha ninyo pagbalik ang mga ulipon nga inyong gihatagan ug kagawasan sumala sa ilang gusto, ug gipugos ninyo sila nga mahimo na usab ninyong mga ulipon.

17“Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga tungod kay wala ninyo ako tumana ug wala ninyo hatagig kagawasan ang inyong mga kadugo ug katagilungsod nga giulipon ninyo, hatagan ko kamog kagawasan—kagawasan nga mamatay sa gira, kagutom, ug balatian. Tungod sa mahitabo kaninyo mahadlok ang tanang gingharian sa kalibotan. 18-19Ang mga opisyal sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda ug ang mga opisyal sa palasyo, apil ang mga pari ug ang uban pang mga lumulupyo, naghimog kasabotan kanako pinaagi sa pagpikas ug nating baka ug pag-agi sa taliwala niini. Apan wala nila tumana ang ilang kasabotan kanako, busa himuon ko kanila ang ilang gihimo sa nating baka. 20Itugyan ko sila sa kamot sa ilang mga kaaway nga gustong mopatay kanila. Ug ang ilang mga patayng lawas mahimong kalan-on sa mga langgam ug ihalas nga mga mananap.

21“Itugyan ko si Haring Zedekia nga hari sa Juda ug ang iyang mga opisyal sa mga sundalo sa hari sa Babilonia. Itugyan ko sila ngadto sa ilang mga kaaway nga gustong mopatay kanila. Bisan ug miundang na ang mga sundalo sa hari sa Babilonia sa pagsulong kaninyo, 22mandoan ko sila sa pagsulong pag-usab sa inyong siyudad. Sulongon nila kini ug ilogon, ug unya sunogon. Himuon kong awaaw ang mga lungsod sa Juda ug wala nay magpuyo niini. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”