Isaías 47 – CST & HLGN

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Isaías 47:1-15

La caída de Babilonia

1»Desciende, siéntate en el polvo,

hija virginal de Babilonia;

siéntate en el suelo, hija de los caldeos,

pues ya no hay trono.

Nunca más se te llamará

tierna y delicada.

2Toma piedras de molino, y muele la harina;

quítate el velo.

Levántate las faldas, desnúdate las piernas,

y cruza los ríos.

3Tu desnudez quedará al descubierto;

quedará expuesta tu vergüenza.

Voy a tomar venganza,

y a nadie perdonaré».

4Nuestro Redentor es el Santo de Israel;

su nombre es el Señor Todopoderoso.

5«Siéntate en silencio, hija de los caldeos;

entra en las tinieblas.

Porque nunca más se te llamará

“soberana de los reinos”.

6Yo estaba enojado con mi pueblo;

por eso profané mi heredad.

Los entregué en tu mano,

y no tuviste compasión de ellos.

Pusiste sobre los ancianos

un yugo muy pesado.

7Dijiste: “¡Por siempre seré la soberana!”

Pero no consideraste esto,

ni reflexionaste sobre su final.

8»Ahora escucha esto, voluptuosa;

tú, que moras confiada y te dices a ti misma:

“Yo soy, y no hay otra fuera de mí.

Nunca enviudaré ni me quedaré sin hijos”.

9De repente, en un solo día,

ambas cosas te sorprenderán:

la pérdida de tus hijos y la viudez

te abrumarán por completo,

a pesar de tus muchas hechicerías

y de tus poderosos encantamientos.

10Tú has confiado en tu maldad,

y has dicho: “Nadie me ve”.

Tu sabiduría y tu conocimiento te engañan

cuando a ti misma te dices:

“Yo soy, y no hay otra fuera de mí”.

11Pero vendrá sobre ti una desgracia

que no sabrás conjurar;

caerá sobre ti una calamidad

que no podrás evitar.

¡Una catástrofe que ni te imaginas

vendrá de repente sobre ti!

12»Persiste, entonces, en tus encantamientos

y en tus muchas hechicerías,

en las que te has ejercitado desde la niñez.

Tal vez tengas éxito,

tal vez puedas provocar terror.

13¡Los muchos consejos te han fatigado!

Que se presenten tus astrólogos,

los que observan las estrellas,

los que hacen predicciones mes a mes,

¡que te salven de lo que viene sobre ti!

14¡Míralos! Son como la paja,

y el fuego los consumirá.

Ni a sí mismos pueden salvarse

del poder de las llamas.

Aquí no hay brasas para calentarse,

ni fuego para sentarse ante él.

15Eso son para ti los hechiceros

con quienes te has ejercitado,

y con los que has negociado desde tu juventud.

Cada uno sigue en su error;

no habrá quien pueda salvarte.

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 47:1-15

Ang Pagkalaglag sang Babilonia

1Nagsiling ang Ginoo, “Magapungko ka sa duta, Babilonia. Magapungko ka nga wala sing trono. Ikaw nga pareho sa birhen nga babayi indi na pagtawgon nga mahinhin kag maluming. 2Ulipon ka na subong, gani magkuha ka sang galingan kag maggaling sang trigo. Huksa ang imo belo, kag alsaha ang imo bayo agod makita ang imo paa samtang nagatabok ka sa suba. 3Makita ang imo pagkahublas kag mahuy-an ka. Magatimalos ako sa imo kag indi ko ikaw pagkaluoyan.”47:3 indi ko ikaw pagkaluoyan: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini.

4Ang aton Manluluwas, nga ang iya ngalan Ginoo nga Makagagahom, amo ang Balaan nga Dios sang Israel.

5Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Babilonia, magpungko ka sing malinong sa madulom nga lugar. Indi ka na pagtawgon nga rayna sang mga ginharian. 6Naakig ako sa katawhan nga akon ginpanag-iyahan, kag ginsikway ko sila. Gani gintugyan ko sila sa imo kamot, kag wala mo sila pagkaluoyi. Bisan gani ang mga tigulang sa ila ginpintasan mo. 7Nagsiling ka pa nga ang imo pagkarayna wala sing katapusan! Pero wala mo paghunahunaa ining imo mga ginhimo kag kon ano ang mangin resulta sini sa imo. 8Gani karon pamatii ini, ikaw nga mahilig sa pagpangalipay kag nagahunahuna nga indi ka maano. Nagasiling ka sa imo kaugalingon nga ikaw ang Dios, kag wala na sing iban pa. Nagahunahuna ka nga indi ka gid mabalo ukon madulaan sang mga anak.47:8 Nagahunahuna… anak: Siguro ang buot silingon, nagahunahuna siya nga indi siya madulaan sang manugprotektar ukon manugbulig. 9Pero sa hinali lang matabo ini sa imo: Mabalo ka kag madulaan sang mga anak. Matabo gid ini tanan sa imo bisan madamo ka pa sang nahibaluan nga madyik ukon binabaylan. 10Nagasalig ka nga indi ka maano sa imo pagkamalaot, kay nagahunahuna ka nga wala sing may nakakita sa imo. Ang imo kaalam kag ihibalo nagapatalang sa imo, kag nagatulod sa imo sa pagsiling, ‘Ako ang Dios, kag wala na sing iban pa.’ 11Gani magaabot sa imo ang katalagman kag indi ka makahibalo kon paano mo ini matabog sang imo nga madyik. Magaabot sa imo ang kalamidad nga indi mo mabayaran agod mag-untat. Hinali lang nga magaabot sa imo ang kalaglagan nga wala mo ginahunahuna. 12Sige, padayuna ang imo mga madyik kag mga binabaylan nga imo ginahimo halin sang bata ka pa. Basi pa lang magmadinalag-on ka, ukon basi pa lang kulbaan ang imo mga kaaway. 13Ginakapoy ka na sa imo madamo nga mga padihot. Pabuliga sa imo ang imo mga tinawo nga nagatuon parte sa mga bituon kag nagatagna kada bulan sang mga butang nga matabo sa imo. 14Sa pagkamatuod, pareho lang sila sa dagami nga dali lang masunog. Indi gani sila makaluwas sang ila kaugalingon sa kalayo. Indi puwede makapainit-init sa sini nga kalayo, kay puwerte ini kainit. 15Ti ano ang mahimo sang mga tawo nga ginapangayuan mo sang laygay halin sang bata ka pa? Ang kada isa sa ila nagtalang kag indi sila makaluwas sa imo.