Isaías 44 – CST & HLGN

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Isaías 44:1-28

Israel, el escogido

1»Pero ahora, Jacob, mi siervo,

Israel, a quien he escogido, ¡escucha!

2Así dice el Señor, el que te hizo,

el que te formó en el seno materno

y te brinda su ayuda:

“No temas, Jacob, mi siervo,

Jesurún, a quien he escogido,

3que regaré con agua la tierra sedienta

y con arroyos el suelo seco;

derramaré mi Espíritu sobre tu descendencia

y mi bendición sobre tus vástagos,

4y brotarán como hierba en un prado,

como sauces junto a arroyos.

5Uno dirá: ‘Pertenezco al Señor’;

otro llevará el nombre de Jacob,

y otro escribirá en su mano: ‘Yo soy del Señor

y tomará para sí el nombre de Israel”.

El Señor y los ídolos

6»Así dice el Señor, el Señor Todopoderoso,

rey y redentor de Israel:

“Yo soy el primero y el último;

fuera de mí no hay otro dios.

7¿Quién es como yo?

Que lo diga.

Que declare lo que ha ocurrido

desde que establecí a mi antiguo pueblo;

que exponga ante mí lo que está por venir,

¡que anuncie lo que va a suceder!

8No tembléis ni os asustéis.

¿Acaso no lo anuncié y profeticé hace tiempo?

Vosotros sois mis testigos.

¿Hay algún Dios fuera de mí?

No, no hay otra Roca;

no conozco ninguna”».

9Los que fabrican ídolos no valen nada;

inútiles son sus obras más preciadas.

Para su propia vergüenza,

sus propios testigos no ven ni conocen.

10¿Quién modela un dios o funde un ídolo,

que no le sirve para nada?

11Todos sus devotos quedarán avergonzados;

¡simples mortales son los artesanos!

Que todos se reúnan y comparezcan;

¡aterrados y avergonzados quedarán todos ellos!

12El herrero toma una herramienta,

y con ella trabaja sobre las brasas;

con martillo modela un ídolo,

con la fuerza de su brazo lo forja.

Siente hambre, y pierde las fuerzas;

no bebe agua, y desfallece.

13El carpintero mide con un cordel,

hace un boceto con un estilete,

lo trabaja con el escoplo

y lo traza con el compás.

Le da forma humana;

le imprime la belleza de un ser humano,

para que habite en un santuario.

14Derriba los cedros,

y escoge un ciprés o un roble,

y lo deja crecer entre los árboles del bosque;

o planta un pino, que la lluvia hace crecer.

15Al hombre le sirve de combustible,

y toma una parte para calentarse;

enciende un fuego y hornea pan.

Pero también labra un dios y lo adora;

hace un ídolo y se postra ante él.

16La mitad de la madera la quema en el fuego,

sobre esa mitad prepara su comida;

asa la carne y se sacia.

También se calienta y dice:

«¡Ah! Ya voy entrando en calor,

mientras contemplo las llamas».

17Con el resto hace un dios, su ídolo;

se postra ante él y lo adora.

Y suplicante le dice:

«Sálvame, pues tú eres mi dios».

18No saben nada, no entienden nada;

sus ojos están velados, y no ven;

su mente está cerrada, y no entienden.

19Les falta conocimiento y entendimiento;

no se ponen a pensar ni a decir:

«Usé la mitad para combustible;

incluso horneé pan sobre las brasas,

asé carne y la comí.

¿Y haré algo abominable con lo que queda?

¿Me postraré ante un pedazo de madera?»

20Se alimentan de cenizas,

se dejan engañar por su iluso corazón,

no pueden salvarse a sí mismos, ni decir:

«¡Lo que tengo en mi diestra es una mentira!»

21«Recuerda estas cosas, Jacob,

porque tú eres mi siervo, Israel.

Yo te formé, tú eres mi siervo;

Israel, yo no te olvidaré.

22He disipado tus transgresiones como el rocío,

y tus pecados como la bruma de la mañana.

Vuelve a mí, que te he redimido».

23¡Cantad de alegría, cielos,

que esto lo ha hecho el Señor!

¡Gritad con fuerte voz,

profundidades de la tierra!

¡Prorrumpid en canciones, montañas;

y bosques, con todos vuestros árboles!

Porque el Señor ha redimido a Jacob,

Dios ha manifestado su gloria en Israel.

Jerusalén vuelve a ser habitada

24«Así dice el Señor, tu Redentor,

quien te formó en el seno materno:

»“Yo soy el Señor,

que ha hecho todas las cosas,

yo solo desplegué los cielos

y extendí la tierra.

¿Quién estaba conmigo?

25»”Yo frustro las señales de los falsos profetas

y ridiculizo a los adivinos;

yo hago retroceder a los sabios

y convierto su sabiduría en necedad.

26Yo confirmo la palabra de mis siervos

y cumplo el consejo de mis mensajeros.

Yo digo que Jerusalén será habitada,

que los pueblos de Judá serán reconstruidos;

y sus ruinas las restauraré.

27Yo mando que se seque lo profundo del mar,

y ordeno que se sequen sus corrientes.

28Yo afirmo que Ciro es mi pastor,

y dará cumplimiento a mis deseos;

dispondrá que Jerusalén sea reconstruida,

y que se repongan los cimientos del templo”».

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 44:1-28

Ang Promisa sang Dios sa Israel

1“Pero karon, pamati, O Israel nga akon alagad, ang katawhan nga akon pinili, nga mga kaliwat ni Jacob. 2Ako, ang Ginoo, amo ang naghimo kag nagbulig sa imo. Indi ka magkahadlok, ikaw nga akon alagad kag pinili ko nga katawhan. 3Kay hatagan ko ikaw sang tubig nga magapaumpaw sang imo kauhaw kag magabasa sang imo mamala nga duta. Gamhan ko sang akon Espiritu ang imo mga kaliwat kag bendisyunan ko sila. 4Magauswag sila pareho sa nagalambo nga tanom nga bugana sang tubig ukon mga kahoy sa higad sang mga sapa. 5May ara nga magasiling, ‘Ako iya sang Ginoo,’ kag may iban nga magasiling, ‘Kaliwat ako ni Jacob.’ May ara man nga magasulat sa ila kamot sang ngalan sang Ginoo, kag magakabig sang ila kaugalingon nga sakop sila sang katawhan sang Israel.

Wala sing Pulos ang mga Dios-dios

6“Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Hari kag Manluluwas sang Israel, ang Makagagahom nga Ginoo: Ako amo ang ginsuguran kag ang katapusan sang tanan. Luwas sa akon wala na sing iban pa nga Dios. 7Sin-o bala ang pareho sa akon? Isugid niya sa akon atubangan kon ano ang nagkalatabo halin sang gintukod ko nga isa ka nasyon ang akon katawhan sang una nga panahon. Kag isugid man niya kon ano ang magakalatabo sa palaabuton. 8Indi kamo magkahadlok ukon magpakulba. Indi bala nga ginpahibalo ko na sang una pa ang akon katuyuan sa inyo? Kamo mismo ang akon mga saksi. May iban pa bala nga Dios luwas sa akon? Wala gid! Wala na ako sing may nahibaluan pa nga palalipdan nga bato luwas sa akon.” 9Wala sing pulos ang tanan nga nagahimo sang mga dios-dios. Kag ining mga dios-dios nga ila ginapakamahal wala sing bili. Sila mismo makapamatuod nga wala ini sing bili. Kay indi ini makakita kag wala sing may nahibaluan. Amo gani nga nagakahuy-an ang mga nagasimba sini. 10Buang-buang ang tawo nga nagahimo sang mga dios-dios nga indi man lang niya mapuslan. 11Pamati! Mahuy-an ang tanan nga nagasimba sa mga dios-dios, kay ang naghimo sini mga tawo man lang. Patipuna sila tanan sa pagdepensa sang ila kaugalingon. Mahadlok gid sila kag mahuy-an.

12Ang panday sang metal nagabutang sang metal sa baga. Dayon ginamaso niya ini sing tudo agod pormahon nga dios-dios. Nagaluya siya sa kagutom kag daw malipong sa kauhaw. 13Ang panday sang kahoy nagatakos sang isa ka utod nga kahoy. Ginakuritan niya sa dagway sang dios-dios, kag dayon ginakurtihan niya paagi sa iya mga gamit. Ginaporma niya ini sa matahom nga dagway sang tawo agod ibutang sa isa ka templo. 14Agod may gamiton siya nga kahoy, nagautod siya sang sedro, ukon sipres, ukon terebinto. Ini nga mga kahoy ginapatubo niya sa kagulangan. Nagatanom man siya sang kahoy nga pino, kag paagi sa ulan nagatubo ini. 15Ginagamit niya ang iban nga mga kahoy nga gatong, agod makapainit siya kag makaluto sang tinapay. Kag ang iban nga mga kahoy ginahimo niya nga dios-dios, kag ginaludhan niya kag ginasimba. 16Ginasunog niya ang iban nga mga kahoy kag nagasugba siya sang karne sa baga sini. Dayon nagakaon siya sang sinugba kag nagakabusog. Nagapainit-init man siya sa kalayo kag nagasiling, “Hay, maayo kay nainitan ako.” 17Kag ang iban nga mga kahoy, ginahimo niya nga dios-dios. Nagaluhod siya kag nagasimba sa sini nga mga dios-dios, kag nagapangamuyo nga nagasiling, “Luwasa ako, kay ikaw ang akon dios.”

18Ini nga mga tawo wala makahibalo ukon makaintiendi sa ila ginahimo. Ang ila mga mata natabunan kag indi sila makakita. Ang ila mga hunahuna natakpan, kag indi sila makaintiendi. 19Wala gid sila nagapamalandong kag nagahunahuna sa pagsiling, “Gin-gatong ko ang iban nga mga kahoy, kag nagluto ako sang tinapay kag nagsugba sang karne sa baga sini, kag ginkaon ko ini. Kag karon himuon ko bala nga makangilil-ad nga butang ang nabilin nga kahoy? Magasimba bala ako sa isa ka utod nga kahoy?”

20Daw pareho lang nga nagkaon siya sang abo. Ang nadulman niya nga hunahuna nagpatalang sa iya, kag indi niya maluwas ang iya kaugalingon. Indi niya mabaton nga ang dios-dios nga ara sa iya indi matuod nga dios.

21Nagsiling ang Ginoo, “Dumduma ini nga mga butang, O Israel, kay alagad ko ikaw. Ginhimo ko ikaw agod mag-alagad sa akon, kag indi ko gid ikaw pagkalimtan. 22Dulaon ko na ang imo mga sala pareho sang gal-om ukon ambon. Balik ka sa akon, kay luwason ko gid ikaw.”

23Magkanta ka sa kalipay, O kalangitan! Singgit sing matunog, O kalibutan! Magkanta kamo nga mga bukid, kag mga kahoy sa kagulangan. Kay himuon gid ini sang Ginoo. Luwason niya ang mga kaliwat ni Jacob; ipakita niya ang iya pagkagamhanan sa Israel.

24Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga inyo Manluluwas, nga nagtuga sa inyo: Ako ang Ginoo nga naghimo sang tanan nga butang. Ako lang gid ang naghumlad sang kalangitan kag nagtuga sang kalibutan. 25Ginpaslaw ko ang mga tagna sang butigon nga mga propeta. Kag ginapabuang ko ang mga manugpakot. Ginabaliskad ko ang mga ginahambal sang mga maalamon, kag ginahimo nga wala sing pulos ang ila nahibaluan. 26Ginatuman ko ang mga tagna sang akon alagad44:26 alagad: ukon, mga alagad. kag mga mensahero. Nagasiling ako nga ang Jerusalem pagaestaran liwat, kag ang iban pa nga mga banwa sang Juda nga nagkalaguba patindugon liwat. 27Kon magmando ako nga magmala ang suba, nagamala ini. 28Nagasiling ako kay Cyrus, “Ikaw ang manugbantay sang akon katawhan, kag himuon mo ang tanan ko nga naluyagan. Magamando ka nga patindugon liwat ang Jerusalem kag ang templo sini.”