Angustia y auxilio
1¡Ay de ti, destructor, que no has sido destruido!
¡Ay de ti, traidor, que no has sido traicionado!
Cuando dejes de destruir, te destruirán;
cuando dejes de traicionar, te traicionarán.
2Señor, ten compasión de nosotros;
pues en ti esperamos.
Sé nuestra fortaleza33:2 nuestra fortaleza (Siríaca, Targum y Vulgata); la fortaleza de ellos (TM). cada mañana,
nuestra salvación en tiempo de angustia.
3Al estruendo de tu voz, huyen los pueblos;
cuando te levantas, se dispersan las naciones.
4Vuestros despojos se recogen
como si fueran devorados por orugas;
sobre ellos se lanza el enemigo
como una nube de langostas.
5Exaltado es el Señor porque mora en las alturas,
y llena a Sión de justicia y rectitud.
6Él será la seguridad de tus tiempos,
te dará en abundancia salvación, sabiduría y conocimiento;
el temor del Señor será tu tesoro.
7¡Mirad cómo gritan sus valientes en las calles!
¡amargamente lloran los mensajeros de paz!
8Los caminos están desolados,
nadie transita por los senderos.
El pacto se ha quebrantado,
se desprecia a los testigos,33:8 los testigos (Qumrán); las ciudades (TM).
¡a nadie se respeta!
9La tierra está de luto y languidece;
el Líbano se avergüenza y se marchita;
Sarón es como un desierto;
Basán y el Carmelo pierden su follaje.
10«Ahora me levantaré —dice el Señor—.
Ahora seré exaltado,
ahora seré ensalzado.
11Vosotros concebís cizaña
y dais a luz paja;
¡pero el fuego de mi aliento os consumirá!
12Los pueblos serán calcinados,
como espinos cortados arderán en el fuego».
13Vosotros, que estáis lejos,
oíd lo que he hecho;
y vosotros, que estáis cerca,
reconoced mi poder.
14Los pecadores están aterrados en Sión;
el temblor atrapa a los impíos:
«¿Quién de nosotros puede habitar
en el fuego consumidor?
¿Quién de nosotros puede habitar
en la hoguera eterna?»
15Solo el que procede con justicia
y habla con rectitud,
el que rechaza la ganancia de la extorsión
y se sacude las manos para no aceptar soborno,
el que no presta oído a las conjuras de asesinato
y cierra los ojos para no contemplar el mal.
16Este tal morará en las alturas;
tendrá como refugio una fortaleza de rocas,
se le proveerá de pan,
y no le faltará el agua.
17Tus ojos verán al rey en su esplendor
y contemplarán una tierra que se extiende hasta muy lejos.
18Dentro de ti meditarás acerca del terror, y dirás:
«¿Dónde está el contable?
¿Dónde el recaudador de impuestos?
¿Dónde el que lleva el registro de las torres?»
19No verás más a ese pueblo insolente,
a ese pueblo de idioma confuso,
de lengua extraña e incomprensible.
20Mira a Sión, la ciudad de nuestras fiestas;
tus ojos verán a Jerusalén,
morada apacible, campamento bien plantado;
sus estacas jamás se arrancarán,
ni se romperá ninguna de sus sogas.
21Allí el Señor nos mostrará su poder.
Será como un lugar de anchos ríos y canales.
Ningún barco de remos surcará sus aguas,
ni barcos poderosos navegarán por ellas.
22Porque el Señor es nuestro guía;
el Señor es nuestro gobernante.
El Señor es nuestro rey:
¡Él nos salvará!
23Tus cuerdas se han aflojado:
No sostienen el mástil con firmeza
ni se despliegan las velas.
Abundante botín habrá de repartirse,
y aun los cojos se dedicarán al saqueo.
24Ningún habitante dirá: «Estoy enfermo»;
y se perdonará la iniquidad del pueblo que allí habita.
Pagabuligan sang Dios ang Iya Katawhan
1Kaluluoy kamo nga mga manuglaglag nga wala pa makaagi nga ginlaglag. Kaluluoy kamo nga mga traidor, nga wala pa makaagi nga gintraiduran. Kon matapos na ang inyo pagpanglaglag kag pagpangtraidor, kamo na man ang laglagon kag traiduran.
2Ginoo, kaluoyi kami. Nagasalig kami sa imo. Pabaskuga kami adlaw-adlaw, kag luwasa kami sa tion sang kalisod. 3Nagapalalagyo ang mga tawo sa imo tingog nga nagadaguhob. Kon magtindog ka sa pagsilot nagalalapta ang mga nasyon. 4Panguhaon ang ila mga pagkabutang; mangin pareho sila sa tanom nga ginsalakay sang apan.
5Ang Ginoo labaw sa tanan! Nagapuyo siya sa langit. Paluntaron niya ang hustisya kag pagkamatarong sa Jerusalem.33:5 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. 6Palig-unon niya kamo33:6 kamo: sa Hebreo, ikaw. sa inyo nga panahon. Permi niya kamo luwason kag hatagan sang kaalam kag ihibalo. Ang inyo bilidhon nga manggad amo ang pagtahod sa Ginoo.
7Pamati! Ang inyo maisog nga mga tawo nagasinggit sa pagpangayo sang bulig sa mga karsada; nagahilibion ang inyo mga embahador nga nagatinguha sa pagpaluntad sang kalinong. 8Wala na sing may nagaagi sa karsada; wala na sing mga tawo nga nagalakat dira. Ginalapas na ang kasugtanan kag ginabaliwala ang mga saksi sini.33:8 ang mga saksi sini: Amo ini sa Dead Sea Scrolls. Sa Masoretic Text, ang mga banwa. Ukon sa iban nga mga translations, ang mga nasulat sini. Wala na sing tawo nga ginatahod. 9Kaluluoy ang duta sang Israel. Nagkalalaya ang kakahuyan sa Lebanon, kag nahuy-an ini. Nangin kamingawan ang kapatagan sang Sharon. Nagkaladagas ang mga dahon sang mga kahoy sa Bashan kag Carmel. 10Nagasiling ang Ginoo, “Amo na ini ang tion nga magahulag ako, kag padunggan ako sang mga tawo. 11Kamo nga mga taga-Asiria, wala sing pulos ang inyo mga ginaplano kag ginahimo. Ang inyo kaakig33:11 kaakig: sa literal, ginhawa ukon, espiritu. nga daw sa kalayo amo ang magalaglag sa inyo. 12Masunog kamo hasta nga mangin pareho kamo sa apog. Mangin pareho kamo sa tunukon nga mga kahoy-kahoy nga ginpang-utod kag ginsunog. 13Kamo nga mga nasyon sa malayo kag sa malapit, pamatii ninyo ang akon mga ginhimo kag kilalaha ninyo ang akon pagkagamhanan.”
14Nagakulurog sa kahadlok ang mga makasasala sa Jerusalem.33:14 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Nagasiling sila, “Ang Dios pareho sa nagadabadaba nga kalayo nga indi mapatay. Sin-o sa aton ang makaestar diri sa presensya sang Dios?” 15Ang makaestar diri amo lang ang mga tawo nga nagakabuhi sing matarong kag nagasugid sing matuod. Wala sila nagapanguwarta, kag wala nagabaton sang lagay. Wala sila nagapartisipar sa plano sa pagpatay kag sa paghimo sang iban pa nga malain nga butang. 16Amo ini nga klase sang mga tawo ang mahilway sa katalagman, nga daw magaestar sila sa mataas nga mga lugar, nga ang ila palalipdan amo ang mga dalagko nga mga bato. Indi sila mawad-an sang pagkaon kag tubig.
17Mga Israelinhon, makita ninyo33:17 ninyo: sa Hebreo, mo. ang isa ka hari nga gamhanan, nga ang iya ginharian puwerte kalapad. 18Madumduman ninyo ang makahaladlok nga tion nga nagkadto sa inyo ang mga opisyal sang Asiria kag nag-isip kon pila ang inyo mga tore kag kon pila ang makuha nila nga mga pagkabutang sa inyo. 19Pero indi na ninyo makita inang bugalon33:19 bugalon: ukon, mapintas. nga mga tawo, nga ang ila lingguahe indi ninyo maintiendihan. 20Tan-awa ninyo ang Zion, ang Jerusalem, ang siyudad nga ginasaulugan naton sang aton mga piesta. Makita ninyo ini nga malinong kag malig-on. Pareho ini sa mabakod nga tolda nga ang iya mga palpal indi magabot kag ang mga higot indi mabugto. 21Sa sini nga lugar ipakita sang Ginoo sa aton nga gamhanan siya. Ang Jerusalem mangin pareho sa isa ka lugar nga may malapad nga mga suba kag mga sapa nga indi matabok sang sakayan sang mga kaaway. 22Himuon ini sang Ginoo tungod kay siya amo ang aton manughukom, manughimo sang kasuguan,33:22 manughimo sang kasuguan: ukon, manugdumala. kag hari. Siya ang magaluwas sa aton.
23Karon ang Jerusalem pareho sa sakayan nga halog ang mga higot kag halog ang palo,33:23 palo: Ang mataas nga tukon nga sa diin naangot ang layag. kag indi mahumlad ang mga layag. Pero magaabot ang tion nga madamo gid nga pagkabutang ang maagaw sang Jerusalem sa iya mga kaaway. Bisan gani ang mga piang mapartihan. 24Wala sing pumuluyo sa Jerusalem nga magasiling, “Masakiton ako.” Patawaron sang Dios ang ila mga sala.
