Los pecados de Jerusalén
1El Señor me habló diciendo: 2«Tú, hijo de hombre, juzga a la ciudad sanguinaria; denúnciala por todas sus prácticas detestables. 3Adviértele que así dice el Señor omnipotente: “¡Ay de ti, ciudad que derramas sangre en tus calles, y te contaminas fabricando ídolos! ¡Cómo provocas tu ruina! 4Te has hecho culpable por la sangre que has derramado, te has contaminado con los ídolos que has fabricado; has hecho que se avecine tu hora, ¡has llegado al final de tus años! Por eso te haré objeto de oprobio y de burla entre las naciones y los pueblos. 5Ciudad caótica y de mala fama, ¡gente de cerca y de lejos se burlará de ti! 6Mira, ahí tienes a los gobernadores de Israel, que en tus calles abusan del poder solo para derramar sangre. 7Tus habitantes tratan con desprecio a su padre y a su madre, oprimen al extranjero, explotan al huérfano y a la viuda. 8Menosprecian mis objetos sagrados, profanan mis sábados. 9En ti habita gente que con sus calumnias incita a derramar sangre; gente que come en los santuarios de los montes y que hace cosas detestables. 10Hay quienes deshonran la cama de su padre y obligan a su mujer a tener relaciones sexuales en su período de menstruación. 11Algunos cometen adulterio con la mujer de su prójimo, otros tienen relaciones vergonzosas con sus nueras, y hasta hay quienes violan a su hermana, ¡a la hija de su propio padre! 12También hay entre los tuyos quienes aceptan soborno para derramar sangre. Tú practicas la usura y cobras altísimos intereses; extorsionas a tu prójimo y te olvidas de mí. Lo afirma el Señor.
13»”Pero yo voy a dar palmas en contra de las ganancias injustas que has acumulado, y en contra de la sangre que se ha derramado en tus calles. 14Y, cuando yo te haga frente, ¿podrá resistir tu corazón, y tendrán fuerza tus manos? Yo, el Señor, lo he dicho, y lo cumpliré. 15Te dispersaré entre las naciones, te esparciré entre los pueblos, y pondré fin a tu inmundicia. 16Serás una deshonra frente a las naciones, pero sabrás que yo soy el Señor”».
17El Señor me habló diciendo: 18«Hijo de hombre, todo el pueblo de Israel se ha vuelto para mí como la escoria del cobre y del estaño, del hierro y del plomo, que se queda en el horno. ¡Son como la escoria de la plata! 19Por eso, así dice el Señor omnipotente: “Como todos vosotros os habéis convertido en escoria, os voy a reunir en medio de Jerusalén. 20Así como la plata, el cobre, el hierro, el plomo y el estaño se juntan y se echan en el horno, y se atiza el fuego para fundirlos, así también yo, en mi ira, os juntaré y os fundiré. 21Os amontonaré y atizaré contra vosotros el fuego de mi ira, y os fundiré en medio de la ciudad. 22Así como se funde la plata en medio del horno, así seréis fundidos en medio de la ciudad, y sabréis que yo, el Señor, he derramado mi ira contra vosotros”».
23El Señor me habló diciendo: 24«Hijo de hombre, dile a Israel: “Tú eres una tierra que no ha sido purificada ni mojada por la lluvia en el día de la ira”. 25Como leones rugientes que despedazan a la presa, hay una conspiración de profetas que devoran a la gente, que se apoderan de las riquezas y de los objetos de valor, y que aumentan el número de viudas. 26Sus sacerdotes violan mi ley y profanan mis objetos sagrados. Ellos no hacen distinción entre lo sagrado y lo profano ni enseñan a otros la diferencia entre lo puro y lo impuro. Tampoco les prestan atención a mis sábados, y he sido profanado entre ellos. 27Los jefes de la ciudad son como lobos que desgarran a su presa; siempre están listos para derramar sangre y para destruir vidas, con tal de lograr ganancias injustas. 28Los profetas todo lo blanquean22:28 Los profetas todo lo blanquean. Lit. Sus profetas los recubren con cal. mediante visiones falsas y predicciones mentirosas. Alegan que lo ha dicho el Señor omnipotente, cuando en realidad el Señor no les ha dicho nada. 29Los terratenientes roban y extorsionan a la gente, explotan al indigente y al pobre, y maltratan injustamente al extranjero. 30Yo he buscado entre ellos a alguien que se interponga entre mi pueblo y yo, y dé la cara por él22:30 se interponga … por él. Lit. construya un muro y se ponga en la brecha delante de mí por la tierra. para que yo no lo destruya. ¡Y no lo he hallado! 31Por eso derramaré mi ira sobre ellos; los consumiré con el fuego de mi ira, y haré recaer sobre ellos todo el mal que han hecho. Lo afirma el Señor omnipotente».
گناهان اورشليم
1پيغامی ديگر از جانب خداوند بر من نازل شد:
2«ای انسان خاكی، اهالی جنايتكار اورشليم را محكوم كن! گناهان كثيفشان را آشكارا اعلام نما! 3بگو خداوند چنين می‌فرمايد:
«ای شهر جنايتكاران كه محكوم و ملعون هستی، ای شهر بتها كه نجس و آلوده‌ای، 4گناه تو آدمکشی و بت‌پرستی است! بنابراين، روز هلاكت تو نزديک شده و پايان زندگی‌ات فرا رسيده است؛ تو را نزد قومهای جهان مسخره و رسوا خواهم نمود. 5ای شهر بدنام و سركش، قومهای دور و نزديک تو را به باد مسخره خواهند گرفت.
6«تمام بزرگان اسرائيل در اورشليم از قدرت خود برای آدمكشی استفاده می‌كنند. 7در اين شهر، پدر و مادر احترامی ندارند؛ غريبان مظلوم می‌شوند و يتيمان و بيوه‌زنان مورد ظلم و ستم قرار می‌گيرند؛ 8اماكن مقدس مرا خوار می‌شمارند و حرمت روزهای سبت را نگاه نمی‌دارند؛ 9مردم را به ناحق زندانی و محكوم به مرگ می‌كنند!
«بر هر كوهی، بتخانه‌ای ديده می‌شود؛ شهوت‌پرستی و ناپاكی در همه جا به چشم می‌خورد؛ 10عده‌ای با زن پدر خود زنا می‌كنند بعضی ديگر با زن خود در دوره قاعدگی‌اش همبستر می‌شوند! 11زنا با زن همسايه، با عروس و با خواهر ناتنی، امری عادی و رايج گشته است. 12اين شهر پر است از آدم كشی‌های مزدور، رباخواران و آنانی كه به زور مال مردم را غصب می‌كنند و می‌خورند. ايشان مرا كاملاً به فراموشی سپرده‌اند.
13«پس حال، من به اين سودهای نامشروع و خونريزيها پايان می‌دهم! 14آيا تصور می‌كنيد در روز داوری من، تاب و توانی در ايشان باقی بماند؟ من، خداوند، اين سخنان را گفته‌ام و آنها را عملی خواهم ساخت! 15ايشان را در سراسر جهان پراكنده خواهم كرد و شرارتها و گناهانی را كه در ميان ايشان است، از بين خواهم برد. 16آنها در ميان قومها بی‌آبرو خواهند شد تا بدانند كه من خداوند هستم.»
17سپس خداوند فرمود:
18-20«ای انسان خاكی، قوم اسرائيل مانند تفاله بی‌ارزشی هستند كه پس از ذوب نقره باقی می‌ماند. آنان مس و روی، آهن و سرب هستند كه در كوره از نقره جدا می‌شود. چون تفاله‌های بی‌ارزشی هستند، از این رو من ايشان را به كورهٔ زرگری خود در اورشليم خواهم آورد تا با آتش خشم خود ذوبشان كنم. 21آتش خشم خود را بر آنان خواهم دميد، 22و همچون نقره، در كورهٔ آتش گداخته خواهند شد تا بدانند كه من، خداوند، خشم خود را بر ايشان افروخته‌ام.»
23بار ديگر خداوند با من سخن گفت و فرمود:
24«ای انسان خاكی، به قوم اسرائيل بگو كه سرزمينشان ناپاک است و از این رو من خشم خود را بر ايشان فرو خواهم ريخت. 25بزرگانشان توطئه می‌چينند و همچون شيری كه غرش‌كنان شكار را می‌درد، بسياری را می‌كشند، اموال مردم را غصب می‌كنند و از راه زور و تجاوز، ثروت می‌اندوزند و باعث افزايش شمار بيوه‌زنان می‌گردند. 26كاهنانشان احكام و قوانين مرا می‌شكنند، خانه مقدس مرا نجس می‌سازند؛ فرقی بين مقدس و نامقدس قائل نمی‌شوند؛ فرق ميان نجس و طاهر را تعليم نمی‌دهند و حرمت روز سبت را نگاه نمی‌دارند. به همين جهت، نام مقدس من در ميان آنها بی‌حرمت شده است. 27رهبرانشان مانند گرگ شكار خود را می‌درند و برای نفع خود دست به جنايت می‌زنند، 28انبيايشان از فكر خود رؤياهايی تعريف می‌كنند و به دروغ می‌گويند كه پيامهايشان از جانب خداوند است؛ حال آنكه من حتی كلمه‌ای نيز با ايشان سخن نگفته‌ام. با اين كار، گناهان را می‌پوشانند تا زشتی آن ديده نشود، همانگونه كه ديوار را با گچ می‌پوشانند. 29حتی مردم عادی نيز مال يكديگر را می‌خورند، فقرا و نيازمندان را ظالمانه غارت می‌كنند و اموال اشخاص غريب و بيگانه را با بی‌انصافی از دستشان می‌گيرند.
30«اما من كسی را جستجو می‌كردم كه بار ديگر ديوار عدالت را در اين سرزمين بنا كند؛ كسی را می‌جستم كه بتواند در شكاف ديوار شهر بايستد تا به هنگام ريزش غضب من، از شهر دفاع كند. ولی كسی را نيافتم! 31بنابراين، خشم خود را بر آنها خواهم ريخت و در آتش غضب خود هلاكشان خواهم ساخت، و آنها را به سزای همه گناهانشان خواهم رساند.»
