Moisés bendice a las tribus
1Antes de su muerte, Moisés, hombre de Dios, bendijo así a los israelitas:
2«Vino el Señor desde el Sinaí:
vino sobre su pueblo, como aurora, desde Seír;
resplandeció desde el monte Parán,
y llegó desde Meribá Cades
con rayos de luz en su diestra.33:2 con rayos de luz en su diestra. Frase de difícil traducción.
3Tú eres quien ama a su pueblo;
todos los santos están en tu mano.
Por eso siguen tus pasos
y de ti reciben instrucción.
4Es la ley que nos dio Moisés,
el tesoro de la asamblea de Jacob.
5El Señor era rey sobre Jesurún33:5 En hebreo, Jesurún significa el justo, es decir, Israel; también en v. 26.
cuando los líderes del pueblo se reunieron,
junto con las tribus de Israel.
6»Que Rubén viva, y que no muera;
¡sean innumerables sus hombres!»
7Y esto dijo acerca de Judá:
«Oye, Señor, el clamor de Judá;
hazlo volver a su pueblo.
Judá defiende su causa con sus propias fuerzas.
¡Ayúdalo contra sus enemigos!»
8Acerca de Leví dijo:
«El urim y el tumim, que son tuyos,
los has dado al hombre que favoreces.
Lo pusiste a prueba en Masá;
en las aguas de Meribá contendiste con él.
9Dijo de su padre y de su madre:
“No los tengo en cuenta”.
No reconoció a sus hermanos,
y hasta desconoció a sus hijos,
pero tuvo en cuenta tu palabra
y obedeció tu pacto.
10Le enseñó tus preceptos a Jacob
y tu ley a Israel.
Presentó ante ti, sobre tu altar,
el incienso y las ofrendas del todo quemadas.
11Bendice, Señor, sus logros
y acepta la obra de sus manos.
Destruye el poder de sus adversarios;
¡que nunca más se levanten sus enemigos!»
12Acerca de Benjamín dijo:
«Que el amado del Señor repose seguro en él,
porque lo protege todo el día
y descansa tranquilo entre sus hombros».
13Acerca de José dijo:
«El Señor bendiga su tierra
con el rocío precioso del cielo
y con las aguas que brotan de la tierra;
14con las mejores cosechas del año
y los mejores frutos del mes;
15con lo más selecto de las montañas de siempre
y la fertilidad de las colinas eternas;
16con lo mejor de lo que llena la tierra
y el favor del que mora en la zarza ardiente.
Repose todo esto sobre la cabeza de José,
sobre la corona del elegido entre sus hermanos.
17José es majestuoso como primogénito de toro;
¡poderoso como un búfalo!
Con sus cuernos atacará a las naciones,
hasta arrinconarlas en los confines del mundo.
¡Tales son los millares de Manasés,
las decenas de millares de Efraín!»
18Acerca de Zabulón dijo:
«Tú, Zabulón, eres feliz emprendiendo viajes,
y tú, Isacar, quedándote en tu tienda.
19Invitarán a los pueblos a subir a la montaña,
para ofrecer allí sacrificios de justicia.
Disfrutarán de la abundancia del mar
y de los tesoros escondidos en la arena».
20Acerca de Gad dijo:
«¡Bendito el que ensanche los dominios de Gad!
Ahí habita Gad como león,
desgarrando brazos y cabezas.
21Escogió la mejor tierra para sí;
se guardó la porción del líder.
Cuando los jefes del pueblo se reunieron,
cumplió la justa voluntad del Señor,
los decretos que había dado a su pueblo».
22Acerca de Dan dijo:
«Dan es un cachorro de león,
que salta desde Basán».
23Acerca de Neftalí dijo:
«Neftalí rebosa del favor del Señor,
y está lleno de sus bendiciones;
sus dominios se extienden
desde el mar hasta el desierto».
24Acerca de Aser dijo:
«Aser es el más bendito de los hijos;
que sea el favorito de sus hermanos,
y se empape en aceite los pies.
25Tus cerrojos serán de hierro y bronce;
¡que dure tu fuerza tanto como tus días!
26»No hay nadie como el Dios de Jesurún,
que para ayudarte cabalga en los cielos,
entre las nubes, con toda su majestad.
27El Dios eterno es tu refugio;
por siempre te sostiene entre sus brazos.
Expulsará de tu presencia al enemigo
y te ordenará que lo destruyas.
28¡Vive seguro, Israel!
¡Habita sin enemigos, fuente de Jacob!
Tu tierra está llena de trigo y de mosto;
tus cielos destilan rocío.
29¡Sonríele a la vida, Israel!
¿Quién como tú,
pueblo rescatado por el Señor?
Él es tu escudo y tu ayuda;
él es tu espada victoriosa.
Tus enemigos se doblegarán ante ti;
sus espaldas te servirán de tapete».33:29 sus espaldas te servirán de tapete. Alt. hollarás sus santuarios paganos.
موسی قبايل اسرائيل را بركت می‌دهد
1اين است بركتی كه موسی، مرد خدا، قبل از مرگش به قوم اسرائيل داد:
2خداوند از كوه سينا آمد،
او از كوه سعير طلوع كرد
و از كوه فاران درخشيد.
ده‌ها هزار فرشته همراه او بودند
و آتشی مشتعل در دست راست او.
3او قوم خود را دوست می‌دارد
و از آنها حمايت می‌كند،
ايشان نزد پاهای او می‌نشينند
و از سخنانش بهره‌مند می‌گردند.
4قوانينی كه من برای قوم اسرائيل آوردم،
ميراث ايشان است.
5وقتی قبايل و رهبران اسرائيل جمع شدند،
خداوند را به پادشاهی خود برگزيدند.
6موسی دربارهٔ قبيلهٔ رئوبين چنين گفت:
«رئوبين زنده باشد و نميرد
و افراد قبيله‌اش كم نشوند.»
7و دربارهٔ قبيلهٔ يهودا گفت:
«ای خداوند، صدای يهودا را بشنو!
او را با قومش متحد گردان،
او را در مقابل دشمنان ياری ده
تا بتواند از خود دفاع كند.»
8دربارهٔ قبيلهٔ لاوی گفت:
«ای خداوند، اوريم و تميم33:8 اوريم و تُميم دو شیئی بودند که جهت پی بردن به خواست خدا، بوسيلهٔ کاهن بکار می‌رفتند. نگاه کنيد به خروج 28:30. خود را
به خادمان امين خود سپردی.
تو ايشان را در مسا آزمودی
و در کنار چشمهٔ مريبه امتحان نمودی.
9ايشان تو را بيش از پدر و مادر، برادر و فرزند خود، دوست داشتند،
از كلام تو اطاعت كردند و نسبت به عهد تو وفادار ماندند.
10آنها قوانين تو را به بنی‌اسرائيل می‌آموزند
و بر قربانگاه تو، بخور و قربانی به تو تقديم می‌كنند.
11ای خداوند، قبيلهٔ لاوی را بركت بده
و خدمت ايشان را قبول بفرما.
كمر دشمنانشان را بشكن تا ديگر برنخيزند.»
12موسی دربارهٔ قبيلهٔ بنيامين چنين گفت:
«او محبوب خداوند است
و در پناه او زيست می‌كند،
خداوند تمامی روز او را احاطه می‌نمايد
و از هر بلايی او را حفظ می‌كند.»
13دربارهٔ قبيلهٔ يوسف چنين گفت:
«خداوند سرزمينشان را بركت دهد،
با باران و با آبهای زير زمين.
14سرزمينشان در هر فصلی پر بار باشد
و از محصولاتی كه آفتاب می‌روياند غنی گردد.
15کوههای قديمی‌شان پر از درخت ميوه شوند
و تپه‌های جاودانی‌شان حاصلخيز گردند.
16در زمينشان وفور نعمت باشد
و ايشان از رضايت خداوند برخوردار گردند،
خداوندی كه در بوتهٔ مشتعل ظاهر گشت.
تمامی اين بركات بر يوسف باد،
بر كسی كه ميان برادران خود شاهزاده بود.
17يوسف در قوت مانند گاو جوان است،
و همچون گاو وحشی با شاخهای خويش تمام قومها را می‌زند.
اين بركات بر هزاره‌های منسی33:17 منسی و افرايم فرزندان يوسف بودند. و ده هزاره‌های افرايم33:17 منسی و افرايم فرزندان يوسف بودند. باد.»
18موسی دربارهٔ قبايل زبولون و يساكار چنين گفت:
«ای زبولون سفرهای تو با شادی همراه باشد،
و تو ای يساكار در خيمه‌های خود شادمان باش.
19زبولون و يساكار قومها را به كوه خود دعوت خواهند كرد
و در آنجا قربانیهای راستين تقديم خواهند نمود.
ثروت دريا از آن ايشان خواهد شد
و گنجينه‌های نهفته در شن نصيب آنها خواهد گرديد.»
20دربارهٔ قبيلهٔ جاد گفت:
«بركت بر كسانی باد كه به جاد كمک می‌كنند.
او مانند شيری است درنده و قوی.
21بهترين قسمت سرزمين را برای خود برگزيد،
قسمتی را كه سهم حاكم بود به او دادند.
او مردم را هدايت كرد
و حكم و داوری خدا را در مورد اسرائيل اجرا نمود.»
22موسی دربارهٔ قبيلهٔ دان چنين گفت:
«دان مانند بچه شيری است كه از باشان می‌جهد.»
23دربارهٔ قبيلهٔ نفتالی گفت:
«نفتالی از رحمتها و بركات خداوند لبريز است،
مرز جنوبی سرزمين او، تا درياچه جليل وسعت خواهد يافت.»
24دربارهٔ قبيلهٔ اشير چنين گفت:
«اشير بيش از قبايل ديگر بركت يافته است.
در ميان برادرانش محبوب باشد
و سرزمينش از محصول زيتون غنی گردد.
25شهرهايش با دروازه‌های آهنين محصور شود،
و تا وقتی زنده است از قدرتش كاسته نگردد.»
26ای اسرائيل، خدايی مانند خدای تو نيست.
او باشكوه و جلال بر ابرهای آسمان سوار می‌شود
تا به كمک تو بيايد.
27خدای ازلی پناهگاه توست
و بازوان ابدی او تو را محافظت خواهند كرد.
او دشمنانت را از مقابل تو خواهد راند
و به تو خواهد گفت كه آنها را هلاک كنی.
28پس اسرائيل در امنيت ساكن خواهد شد.
او در سرزمينی زندگی خواهد كرد كه پر از غله و شراب است
و از آسمان آن شبنم بر زمين می‌بارد.
29خوشا به حال تو، ای اسرائيل،
زيرا هيچ قومی مثل تو نيست،
قومی كه خداوند، آن را نجات داده باشد.
خداوند سپر و شمشير توست،
او تو را كمک می‌كند و به تو پيروزی می‌بخشد.
دشمنانت در مقابل تو به زانو در خواهند آمد
و تو ايشان را پايمال خواهی نمود.
