Pavao pred Festom
1Tri dana pošto je preuzeo vlast nad pokrajinom, Fest iz Cezareje ode u Jeruzalem. 2Ondje mu veliki svećenici i drugi židovski uglednici iznesu tužbu protiv Pavla. Preklinjali su ga da se smiluje 3i pošalje Pavla u Jeruzalem jer su spremali zasjedu da ga putem smaknu. 4Ali Fest odgovori da je Pavao u zatvoru u Cezareji te da će i on uskoro onamo. 5“Ovlastite nekolicinu da pođu sa mnom”, reče stoga. “Ako je taj čovjek što skrivio, neka ga optuže.”
6Osam ili deset dana potom vrati se u Cezareju. Sutradan sjedne na sudački stolac i zapovjedi da dovedu Pavla. 7Kad uđe Pavao, židovski vođe iz Jeruzalema okruže ga i iznesu protiv njega mnoge teške optužbe koje nisu mogli dokazati. 8Pavao se branio: “Nisam zgriješio ni protiv židovskoga Zakona, ni protiv Hrama, ni protiv cara.”
9A Festus ga, želeći ugoditi Židovima, upita: “Jesi li voljan poći u Jeruzalem da ti se ondje za to sudi u mojoj nazočnosti?”
10Pavao odgovori: “Ne. Stojim pred carevim sudom, gdje mi se i treba suditi. Dobro znaš da tim Židovima nisam ništa skrivio. 11Ako sam pak zaista skrivio što zaslužuje smrt, ne bježim od toga. Ali ako me ovi ovdje neopravdano tuže, nitko me ne može njima izručiti. Prizivam se na cara!”
12Fest se na to posavjetuje s Vijećem pa odgovori: “Na cara si se prizvao, pred cara ćeš ići!”
13Nakon nekoliko dana dođu kralj Agripa i njegova sestra Berenika u Cezareju pozdraviti Festa. 14Kako su se ondje zadržali nekoliko dana, Fest ispriča kralju o Pavlu. “Tu je neki čovjek što ga je Feliks ostavio u zatvoru”, reče. 15“Dok sam bio u Jeruzalemu, veliki svećenici i starješine optužili su ga i zatražili da ga osudim. 16Odgovorio sam im da Rimljani ne običavaju kazniti čovjeka a da mu ne sude. Prije toga valja optuženika suočiti s tužiteljima i dati mu prigodu da se brani od optužbe.
17Kad su dakle skupa sa mnom doputovali ovamo, odmah sam sutradan, bez odgađanja, sjeo na sudački stolac i zapovjedio da dovedu tog čovjeka. 18Ali tužitelji koji su stajali oko njega nisu ga optužili ni za što od onoga što sam ja pretpostavljao. 19Riječ je bila o nečemu prijepornom glede njihove vjere, o nekakvome Isusu koji je umro, a Pavao tvrdi da je živ. 20Ne snalazeći se u takvoj raspravi, upitao sam ga bi li htio poći u Jeruzalem da mu ondje za to sude. 21Ali prizivom je zatražio da se podloži presudi njegova Veličanstva. Zato sam zapovjedio da ga čuvaju u zatvoru dok ga ne pošaljem caru.”
22“Htio bih i ja čuti tog čovjeka”, reče Agripa.
“Čut ćeš ga sutra”, odgovori Fest.
Pavao pred Agripom
23Sutradan tako Agripa i Berenika uđu u dvoranu s velikim sjajem, praćeni vojnim zapovjednicima i najvećim gradskim uglednicima. Na Festovu zapovijed dovedu Pavla. 24Fest tada reče: “Kralju Agripa i svi nazočni, evo čovjeka zbog kojega me svi ovdašnji i jeruzalemski Židovi salijeću vičući da ga smaknem. 25Ali nisam utvrdio da je učinio išta zbog čega bi zaslužio smrt. Kako se on sam prizvao na cara, odlučio sam ga caru i poslati. 26Ali nemam o njemu što pouzdano napisati caru. Zato sam ga izveo pred vas, posebice pred tebe, kralju Agripa, da bih nakon ove istrage znao što napisati. 27Jer doista je besmisleno poslati zatvorenika caru a ne navesti za što se optužuje!”
پولس در حضور فستوس فرماندار
1سه روز پس از اينكه فستوس وارد قيصريه شد و پست جديد خود را تحويل گرفت، از قيصريه به اورشليم سفر كرد. 2در آنجا كاهنان اعظم و مشايخ يهود نزد فستوس رفتند و جريان پولس را به او گفتند، 3و التماس كردند كه هر چه زودتر او را به اورشليم بفرستد. نقشهٔ آنان اين بود كه پولس را در بين راه بكشند. 4ولی فستوس جواب داد: «چون پولس در قيصريه است و خودم نيز بزودی به آنجا باز می‌گردم، 5پس عده‌ای از رهبران شما كه در اين امر ذيصلاح می‌باشند، همراه من بيايند تا او را محاكمه كنيم.»
6فستوس نزديک هشت تا ده روز در اورشليم ماند و سپس به قيصريه بازگشت و روز بعد پولس را برای بازجويی احضار كرد.
7وقتی پولس وارد دادگاه شد، يهوديان اورشليم دور او را گرفتند و تهمت‌های زيادی بر او وارد آوردند كه البته نتوانستند آنها را ثابت كنند. 8پولس تمام اتهامات آنان را رد كرد و گفت: «من بی‌تقصيرم. من نه مخالف شريعت يهود هستم، نه به خانهٔ خدا بی‌احترامی كرده‌ام، و نه عليه دولت دست به اقدامی زده‌ام.»
9فستوس كه می‌خواست رضايت يهوديان را جلب كند، از پولس پرسيد: «آيا می‌خواهی به اورشليم بروی و آنجا در حضور من محاكمه شوی؟»
10-11پولس جواب داد: «نه، من تبعهٔ روم هستم و می‌خواهم در حضور امپراتور روم محاكمه شوم. خود شما می‌دانيد كه من بی‌تقصيرم. اگر هم كاری كرده‌ام كه بايد بميرم، حاضرم بميرم! ولی اگر بی‌تقصيرم، نه شما و نه هيچكس ديگر حق ندارد مرا به دست اينها بسپارد تا كشته شوم. من درخواست می‌كنم خود قيصر به دادخواست من رسيدگی فرمايند.»
12فستوس با مشاوران خود مشورت كرد و بعد جواب داد: «بسيار خوب! حالا كه می‌خواهی قيصر به دادخواست تو رسيدگی كند، به حضور او خواهی رفت.»
13چند روز بعد اغريپاس پادشاه با همسر خود برنيكی برای ديدن فستوس به قيصريه آمد. 14در آن چند روزی كه آنجا بودند، فستوس موضوع پولس را پيش كشيد و به پادشاه گفت: «يک زندانی داريم كه فليكس محاكمه او را به من واگذار كرد. 15وقتی در اورشليم بودم كاهنان اعظم و مشايخ يهود نزد من از او شكايت كردند و خواستند اعدامش كنم. 16البته من فوری به ايشان گفتم كه قانون روم كسی را بدون محاكمه محكوم نمی‌كند، بلكه اول به او فرصت داده می‌شود تا با شاكيان خود روبرو شود و از خود دفاع كند.
17«وقتی ايشان به اينجا آمدند، روز بعد دادگاه تشكيل دادم و دستور دادم پولس را بياورند. 18ولی تهمت‌هايی كه به او زدند، آن نبود كه من انتظار داشتم. 19موضوع فقط مربوط به مذهب خودشان بود و يک نفر به نام عيسی كه ايشان می‌گويند مرده است، اما پولس ادعا می‌كند كه او زنده است! 20از آنجا كه من در اين گونه مسائل وارد نبودم، از او پرسيدم: آيا می‌خواهی به اورشليم بروی و در آنجا محاكمه شوی؟ 21ولی پولس به قيصر متوسل شد! پس، او را به زندان فرستادم تا ترتيب رفتنش را به حضور قيصر بدهم.»
22اغريپاس گفت: «خود من هم مايل هستم سخنان اين مرد را بشنوم.»
فستوس جواب داد: «بسيار خوب، فردا او را به حضور شما خواهم آورد.»
پولس در حضور اغريپاس پادشاه
23روز بعد، وقتی پادشاه و برنيكی باشكوه و جلال تمام وارد تالار دادگاه شدند و اُمرای سپاه و مقامات بلند مرتبه شهر نيز همراهشان بودند، فستوس دستور داد پولس را بياورند.
24آنگاه فستوس گفت: «اعليحضرتا، حضار محترم، اين است آن مردی كه هم يهوديان قيصريه و هم يهوديان اورشليم خواستار مرگش می‌باشند. 25ولی به نظر من كاری نكرده است كه سزاوار مرگ باشد. به هر حال، او برای تبرئهٔ خود به قيصر متوسل شده است و من هم چاره‌ای ندارم جز اينكه او را به حضور قيصر بفرستم. 26ولی نمی‌دانم برای قيصر چه بنويسم، چون واقعاً تقصيری ندارد. به همين جهت، او را به حضور شما آورده‌ام و مخصوصاً به حضور شما ای اغريپاس پادشاه، تا از او بازجويی كنيد و بعد بفرماييد چه بنويسم. 27چون صحيح نيست يک زندانی را به حضور قيصر بفرستم ولی ننويسم جرم او چيست!»
