Yesaya 44 – CCL & OL

Mawu a Mulungu mu Chichewa Chalero

Yesaya 44:1-28

Israeli Wosankhidwa wa Yehova

1Yehova akuti, “Mvera tsopano, iwe Yakobo, mtumiki wanga,

Israeli, amene ndinakusankha.

2Yehova

amene anakupanga iwe, anakuwumba iwe mʼmimba ya amayi ako,

ndi amene adzakuthandiza iwe. Iye akuti,

Usachite mantha, iwe Yakobo, mtumiki wanga,

Yesuruni, amene ndinakusankha.

3Pakuti ndidzathira madzi pa nthaka yowuma,

ndi kuyendetsa mitsinje mʼdziko lowuma;

ndidzatumiza Mzimu wanga pa ana anu,

ndi kutsitsa madalitso anga pa zidzukulu zanu.

4Iwo adzakula ngati udzu wothirira bwino

ndi ngati bango lomera mʼmbali mwa mitsinje ya madzi oyenda.

5Wina adzanena kuti, ‘Ine ndine wa Yehova;’

wina adzadzitcha yekha wa banja la Yakobo;

winanso adzalemba pa dzanja lake, ‘Wa Yehova’

ndipo adzadzitcha wa banja la Israeli.

Yehova, Osati Mafano

6“Yehova Mfumu

ndi Mpulumutsi wa Israeli, Yehova Wamphamvuzonse akuti:

Ine ndine woyamba ndi wotsiriza;

palibenso Mulungu wina koma Ine ndekha.

7Ndani nanga angafanane ndi Ine? Muloleni kuti ayankhule.

Muloleni andifotokozere ndi kundiyalira bwino lomwe

zimene zinachitika kuyambira pamene ndinkakhazikitsa anthu anga akalekale,

ndi ziti zimene zidzachitike;

inde, muloleni alosere zimene zikubwera.

8Musanjenjemere, musachite mantha.

Kodi sindinakuwuzeni zimenezi ndi kuzilosera kalekale lomwe?

Inu ndinu mboni zanga. Kodi aliponso Mulungu wina kupatula Ine?

Ayi, palibe Thanthwe linanso limene sindikulidziwa.”

9Onse amene amapanga mafano ngachabe,

ndipo milungu imene amayilemekeza ndi yopanda phindu.

Iwo amene amapembedza mafano ndi wosaona;

ndipo sazindikira kanthu. Choncho adzawachititsa manyazi.

10Ndani amasema mulungu ndi kuwumba fano,

limene silingamupindulire?

11Iye pamodzi ndi anzake onse adzawachititsa manyazi;

amisiri a mafano ndi anthu chabe.

Aloleni onse asonkhane ndi kuyima pabwalo la milandu;

onse adzaopsedwa ndipo adzachita manyazi.

12Mmisiri wa zitsulo amatenga chitsulo

ndipo amachiyika pa makala amoto;

ndi dzanja lake lamphamvu

amachisula pochimenya ndi nyundo.

Pambuyo pake mʼmisiri uja amamva njala natha mphamvu;

iye samwa madzi, ndipo amalefuka.

13Mmisiri wa matabwa nayenso amayeza mtengo ndi chingwe

ndipo amajambula chithunzi ndi cholembera;

amasema bwinobwino ndi chipangizo chake

ndipo amachiwongola bwino ndi chida chake.

Amachipanga ngati munthu,

munthu wake wokongola

kuti aliyike mʼnyumba yake yachipembedzo.

14Amagwetsa mitengo ya mkungudza,

mwinanso amatenga mtengo wa payini kapena wa thundu

nʼkudzisankhira mtengo wabwino pakati pa mitengo ya mʼnkhalango,

ndipo amadzala mtengo wa payini ndi kuwuleka kuti ukule ndi mvula.

15Mitengoyo munthu amachitako nkhuni;

nthambi zina amasonkhera moto wowotha,

amakolezera moto wophikira buledi

ndi mbali ina ya mtengowo amapangira mulungu ndipo amapembedza;

iye amapanga fano ndi kumaligwadira.

16Chigawo china cha mtengowo amasonkhera moto

wowotcherapo nyama imene

amadya, nakhuta.

Iye amawotha motowo ndipo amanena kuti,

“Aa! Ndikumva kutentha; pano pali moto.”

17Chigawo chotsala amapanga kamulungu, fano lake limenelo;

amaligwadira ndi kulipembedza.

Amapemphera kwa fanolo ndipo amanena kuti,

“Iwe ndiwe mulungu wanga, ndipulumutse.”

18Anthu otere sadziwa kanthu, samvetsa kanthu kalikonse;

maso awo ndi omatirira ndipo sangathe kuona,

ndipo mitu yawo ndi yogontha kotero sangathe kumvetsa.

19Palibe amene amayima nʼkulingalira.

Palibe wanzeru kapena womvetsa zinthu bwino woti nʼkunena kuti,

chigawo china cha mtengowo ndinasonkhera moto;

pa makala ake ndinaphikira buledi,

ndinawotchapo nyama ndipo ndinadya.

Chigawo chotsalachi ndipangire chinthu chonyansachi.

Kodi ndidzagwadira mtengo?

20Munthu wotere ali ngati wodya phulusa, maganizo ake opusa amusocheretsa;

motero kuti sangathe kudzipulumutsa yekha kapena kudzifunsa kuti,

“Kodi chinthu chili mʼmanja mwangachi si chabodza?”

21Yehova akuti, “Iwe Yakobo, kumbukira zinthu izi

popeza kuti ndiwe mtumiki wanga, iwe Israeli.

Ine ndinakupanga iwe, ndiwe mtumiki wanga;

iwe Israeli, sindidzakuyiwala.

22Ndachotsa zolakwa zako ngati mitambo,

ndi machimo ako ngati nkhungu ya mmawa.

Bwerera kwa Ine,

popeza ndakupulumutsa.”

23Imbani mwachimwemwe, inu zolengedwa zamlengalenga, pakuti Yehova wachita zimenezi;

fuwula, iwe dziko lapansi.

Imbani nyimbo, inu mapiri,

inu nkhalango ndi mitengo yonse,

chifukwa Yehova wawombola Yakobo,

waonetsa ulemerero wake mwa Israeli.

Anthu Adzakhalanso mu Yerusalemu

24Yehova Mpulumutsi wanu, amene

anakuwumbani mʼmimba ya amayi anu akuti:

“Ine ndine Yehova,

amene anapanga zinthu zonse,

ndinatambasula ndekha zinthu zakuthambo,

ndinayala ndekha dziko lapansi.

25Ndine amene ndinalepheretsa mipingo ya anthu onyenga,

ndipo ndimapusitsa owombeza mawula.

Ndimasokoneza anthu a nzeru,

ndi kuonetsa kuti nzeru zawo nʼzopusa.

26Ndine amene ndimatsimikiza mawu a atumiki ake

ndi kukwaniritsa zimene analosera amithenga ake.

“Ndine amene ndinanena za Yerusalemu kuti mudzakhalanso anthu.

Ndinanenanso za mizinda ya Yuda kuti idzamangidwanso.

Za mabwinja awo ndinanena kuti ndidzawawutsanso.

27Ndine amene ndinawuza nyanga yayikulu kuti, ‘Uma’

ndipo ndidzawumitsa mitsinje yako.

28Ndine amene ndinanena kwa Koresi kuti, ‘Iye ndiye mʼbusa wanga,’

ndipo adzachita zonse zimene ndikufuna;

iye adzalamula kuti, ‘Yerusalemu amangidwenso’

ndi kuti, ‘Maziko a Nyumba ya Mulungu ayikidwenso.’ ”

O Livro

Isaías 44:1-28

Israel, o escolhido

1Agora ouve-me, Jacob, meu servo Israel, o meu escolhido! 2O Senhor que vos criou quer ajudar-vos e diz-vos assim: Nada receiem, ó descendência de Jacob, povo que me serve, Israel44.2 No hebraico, Ieshurun. Uma forma poética de designar Israel, salientando uma qualidade de carácter, o ser uma nação reta., escolhido por mim. 3Dar-vos-ei águas abundantes para matar a sede, a vocês e aos vossos campos ressequidos. Derramarei o meu Espírito e as minhas bênçãos sobre os vossos filhos. 4Crescerão viçosamente como erva bem regada, como salgueiros à beira dos rios. 5‘Eu pertenço ao Senhor’, dirão com orgulho. Outros reclamarão para si o nome de Jacob. Trarão nas mãos o nome do Senhor e o honroso nome de Israel.”

O Senhor, não os ídolos

6O Senhor, o Rei de Israel, sim, o Redentor de Israel, o Senhor dos exércitos falou assim: “Eu sou o primeiro e o último! Além de mim não há mais nenhum Deus! 7Quem mais poderia dizer-vos aquilo que vai acontecer no futuro? Se puderem, que o digam e provem o seu poder, se têm algum. Que façam o mesmo que eu fiz desde os tempos antigos. 8Não temam, não! Não vos garanti eu já, desde há muito tempo, que vos salvaria? Vocês são testemunhas de como não há outro Deus! Não conheço mais ninguém. Não há outra rocha!”

9Como são loucos os que fabricam ídolos para lhes servir de deuses! As suas petições ficam sem resposta. Eles próprios são testemunhas de como é mesmo assim, porque os seus ídolos não veem nem conhecem. Não admira que quem os adora fique tão envergonhado. 10Quem senão um doido se lembraria de fazer para si um deus, um ídolo sem valor algum? 11E quem os adorar terá de se apresentar perante o Senhor, envergonhado e humilhado; ele e todos esses fabricantes modeladores de imagens, meros seres humanos, que se gabam com altivez de terem feito um deus. Todos juntos terão de se apresentar aterrorizados a juízo.

12Primeiro, o ferreiro faz o machado; trabalha o metal na forja, batendo-o com toda a força e fica cansado, com sede e fome; tanto trabalho fá-lo desfalecer. 13Seguidamente, o marceneiro pega nesse machado para fabricar então um ídolo. Tira as medidas, faz as marcas necessárias e começa a esculpir um rosto humano. Por fim, tem na sua frente uma imagem, que até pode ser muito perfeita, mas que nem sequer é capaz de se mover do seu lugar. 14São assim, essas pessoas; abatem cedros, escolhem ciprestes ou carvalhos para derrubar; plantam olmeiros que a chuva faz crescer. 15Depois, parte dessa madeira serve para se aquecerem ou para cozerem pão. Com o resto, fazem um deus para adorarem, perante o qual se inclinam e ajoelham. 16É assim mesmo! Parte da árvore serviu para prepararem a carne que vão comer, serviu para se aquecerem, para lhes dar satisfação. 17Com o resto fabricam um deus para si, um deus esculpido! Inclinam-se perante ele, adoram-no e fazem-lhe orações. “Livra-me!”, dizem-lhe. “Tu és o meu deus!”

18Tanta ignorância e estupidez! Têm olhos para ver, mas não veem e os seus corações não conseguem compreender. 19Nenhum deles reconsidera, nenhum deles tem o bom senso nem a inteligência para dizer: “Isto que tenho na minha frente não passa, afinal, dum simples pedaço de madeira! Foi lenha que me serviu para cozer o pão, para me assar a carne; como é que então o resto pode servir para ser um deus? Será realmente justo que me ajoelhe em frente dum pedaço de lenha?” 20Esse pobre e enganado está a alimentar-se como que de cinzas; está a confiar em algo que nunca lhe poderá dar ajuda de espécie alguma. Para cúmulo, não tem sequer entendimento suficiente para refletir e dizer para consigo: “Não será que esta coisa, este ídolo que estou a segurar nas mãos, é uma profunda mentira?”

21“Lembra-te destas coisas, Jacob, porque tu, Israel, és meu servo! Formei-te e não me esquecerei de ti! 22Liquidei os vossos pecados. Foram-se, tal como o crepúsculo matinal se esvai perante a luz do Sol! Oh! Voltem-se para mim, pois já paguei o preço da vossa libertação!”

23Cantem, ó céus, porque o Senhor fez todas estas coisas maravilhosas. Grita de júbilo, ó Terra! Que as montanhas e as florestas, e até cada uma das suas árvores, se expandam em cânticos, visto que o Senhor resgatou Jacob e se fez glorioso em Israel!

Ciro, o instrumento de Deus

24O Senhor, o teu Redentor, que te formou desde o ventre da tua mãe, diz: “Todas as coisas foram feitas por mim. Fui só eu quem estendeu os céus. Fui eu só quem fez a Terra e tudo o que nela existe. 25Eu sou aquele que é capaz de mostrar como são mentirosos os falsos profetas, porque faço acontecer as coisas muito diferentemente do que eles disseram. Faço com que gente tida como sábia diga precisamente o contrário daquilo que deveria dizer, faço com que se tornem como loucos. 26Por outro lado, aquilo que os meus profetas dizem, isso faço com que aconteça mesmo.

Quando eu digo que Jerusalém será repovoada e que as cidades de Judá serão reedificadas, isso se realizará efetivamente! 27Quando digo às torrentes de águas: ‘Sequem-se!’, elas hão de mesmo secar. 28Quando digo a Ciro44.28 Ciro II, conhecido como “o Grande”, da dinastia Aqueménida, foi rei da Pérsia entre 559 e 530 a.C. Filho de Cambises, rei da Pérsia, e de Mandane, princesa meda. A Pérsia era vassala do reino da Média, mas Ciro conseguiu reverter a situação, fundindo as monarquias numa única, sob a soberania persa. Conquistou vastos territórios, entre os quais a Babilónia; ao fazê-lo, permitiu o regresso dos exilados judeus à sua pátria. O livro de Isaías apresenta esta personagem como instrumento previamente chamado por Deus para a libertação do seu povo., ‘Ele é o meu pastor’, com certeza que ele fará tudo o que eu tiver dito e Jerusalém será reedificada e o templo restaurado, pois fui eu quem o disse.”