路得遇見波阿斯
1拿俄米的丈夫以利米勒有個親戚，名叫波阿斯，是個有名望的財主。 2摩押女子路得對拿俄米說：「讓我到田裡去，跟在那些願意恩待我的人後面，撿些麥穗回來。」拿俄米說：「去吧，我的女兒！」 3於是，路得便去了。她恰巧來到以利米勒的親戚波阿斯的田裡，跟在收割的人後面撿麥穗。 4當時，波阿斯剛好從伯利恆來到田間，向那些收割的工人問安說：「願耶和華與你們同在。」他們回答說：「願耶和華賜福與你。」 5波阿斯問負責收割的工頭說：「那是誰家的女子？」 6工頭回答說：「她是摩押女子，跟拿俄米剛從摩押回來。 7她求我讓她跟在收割的人後面，撿工人紮捆時遺落的麥穗。她一大早就來到這裡，一直撿到現在，除了在涼棚裡稍微坐了一會兒之外，幾乎沒有休息。」
8波阿斯對路得說：「姑娘2·8 「姑娘」希伯來文是「女兒」。，聽我說，你不用到別人的田裡去拾麥穗了，也不必離開這裡，只管留下來跟我的女工在一起。 9你看我的工人在哪一塊田裡收割，就跟著我的女工去，我已經吩咐工人不可欺負你。要是你渴了，就去水罐那裡喝工人打回來的水。」 10路得就俯伏在地叩謝他，說：「我不過是個外族人，你為什麼這樣恩待我、體恤我？」 11波阿斯說：「自從你丈夫過世之後，你怎樣善待婆婆，怎樣離開父母和家鄉來到素不相識的人當中，我都聽說了。 12願耶和華照你所行的獎賞你！你來投靠在以色列的上帝耶和華的翅膀下，願祂厚厚地賞賜你。」 13路得說：「我主啊！我真是在你面前蒙恩，雖然我連你的婢女都不如，你還好言安慰我。」
14吃飯的時候，波阿斯對路得說：「來，吃一點餅吧，可以蘸著醋吃。」路得便坐在那些收割工人旁邊。波阿斯遞給她一些烤好的麥穗。她吃飽了，還有剩餘的。 15當她起來又要去撿麥穗的時候，波阿斯就吩咐他的工人說：「你們要任由她撿，就算她在割下的麥子中撿麥穗，你們也不要為難她。 16甚至要從麥捆中抽一些出來讓她撿，不要責罵她。」
17於是，路得便在田間繼續撿麥穗，到了黃昏，她把撿到的麥穗打了，大約有十三公斤大麥。 18她把撿來的麥子帶回城裡給婆婆拿俄米看，又把剩下來的食物給婆婆。 19婆婆問她：「你今天在哪裡拾麥穗？在哪裡做工？願那善待你的人蒙福！」她就告訴婆婆說：「今天我在一個名叫波阿斯的人那裡工作。」 20拿俄米說：「願耶和華賜福給他，他對活著的和過世的都是那麼有情有義。」拿俄米又對路得說：「這人是我們本族的人，是我們的一個近親。」 21摩押女子路得說：「他還對我說，『你可以跟在我的工人後面撿麥穗，直到他們把我的莊稼都收完為止。』」 22拿俄米對兒媳路得說：「我的女兒啊，你就跟他的女工一起到田裡去，免得去別人的田裡被欺負。」 23因此，路得便常跟波阿斯的女工在一起撿麥穗，直到大麥小麥都收割完畢。路得就這樣陪伴婆婆過日子。
روت و بوعز
1در بيت‌لحم مرد ثروتمندی به نام بوعز زندگی می‌كرد كه از بستگان شوهر نعومی بود.
2روزی روت به نعومی گفت: «اجازه بده به كشتزارها بروم و در زمين كسی كه به من اجازهٔ خوشه‌چينی بدهد خوشه‌هايی را كه بعد از درو باقی می‌ماند، جمع كنم.»2:2 نگاه کنيد به لاويان 19:9و10؛ تثنيه 24:19.
نعومی گفت: «بسيار خوب دخترم، برو.»
3پس روت به كشتزار رفته، مشغول خوشه‌چينی شد. اتفاقاً كشتزاری كه او در آن خوشه می‌چيد از آن بوعز، خويشاوند شوهر نعومی بود. 4در اين وقت، بوعز از شهر به كشتزار آمد. او به دروگران سلام كرده، گفت: «خداوند با شما باشد.»
آنها نيز در جواب گفتند: «خداوند تو را بركت دهد.»
5سپس بوعز از سركارگرش پرسيد: «اين زنی كه خوشه می‌چيند كيست؟»
6او جواب داد: «اين همان زن موآبی است كه همراه نعومی از موآب آمده است. 7او امروز صبح به اينجا آمد و از من اجازه گرفت تا به دنبال دروگران خوشه بچيند. از صبح تا حالا مشغول خوشه‌چينی است و فقط كمی زير سايبان استراحت كرده است.»
8-9بوعز پيش روت رفت و به او گفت: «گوش كن دخترم، به كشتزار ديگری نرو، همین‌جا با كنيزان من باش و در كشتراز من به دنبال دروگران خوشه‌چينی كن. به كارگرانم دستور داده‌ام كه مزاحم تو نشوند. هر وقت تشنه شدی برو و از كوزه‌های آبِ آنها بنوش.»
10روت رو بر زمين نهاد و از او تشكر كرد و گفت: «چرا با اينكه می‌دانيد من يک بيگانه‌ام، مرا مورد لطف خود قرار می‌دهيد؟»
11بوعز جواب داد: «می‌دانم پس از مرگ شوهرت چقدر به مادر شوهرت محبت كرده‌ای و چگونه به خاطر او پدر و مادر و زادگاه خود را ترک كرده و با وی به اينجا آمده‌ای تا در ميان قومی زندگی كنی كه آنها را نمی‌شناختی. 12خداوند، خدای اسرائيل كه به او پناه آورده‌ای پاداش اين فداكاری تو را بدهد.»
13روت در پاسخ وی گفت: «سرور من، شما نسبت به من خيلی لطف داريد. من حتی يكی از كنيزان شما نيز به حساب نمی‌آيم ولی با اين وجود با سخنانتان مرا دلداری می‌دهيد!»
14موقع نهار، بوعز او را صدا زده، گفت: «بيا غذا بخور.» روت رفت و پيش دروگرها نشست و بوعز خوراكی پيش او گذاشت و روت خورد و سير شد و از آن خوراكی مقداری نيز باقی ماند. 15-16وقتی روت به سركارش رفت، بوعز به دروگرانش گفت: «بگذاريد او هر جا می‌خواهد خوشه جمع كند حتی در ميان بافه‌ها، و مزاحم او نشويد. در ضمن عمداً خوشه‌هايی از بافه‌ها بيرون كشيده، بر زمين بريزيد تا او آنها را جمع كند.»
17روت تمام روز در آن كشتزار خوشه‌چينی كرد. غروب، آنچه را كه جمع كرده بود كوبيد و حدود ده كيلو جو به دست آمد. 18او آن را با باقيماندهٔ خوراک ظهر برداشته به شهر پيش مادر شوهرش برد.
19نعومی گفت: «دخترم، امروز در كجا خوشه‌چينی كردی؟ خدا به آن كسی كه به تو توجه نموده است بركت دهد.»
روت همهٔ ماجرا را برای مادر شوهرش تعريف كرد و گفت كه نام صاحب كشتزار بوعز است.
20نعومی به عروس خود گفت: «خداوند او را بركت دهد! خداوند به شوهر مرحوم تو احسان نموده و لطف خود را از ما دريغ نداشته است. آن شخص از بستگان نزديک ماست كه می‌تواند ولی ما باشد.»
21روت به مادر شوهرش گفت: «او به من گفت كه تا پايان فصل درو می‌توانم در كشتزارش به دنبال دروگرانش خوشه‌چينی كنم.»
22نعومی گفت: «بله دخترم، بهتر است با كنيزان بوعز خوشه‌چينی كنی. برای تو كشتزار بوعز از هر جای ديگری امن‌تر است.»
23پس روت تا پايان فصل درو جو و گندم نزد كنيزان بوعز به خوشه‌چينی مشغول شد. او همچنان با مادر شوهرش زندگی می‌كرد.
