耶路撒冷被圍
1「便雅憫人啊，你們要逃離耶路撒冷！
你們要在提哥亞吹響號角，
在伯·哈基琳發出警報，
因為有大災難從北方逼近。
2我要毀滅美麗嬌弱的錫安城。
3敵人必圍攻她，
在她周圍安營紮寨，
如同牧人帶著羊群在她四周搭起帳篷。
4他們喊道，『準備作戰！
我們中午攻城。』
他們後來說，
『唉！日已西沉，天色漸暗。
5起來吧，我們要乘夜攻打她，
毀滅她的宮殿。』」
6萬軍之耶和華說：
「你們要砍伐樹木，
修築高臺圍攻耶路撒冷，
因為這城充滿壓迫，
該受懲罰。
7她的邪惡如同泉水湧流不息，
暴力和毀滅層出不窮，
疾病和傷痛接連不斷。
8耶路撒冷啊，你要接受告誡，
否則我要離棄你，
使你荒無人煙。」
叛逆的以色列人
9萬軍之耶和華說：
「敵人要把以色列的餘民擄掠一空，
如同人摘葡萄摘得一個不剩。」
10我可以警告誰呢？誰會聽呢？
他們耳朵閉塞，什麼也聽不見！
看啊，耶和華的話逆耳，
他們毫不喜歡。
11耶和華啊，我怒你所怒，
無法容忍。
耶和華說：「你把我的怒氣發向街頭的孩童和聚集成群的青年。
丈夫、妻子和老人都要一同被擄。
12他們的房屋、田地和妻子都要被搶佔。
我要伸手攻擊這地方的居民。
這是耶和華說的。
13因為他們無論貴賤，
個個都貪圖不義之財；
無論是先知還是祭司，
都行為詭詐。
14他們敷衍了事地醫治我子民的傷痛，
說，『沒事了，沒事了！』
其實情況很糟。
15他們做可憎的事會羞愧嗎？
不！他們不知廉恥，
毫不臉紅。
因此，他們要與其他人一樣滅亡，
死在我的懲罰下。
這是耶和華說的。」
16耶和華說：
「你們要站在路口觀望，
尋訪古道，
找到正路並行在其上，
便會得到心靈的安寧。」
但你們卻說：「我們拒絕這樣做。」
17耶和華說：「我為你們設立守望者，
提醒你們要聽號角聲。」
但你們卻說：「我們不聽。」
18因此，耶和華說：
「列國啊，你們要聽！
眾見證人啊，要知道這些百姓的結局！
19地啊，聽著！
我要降災禍給這些百姓。
他們是自作自受，
因為他們沒有聽從我的話，
拒絕遵守我的律法。
20從示巴運來乳香，
從遠方帶來菖蒲獻給我，
有什麼用呢？
我不悅納他們的燔祭，
不喜歡他們的牲畜。」
21因此，耶和華說：
「我要把絆腳石放在他們前面，
使父子一同絆倒，
鄰居和朋友一同滅亡。」
22耶和華說：
「看啊，有一個民族從北方來，
有一個強國從地極發動進攻。
23他們殘酷無情，毫無憐憫，
手持弓箭長槍，
騎馬奔來，聲勢如狂濤怒吼。
錫安城啊，他們準備列陣攻擊你。」
24我們聽到這風聲，手腳發軟，
痛苦萬分，
如分娩的婦人。
25不要去田野，
不要在路上走，
因為外面危機四伏，
仇敵殺氣騰騰。
26百姓啊，你們要身披麻布，
在灰中打滾；
你們要悲傷痛哭，如喪獨子，
因為毀滅者將突然臨到我們。
27耶和華對我說：
「我派你考驗我的子民，
就像冶煉金屬一樣，
好察驗他們的行為。
28他們頑固不化，
如銅如鐵，
四處譭謗，
極其敗壞。
29風箱猛力吹火，鉛也會熔掉；
但他們被煉了又煉，終是徒然，
因為他們的邪惡仍未除去。
30他們被稱為廢棄的銀渣，
因為耶和華已丟棄他們。」
محاصره اورشليم
1ای اهالی بنيامين فرار كنيد! برای نجات جانتان از اورشليم فرار كنيد! در شهر تقوع شيپور خطر را به صدا درآوريد، در بيت هكاريم نشانه‌های خطر را بر پا كنيد، چون بلا و ويرانی عظيمی از سوی شمال به اين سو می‌آيد! 2من اورشليم را نابود خواهم كرد شهری كه مانند دختری زيبا و ظريف است. 3پادشاهان با سپاهيانشان گرداگرد آن خيمه خواهند زد و هر يک در هر كجا كه بخواهند مستقر خواهند شد. 4ببين، برای جنگ آماده می‌شوند. هنگام ظهر جنگ درمی‌گيرد و تمام بعد از ظهر به شدت ادامه می‌يابد تا شامگاه كه هوا تاريک می‌شود. 5آنگاه می‌گويند: «بياييد در تاريكی شب حمله كنيم و تمام كاخهايش را از بين ببريم!»
6خداوند قادر متعال چنين می‌فرمايد: «درختانش را ببريد و با آن در مقابل اورشليم سنگر بسازيد. اين شهر بايد مجازات بشود، چون به کلی فاسد شده است. 7همانطور كه از چشمه، آب فوران می‌كند، از اين شهر هم شرارت بيرون می‌جهد! فرياد ظلم و ستم در كوچه‌هايش طنين انداخته است. بيماری و زخمهای متعفن آن همواره در برابر ديدگانم می‌باشد.
8«ای اهالی اورشليم، از اين سختیها درس عبرت بگيريد، و گرنه از شما بيزار شده، سرزمينتان را ويران خواهم كرد تا كسی نتواند در آن ساكن شود. 9مانند درخت مويی كه همه خوشه‌هايش چيده شده، قوم اسرائيل نيز خوشه‌چينی خواهد شد آن گونه كه خوشه‌ای باقی نماند.»
ياغيگری اسرائيل
10من به خداوند گفتم: «چه كسی به سخنان و هشدارهای من گوش فرا خواهد داد؟ ايشان گوشهای خود را بسته‌اند و نمی‌خواهند بشنوند. كلام تو ايشان را ناراحت و خشمگين می‌سازد و نمی‌خواهند به گوششان برسد. 11به سبب تمام اين كارهای شرم‌آورشان من از خشم الهی لبريزم و ديگر نمی‌توانم تحمل كنم.»
آنگاه خداوند فرمود: «خشم و غضب خود را بر سر اهالی اورشليم خواهم ريخت بر كودكانی كه در كوچه‌ها بازی می‌كنند، بر مجلس جوانان، بر زن و شوهرها، و بر سالخوردگان. 12زنان و خانه‌ها و مزرعه‌هايشان، همه به دست دشمن خواهد افتاد، چون من اهالی اين سرزمين را تنبيه خواهم كرد. 13همگی ايشان از كوچک تا بزرگ، دروغگو بوده، به دنبال سود نامشروع می‌باشند، حتی انبیا و كاهنان نيز فريبكارند! 14آنها زخمهای قوم مرا می‌پوشانند گويی چيز چندان مهمی نيست. می‌گويند: ”آرامش برقرار است!“ در حالی که آرامشی وجود ندارد. 15آيا قوم من از بت‌پرستی شرمنده‌اند؟ نه، ايشان هرگز احساس شرم و حيا نمی‌كنند! از اين رو، من ايشان را مجازات خواهم نمود و ايشان در ميان كشتگان خواهند افتاد.»
16با وجود اين، خداوند چنين می‌فرمايد: «بر سر جاده‌ها بايستيد و بپرسيد راه درست، يعنی راهی كه خداشناسان در ايام قديم می‌پيمودند، كدام است؛ شما نيز همان راه را دنبال نماييد تا در وجودتان آرامش بيابيد. ولی شما جواب می‌دهيد: ”نه، ما اين راه را پيروی نخواهيم كرد!“ 17بر شما نگهبانانی گماشتم تا به شما هشدار دهند كه به صدای شيپور خطر گوش دهيد، ولی شما گفتيد: ”گوش نخواهيم داد!“»
18پس خداوند می‌گويد: «ای قومها بشنويد! ای گواهان بنگريد كه بر سر ايشان چه خواهد آمد! 19ای زمين گوش بده! من بر سر اين قوم بلايی خواهم آورد كه ثمرهٔ خيالات گناه‌آلود خودشان است، چون به كلام من گوش نمی‌دهند و دستورات مرا زير پا می‌گذارند. 20پس ديگر چه فايده‌ای دارد كه از سرزمين سبا برای من بخور می‌آورند و از سرزمينهای دور دست، عطرهای گرانبها. من هدايای ايشان را نمی‌توانم بپذيرم؛ ديگر برايم خوشايند نيستند. 21بنابراين من بر سر راه اين قوم سنگهای لغزنده قرار خواهم داد تا پدران، پسران و دوستان و همسايگانشان بلغزند و هلاک شوند.»
حمله از سوی شمال
22خداوند می‌فرماید: «از سرزمين شمال لشكری در حركت است و قوم نيرومندی برای جنگ با شما برخاسته‌اند. 23ايشان به كمان و نيزه مسلحند، سنگدل و بی‌رحم هستند و وقتی بر اسبهای خود سوار می‌شوند، صدايشان مانند خروش درياست! آنها برای جنگ با اورشليم مهيا شده‌اند.»
24مردم اورشليم می‌گويند: «اين خبرها را شنيده‌ايم، برای همين دستهايمان لرزان شده و مانند زنی كه در حال زاييدن است، دچار هراس و درديم. 25جرأت نداريم به صحرا برويم و يا در جاده‌ها قدم بگذاريم، چون دشمن ما مسلح است! ترس از هر سو ما را فرا گرفته است!»
26خداوند می‌فرمايد: «ای قوم من، لباس ماتم بر تن كن و به عزا بنشين؛ مانند كسی كه در مرگ تنها پسرش به عزا نشسته، به تلخی سوگواری كن، چون سربازان غارتگر، ناگهان بر تو هجوم خواهند آورد.
27«ای ارميا، من تو را سنگ محک قرار داده‌ام تا قوم مرا محک بزنی؛ پس كردار و رفتار ايشان را مشاهده و ارزيابی نما. 28آنها كاملاً ياغی شده و دلشان همچون مفرغ و آهن سخت گرديده است؛ به هر جا كه می‌روند، غيبت می‌كنند؛ تمام اعمالشان گناه‌آلود است. 29آهنگر با افزودن دمای كوره، سرب را تصفيه می‌كند، ولی قوم من تصفيه ناپذيرند، زيرا بدكاران از آنها جدا نمی‌شوند. 30ايشان ”نقرهٔ ناخالص بی‌مصرف“ ناميده خواهند شد، چون من تركشان كرده‌ام.»
