耶利米警告猶大人勿去埃及
1加利亞的兒子約哈難、何沙雅的兒子耶撒尼亞和其他將領及各階層的民眾前來， 2對耶利米先知說：「求你答應我們的懇求，為我們這些餘民向我們的上帝耶和華祈求。你也看見了，我們本來人數眾多，現在卻寥寥無幾。 3願你的上帝耶和華指示我們該去哪裡，該做什麼。」 4耶利米先知說：「好。我必照你們說的向你們的上帝耶和華祈求，並把祂的話毫不隱瞞地告訴你們。」 5他們說：「倘若我們不照你的上帝耶和華說的去做，願誠實可靠的耶和華作證指控我們！ 6不論我們的上帝耶和華說什麼，我們都願意聽從。我們若聽祂的話，就必亨通。」
7十天之後，耶和華的話傳給了耶利米。 8耶利米便召集加利亞的兒子約哈難和眾將領及各階層的民眾， 9對他們說：「你們讓我向以色列的上帝耶和華祈求，耶和華這樣說， 10『如果你們留在這地方，我必扶持你們，決不毀滅你們；我必栽培你們，決不剷除你們。因為我為降在你們身上的災禍而難過。 11不要懼怕巴比倫王，不要怕他，因為我必與你們同在，拯救你們脫離他的權勢。這是耶和華說的。 12我必憐憫你們，也要讓他憐憫你們，使你們重歸故土。』 13然而，如果你們不聽你們的上帝耶和華的話，不留在這地方， 14非要去埃及住，以為那裡沒有戰爭，聽不見號角聲，也不會忍饑挨餓， 15那麼，你們這些猶大的餘民就要聽聽耶和華的話。以色列的上帝——萬軍之耶和華說，『如果你們決意去埃及住， 16你們所害怕的戰爭和饑荒必緊緊地跟著你們。你們必死在埃及。 17凡決意去埃及住的人必要死於戰爭、饑荒和瘟疫，無人能逃脫我降的災禍。』
18「以色列的上帝——萬軍之耶和華說，『我曾把烈怒傾倒在耶路撒冷人身上，如果你們去埃及，我也要把我的怒氣傾倒在你們身上。你們的下場將很可怕，被人責罵、咒詛和羞辱，再也見不到故土。』 19猶大的餘民啊，耶和華已告訴你們不要去埃及。別忘了我今日給你們的警告， 20你們是在自欺，因為原是你們請我去向我們的上帝耶和華祈求，讓我毫不隱瞞地把祂的話告訴你們，你們也答應遵行。 21今日，我把你們上帝耶和華的話告訴了你們，你們卻不聽從。 22因此，你們要清楚知道，你們如果決意去埃及住，必死於戰爭、饑荒和瘟疫。」
درخواست دعای مردم از ارميا
1آنگاه يوحانان و عزريا42:1 در برخی نسخه‌ها به جای «عزريا»، «يزنيا» آمده است. (پسر هوشعيا) و ساير سرداران لشكر و تمام مردم، از كوچک تا بزرگ، نزد من آمدند 2و گفتند: «التماس می‌كنيم برای ما دعا كن، چون همانگونه كه می‌بينی، از آن قوم بزرگ فقط عدهٔ كمی باقی مانده‌ايم. 3از خداوند، خدای خودت درخواست نما تا به ما نشان دهد چه كنيم و به كجا برويم.»
4جواب دادم: «بسيار خوب، من طبق درخواست شما، به حضور خداوند، خدای شما دعا خواهم كرد و هر چه بفرمايد، به شما خواهم گفت و چيزی را پنهان نخواهم نمود!»
5آنها گفتند: «لعنت خداوند بر ما اگر هر چه او بگويد، اطاعت نكنيم، 6چه طبق دلخواه ما باشد، چه نباشد! ما خداوند، خدای خود را كه تو را به حضور او می‌فرستيم، اطاعت خواهيم نمود، زيرا اگر مطيع دستورات او باشيم، همه چيز برای ما به خير و خوبی تمام خواهد شد.»
پاسخ خدا به دعای ارميا
7ده روز بعد، خداوند به دعای من جواب داد. 8من نيز يوحانان و ساير سرداران لشكر و تمام قوم را از بزرگ تا كوچک فرا خواندم 9و به ايشان گفتم: «درخواست شما را به درگاه خداوند، خدای اسرائيل بردم و او در پاسخ، چنين فرمود: 10”در اين سرزمين بمانيد. اگر بمانيد، شما را استوار و برقرار خواهم ساخت و ديگر شما را منهدم و پراكنده نخواهم كرد، چون از بلايی كه بر سرتان آوردم، بسيار غمگين شده‌ام. 11ديگر از پادشاه بابل نترسيد، چون من با شما هستم تا شما را نجات دهم و از دست او برهانم. 12من از روی رحمت خود، كاری خواهم كرد كه او بر شما نظر لطف داشته باشد و اجازه دهد كه در سرزمين خود باقی بمانيد.“
13-14«ولی اگر خداوند را اطاعت نكنيد و نخواهيد در اين سرزمين بمانيد، و برای رفتن به مصر پافشاری نماييد، به اين اميد كه بتوانيد در آنجا از جنگ، گرسنگی و ترس و هراس در امان باشيد، 15در اين صورت، ای بازماندگان يهودا، خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل به شما چنين می‌فرمايد: ”اگر اصرار داريد كه به مصر برويد، 16جنگ و قحطی‌ای كه از آن می‌ترسيد، در آنجا دامنگيرتان خواهد شد و در همانجا از بين خواهيد رفت. 17اين سرنوشت كسانی است كه اصرار دارند به مصر بروند و در آنجا بمانند؛ بلی، شما همگی در اثر جنگ، گرسنگی و بيماری خواهيد مرد و هيچيک از شما از بلايی كه در آنجا بر سرتان خواهم آورد، جان به در نخواهد برد. 18همانگونه كه آتش خشم و غضب من بر سر اهالی اورشليم ريخت، به محض اينكه وارد مصر شويد، بر سر شما نيز خواهد ريخت. شما مورد نفرت و انزجار قرار خواهيد گرفت و به شما نفرين و ناسزا خواهند گفت و ديگر هرگز وطنتان را نخواهيد ديد.“»
19در پايان گفتم: «خداوند به شما گفته است كه به مصر نرويد و من هم هشدار لازم را به شما دادم. 20پس بدانيد كه اگر به مصر برويد اشتباه بزرگی مرتكب می‌شويد. شما از من خواستيد تا برايتان دعا كنم و گفتيد كه هر چه خداوند بگويد اطاعت خواهيد كرد. 21امروز آنچه خداوند فرمود، كلمه به كلمه به شما گفته‌ام، ولی شما اطاعت نمی‌كنيد. 22حال كه اصرار داريد به مصر برويد، يقين بدانيد كه در آنجا در اثر جنگ و قحطی و بيماری خواهيد مرد.»
