隨從聖靈而活
1因此，如今那些在基督耶穌裡的人不被定罪， 2因為賜人生命之聖靈的律已經在基督耶穌裡使我獲得自由，脫離了罪與死的律。 3律法因為人性軟弱而無法成就的事，上帝親自成就了。祂差遣自己的兒子成為和罪人一樣有血有肉的人，作了贖罪祭，廢掉了罪的權勢， 4使律法公義的要求實現在我們這些不隨從罪惡本性，只隨從聖靈而活的人身上。
5隨從罪惡本性的人顧念罪惡本性的事，但隨從聖靈的人顧念聖靈的事。 6顧念罪惡本性的人結局是死亡，但顧念聖靈的人卻有生命和平安。 7因為顧念罪惡本性的人與上帝為敵，不服從上帝的律法，也無力服從。 8所以受罪惡本性控制的人無法令上帝喜悅。
9但如果上帝的靈住在你們裡面，你們就不再受制於罪惡的本性，而是受聖靈管理。人若沒有基督的靈，就不屬於基督。 10如果基督在你們裡面，你們的身體雖然因罪惡而死亡，靈魂卻因上帝所賜的義而活著。 11如果使耶穌復活之上帝的靈住在你們裡面，叫基督耶穌從死裡復活的上帝，必藉著住在你們裡面的聖靈，使你們終有一死的身體活過來。
12弟兄姊妹，這樣看來，我們不必隨從罪惡本性活著。 13你們若隨從罪惡本性活著，必定死亡；但若靠著聖靈除去身體的惡行，就必活著。
14因為凡有上帝的聖靈引導的人都是上帝的兒女。 15你們接受的聖靈不是使你們做奴隸，仍舊害怕，而是使你們做兒子，可以稱上帝為「阿爸，父親」。 16聖靈親自與我們的心一同見證我們是上帝的兒女。 17既然我們是兒女，就是繼承人，是上帝的後嗣，並且與基督同作後嗣。所以，如果現在我們和基督一同受苦，將來也必和祂一同得榮耀。
將來的榮耀
18我認為現在所受的痛苦與將來要顯給我們的榮耀相比，簡直微不足道。 19受造之物正熱切等候上帝眾子的顯現， 20因為受造之物處在虛空之下並非出於情願，而是出於上帝的旨意。 21不過，受造之物仍然盼望脫離衰亡之律的奴役，享受上帝兒女榮耀的自由。 22我們知道一切受造之物至今都在呻吟，如同經歷分娩之痛。 23不但如此，就是我們這些首先得到聖靈的人也在心裡歎息，熱切等候得到兒子的名分8·23 「兒子的名分」指被收養為義子，可以享受和親生兒子一樣的權利。，就是我們的身體得到救贖。 24我們得救的人有這個盼望。不過，看得見的盼望根本不算盼望，因為誰會盼望已經看見的呢？ 25但我們若盼望那尚未看見的，就會忍耐等候。
26況且，我們軟弱的時候，有聖靈幫助我們。我們本來不知道怎樣禱告，但聖靈親自用說不出來的歎息替我們祈禱。 27洞悉人心的上帝知道聖靈的意思，因為聖靈是照著上帝的旨意替聖徒祈禱。
28我們知道，上帝使萬事互相效力8·28 「上帝使萬事互相效力」或譯「萬事都互相效力」。，使那些愛上帝，就是上帝按自己的旨意呼召的人得益處。 29因為上帝預先知道誰是屬祂的人，並預定這些人要被塑造成祂兒子的形像，使祂的兒子在許多弟兄中成為長子。 30祂所預定的人，祂也呼召他們；祂所呼召的人，祂也稱他們為義人；祂稱為義人的，祂也使他們得榮耀。
上帝的愛
31對於這些事，我們還可以說什麼呢？上帝若幫助我們，誰能與我們對抗？ 32上帝既然連自己的兒子也不顧惜，讓祂為我們犧牲，豈不也把萬物和祂一同白白地賜給我們嗎？ 33誰能指控上帝揀選的人呢？上帝已經稱他們為義人了。 34誰能定他們有罪呢？基督耶穌已經替他們死了，而且祂還從死裡復活了，如今在上帝的右邊替我們祈禱。 35誰能使我們與基督的愛分離呢？難道是患難嗎？困苦嗎？迫害嗎？饑餓嗎？赤身露體嗎？危險嗎？刀劍嗎？ 36正如聖經上說：「為了你，我們終日出生入死，被視為待宰的羊。」
37然而，靠著愛我們的主，我們在這一切事上已經得勝有餘了。 38因為我深信無論是死、是生，是天使、是鬼魔，是現在的事、是將來的事， 39是高天之上的、是大地深處的或是其他受造之物，都不能使我們與上帝在主基督耶穌裡賜下的愛分離。
زندگی پاک بوسيلهٔ روح خدا
1بنابراين، چون به عيسی مسيح تعلق داريم، هيچ محكوميت و مجازاتی در انتظار ما نيست. 2زيرا قدرت حيات‌بخش روح‌القدس كه به لطف مسيح به ما عطا شده، ما را از سلطهٔ گناه و مرگ آزاد كرده است. 3در واقع، ما با دانستن احكام مذهبی از چنگال گناه نجات پيدا نكرديم، زيرا قادر به رعايت آنها نيستيم. به همين علت خدا طرح ديگری برای نجات ما تهيه ديد. او فرزند خود عيسی مسيح را در بدنی مانند بدن انسانی ما به اين جهان فرستاد، با اين تفاوت كه بدن او مثل بدن ما تحت سلطهٔ گناه نبود. او آمد و جانش را در راه آمرزش گناهان ما قربانی كرد، تا ما را نيز از سلطهٔ گناه آزاد سازد. 4پس حال، قادريم احكام و دستورات خدا را اطاعت كنيم، زيرا عنان زندگی ما در دست روح خداست نه در دست طبيعت كهنه و گناه‌آلود ما.
5آنانی كه عنان زندگی خود را به دست طبيعت كهنه‌شان می‌دهند، چيزی جز ارضای شهوات خود نمی‌جويند. اما آنانی كه تابع روح خدا هستند، اعمالی را بجا می‌آورند كه خدا را خشنود می‌سازد. 6اگر از روح خدا پيروی كنيم، حيات و آرامش نصيبمان می‌گردد؛ اما اگر از طبيعت كهنه خود پيروی كنيم، چيزی جز مرگ و هلاكت به دست نخواهيم آورد. 7زيرا طبيعت گناه‌آلود ما، بر ضد خداست و هرگز از احكام خدا اطاعت نكرده و نخواهد كرد. 8از اين رو، آنانی كه عنان زندگی‌شان در دست طبيعت كهنهٔ گناه‌آلودشان است و هنوز در پی خواهشهای ناپاک سابق خود هستند، نمی‌توانند خدا را راضی كنند.
9البته شما چنين نيستيد. چنانچه روح خدا در وجود شما ساكن باشد، عنان زندگی‌تان در دست طبيعت تازه‌تان خواهد بود. به ياد داشته باشيد كه اگر روح مسيح در وجود كسی ساكن نباشد، او اصلاً مسيحی نيست. 10با اين حال، اگرچه مسيح در وجود شما زندگی می‌كند، اما سرانجام بدنتان در اثر عواقب گناه خواهد مرد، ولی روحتان زنده خواهد ماند، زيرا مسيح روحتان را آمرزيده است. 11و اگر روح خدايی كه عيسی مسيح را پس از مرگ زنده كرد، در وجود شما باشد، همان خدا بدنهای فانی شما را نيز پس از مرگ بوسيلهٔ همين روح كه در وجود شماست، زنده خواهد كرد.
12پس، ای برادران عزيز، شما ديگر به هيچ وجه مجبور نيستيد از اميال و خواهشهای طبيعت گناه‌آلود سابق خود پيروی كنيد، 13زيرا در اين صورت گمراه و هلاک خواهيد شد. اما اگر با قدرت روح خدا، اين طبيعت كهنه را با اعمال ناپاكش نابود سازيد، زنده خواهيد ماند. 14زيرا تمام كسانی كه از روح خدا پيروی می‌كنند، فرزندان خدا هستند.
15پس همچون برده‌ها، رفتارمان آميخته با ترس و لرز نباشد، بلكه مانند فرزندان خدا رفتار نماييم، فرزندانی كه به عضويت خانوادهٔ خدا پذيرفته شده‌اند و خدا را پدر خود می‌خوانند. 16زيرا روح خدا در عمق وجود ما، به ما می‌گويد كه ما فرزندان خدا هستيم. 17و اگر فرزندان خدا هستيم، وارثان او نيز خواهيم بود. به عبارت ديگر، خدا تمام آن جلال و شكوهی را كه به فرزند خود عيسی مسيح خواهد داد، به ما نيز عطا خواهد فرمود. اما اگر می‌خواهيم در آينده در جلال او شريک شويم، بايد اكنون در دردها و رنجهای او نيز شريک گرديم.
سختیهای زمان حاضر هيچ است
18با وجود اين، سختیهايی كه در زمان حاضر متحمل می‌شويم، در مقابل جلال و شكوهی كه در آينده خدا نصيبمان خواهد ساخت، هيچ است. 19تمام آفرينش نيز بی‌صبرانه منتظر روزی است كه خدا فرزندان خود را پس از مرگ زنده كند. 20-21زيرا جهان برخلاف خواست خود، به دستور خدا محكوم به فنا شد. اما اين اميد هست كه روزی جهان از قيد فنا رها شود و در آزادی پرشكوهی كه متعلق به فرزندان خداست، شريک گردد. 22چون می‌دانيم كه حتی حيوانات و گياهان نيز كه گرفتار بيماری و مرگند، همچون زنی كه در حال زاييدن است، درد می‌كشند و در انتظار اين واقعهٔ بزرگ، روزشماری می‌كنند. 23حتی ما مسيحيان، با اينكه روح خدا را به عنوان نشانه‌ای از شكوه و جلال آينده در خود داريم، با آه و ناله در انتظاريم تا از درد و رنج آزاد شويم. بلی، ما نيز با اشتياق بسيار، منتظر روزی هستيم كه خدا امتيازات كامل ما را به عنوان فرزندانش، به ما عطا كند. يكی از اين امتيازات، طبق وعدهٔ او، بدن تازه‌ای است كه نه دچار بيماری می‌شود و نه مرگ بر آن قدرت دارد.
24ما با اميد، نجات يافته‌ايم؛ و اميد يعنی انتظار دريافت چيزی كه هنوز نداريم؛ زيرا اگر كسی چيزی را در اختيار داشته باشد، نيازی نيست كه به اميد آن باشد. 25پس وقتی برای چيزی كه هنوز رخ نداده، به خدا اميدواريم، بايد با صبر و حوصله منتظر آن بمانيم.
26به اين وسيله، يعنی بوسيلهٔ ايمان ما، روح خدا ما را در مشكلات زندگی و در دعاهايمان ياری می‌دهد، زيرا ما حتی نمی‌دانيم چگونه و برای چه بايد دعا كنيم. اما روح خدا با چنان احساس عميقی از جانب ما دعا می‌كند كه با كلمات قابل توصيف نيست؛ 27و خدا كه از دل ما باخبر است، می‌داند كه روح‌القدس چه می‌گويد، زيرا آنچه كه او به جای ما دعا می‌كند، طبق خواست خداست. 28و ما می‌دانيم كه خدا همه چيزها را برای خيريت كسانی به کار می‌برد كه او را دوست دارند و فرا خوانده شده‌اند تا خواست او را انجام دهند.
29زيرا خدا كه از ابتدا می‌دانست چه كسانی به سوی او خواهند آمد، چنين اراده فرمود كه اينان به شباهت فرزندش درآيند، تا مسيح فرزند ارشد باشد و آنان، برادران او. 30پس هنگامی كه ما را برگزيد، ما را به نزد خود فرا خواند؛ و چون به حضور او آمديم، ما را «بی‌گناه» به حساب آورد و وعده داد كه ما را در شكوه و جلال خود شريک سازد!
محبت قابل اعتماد مسيح
31پس در مقابل تمام اين چيزهای عالی، چه بگوييم؟ اگر خدا با ماست، چه كسی می‌تواند بر ضد ما باشد؟ 32در جايی كه خدا حتی فرزند خود را از ما دريغ نكرد بلكه او را فرستاد تا در راه همهٔ ما قربانی شود، آيا همه چيزها را به ما نخواهد بخشيد؟
33اكنون كه خدا ما را برای خود برگزيده است، ديگر چه كسی جرأت خواهد كرد بر ما اتهامی وارد آورد؟ آيا خود او؟ هرگز! چون اوست كه ما را بخشيده و ما را به حضور خود پذيرفته است.
34پس ديگر چه كسی می‌تواند ما را محكوم نمايد؟ آيا مسيح؟ نه! چون اوست كه در راه ما مرد و زنده شد و اكنون در بالاترين مقام، در كنار خدا نشسته است و برای ما شفاعت می‌كند.
35بنابراين، چه اتفاقی ممكن است سبب شود كه مسيح ديگر ما را محبت نكند؟ زمانی كه ناراحتی و مصيبتی پيش می‌آيد، و يا سختی و جفايی روی می‌دهد، آيا علت آن اينست كه مسيح ديگر ما را دوست ندارد؟ و يا زمانی كه در گرسنگی و تنگدستی هستيم و يا با خطر و مرگ روبرو می‌شويم، آيا اينها نشان دهندهٔ اينست كه خدا ما را ترک گفته است؟
36هرگز! زيرا كتاب آسمانی می‌فرمايد كه ما بايد آماده باشيم تا به خاطر خدا هر آن با مرگ روبرو شويم. ما همچون گوسفندانی هستيم كه برای سر بريدن می‌برند. 37اما با وجود تمام اينها، پيروزی كامل و قطعی همواره از آن ماست! چگونه؟ به ياری عيسی مسيح كه آنقدر ما را محبت كرد كه جانش را در راه ما فدا ساخت! 38زيرا من يقين می‌دانم كه هيچ چيز نمی‌تواند محبت مسيح را از ما باز دارد. نه مرگ، نه زندگی، نه فرشتگان و نه قدرتهای جهنم، هيچيک قدرت چنين كاری را ندارند. حوادث امروز و نگرانيهای فردا نيز قادر نيستند خللی در اين محبت وارد كنند. 39در اوج آسمان و در عمق اقيانوسها، هيچ موجودی نمی‌تواند ما را از محبت خدا كه در مرگ فداكارانهٔ خداوند ما عيسی مسيح آشكار شده، محروم سازد.
