耶穌使五千人吃飽
1事後，耶穌渡過加利利湖，就是提比哩亞海。 2許多人因為見過耶穌治病的神蹟，就跟隨了祂。 3耶穌到了山上，與門徒一起坐下來。 4那時，猶太人的逾越節快到了。 5耶穌舉目看見一大群人向祂走來，就對腓力說：「我們到哪裡去買餅給他們吃呢？」 6祂這樣說是想試試腓力，其實祂知道應該怎麼做。
7腓力回答說：「就算買二百個銀幣6·7 一個銀幣相當於當時一天的工錢。的餅，也不夠他們每人一口啊！」
8另外一個門徒——西門·彼得的弟弟安得烈對耶穌說： 9「這裡有個小孩子帶了五個大麥餅和兩條魚。不過，這麼多人，這一點東西實在無濟於事。」
10耶穌說：「你們叫大家坐下。」那地方草很多，眾人便坐下來，當時在場的男人大約有五千。 11耶穌拿起餅來祝謝後，分給坐著的眾人，然後又照樣分魚，眾人可以隨意吃。 12他們吃飽後，耶穌對門徒說：「把剩下的零碎收拾起來，免得浪費。」
13他們便把大家吃剩的那五個大麥餅的零碎收拾起來，裝滿了十二個籃子。 14大家看見耶穌行的這個神蹟，都說：「這人真是那位要來到世上的先知！」 15耶穌知道他們想強行立祂作王，便獨自退到山上。
耶穌在湖面上行走
16傍晚的時候，門徒來到湖邊， 17上了船，去湖對岸的迦百農。天色已暗，耶穌還沒到他們那裡。 18忽然，湖面上狂風大作，波濤洶湧。 19門徒搖櫓，大約行了五六公里，突然看見耶穌在水面上朝他們的船走來，他們很害怕。 20耶穌對他們說：「是我，不要怕。」 21於是門徒欣然接祂上船，船立刻到了目的地。
生命之糧
22第二天，留在對岸的眾人看見那裡只有一條船，耶穌沒有和門徒一起坐船離開。 23後來有幾條從提比哩亞來的小船停泊在岸邊，靠近主祝謝後讓眾人吃餅的地方。 24他們發現耶穌和門徒都不在那裡，就乘船到迦百農去找祂。
25他們在湖對岸找到了耶穌，對祂說：「老師，你什麼時候到這裡來的？」
26耶穌回答說：「我實實在在地告訴你們，你們找我，並不是因為看見了神蹟，而是因為你們有餅吃，並且吃飽了。 27不要為那必壞的食物勞苦，要為那存到永生的食物，就是人子要賜給你們的食物勞苦，因為父上帝把這權柄交給了人子。」
28眾人問祂：「我們要怎樣做，才算是做上帝的工作呢？」
29耶穌說：「信上帝所差來的那位，就是做上帝的工作。」
30他們又問：「那麼，你行什麼神蹟讓我們看了可以信你呢？你要做什麼呢？ 31我們的祖先在曠野有嗎哪吃，正如聖經上說，『祂賜下天糧給他們吃。』」
32耶穌卻說：「我實實在在地告訴你們，不是摩西從天上賜給了你們糧食，而是我父將天上的真糧食賜給你們。 33因為上帝賜的糧就是從天降下、賜生命給世人的那位。」
34他們說：「先生，求你把這種糧食天天賜給我們吧。」
35耶穌說：「我就是生命的糧，到我這裡來的人必定不餓，信我的人必永遠不渴。 36但我對你們說過，你們雖然親眼看見我，仍然不信。 37凡父賜給我的人，必到我這裡來。到我這裡來的，我總不丟棄他。 38因為我從天上下來，不是要成就自己的旨意，而是要成就差我來者的旨意。 39差我來者的旨意是，祂所賜給我的，我一個也不失掉，在末日我要叫他們復活。 40因為我父的旨意是要叫一切看見兒子並相信的人得到永生，在末日，我要叫他們復活。」
41猶太人聽見耶穌說自己是從天上降下來的糧，就小聲議論， 42說：「這不是約瑟的兒子耶穌嗎？祂的父母，我們都認識，祂現在怎麼能說自己是從天上降下來的呢？」
43耶穌回答他們說：「你們不用議論紛紛。 44如果不是差我來的父吸引人到我這裡來，沒有人能來。到我這裡來的，在末日，我要叫他復活。 45先知書上這樣說，『他們都要受上帝的訓誨』，這裡是指凡聽從父的教導又去效法的人，都會到我這裡來。 46這並不是說有人見過父，唯獨從上帝而來的那位見過父。 47我實實在在地告訴你們，信我的人有永生， 48因為我是生命的糧。 49你們的祖先在曠野吃過嗎哪，還是死了。 50但這是從天上降下來的糧，人吃了就不死。 51我就是天上降下來的生命之糧，人吃了這糧，必永遠活著。我將要賜下的糧就是我的肉，是為了讓世人得到生命。」
52猶太人開始彼此爭論，說：「這個人怎麼能把自己的肉給我們吃呢？」
53耶穌說：「我實實在在地告訴你們，如果你們不吃人子的肉，不喝人子的血，就沒有生命。 54吃我肉、喝我血的人有永生，在末日，我要叫他復活。 55因為我的肉是真糧食，我的血是真飲品， 56吃我肉、喝我血的人常在我裡面，我也常在他裡面。 57永活的父差我來，我是靠祂而活。同樣，吃我肉的人也靠我而活。 58我是從天上降下來的真糧，吃這糧的人必永遠活著，不像你們的祖先，雖然吃過嗎哪，最後還是死了。」
59這番話是耶穌在迦百農會堂裡教導人的時候講的。
永生之道
60祂的許多門徒聽了，就議論說：「這話實在難懂，誰能接受呢？」
61耶穌知道門徒在議論，就說：「這話叫你們失去信心嗎？ 62如果你們看見人子升到祂原來所在的地方，會怎麼樣呢？ 63叫人活著的是靈，肉體毫無作用。我對你們說的話就是靈，就是生命。 64然而，你們中間有些人不信。」因為耶穌一開始就知道誰不信祂、誰會出賣祂。
65祂繼續說：「所以我曾對你們說，如果不是我父賜恩，沒有人能到我這裡來。」
66從此，很多門徒離開了，不再跟從耶穌。
67於是耶穌問那十二個門徒：「你們也要離開我嗎？」
68西門·彼得答道：「主啊！你有永生之道，我們還跟從誰呢？ 69我們已經相信並且知道你是上帝的聖者。」
70耶穌說：「我不是揀選了你們十二個人嗎？但其中有一個是魔鬼。」 71耶穌這話是指著加略人西門的兒子猶大說的，因為他是十二個門徒之一，後來出賣了耶穌。
พระเยซูทรงเลี้ยงคนห้าพันคน
(มธ.14:13-21; มก.6:32-44; ลก.9:10-17)
1ต่อมาพระเยซูทรงข้ามทะเลกาลิลี (คือทะเลทิเบเรียส) ไปยังอีกฟากหนึ่ง 2ประชาชนกลุ่มใหญ่ติดตามพระองค์ไปเพราะพวกเขาเห็นหมายสำคัญที่ได้ทรงกระทำแก่คนป่วย 3แล้วพระเยซูทรงขึ้นไปบนเนินเขาและประทับนั่งกับเหล่าสาวกของพระองค์ 4ขณะนั้นใกล้ถึงเทศกาลปัสกาของชาวยิวแล้ว
5เมื่อพระเยซูทรงมองไปเห็นคนหมู่ใหญ่มาหาพระองค์ก็ตรัสกับฟีลิปว่า “เราจะไปซื้อหาอาหารที่ไหนมาให้คนเหล่านี้รับประทาน?” 6พระองค์ตรัสถามเช่นนี้เพียงเพื่อทดสอบฟีลิป เพราะพระองค์ทรงดำริไว้แล้วว่าจะทำอะไร
7ฟีลิปทูลตอบพระองค์ว่า “เงินค่าแรงแปดเดือน6:7 ภาษากรีกว่าสองร้อยเดนาริอันยังซื้อขนมปังได้ไม่พอให้คนเหล่านี้กินกันคนละคำ!”
8สาวกอีกคนหนึ่งคืออันดรูว์น้องชายของซีโมนเปโตรทูลขึ้นว่า 9“เด็กคนหนึ่งที่นี่มีขนมปังข้าวบาร์เลย์ห้าก้อนกับปลาเล็กๆ สองตัว แต่จะพออะไรกับคนมากมายขนาดนี้?”
10พระเยซูตรัสว่า “ให้ประชาชนนั่งลง” ที่นั่นมีหญ้ามาก พวกผู้ชายจึงนั่งลง พวกเขามีราวห้าพันคน 11แล้วพระเยซูทรงรับขนมปังมา ขอบพระคุณพระเจ้า และแจกจ่ายให้ผู้ที่นั่งอยู่ได้กินกันมากเท่าที่เขาต้องการ พระองค์ทรงหยิบปลามาทำเช่นเดียวกัน
12เมื่อทุกคนอิ่มแล้ว พระองค์ตรัสสั่งเหล่าสาวกว่า “จงเก็บรวบรวมเศษที่เหลือ อย่าให้เสียของ” 13พวกเขาจึงเก็บเศษที่เหลือจากขนมปังข้าวบาร์เลย์ห้าก้อนได้เต็มสิบสองตะกร้า
14หลังจากประชาชนเห็นหมายสำคัญที่พระเยซูได้ทรงกระทำ ก็เริ่มพูดกันว่า “นี่คือผู้เผยพระวจนะนั้นที่จะเข้ามาในโลกอย่างแน่นอน” 15พระเยซูทรงทราบว่าพวกเขาตั้งใจจะมาใช้กำลังบังคับให้พระองค์ขึ้นเป็นกษัตริย์ จึงเสด็จเลี่ยงขึ้นไปบนภูเขาแต่ลำพังอีก
พระเยซูทรงดำเนินบนน้ำ
(มธ.14:22-33; มก.6:47-51)
16พอพลบค่ำเหล่าสาวกของพระองค์มาที่ทะเลสาบ 17แล้วลงเรือข้ามฟากไปยังเมืองคาเปอรนาอุม ขณะนั้นมืดแล้วและพระเยซูยังไม่ได้เสด็จไปสมทบกับพวกเขา 18ทะเลปั่นป่วนเพราะลมพัดจัด 19พวกเขาตีกรรเชียงไปได้ประมาณ 5 หรือ 6 กิโลเมตร6:19 ภาษากรีกว่า25 หรือ 30 ซทาดิออน ก็เห็นพระเยซูทรงดำเนินบนน้ำเข้ามาหาเรือ พวกเขาจึงตกใจกลัว 20แต่พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “นี่เราเอง อย่ากลัวเลย” 21แล้วพวกเขาจึงเต็มใจรับพระองค์ขึ้นเรือ และทันใดนั้นเรือก็ถึงฝั่งที่กำลังมุ่งหน้าไป
22วันรุ่งขึ้นประชาชนที่อยู่อีกฟากเห็นว่าก่อนหน้านั้นที่นั่นมีเรืออยู่ลำเดียว และพระเยซูก็ไม่ได้ลงเรือลำนั้นไปกับเหล่าสาวก พวกสาวกไปกันเองตามลำพัง 23มีเรือลำอื่นๆ จากทิเบเรียสมาจอดใกล้ๆ ที่ซึ่งประชาชนได้กินขนมปังหลังจากพระเยซูได้ทรงขอบพระคุณพระเจ้าแล้ว 24เมื่อพวกเขาเห็นว่าพระเยซูกับเหล่าสาวกไม่ได้อยู่ที่นั่น จึงลงเรือมายังเมืองคาเปอรนาอุมเพื่อตามหาพระเยซู
พระเยซูคืออาหารแห่งชีวิต
25เมื่อประชาชนพบพระองค์ที่อีกฟากของทะเลสาบก็ทูลถามพระองค์ว่า “รับบี ท่านมาถึงที่นี่เมื่อใด?”
26พระเยซูตรัสตอบว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่า พวกท่านตามหาเราไม่ใช่เพราะเห็นหมายสำคัญ แต่เพราะได้กินขนมปังจนอิ่ม 27อย่าขวนขวายหาอาหารที่เน่าเสียได้ แต่จงหาอาหารที่คงอยู่ถึงชีวิตนิรันดร์ซึ่งบุตรมนุษย์จะให้แก่ท่าน พระเจ้าพระบิดาทรงประทับตรารับรองบุตรมนุษย์แล้ว”
28แล้วพวกเขาทูลถามพระองค์ว่า “พวกเราต้องทำประการใด เพื่อจะทำงานที่พระเจ้าทรงประสงค์?”
29พระเยซูตรัสตอบว่า “งานของพระเจ้าคือ จงเชื่อในผู้ที่พระองค์ทรงส่งมา”
30ดังนั้นพวกเขาจึงทูลถามพระองค์ว่า “ท่านจะให้หมายสำคัญอะไรเพื่อเราจะได้เห็นและเชื่อท่าน? ท่านจะทำอะไรบ้าง? 31บรรพบุรุษของเราได้กินมานาในถิ่นกันดารตามที่มีเขียนไว้ว่า ‘พระองค์ประทานอาหารจากสวรรค์ให้พวกเขารับประทาน’6:31 ดูอพย.16:4,15นหม.9:15สดด.78:24; 105:40”
32พระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่า ไม่ใช่โมเสสที่ให้อาหารจากสวรรค์นั้นแก่ท่าน แต่เป็นพระบิดาของเราที่ประทานอาหารแท้จากสวรรค์แก่ท่าน 33เพราะอาหารจากพระเจ้า คือผู้ที่ลงมาจากสวรรค์และให้ชีวิตแก่โลก”
34พวกเขาทูลว่า “ท่านเจ้าข้า จากนี้ไปโปรดให้อาหารนี้แก่เราเถิด”
35แล้วพระเยซูประกาศว่า “เราเป็นอาหารแห่งชีวิต ผู้ที่มาหาเราจะไม่มีวันหิวโหยและผู้ที่เชื่อในเราจะไม่มีวันกระหายอีกเลย 36แต่ตามที่เราได้บอกท่านไว้แล้ว ท่านได้เห็นเราแต่ก็ยังไม่เชื่อ 37คนทั้งปวงที่พระบิดาประทานแก่เราจะมาหาเรา และผู้ที่มาหาเรา เราก็จะไม่มีวันขับไล่เขาไป 38เพราะเราได้ลงมาจากสวรรค์มิใช่เพื่อทำตามใจของเราเองแต่เพื่อทำตามพระประสงค์ของพระองค์ผู้ทรงส่งเรามา 39และพระประสงค์ของพระองค์ผู้ทรงส่งเรามาคือ ไม่ให้เราสูญเสียคนทั้งปวงที่พระองค์ประทานแก่เราไปแม้สักคนเดียว แต่จะให้คนเหล่านี้เป็นขึ้นมาในวันสุดท้าย 40เพราะพระบิดาของเราทรงประสงค์ให้ทุกคนที่เห็นและเชื่อในพระบุตรมีชีวิตนิรันดร์ และเราจะให้เขาเป็นขึ้นมาในวันสุดท้าย”
41แล้วพวกยิวจึงเริ่มพากันบ่นเกี่ยวกับพระองค์ เพราะพระองค์ตรัสว่า “เราเป็นอาหารที่ลงมาจากสวรรค์” 42พวกเขาพูดว่า “นี่คือเยซูลูกชายของโยเซฟไม่ใช่หรือ? เราก็รู้จักพ่อแม่ของเขา เขาพูดได้อย่างไรว่า ‘เราลงมาจากสวรรค์’?”
43พระเยซูตรัสตอบว่า “หยุดบ่นกันได้แล้ว 44ไม่มีใครมาหาเราได้ นอกจากพระบิดาผู้ทรงส่งเรามานั้นทรงชักนำเขามาหาเรา และเราจะให้เขาเป็นขึ้นในวันสุดท้าย 45มีเขียนไว้ในหนังสือผู้เผยพระวจนะว่า ‘เขาทั้งหลายจะรับการสอนจากพระเจ้า’6:45 อสย.54:13 ทุกคนที่ฟังพระบิดาและเรียนรู้จากพระองค์ก็มาหาเรา 46ไม่มีใครได้เห็นพระบิดา เว้นแต่ผู้ซึ่งมาจากพระเจ้าเท่านั้นที่ได้เห็นพระบิดา 47เราบอกความจริงแก่ท่านว่าผู้ที่เชื่อก็มีชีวิตนิรันดร์ 48เราเป็นอาหารแห่งชีวิต 49บรรพบุรุษของท่านได้กินมานาในถิ่นกันดาร ถึงกระนั้นพวกเขาก็ตาย 50แต่นี่คืออาหารที่ลงมาจากสวรรค์ซึ่งคนใดได้กินแล้วจะไม่ตาย 51เราเป็นอาหารซึ่งให้ชีวิตที่ลงมาจากสวรรค์ ถ้าผู้ใดได้กินอาหารนี้ ผู้นั้นจะมีชีวิตอยู่ตลอดไป อาหารนี้คือเนื้อ6:51 ในภาษากรีกคำที่แปลว่าเนื้ออาจแปลว่าร่างกายก็ได้ของเราซึ่งเราจะให้เพื่อโลกนี้จะได้มีชีวิต”
52แล้วชาวยิวจึงเริ่มทุ่มเถียงกันอย่างรุนแรงว่า “ผู้นี้จะเอาเนื้อของเขาให้เรากินได้อย่างไร?”
53พระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่าหากท่านไม่กินเนื้อของบุตรมนุษย์และดื่มโลหิตของพระองค์ ท่านก็ไม่มีชีวิตอยู่ภายในตัวท่าน 54ผู้ใดกินเนื้อและดื่มโลหิตของเรา ผู้นั้นก็มีชีวิตนิรันดร์และเราจะให้เขาเป็นขึ้นมาในวันสุดท้าย 55เพราะเนื้อของเราเป็นอาหารแท้และโลหิตของเราเป็นเครื่องดื่มแท้ 56ผู้ใดกินเนื้อและดื่มโลหิตของเรา ผู้นั้นก็อยู่ในเราและเราอยู่ในเขา 57พระบิดาผู้ทรงพระชนม์อยู่ทรงส่งเรามา และเรามีชีวิตอยู่เพราะพระบิดาฉันใด ผู้ที่กินเราก็จะมีชีวิตอยู่เพราะเราฉันนั้น 58นี่คืออาหารที่ลงมาจากสวรรค์ บรรพบุรุษของท่านกินมานาและตายไป แต่ผู้ที่กินอาหารนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป” 59พระองค์ตรัสสิ่งเหล่านี้ขณะทรงสั่งสอนอยู่ในธรรมศาลาในเมืองคาเปอรนาอุม
สาวกหลายคนเลิกติดตามพระเยซู
60สาวกของพระองค์หลายคนได้ฟังเช่นนั้นก็พูด ว่า “คำสอนนี้ยากจริง ใครจะรับได้?”
61พระเยซูทรงทราบว่าเหล่าสาวกของพระองค์กำลังบ่นกันเรื่องนี้ ก็ตรัสกับพวกเขาว่า “เรื่องนี้ทำให้พวกท่านขุ่นเคืองใจหรือ? 62จะว่าอย่างไรถ้าท่านเห็นบุตรมนุษย์ขึ้นสู่สถานที่ซึ่งพระองค์เคยอยู่มาก่อน! 63พระวิญญาณประทานชีวิต เนื้อหนังไม่สำคัญอะไรเลย ถ้อยคำที่เรากล่าวกับท่านเป็นวิญญาณ6:63 หรือพระวิญญาณและเป็นชีวิต 64ถึงกระนั้นก็มีบางคนในพวกท่านที่ไม่เชื่อ” เนื่องจากพระเยซูทรงทราบตั้งแต่แรกว่าคนใดในพวกเขาที่ไม่เชื่อและใครจะทรยศพระองค์ 65พระองค์ตรัสต่อไปว่า “เพราะเหตุนี้เราจึงได้บอกท่านว่า ไม่มีใครมาหาเราได้ นอกจากพระบิดาจะทรงโปรดให้เขามา”
66ตั้งแต่นั้นมาสาวกของพระองค์หลายคนก็หันกลับและเลิกติดตามพระองค์
67พระเยซูตรัสถามสาวกทั้งสิบสองคนว่า “แล้วพวกท่านจะจากไปด้วยหรือ?”
68ซีโมนเปโตรทูลตอบว่า “พระองค์เจ้าข้า เราจะไปหาใคร? พระองค์ทรงมีถ้อยคำแห่งชีวิตนิรันดร์ 69ข้าพระองค์ทั้งหลายเชื่อและรู้ว่าพระองค์ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์ของพระเจ้า”
70แล้วพระเยซูจึงตรัสตอบว่า “เราได้เลือกพวกท่านทั้งสิบสองคนไม่ใช่หรือ? ถึงกระนั้นคนหนึ่งในพวกท่านคือมารร้าย!” 71(พระองค์ทรงหมายถึงยูดาสผู้เป็นบุตรของซีโมนอิสคาริโอท ถึงแม้ยูดาสเป็นหนึ่งในสาวกสิบสองคน แต่ภายหลังเขาก็ทรยศพระองค์)
