為便雅憫支派娶妻
1以色列人曾在米斯巴起誓不把女兒嫁給便雅憫人。 2他們來到伯特利，坐在上帝面前放聲痛哭，直到黃昏。 3他們說：「以色列的上帝耶和華啊，以色列為何少了一個支派呢？為何發生了這樣的事呢？」 4第二天，眾人清早起來在那裡築了一座祭壇，獻上燔祭和平安祭。 5他們彼此議論說：「我們到米斯巴聚集在耶和華面前的時候，各支派中誰沒有來呢？」原來，他們曾經起誓說：凡不到米斯巴聚集在耶和華面前的人都要被處死。 6以色列人為他們的同胞便雅憫人難過，說：「如今以色列絕了一個支派。 7我們曾經在耶和華面前起誓，決不把女兒嫁給便雅憫人，現在我們應該怎麼辦才能使他們剩下來的人得到妻子呢？」
8他們又查問各支派中誰沒有到米斯巴聚集在耶和華面前，結果發現基列·雅比人缺席， 9因為點兵的時候，沒有一個基列·雅比人在場。 10於是，會眾派出一萬二千精兵，命令他們殺掉基列·雅比人及其婦女和孩子。 11他們對精兵說：「你們所要做的就是消滅所有的男子和已婚婦女。」 12他們在基列·雅比的居民中找到四百名處女，把她們帶回迦南的示羅營地。
13全體會眾又派人到臨門岩去跟便雅憫人講和。 14於是，便雅憫人返回了家鄉，以色列人把從基列·雅比居民中留下來的四百個處女給他們做妻子，但還是不夠。 15眾人為便雅憫支派難過，因為耶和華使以色列少了一個支派。
16會眾的長老說：「便雅憫支派的女子都死了，我們應該怎麼辦才能使餘下的人有妻子呢？ 17便雅憫的餘民必須成家立後，以免以色列失去一個支派。 18可是我們又不能把女兒嫁給他們，因為我們曾經起誓，『把女兒嫁給便雅憫人的必受咒詛。』」 19有人想起在示羅每年都有耶和華的節期。示羅在利波拿以南、伯特利以北至示劍的大路東面。 20於是，他們對便雅憫人說：「你們埋伏在葡萄園裡， 21見到示羅的女子出來跳舞時，就衝出去各自搶一個，帶回便雅憫做妻子。 22倘若她們的父親或弟兄前來抱怨，我們會說，『求你們恩待我們，因為我們從戰場上帶回的女子不夠分給他們做妻子。何況又不是你們把女兒嫁給他們的，所以罪不在你們。』」 23便雅憫人就依計行事，從跳舞的女子中各自搶了一個，帶回自己的家鄉做妻子。他們重建城邑，住在其中。 24於是，以色列人離開那裡，各回自己的支派、宗族和家園。
25那時候，以色列人沒有王，人人各行其是。
زنانی برای قبیلهٔ بنيامين
1رهبران اسرائيل وقتی در مصفه جمع شده بودند، قسم خوردند كه هرگز اجازه ندهند دختران آنها با مردان قبيلهٔ بنيامين ازدواج كنند. 2سپس به بيت‌ئيل آمده تا غروب آفتاب در حضور خدا نشستند. آنها به شدت می‌گريستند و می‌گفتند: 3«ای خداوند، خدای اسرائيل، چرا اين حادثه رخ داد و ما يكی از قبايل خود را از دست داديم؟»
4روز بعد، صبح زود برخاسته، قربانگاهی ساختند و بر روی آن قربانیهای سلامتی و سوختنی تقديم كردند. 5آنها می‌گفتند: «وقتی كه برای مشورت در حضور خداوند در مصفه جمع شديم آيا قبيله‌ای از اسرائيل بود كه به آنجا نيامده باشد؟» (در آن موقع همه با هم قسم خورده بودند كه اگر يكی از قبايل، از آمدن به حضور خداوند خودداری نمايد، حتماً بايد نابود گردد.) 6قوم اسرائيل به سبب نابود شدن قبيلهٔ بنيامين، سوگوار و غمگين بودند و پيوسته با خود می‌گفتند: «از قبايل اسرائيل يک قبيله نابود شد. 7اكنون برای آن عده‌ای كه باقيمانده‌اند از كجا زن بگيريم؟ زيرا ما به خداوند قسم خورده‌ايم كه دختران خود را به آنها ندهيم؟»
8-9برای اينكه معلوم شود كدام قبيله از قبايل اسرائيل از آمدن به مصفه خودداری كرده بود، آنها به شمارش قوم پرداختند. سرانجام معلوم شد كه از يابيش جلعاد هيچكس نيامده بود. 10-12پس اسرائيلی‌ها دوازده هزار نفر از بهترين جنگاوران خود را فرستادند تا مردم يابيش جلعاد را نابود كنند. آنها رفته، تمام مردان و زنان و بچه‌ها را كشتند و فقط دختران باكره را كه به سن ازدواج رسيده بودند باقی گذاردند. تعداد اين دختران چهارصد نفر بود كه آنها را به اردوگاه اسرائيل در شيلوه آوردند.
13آنگاه اسرائیلی‌ها نمايندگانی جهت صلح نزد بازماندگان قبيلهٔ بنيامين كه به صخرهٔ رمون گريخته بودند، فرستادند. 14مردان قبيلهٔ بنيامين به شهر خود بازگشتند و اسرائیلی‌ها آن چهارصد دختر را به ايشان دادند. ولی تعداد اين دختران برای آنها كافی نبود.
15قوم اسرائيل برای قبيلهٔ بنيامين غمگين بود، زيرا خداوند در ميان قبايل اسرائيل جدايی بوجود آورده بود. 16-17رهبران اسرائيل می‌گفتند: «برای بقيهٔ آنها از كجا زن بگيريم، چون همهٔ زنان قبيلهٔ بنيامين مرده‌اند؟ بايد در اين باره چاره‌ای بينديشيم تا نسل اين قبيله از بين نرود و قبيله‌ای از اسرائيل كم نشود. 18ولی ما نمی‌توانيم دختران خود را به آنها بدهيم، چون كسی را كه دختر خود را به قبيلهٔ بنيامين بدهد لعنت كرده‌ايم.» 19ولی بعد به ياد آوردند كه هر سال در شيلوه عيدی برای خداوند برگزار می‌شود. (شيلوه در سمت شرقی راهی كه از بيت‌ئيل به شكيم می‌رود در ميان لبونه و بيت‌ئيل واقع شده بود.) 20پس به مردان بنيامينی گفتند: «برويد و خود را در تاكستانها پنهان كنيد. 21وقتی دختران شيلوه برای رقصيدن بيرون آيند، شما از تاكستانها بيرون بياييد و آنها را برباييد و به خانه‌های خود ببريد تا همسران شما گردند. 22اگر پدران و برادران آنها برای شكايت نزد ما بيايند به ايشان خواهيم گفت: آنها را ببخشيد و بگذاريد دختران شما را پيش خود نگه دارند؛ زيرا در اين جنگ آنها بدون زن مانده بودند و شما نيز نمی‌توانستيد برخلاف عهد خود رفتار كرده، به آنها زن بدهيد.»
23پس مردان بنيامينی چنين كردند و از ميان دخترانی كه در شيلوه می‌رقصيدند، هر يک برای خود زنی گرفته، به سرزمين خود برد. سپس ايشان شهرهای خود را از نو بنا كرده، در آنها ساكن شدند.
24بنی‌اسرائيل پس از اين واقعه، آن مكان را ترک گفته، هر يک به قبيله و خاندان و ملک خود بازگشتند.
25در آن زمان بنی‌اسرائيل پادشاهی نداشت و هر کس هر چه دلش می‌خواست می‌كرد.
