1我心裡想：「來吧，不如盡情享樂，好好享受！」唉！結果這也是虛空。 2我說：「歡笑只不過是一陣狂妄，享樂又有什麼用！」 3於是，我決意用酒使自己快樂，在體驗愚昧的同時仍然保持理智，直到我明白在短暫的人生歲月中做何事才有益。 4我大動工程，為自己建造房屋，栽種葡萄園， 5開墾花圃園囿，種植各種果樹， 6開鑿池塘，澆灌茂林。 7我買了僕婢，又有生在家中的僕婢，擁有的牛羊遠超過有史以來耶路撒冷的任何人。 8我為自己積聚金銀，搜羅列王和各省的奇珍異寶，得到男女歌優及許多妃嬪——都是世人所想望的。 9這樣，我便財勢日增，享譽盛名，超過耶路撒冷歷來所有的人。然而，我仍然保持智慧。 10凡我眼睛愛看的、心裡渴慕的，我都隨心所欲，盡情享受。我的心從勞碌中得到歡樂，這是我勞碌所得的回報。 11然而，當我回顧雙手辛勤經營的一切成就時，唉，卻發現都是虛空，都是捕風；日光之下的一切都毫無益處。 12於是，我轉念思考什麼是智慧、狂妄和愚昧。其實以後接替君王的人除了重演歷史之外，還能做什麼呢？ 13我領悟到智慧勝過愚昧，如同光明勝過黑暗。 14智者高瞻遠矚，愚人卻在黑暗中摸索。但我知道兩者終必有同樣的命運。 15於是，我想：「既然愚人的命運也將是我的命運，我有智慧又怎麼樣呢？我只能說，『這也是虛空。』」 16因為智者和愚人一樣，不過被人記得一時，日後都會被遺忘。兩者都難逃死亡。 17所以，我憎惡生命，因為在日光之下所做的一切都令我愁煩。唉！這一切都是虛空，都是捕風。 18我憎惡自己在日光之下勞碌得來的一切，因為這些必留給後人。 19誰知道那人是智者還是愚人呢？然而，他卻要接管我在日光之下用智慧辛勤經營的產業。這也是虛空。 20因此，我對自己在日光之下一切的勞碌感到絕望。 21一個人用智慧、知識和技能所得來的一切，卻要留給不勞而獲的人享用，這也是虛空，是極大的不幸！ 22世人在日光之下勞心勞力，究竟得到什麼呢？ 23他們一生充滿痛苦，勞碌中盡是愁煩，即使夜間心裡也不安寧。這也是虛空。 24對人而言，沒有什麼比吃喝並享受勞碌之樂更好，我看這也是出自上帝的手。 25離了上帝，誰還能吃喝享受呢？ 26上帝把智慧、知識和喜樂賜給祂喜悅的人，卻讓罪人忙於積攢財富，然後把他們的財富賜給祂喜悅的人。這也是虛空，也是捕風。
بيهودگی عشرت
1به خود گفتم: «اكنون بيا به عيش و عشرت بپرداز و خوش باش.» ولی فهميدم كه اين نيز بيهودگی است، 2و خنده و شادی، احمقانه و بی‌فايده است. 3در حالی كه در دل، مشتاق حكمت بودم، تصميم گرفتم به شراب روی بياورم و بدين ترتيب حماقت را هم امتحان كنم تا ببينم در زير آسمان چه چيز خوبست كه انسان، عمر كوتاه خود را صرف آن كند.
4-5به كارهای بزرگ دست زدم. برای خود خانه‌ها ساختم، تاكستانها و باغهای ميوه غرس نمودم، گردشگاهها درست كردم 6و مخزنهای آب ساختم تا درختان را آبياری كنم.
7غلامان و كنيزان خريدم و صاحب بردگان خانه‌زاد شدم. بيش از همهٔ كسانی كه قبل از من در اورشليم بودند، گله و رمه داشتم. 8از گنجينه‌های سلطنتی سرزمينهايی كه بر آنها حكومت می‌كردم طلا و نقره برای خود اندوختم. مردان و زنان مطرب داشتم و در حرمسرای من زنان بسياری بودند. از هيچ لذتی كه انسان می‌تواند داشته باشد بی‌نصيب نبودم.
9بدين ترتيب، از همه كسانی كه قبل از من در اورشليم بودند، برتر و بزرگتر شدم و در عين حال حكمتم نيز با من بود. 10هر چه خواستم به دست آوردم و از هيچ خوشی و لذتی خود را محروم نساختم. از كارهايی كه كرده بودم لذت می‌بردم و همين لذت، پاداش تمام زحماتم بود.
11اما وقتی به همه كارهايی كه كرده بودم و چيزهايی كه برای آنها زحمت كشيده بودم نگاه كردم، ديدم همهٔ آنها مانند دويدن به دنبال باد بيهوده است، و در زير آسمان هيچ چيز ارزش ندارد. 12يک پادشاه، غير از آنچه پادشاهانِ قبل از او كرده‌اند، چه می‌تواند بكند؟
بيهودگی حكمت و حماقت
پس من به مطالعه و مقايسهٔ حكمت و حماقت و جهالت پرداختم. 13ديدم همانطور كه نور بر تاريكی برتری دارد، حكمت نيز برتر از حماقت است. 14شخص حكيم بصيرت دارد و راه خود را می‌بيند، اما آدم احمق كور است و در تاريكی راه می‌رود. با اين حال، پی بردم كه عاقبت هر دو ايشان يكی است. 15پس به خود گفتم: «من نيز به عاقبت احمقان دچار خواهم شد، پس حكمت من چه سودی برای من خواهد داشت؟ هيچ! اين نيز بيهودگی است.» 16زيرا حكيم و احمق هر دو می‌ميرند و به فراموشی سپرده می‌شوند و ديگر هرگز ذكری از هيچيک از آنها نخواهد بود. 17پس، از زندگی بيزار شدم، زيرا آنچه در زير آسمان انجام می‌شد مرا رنج می‌داد. بلی، همه چيز مانند دويدن به دنبال باد بيهوده است.
بيهودگی كوشش و زحمت
18از چيزهايی كه در زير آسمان برايشان زحمت كشيده بودم، بيزار شدم، زيرا می‌بايست تمام آنها را برای جانشين خود به جا بگذارم، 19بدون اينكه بدانم او حكيم خواهد بود يا احمق. با اين وجود او صاحب تمام چيزهايی خواهد شد كه من برايشان زحمت كشيده‌ام و در زير آسمان با حكمت خود به چنگ آورده‌ام. اين نيز بيهودگی است. 20پس، از تمام زحماتی كه زير آسمان كشيده بودم مأيوس شدم. 21انسان با حكمت و دانش و مهارت خود كار می‌كند، سپس تمام حاصل زحماتش را برای كسی می‌گذارد كه زحمتی برای آن نكشيده است. اين نيز مصيبتی بزرگ و بيهودگی است. 22انسان از اين همه رنج و مشقتی كه زير آسمان می‌كشد چه چيزی عايدش می‌شود؟ 23روزهايش با درد و رنج سپری می‌شود و حتی در شب، فكر او آرامش نمی‌يابد. اين نيز بيهودگی است.
24برای انسان چيزی بهتر از اين نيست كه بخورد و بنوشد و از دسترنج خود لذت ببرد. اين لذت را خداوند به انسان می‌بخشد، 25زيرا انسان جدا از او نمی‌تواند بخورد و بنوشد و لذت ببرد. 26خداوند به كسانی كه او را خشنود می‌سازند حكمت، دانش و شادی می‌بخشد؛ ولی به گناهكاران زحمت اندوختن مال را می‌دهد تا آنچه را اندوختند به كسانی بدهند كه خدا را خشنود می‌سازند. اين زحمت نيز مانند دويدن به دنبال باد، بيهوده است.
