第 74 篇
祈求上帝眷顾祂的子民
亚萨的训诲诗。
1上帝啊，
你为何永远丢弃了我们？
你为何对自己草场上的羊大发雷霆？
2求你眷顾你在古时所救赎的子民，
你拣选为产业的族类，
求你眷顾你所居住的锡安山。
3求你前去观看那久已荒凉之地，
看看敌人对圣所的破坏。
4他们在你圣所中高声叫嚷，
竖立起自己的旗帜。
5他们大肆毁坏，
好像人抡起斧头砍伐树林。
6他们用斧头、锤子把雕刻的墙板都捣毁了。
7他们纵火焚烧你的圣所，
把它夷为平地，
亵渎了你的居所。
8他们心里说：“我们要彻底毁灭一切。”
于是他们烧毁了境内所有敬拜上帝的地方。
9我们再也看不到你的征兆，
先知也没有了。
无人知道这一切何时才会结束。
10上帝啊，
仇敌嘲笑你的名要到何时呢？
他们要永无休止地辱骂你吗？
11你为何不伸出大能的右手？
求你出手给他们致命的一击。
12上帝啊，
你自古以来就是我的王，
你给世上带来拯救。
13你曾用大能分开海水，
打碎水中巨兽的头。
14你曾打碎海怪的头，
把它丢给旷野的禽兽吃。
15你曾开辟泉源和溪流，
也曾使滔滔河水枯干。
16白昼和黑夜都属于你，
你设立了日月。
17你划定大地的疆界，
又创造了盛夏和寒冬。
18耶和华啊，
求你记住敌人对你的嘲笑和愚妄人对你的亵渎。
19求你不要把你的子民交给仇敌74:18-19 “子民”希伯来文是“鸽子”；“仇敌”希伯来文是“野兽”。，
不要永远对你受苦的子民弃置不顾。
20求你顾念你的应许，
因地上黑暗之处充满了暴力。
21求你不要让受压迫的人羞愧而去。
愿贫穷困苦的人赞美你的名。
22上帝啊，求你起来维护自己，
别忘记愚妄人怎样整天嘲笑你。
23不要对你仇敌的喧嚷置之不理，
与你为敌的人不停地叫嚣。
دعا برای قوم خدا
1ای خدا، چرا برای هميشه ما را ترک كرده‌ای؟ چرا بر ما كه گوسفندان مرتع تو هستيم خشمگين شده‌ای؟ 2قوم خود را كه در زمان قديم از اسارت بازخريدی، به ياد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشيم. شهر اورشليم را كه در آن ساكن بودی، به ياد آور. 3بر خرابه‌های شهر ما عبور كن و ببين دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است! 4آنها در خانهٔ تو فرياد پيروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند. 5-7مانند هيزم‌شكنانی كه با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌كنند، تمام نقشهای تراشيده را با گرز و تبر خرد كردند و خانهٔ مقدس تو را به آتش كشيده با خاک يكسان نمودند. 8عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائيل سوزانيدند تا هيچ اثری از خداپرستی برجای نماند.
9هيچ نبی در ميان ما نيست كه بداند اين وضع تا به كی ادامه می‌يابد تا ما را از آن خبر دهد. 10ای خدا، تا به كی اجازه می‌دهی دشمن نام تو را اهانت كند؟ 11چرا دست خود را عقب كشيده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گريبان خود بيرون آور و دشمنانمان را نابود كن.
12ای خدا، تو از قديم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای. 13-14با قدرت خود دريای سرخ را شكافتی و سر نهنگان غول‌پيكر را شكستی و گوشت آنها را خوراک صحرانشينان كردی. 15چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود هميشه پر آب را خشک كردی تا از آن عبور كنند. 16شب و روز را تو بوجود آورده‌ای؛ خورشيد و ماه را تو در آسمان گذاشته‌ای. 17تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو ايجاد كرده‌ای.
18ای خداوند، ببين چگونه دشمن نام تو را اهانت می‌كند. 19قوم ستمديدهٔ خود را برای هميشه ترک مكن؛ كبوتر ضعيف خود را به چنگ پرندهٔ شكاری مسپار! 20گوشه‌های تاريک سرزمين ما از ظلم پر شده است، عهدی را كه با ما بسته‌ای به ياد آر. 21نگذار قوم مظلوم تو بيش از اين رسوا شوند. ايشان را نجات ده تا تو را ستايش كنند.
22ای خدا، برخيز و حق خود را از دشمن بگير، زيرا اين مردم نادان تمام روز به تو توهين می‌كنند. 23فرياد اهانت‌آميز آنها را كه پيوسته بلند است، نشنيده مگير.
