第 22 篇
苦难中的呼求和感恩
大卫的诗，交给乐长，调用“朝鹿”。
1我的上帝，我的上帝，
你为何离弃我？
为何迟迟不来救我，
不听我的哀号呢？
2我的上帝啊，
我日夜不停地呼求，
你却没有回应。
3然而，你是圣洁的，
你的宝座设立在以色列人的颂赞之上。
4我们的祖先信靠你，
他们信靠你，
你就拯救他们。
5他们向你呼求，
就得到拯救；
他们信靠你，
就不会失望。
6但我好像不是人，只是一条虫，
受尽人的羞辱和藐视。
7看见我的人都讥笑我，
他们撇着嘴、摇着头说：
8“他信靠耶和华，
让耶和华救他吧！
既然耶和华喜悦他，
让耶和华拯救他吧！”
9耶和华啊，
是你使我从母腹中安然出生，
让我在母亲怀里便倚靠你。
10我一出生就被交托在你手中，
你从我出母胎就是我的上帝。
11求你不要远离我，
因为危难当头，无人帮我。
12我被许多仇敌围困，
他们像巴珊的公牛那样强壮。
13他们张口要吞噬我，
如同吼叫着撕食猎物的狮子。
14我的力量如水消逝，
我的骨头都脱了节，
我的心如蜡熔化。
15我的力量枯竭如焦土，
我的舌头发干紧贴上颚。
你把我放在死亡的尘土中。
16恶人包围我，犹如一群恶犬，
他们刺伤我的手脚。
17我身上的骨头历历可见，
人们都幸灾乐祸地看着我。
18他们分我的外衣，
又为我的内衣抽签。
19耶和华啊，求你不要远离我。
你是我的力量，
求你快来帮助我。
20求你救我逃脱刀剑之灾，
从这些恶犬的利爪下拯救我的生命。
21求你救我脱离狮子的口，
使我脱离野牛的角。
22我要向众弟兄传扬你的名，
在会众当中赞美你。
23敬畏耶和华的人啊，
你们都要赞美祂，
雅各的后裔都要尊崇祂的名，
以色列的后裔都要敬畏祂。
24因为祂没有藐视、厌恶苦难中的人，
也没有掩面不顾他们，
而是垂听他们的呼求。
25我要在大会中赞美你，
在敬畏你的人面前履行我的誓言。
26穷苦人必得饱足，
寻求耶和华的人必赞美祂，
他们的心要永远欢欣跳跃。
27普世都要心系耶和华，归向祂，
各国人民都要敬拜祂。
28因为耶和华是主宰，
祂统治列国。
29世上的富贵人要敬拜祂，
必归尘土的世人都要敬拜祂。
30世世代代的人都要事奉祂，
传扬主所行的奇事。
31他们也要向未来的世代传讲祂的公义作为。
فرياد كمک و سرود ستايش
1ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا ترک كرده‌ای؟ چرا دور ايستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟ 2شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌كنی. 3-4با وجود اين، تو پاک و مقدس هستی. پدران ما تو را ستايش كردند و بر تو توكل نمودند و تو نيز ايشان را نجات دادی؛ 5نزد تو فرياد برآوردند و رهايی يافتند. ايشان بر تو توكل كردند و نوميد و سرافكنده نشدند.
6اما من مانند كرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقير شده‌ام. 7هر كه مرا می‌بيند، مسخره می‌كند. آنها سر خود را تكان می‌دهند و با طعنه می‌گويند: 8«آيا اين همان كسی است كه بر خدا توكل داشت؟ آيا اين همان شخصی است كه می‌گفت خدا او را دوست دارد؟ اگر خدا او را دوست دارد پس چرا نجاتش نمی‌دهد؟»
9ای خداوند، اين تو بودی كه مرا از رحم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز در آغوش مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی. 10از شكم مادرم، تو خدای من بوده‌ای و مرا حفظ كرده‌ای. 11اكنون نيز مرا ترک مكن، زيرا خطر در كمين است و غير از تو كسی نيست كه به داد من برسد. 12دشمنانم مانند گاوان نر سرزمين «باشان» مرا محاصره كرده‌اند. 13همچون شيران درنده دهان خود را باز كرده‌اند تا مرا بدرند. 14نيرويی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهايم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود. 15گلويم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به كامم چسبيده. تو مرا به لب گور كشانده‌ای.
16دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدكار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ كرده‌اند. 17از فرط لاغری تمام استخوانهايم ديده می‌شوند؛ بدكاران به من خيره شده‌اند. 18رَخت مرا در ميان خود تقسيم كردند و بر ردای من قرعه انداختند.
19ای خداوند، از من دور مشو؛ ای قوت من، به ياری من بشتاب! 20جانم را از دم شمشير برهان. جان عزيز مرا از دست بدكاران نجات ده. 21مرا از دهان اين شيران برهان؛ مرا از شاخهای اين گاوان وحشی نجات ده!
22كارهای شگفت‌انگيز تو را برای برادران خود تعريف خواهم كرد. در ميان جماعت خواهم ايستاد و تو را ستايش خواهم كرد. 23ای قوم خدا، او را سپاس گوييد! ای فرزندان يعقوب، وی را گرامی بداريد! ای بنی‌اسرائيل او را بپرستيد! 24او فقيران را فراموش نمی‌كند و مصيبت آنها را نديده نمی‌گيرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلكه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌كند.
25در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور عزيزانت ادا خواهم نمود. 26فقيران غذا خواهند خورد و سير خواهند شد. طالبان خداوند او را ستايش خواهند كرد. باشد كه آنان هميشه زنده‌دل و كامياب باشند!
27همهٔ مردم جهان خداوند را به ياد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند كرد. 28زيرا فرمانروايی از آن خداوند است و او بر قومها حكومت می‌كند.
29همهٔ متكبران در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند كرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد! 30نسلهای آينده او را عبادت خواهند كرد، زيرا از پدران خود دربارهٔ كارهای خدا خواهند شنيد. 31به فرزندانی كه بعد متولد خواهند شد، گفته خواهد شد كه خداوند قوم خود را نجات داده است.
