基甸擒杀米甸二王
1后来，以法莲人对基甸说：“你攻打米甸人时为什么不召我们去？你为什么这样对待我们？”他们与他激烈地争论起来。
2基甸说：“我怎能比得上你们呢？以法莲人摘剩的葡萄岂不比我们亚比以谢族收获的葡萄更好吗？ 3上帝把两名米甸人的首领俄立和西伊伯交在了你们手中，我所做的有哪一件能与这事相比呢？我怎能比得上你们呢？”基甸这么一说，他们的怒气就平息了。
4基甸率领他的三百人渡过约旦河，虽然疲惫不堪，仍紧追敌人。 5基甸对疏割的人说：“我们在追赶西巴和撒慕拿两个米甸王，十分疲惫，请给我的军队一些饼吃。”
6疏割的首领却说：“你还没有抓到西巴和撒慕拿，我们凭什么给你的军队饼吃？”
7基甸说：“好吧，耶和华把西巴和撒慕拿交在我们手中后，我必回来用荒野的荆棘抽打你们。”
8基甸又去毗努伊勒提出同样的请求，也遭到拒绝。 9基甸对那里的人说：“我凯旋归来时，必拆毁你们的这座城楼。”
10那时，西巴和撒慕拿率领东方各族的残余军队一万五千人驻扎在加各，因为已经有十二万刀兵被杀。 11基甸取道挪巴和约比哈东边游牧者走的路，出其不意地突袭米甸人。 12米甸二王西巴和撒慕拿逃跑，基甸追上去擒住他们，击溃他们全军。
13约阿施的儿子基甸从战场返回，经过希列斯山坡时， 14抓住一个疏割的青年，问他疏割的首领和长老是谁，他就写下疏割七十七位首领和长老的名字。 15基甸到了疏割，对那里的人说：“你们曾经讥笑我说，‘你还没有抓到西巴和撒慕拿，我们凭什么给你疲惫的军队饼吃？’看！西巴和撒慕拿在这里！” 16说完，就捉住城中的长老，用荒野的荆棘抽打他们。 17他又去拆毁毗努伊勒的城楼，杀了城里的人。
18基甸问西巴和撒慕拿：“你们在他泊山杀的人是什么样子？”他们回答说：“他们长得像你，都像王子一样。”
19基甸说：“他们是我同母所生的兄弟，我凭永活的耶和华起誓，如果你们当初不杀他们，今天我就不杀你们了。” 20于是，基甸对长子益帖说：“你杀死他们。”但益帖年纪小，心中害怕，不敢动手。
21西巴和撒慕拿对基甸说：“你亲自动手吧！这是男子汉做的事。”基甸便亲手杀了他们，拿走了他们骆驼颈上的月牙饰物。
基甸造以弗得
22以色列人对基甸说：“你从米甸人手中救了我们，请你和你的子孙统治我们。”
23基甸回答说：“我和我子孙都不统治你们，统治你们的是耶和华。 24但我有一个要求，请你们把抢来的耳环都给我。”原来米甸人属于以实玛利族，都戴金耳环。
25他们欣然同意，便铺开一件外衣，各自把抢来的金耳环都放在上面， 26重约二十公斤。此外，还有米甸王的月牙饰物、耳坠、紫袍以及骆驼颈上的金链。 27基甸用这些金子造了一件以弗得圣衣，放在自己的家乡俄弗拉。后来，以色列人拜那件以弗得，玷污自己，使基甸及其全家陷入网罗。
28这样，米甸人被以色列人征服了，从此一蹶不振。基甸在世之日，以色列境内安享太平四十年。
基甸去世
29约阿施的儿子耶路·巴力返回家乡居住。 30他有许多妻子，生了七十个儿子。 31他的妾住在示剑，也给他生了一个儿子，他给孩子取名叫亚比米勒。 32约阿施的儿子基甸年高寿终，葬在亚比以谢族的俄弗拉，在他父亲约阿施的坟墓里。
33基甸刚去世，以色列人便又与众巴力苟合，奉巴力·比利土为他们的神明， 34忘记了他们的上帝耶和华曾经从四围的仇敌手中拯救他们， 35也没有因耶路·巴力——基甸的功绩而厚待他的家人。
شكست نهايی مديانی‌ها
1اما رهبران قبيلهٔ افرايم به شدت نسبت به جدعون خشمناک شده، گفتند: «چرا اول كه به جنگ مديانی‌ها رفتی ما را خبر نكردی؟»
2-3جدعون در جواب ايشان گفت: «خدا غراب و ذئب، سرداران مديان را به دست شما تسليم نمود. در مقايسه با كار شما، من چه كرده‌ام؟ عمليات شما در آخر جنگ مهمتر از عمليات ما در آغاز جنگ بود.» پس آنها آرام شدند.
4آنگاه جدعون و سيصد نفری كه همراهش بودند از رود اردن گذشتند. با اينكه خيلی خسته بودند، ولی هنوز دشمن را تعقيب می‌كردند. 5جدعون از اهالی سوكوت غذا خواست و گفت: «ما به خاطر تعقيب زبح و صلمونع، پادشاهان مديانی بسيار خسته هستيم.»
6اما رهبران سوكوت جواب دادند: «شما هنوز زبح و صلمونع را نگرفته‌ايد كه ما به شما نان بدهيم.»
7جدعون به آنها گفت: «وقتی كه خداوند آنها را به دست من تسليم كند، برمی‌گردم و گوشت بدن شما را با خارهای صحرا می‌درم.»
8سپس نزد اهالی فنوئيل رفت و از آنها نان خواست اما همان جواب را شنيد. 9پس به ايشان گفت: «وقتی از اين جنگ سلامت برگردم، اين برج را منهدم خواهم كرد.»
10در اين هنگام زبح و صلمونع با قريب پانزده هزار سرباز باقيمانده در قرقور به سر می‌بردند. از آن سپاه عظيم دشمنان فقط همين عده باقيمانده بودند. صد و بيست هزار نفر كشته شده بودند. 11پس جدعون از راه چادرنشينان در شرق نوبح و يجبهاه بر مدیانیان شبيخون زد. 12زبح و صلمونع فرار كردند، اما جدعون به تعقيب آنها پرداخته، ايشان را گرفت و سپاه آنها را به کلی تار و مار ساخت. 13بعد از آن، وقتی جدعون از راه گردنهٔ حارس از جنگ باز می‌گشت 14در راه، جوانی از اهالی سوكوت را گرفت و از او خواست تا نامهای رهبران و بزرگان شهر سوكوت را بنويسد. او هم نامهای آنها را كه هفتاد و هفت نفر بودند، نوشت.
15پس جدعون نزد اهالی سوكوت بازگشته، به ايشان گفت: «اين هم زبح و صلمونع كه به من طعنه زده، گفتيد: شما كه هنوز زبح و صلمونع را نگرفته‌ايد؛ و به ما كه خسته و گرسنه بوديم نان نداديد.»
16آنگاه رهبران سوكوت را با خارهای صحرا مجازات كرد تا درس عبرتی برای اهالی آن شهر باشد. 17همچنين به فنوئيل رفت و برج شهر را خراب كرده، تمام مردان آنجا را كشت.
18آنگاه جدعون رو به زبح و صلمونع كرده، از ايشان پرسيد: «مردانی را كه در تابور كشتيد چه كسانی بودند؟» گفتند: «مانند شما و چون شاهزادگان بودند.»
19جدعون گفت: «آنها برادران من بودند. به خدای زنده قسم اگر آنها را نمی‌كشتيد، من هم شما را نمی‌كشتم.» 20آنگاه به يَتَر، پسر بزرگش دستور داد كه آنها را بكشد. ولی او شمشيرش را نكشيد، زيرا نوجوانی بيش نبود و می‌ترسيد.
21زبح و صلمونع به جدعون گفتند: «خودت ما را بكش، چون می‌خواهيم به دست يک مرد كشته شويم.» پس او آنها را كشت و زيورآلات گردن شترهايشان را برداشت.
22اسرائيلی‌ها به جدعون گفتند: «پادشاه ما باش. تو و پسرانت و نسلهای آيندهٔ شما بر ما فرمانروايی كنيد؛ زيرا تو ما را از دست مديانی‌ها رهايی بخشيدی.»
23-24اما جدعون جواب داد: «نه من پادشاه شما می‌شوم و نه پسرانم. خداوند پادشاه شماست! من فقط يک خواهش از شما دارم، تمام گوشواره‌هايی را كه از دشمنان مغلوب خود به چنگ آورده‌ايد به من بدهيد.» (سپاهيان مديان همه اسماعيلی بودند و گوشواره‌های طلا به گوش داشتند.)
25آنها گفتند: «با كمال ميل آنها را تقديم می‌كنيم.» آنگاه پارچه‌ای پهن كرده، هر كدام از آنها گوشواره‌هايی را كه به غنيمت گرفته بود روی آن انداخت. 26به غير از زيورآلات، آويزها و لباسهای سلطنتی و زنجيرهای گردن شتران، وزن گوشواره‌ها حدود بيست كيلوگرم بود. 27جدعون از اين طلاها يک ايفود8:27 «ايفود» جليقهٔ مخصوصی بود که کاهنان روی لباس خود می‌پوشيدند. ساخت و آن را در شهر خود عفره گذاشت. طولی نكشيد كه تمام مردم اسرائيل به خدا خيانت كرده، به پرستش آن پرداختند. اين ايفود برای جدعون و خاندان او دامی شد.
28به اين ترتيب، مديانی‌ها از اسرائيلی‌ها شكست خوردند و ديگر هرگز قدرت خود را باز نيافتند. در سرزمين اسرائيل مدت چهل سال يعنی در تمام طول عمر جدعون صلح برقرار شد.
مرگ جدعون
29جدعون به خانهٔ خود بازگشت. 30او صاحب هفتاد پسر بود، زيرا زنان زيادی داشت. 31وی همچنين در شكيم كنيزی داشت كه برايش پسری به دنیا آورد و او را ابيملک نام نهاد. 32جدعون در كمال پيری درگذشت و او را در مقبرهٔ پدرش يوآش در عفره در سرزمين طايفهٔ ابيعزر دفن كردند.
33پس از مرگ جدعون، اسرائيلی‌ها دوباره از خدا برگشتند و به پرستش بتها پرداخته، بت بعل‌بريت را خدای خود ساختند. 34آنها خداوند، خدای خود را كه ايشان را از دست دشمنان اطرافشان رهانيده بود فراموش كردند، 35و نيز برای خاندان جدعون، كه آن همه به آنها خدمت كرده بود احترامی قايل نشدند.
