以利沙找回斧头
1一群先知对以利沙说：“你看，我们住的地方实在太小了。 2请让我们去约旦河吧，我们每人都可以从那里砍一根木头盖房子居住。”以利沙说：“你们去吧。” 3其中一人请以利沙一起去，以利沙答应了， 4便和他们一起去约旦河砍伐树木。 5有个人砍树的时候，斧头掉进了水里。他大喊：“唉！师傅，这把斧头是借来的。” 6上帝的仆人问：“斧头掉在哪里了？”他就指给以利沙看。以利沙砍了一根树枝抛进水里，斧头便浮了上来。 7以利沙说：“你去拿上来吧！”他便伸手拿起了斧头。
以利沙使亚兰军败退
8亚兰王与以色列人交战，他和臣仆商议要在某处安营。 9上帝的仆人派人去禀告以色列王说：“你要小心，不要经过那个地方，因为亚兰人埋伏在那里。” 10以色列王派人到上帝的仆人所说的地方，警告那里的人要小心防备。这样的事情发生了好几次。
11亚兰王因此十分恼怒，召来臣仆质问他们：“你们当中谁向以色列王泄露了我们的计划？” 12一位臣仆说：“我主我王啊，没有人泄露。是以色列的先知以利沙将王在寝宫所谈的事告诉了以色列王。” 13王说：“去找出他在哪里，我派人去捉拿他。”王得知以利沙在多坍后， 14便派出大队人马和战车前往那里，他们在夜间抵达多坍，把城围住。 15上帝仆人的侍者清早起来，走到外面，看见城被军队、车马包围，就对上帝的仆人说：“唉！我主啊，怎么办呢？” 16上帝的仆人说：“不要害怕！我们的人比他们的还要多。” 17他随后祷告：“耶和华啊，求你开他的眼睛，让他看见。”于是，耶和华开那个仆人的眼睛，他就看见山上到处都是火车火马围绕着以利沙。 18亚兰人向以利沙冲来，以利沙祈求耶和华说：“求你使他们瞎眼。”耶和华听了以利沙的祷告，使他们瞎了眼。 19以利沙对他们说：“不是这条路，也不是这座城。跟我来，我带你们到你们要找的人那里。”以利沙把他们领到撒玛利亚。
20他们进城后，以利沙祷告：“耶和华啊，求你开他们的眼睛，让他们看见。”耶和华开了他们的眼睛，他们就看见了，发现自己在撒玛利亚城中。 21以色列王看见他们，问以利沙说：“我父啊，我可以杀他们吗？” 22以利沙答道：“不可杀他们。岂可杀从战场上抓来的俘虏呢？给他们吃的喝的，让他们回自己主人那里吧。” 23于是，以色列王为他们大摆宴席，等他们吃喝完毕，便放他们回自己主人那里。之后，亚兰人不再侵犯以色列。
撒玛利亚城被围困
24后来，亚兰王便·哈达召集全军围困撒玛利亚。 25撒玛利亚被困后，城里陷入严重饥荒，以致一个驴头可卖九百克银子，二百克鸽子粪可卖十一克银子。 26一天，以色列王从城墙上走过，一个妇人向他哭喊道：“我主我王啊，求你帮帮我！” 27王说：“如果耶和华不帮助你，我怎能帮助你呢？我既无粮也无酒。 28你有什么难处呢？” 29妇人说：“这个女人对我说，‘我们今天吃你儿子，明天再吃我儿子。’于是我们把我儿子煮了吃。第二天我叫她把她儿子交出来，她却把儿子藏了起来。” 30王听了妇人的话，就撕裂衣服。王走在城墙上，人们都看见他贴身穿着麻衣。 31王说：“如果今天沙法的儿子以利沙的头颅还留在他颈项上，愿上帝重重地惩罚我！”
32王派使者去以利沙那里。那时，以利沙正与长老们坐在他家中。使者到达之前，以利沙对长老说：“你们看，这凶手派人来斩我的头。使者到达时，你们要把他关在门外。他后面不就是他主人的脚步声吗？” 33话音未落，使者已经到了，说：“既然这祸是从耶和华来的，我何必再仰望祂呢？”
หัวขวานลอยน้ำ
1กลุ่มผู้เผยพระวจนะกล่าวกับเอลีชาว่า “ดูเถิดสถานที่ซึ่งเราอยู่กับท่านนี้ก็คับแคบไปแล้ว 2พวกข้าพเจ้าขอไปตัดต้นไม้และสร้างที่อยู่อาศัยที่แม่น้ำจอร์แดน”
เขาตอบว่า “ไปเถิด”
3คนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า “ท่านขอรับ โปรดไปกับเหล่าผู้รับใช้ของท่านด้วย”
เอลีชาตอบว่า “เราจะไป” 4แล้วเอลีชาก็ไปกับพวกเขา
เมื่อพวกเขามาถึงแม่น้ำจอร์แดนก็เริ่มตัดไม้ 5ขณะนั้นมีคนหนึ่งทำหัวขวานเหล็กหลุดตกลงในแม่น้ำ เขาจึงร้องว่า “แย่แล้วนายท่าน นี่เป็นขวานที่ขอยืมมา!”
6คนของพระเจ้าถามว่า “มันตกลงไปที่ไหน?” คนนั้นชี้ให้เขาดูตำแหน่งที่หัวขวานตกลงไป เอลีชาจึงตัดกิ่งไม้เหวี่ยงลงตรงนั้น แล้วหัวขวานเหล็กก็ลอยขึ้นมา 7เอลีชาพูดกับคนนั้นว่า “หยิบขึ้นมาเถิด” เขาก็เอื้อมมือไปหยิบขึ้นมา
เอลีชาวางกับดักชาวอารัมที่ตาบอด
8ครั้งนั้นกษัตริย์อารัมรบกับอิสราเอล เมื่อใดที่พระองค์ตรัสกับทหารว่า “เราจะยกกำลังไปตั้งค่ายที่นั่นที่นี่”
9คนของพระเจ้าก็จะเตือนกษัตริย์อิสราเอลว่า “อย่าไปใกล้ที่นั่นเพราะพวกอารัมกำลังจะยกทัพมา” 10กษัตริย์อิสราเอลก็ส่งคนไปตรวจดูสถานที่ซึ่งคนของพระเจ้าระบุไว้ เอลีชาเตือนกษัตริย์ครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อจะทรงระแวดระวังที่เหล่านั้น
11เรื่องนี้ทำให้กษัตริย์อารัมกริ้วนัก จึงทรงเรียกประชุมนายทหารและตรัสสั่งว่า “พวกท่านจะไม่ยอมบอกหรือว่าใครในพวกเราที่เป็นสายให้กษัตริย์อิสราเอล?”
12ทหารคนหนึ่งทูลว่า “ข้าแต่องค์กษัตริย์ ไม่ใช่พวกข้าพระบาท แต่ผู้เผยพระวจนะเอลีชาในอิสราเอลต่างหากเป็นผู้ทูลกษัตริย์อิสราเอล แม้กระทั่งเนื้อความที่ฝ่าพระบาทตรัสในห้องบรรทม”
13กษัตริย์จึงตรัสสั่งว่า “จงไปสืบดูว่าเขาอยู่ที่ไหน เราจะส่งทหารไปจับตัวมา” มีผู้มาทูลว่า “เอลีชาอยู่ที่โดธาน” 14พระองค์จึงทรงส่งม้า รถม้าศึก และกองกำลังใหญ่มาในเวลากลางคืน และล้อมเมืองนั้นไว้
15รุ่งขึ้นเมื่อคนรับใช้ของผู้เผยพระวจนะตื่นขึ้น และออกไปข้างนอกก็เห็นกองทัพม้าและรถม้าศึกล้อมเมืองอยู่ จึงบอกเอลีชาว่า “แย่แล้วนายท่าน เราจะทำอย่างไรกันดี?”
16เอลีชากล่าวว่า “อย่าตกใจกลัวไปเลย ฝ่ายเรามีมากกว่าฝ่ายเขา”
17แล้วเอลีชาอธิษฐานว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงเบิกตาให้เขาเห็น” องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทรงเบิกตาให้คนรับใช้นั้นเห็นรอบเนินเขาเต็มไปด้วยม้าและรถม้าศึกเพลิงรายรอบเอลีชา
18ขณะที่ฝ่ายศัตรูตรงเข้ามา เอลีชาอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ขอให้คนเหล่านี้ตาพร่ามัวให้หมด” พระเจ้าก็ให้พวกเขาตาพร่ามัวเหมือนที่เอลีชาทูลขอ
19เอลีชาบอกพวกเขาว่า “นี่ไม่ใช่เส้นทางและเมืองที่พวกท่านจะไป ตามเรามาสิ เราจะพาท่านไปหาคนที่ท่านต้องการ” แล้วเอลีชาก็พาพวกเขาไปยังสะมาเรีย
20เมื่อพวกเขาเข้ามาในเมืองแล้ว เอลีชาก็อธิษฐานว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงเบิกตาของพวกเขาให้มองเห็น” องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทรงเบิกตาของพวกเขา พวกเขามองดูก็เห็นว่าตนมาอยู่ในสะมาเรีย
21เมื่อกษัตริย์อิสราเอลทอดพระเนตรเห็นพวกเขา พระองค์ก็ถามเอลีชาว่า “บิดาเจ้าข้า เราจะฆ่าพวกเขาได้ไหม? จะฆ่าเขาดีไหม?”
22เอลีชาตอบว่า “อย่าเลย ท่านจะฆ่าเชลยศึกด้วยดาบและธนูของท่านหรือ จงให้อาหารเขากิน และให้น้ำเขาดื่ม แล้วปล่อยเขากลับไปหาเจ้านายของเขาเถิด” 23ดังนั้นกษัตริย์จึงทรงจัดงานเลี้ยงใหญ่ให้พวกเขา หลังจากกินดื่มแล้ว พระองค์ก็ทรงส่งพวกเขากลับไปเข้าเฝ้ากษัตริย์ของตน ตั้งแต่นั้นมากองโจรจากอารัมก็ไม่มากล้ำกรายดินแดนอิสราเอลอีกเลย
เมืองสะมาเรียกันดารอาหารเพราะถูกปิดล้อม
24อยู่มาภายหลังกษัตริย์เบนฮาดัดแห่งอารัมทรงระดมกองทัพทั้งหมดมาล้อมเมืองสะมาเรีย 25เป็นเหตุให้เกิดการกันดารอาหารครั้งใหญ่ในเมืองนั้น การล้อมเมืองยืดเยื้อจนแม้แต่หัวลายังมีราคาสูงเป็นเงินหนักถึง 80 เชเขล6:25 1 เชเขล คือเงินหนักประมาณ 11.5 กรัม มีค่าเท่ากับค่าแรงสองเดือน ทั้งสองแห่งในข้อนี้ และเมล็ดถั่วป่า6:25 หรือมูลนกเขาประมาณ 0.3 ลิตร6:25 ภาษาฮีบรูว่าหนึ่งในสี่ขาบ ซื้อขายกันเป็นเงินหนัก 5 เชเขล
26ขณะกษัตริย์อิสราเอลเสด็จผ่านใกล้กำแพงเมือง หญิงคนหนึ่งร้องทูลว่า “ฝ่าพระบาท โปรดเมตตาหม่อมฉันด้วยเถิด!”
27กษัตริย์ตรัสตอบว่า “หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ทรงช่วยเจ้า เราจะหาความช่วยเหลือจากที่ไหนมาให้เจ้า? จากลานนวดข้าวหรือ? จากบ่อย่ำองุ่นหรือ?” 28แล้วพระองค์ตรัสถามว่า “มีเรื่องอะไรหรือ?”
หญิงนั้นทูลว่า “ผู้หญิงคนนี้ได้กล่าวกับหม่อมฉันว่า ‘วันนี้ให้เรากินเนื้อลูกชายของเจ้า แล้ววันรุ่งขึ้นเราจะกินเนื้อลูกชายของฉัน’ 29ฉะนั้นพวกเราจึงเอาลูกชายของหม่อมฉันมาทำอาหารกิน ครั้นวันรุ่งขึ้นหม่อมฉันบอกว่า ‘ฆ่าลูกของเธอสิ จะได้เอามากินกัน’ แต่เขากลับซ่อนลูกไว้”
30เมื่อกษัตริย์ได้ยินเช่นนั้นก็ทรงฉีกฉลองพระองค์ ขณะทรงดำเนินไปตามกำแพงเมือง ประชาชนมองดูเห็นว่าพระองค์ทรงสวมชุดผ้ากระสอบอยู่ข้างใน 31กษัตริย์ตรัสว่า “ขอให้พระเจ้าทรงจัดการกับเราอย่างหนักที่สุด หากในวันนี้หัวของเอลีชาบุตรชาฟัทยังไม่หลุดจากบ่า!”
32ฝ่ายเอลีชากำลังนั่งสนทนากับบรรดาผู้อาวุโสอยู่ในบ้าน เมื่อกษัตริย์ทรงใช้คนไปตามตัวเขา ก่อนที่คนนั้นจะมาถึง เอลีชากล่าวกับผู้อาวุโสเหล่านั้นว่า “พวกท่านไม่เห็นหรือว่าฆาตกรนั้นส่งคนมาตัดหัวเราแล้ว? ดูเถิด เมื่อเขามาถึง จงปิดประตู และไล่เขาออกไป นั่นไม่ใช่เสียงฝีเท้าของนายของเขาที่ตามมาข้างหลังหรือ?”
33เอลีชาพูดยังไม่ทันขาดคำ ผู้สื่อสารก็มาถึงและกษัตริย์ก็เสด็จมาด้วย พระองค์ตรัสว่า “ความเดือดร้อนนี้มาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า แล้วจะให้เรารอคอยองค์พระผู้เป็นเจ้าต่อไปอีกหรือ?”
