所罗门求智慧
1所罗门娶了埃及法老的女儿，与法老结盟。他在自己的王宫、耶和华的殿和耶路撒冷的城墙完工之前，让她一直住在大卫城。 2那时候，用来尊崇耶和华之名的殿还没有建成，以色列人仍然在丘坛献祭。 3所罗门爱耶和华，遵行他父亲大卫的律例，只是仍然在丘坛献祭烧香。
4有一次，所罗门王上基遍献了一千头祭牲作燔祭，因为那里有最重要的丘坛。 5在基遍，耶和华晚上在梦中向所罗门显现，对他说：“你想要什么，只管向我求。”
6所罗门说：“你的仆人——我父大卫本着诚实、公义、正直的心在你面前行事，你就向他大施恩慈，并且一如既往地以厚恩待他，让他儿子今天继承他的王位。 7我的上帝耶和华啊，你让仆人继承我父亲大卫的王位，但仆人还年幼无知，不懂得如何治理国家。 8仆人住在你所拣选的子民中，这些子民多得不可胜数。 9求你赐我智慧治理你的子民，并能辨别是非；不然，我又怎能治理你这众多的子民呢？” 10主喜悦所罗门的祈求， 11对他说：“既然你不为自己求寿、求财富，也不求灭绝仇敌，只求有智慧治理我的子民， 12我必应允你，赐给你空前绝后的智慧和悟性。 13你没有求富贵和尊荣，但我会一并赐给你，使你有生之年在列王中无人能比。 14你若像你父亲大卫一样遵行我的道，遵守我的律例和诫命，我必使你长寿。”
15所罗门醒来，发现是在做梦。他回到耶路撒冷，站在耶和华的约柜前献上燔祭和平安祭，又宴请群臣。
智断死婴案
16一天，两个妓女到王面前告状。 17其中一个说：“我主啊，我跟这女人同住，我生了一个男孩，当时她也在场。 18我生产后三天，她也生了一个男孩。我们住在一起，除了我们二人，屋里没有别人。 19一天晚上，她不小心压死了自己的孩子。 20她半夜起来，趁我熟睡的时候抱走了我身边的孩子，放在她怀中，把她的死孩子放在我怀中。 21天快亮的时候，我起来给孩子喂奶，发现孩子死了。天亮后，我仔细察看孩子，发现孩子不是我生的。” 22另一个女人说：“不对！活孩子是我的，死孩子是你的。”第一个女人说：“不对！死孩子是你的，活孩子是我的。”两个女人在王面前争吵起来。 23王见她们二人都说活孩子是自己的，死孩子是对方的， 24就命人拿刀来。侍从把刀拿来后， 25王下令将那活孩子劈成两半，让她们各得一半。 26活孩子的母亲心疼自己的孩子，就说：“我主啊，把孩子给她吧，千万不要杀他！”但另一个女人却说：“孩子不归我，也不归你，把他劈开吧！”
27王说：“不可杀这孩子，把他交给刚才为孩子求情的女人吧！她是孩子的母亲。” 28以色列人听见王这样断案，都敬畏他，因为他们知道他有上帝所赐的智慧，可以秉公执法。
Salomo vraagt om wijsheid
1Salomo sloot een verbond met de farao, de koning van Egypte, en trouwde met diens dochter. Hij bracht haar naar Jeruzalem en liet haar zolang in de Stad van David wonen, omdat hij nog niet klaar was met de bouw van zijn paleis, de tempel en de muur rond de stad. 2In die tijd brachten de Israëlieten hun offers nog op altaren in de heuvels, omdat de tempel van de Here nog niet gebouwd was. 3Salomo hield van de Here en volgde de aanwijzingen van zijn vader David op, behalve dat hij wel doorging met het offeren in de heuvels. 4Het belangrijkste altaar in de heuvels stond in Gibeon. De koning ging daarheen en offerde daarop duizend brandoffers!
5Die nacht verscheen de Here in een droom aan Salomo en zei dat hij mocht vragen wat hij maar wilde en dat hem dat ook zou worden gegeven! 6Salomo antwoordde: ‘U was buitengewoon goed voor mijn vader David, omdat hij eerlijk en oprecht was, U trouw bleef en uw geboden gehoorzaamde. En U bent nog steeds goed door hem een zoon te geven die zijn plaats op de troon kon innemen. 7O Here, mijn God, nu hebt U mij koning gemaakt als opvolger van mijn vader David, maar ik voel mij als een klein kind dat niet goed weet wat te doen. 8Ik sta hier te midden van uw eigen uitverkoren volk, dat zo groot is dat er haast te veel mensen zijn om te kunnen tellen! 9Geef mij een verstandig hart, zodat ik uw volk goed kan regeren en ik onderscheid kan maken tussen goed en kwaad. Want wie zou zonder die wijsheid zoʼn groot volk kunnen regeren?’ 10De Here was erg tevreden met deze vraag om wijsheid. 11Daarom zei Hij: ‘Omdat u hebt gevraagd om wijsheid bij het regeren van mijn volk en niet hebt gevraagd om een lang leven of rijkdom voor uzelf of om het verslaan van uw vijanden, 12zal Ik u geven waarom u vroeg. Ik zal u wijzer maken dan ooit iemand voor u is geweest of na u zal zijn! 13En Ik zal u ook de dingen geven waarom u niet vroeg: rijkdom en aanzien. Niemand ter wereld zal tijdens uw leven zo rijk en beroemd zijn als u. 14En als u Mij trouw blijft en mijn wetten en geboden gehoorzaamt, net zoals uw vader David deed, zal Ik u ook een lang leven geven.’ 15Toen werd Salomo wakker en besefte dat de Here tot hem had gesproken in een droom. Hij keerde terug naar Jeruzalem en ging het heiligdom binnen. En toen hij voor de ark van het verbond van de Here stond, bracht hij brandoffers en vredeoffers. Daarna liet hij een feestelijke offermaaltijd klaarmaken voor al zijn dienaren.
16Korte tijd later kwamen twee prostituees bij de koning om hem een meningsverschil voor te leggen. 17-18 ‘Koning,’ begon de ene, ‘wij tweeën wonen in hetzelfde huis en nog niet zo lang geleden kreeg ik een baby. Toen hij drie dagen oud was, kreeg deze vrouw ook een baby. 19Maar haar kind stierf in de loop van de nacht, doordat zij zich in bed omdraaide en het kind stikte door haar gewicht. 20Zij stond op en pakte mijn zoon bij mij uit bed terwijl ik sliep, legde haar dode kind in mijn armen en nam mijn kind mee naar bed. 21Toen ik ʼs morgens mijn baby wilde voeden, was hij dood. Maar toen het buiten licht werd, zag ik dat het mijn zoon helemaal niet was.’ 22De andere vrouw mengde zich in het gesprek en zei: ‘Het was haar zoon wel! Het levende kind is van mij.’ ‘Nee,’ zei de eerste vrouw, ‘het dode kind is van jou en het levende is van mij.’ En zo ruzieden zij maar door waar de koning bij was. 23Toen nam koning Salomo het woord en zei: ‘Laten we de feiten eens op een rijtje zetten: u zegt allebei dat het levende kind van u is en ieder van u zegt dat het dode kind aan de ander toebehoort. 24Goed, breng mij een zwaard.’ Er werd hem een zwaard gebracht. 25Hij zei: ‘Snijd het levende kind in tweeën en geef iedere vrouw een helft.’ 26De vrouw die werkelijk de moeder van het levende kind was en die veel van haar kind hield, schreeuwde echter: ‘Nee, heer! Geef haar het kind dan maar, dood het niet!’ Maar de andere vrouw zei: ‘Nee, het zal niet van jou en niet van mij zijn, verdeel het maar tussen ons beiden.’ 27En de koning zei: ‘Dood de baby niet. Geef hem aan de vrouw die hem in leven wil laten, want zij is de echte moeder.’
28Het nieuws over deze beslissing van de koning verspreidde zich al snel door het hele land en iedereen sprak met ontzag over de grote wijsheid die God hem had gegeven om recht te kunnen spreken.
