1年轻时要记住你的创造主，不要等到衰老的岁月来临时才哀叹：“我的日子毫无乐趣。” 2那时，太阳、月亮、星星都暗淡无光，雨后乌云再现； 3守卫家园的手脚颤抖，强壮的身躯变得弯腰驼背；牙齿稀少，无法咀嚼；视力衰退，看不清楚； 4耳朵发背，听不到推磨声；小鸟一叫，人就起来；歌声沙哑，不再美妙； 5惧怕高处，走路战战兢兢；头发白如银杏，精力枯竭，欲望荡然无存；人都走向永远的归宿，吊丧的人往来于街上； 6银链断裂，金碗摔坏，泉旁的瓶子破碎，井口的轮子朽烂。 7那时尘土必归于尘土，灵也要归回赐灵的上帝。 8传道者说：“虚空的虚空，一切都是虚空。” 9传道者不但有智慧，还把知识传授给众人。他经过细心推敲和研究之后，编写了许多警世的箴言。 10传道者费尽心思寻找金玉良言，所写的都是正直诚实的道理。 11智者的言语好像赶牛的刺棍，他们收集的箴言像钉稳的钉子一样牢靠，都是一位牧者所赐的。 12我亲爱的儿子，还有一件事，你要听我的忠告：著书多，没有穷尽；读书多，身体疲劳。
13以上所说的，总而言之，就是要敬畏上帝，遵守祂的诫命，这是人的本分。 14因为人一切的行为，无论善恶，包括一切隐秘事，上帝都必审问。
آفرينندهٔ خود را در روزهای جوانيت به ياد آور، قبل از اينكه روزهای سخت زندگی فرا رسد روزهايی كه ديگر نتوانی از آنها لذت ببری. 1-2آفرينندهٔ خود را به ياد آور قبل از اينكه ابرهای تيره آسمان زندگی تو را فرا گيرند، و ديگر خورشيد و ماه و ستارگان در آن ندرخشند؛ 3دستهای تو كه از تو محافظت می‌كنند، بلرزند و پاهای قوی تو ضعيف گردند؛ دندانهايت كم شوند و ديگر نتوانند غذا را بجوند و چشمانت كم سو گردند و نتوانند چيزی را ببينند؛ 4گوشهايت سنگين شوند و نتوانند سر و صدای كوچه و صدای آسياب و نغمهٔ موسيقی و آواز پرندگان را بشنوند؛ 5به سختی راه روی و از هر بلندی بترسی؛ موهايت سفيد شوند، قوت تو از بين برود و اشتهايت كور شود؛ به خانهٔ جاودانی بروی و مردم در كوچه‌ها برای تو سوگواری كنند.
6بلی، آفرينندهٔ خويش را به ياد آور، قبل از آنكه رشتهٔ نقره‌ای عمرت پاره شود و جام طلا بشكند، كوزه كنار چشمه خرد شود و چرخ بر سر چاه آب متلاشی گردد، 7بدن به خاک زمين كه از آن سرشته شده برگردد و روح به سوی خداوند كه آن را عطا كرده، پرواز كند.
8«حكيم»12:8 نگاه کنيد به 1:1. می‌گويد: «بيهودگی است! بيهودگی است! همه چيز بيهودگی است!»
خاتمه
9«حكيم» آنچه را كه می‌دانست به مردم تعليم می‌داد، زيرا مرد دانايی بود. او پس از تفكر و تحقيق، مثلهای بسياری تأليف كرد. 10«حكيم» كوشش كرد با سخنان دلنشين، حقايق را صادقانه بيان كند.
11سخنان مردان حكيم مانند چوبهای تيزی هستند كه شبانان با آنها گوسفندان را هدايت می‌كنند و مثل ميخهايی هستند كه محكم به زمين كوبيده شده باشند. اين سخنان جماعت را هدايت می‌كنند، زيرا همهٔ آنها توسط يک شبان يعنی خداوند داده می‌شوند. 12ولی پسرم، از همهٔ اينها گذشته، بدان كه نوشتن كتابها تمامی ندارد و مطالعهٔ آنها بدن را خسته می‌كند.
13در خاتمه، حاصل كلام را بشنويم: انسان بايد از خداوند بترسد و احكام او را نگاه دارد، زيرا تمام وظيفهٔ او همين است. 14خدا هر عمل خوب يا بد ما را، حتی اگر در خفا نيز انجام شود، داوری خواهد كرد.
