主报应列国
1这位身披红衣、
穿着华丽、充满力量、
从以东的波斯拉阔步而来的是谁呢？
“是宣告公义、
有拯救大能的我。”
2你的衣服为何是红色的，
好像榨酒池中踩踏葡萄者的衣服？
3“我独自在榨酒池踩踏，
万民中无人跟我在一起。
我在愤怒中踩踏他们，
在烈怒中践踏他们；
他们的血溅到我的衣服上，
染红了我的衣服。
4我心中定了报仇的日子，
我救赎我子民之年已经来临。
5我环顾四周，惊讶地看见无人帮助，无人扶持。
于是，在烈怒的推动下，
我用臂膀独自拯救。
6我在愤怒中践踏万民，
让他们饱尝我的烈怒，
把他们的血倒在地上。”
颂赞与祷告
7因耶和华为我们所做的一切，
我要述说祂的慈爱和祂可歌可颂的作为，
述说祂本着怜悯和大爱赐给以色列人的厚恩。
8祂说：“他们的确是我的子民，
不会背叛我。”
因此，祂做他们的救主。
9祂苦他们所苦，
亲自63:9 “亲自”希伯来文是“祂面前的天使”。拯救他们。
祂本着慈爱和怜悯救赎了他们，
自古以来一直扶持、照顾他们。
10他们却叛逆，使祂的圣灵忧伤。
于是，祂与他们为敌，
亲自攻击他们。
11后来，他们想起古时候，
想起了摩西和他的百姓，便问，
带领百姓及其牧者摩西从海里出来的那位在哪里？
将自己的圣灵降在他们中间的那位在哪里？
12用荣耀的臂膀扶持摩西，
在他们面前把海水分开，
使自己威名永存的那位在哪里？
13带领他们经过大海，
犹如马行平川不会失脚的那位在哪里？
14耶和华的灵使他们得到安歇，
犹如牲畜下到山谷。
耶和华啊，你就是这样引领你的子民，
以树立自己荣耀的名。
15求你从天上垂顾，
从你圣洁、荣耀的居所垂看。
你的热忱和大能在哪里呢？
难道你不再眷爱、怜悯我们吗？
16虽然亚伯拉罕不认识我们，
以色列不承认我们，
但你是我们的父亲。
耶和华啊，你是我们的父亲，
你自古以来就是我们的救赎主。
17耶和华啊！你为何使我们偏离你的路，
使我们硬着心不敬畏你呢？
求你为了你的仆人，
你的产业——以色列各支派而改变心意！
18你的圣民曾短暂地拥有你的圣所，
如今它已被我们的敌人踏平。
19我们如此沦落，
好像从未被你治理过，
从来不属于你。
پيروزی خداوند بر قومها
1«اين كيست كه از بصرهٔ ادوم می‌آيد؟ اين كيست كه در لباسی باشكوه و سرخ رنگ، با قدرت و اقتدار گام بر زمين می‌نهد؟»
«اين خداوند است. او قدرت نجات دارد و می‌آيد تا پيروزی خود را اعلان كند.»
2«چرا لباس او اينچنين سرخ است؟ مگر او در چرخشت، انگور زير پای خود فشرده است؟»
3خداوند پاسخ می‌دهد: «بلی، من به تنهايی انگور را در چرخشت، زير پا فشردم. كسی نبود به من كمک كند. در غضب خود، دشمنانم را مانند انگور زير پا له كردم. خون آنان بر لباسم پاشيد و تمام لباسم را آلوده كرد. 4وقتش رسيده بود كه انتقام قوم خود را بگيرم و ايشان را از چنگ دشمنان نجات دهم. 5نگاه كردم ببينم كسی به كمک من می‌آيد، اما با كمال تعجب ديدم كسی نبود. پس، خشم من مرا ياری كرد و من به تنهايی پيروز شدم. 6با خشم خود قومها را زار و ناتوان كرده، آنها را پايمال نمودم و خونشان را به زمين ريختم.»
دعا و نيايش
7از لطف و مهربانی خداوند سخن خواهم گفت و به سبب تمام كارهايی كه برای ما كرده است او را ستايش خواهم كرد. او با محبت و رحمت بی‌حد خويش قوم اسرائيل را مورد لطف خود قرار داد.
8خداوند فرمود: «بنی‌اسرائيل قوم من هستند و به من خيانت نخواهند كرد.» او نجات دهندهٔ ايشان شد 9و در همهٔ مشكلاتشان با ايشان بود. بلی، خود خداوند ايشان را نجات داد. او با محبت و دلسوزی آنان را رهانيد و سالهای سال از ايشان مراقبت كرد. 10اما ايشان نافرمانی كرده، روح مقدس او را محزون ساختند. پس، او نيز دشمن ايشان شد و با آنان جنگيد.
11آنگاه ايشان گذشته را به ياد آوردند كه چگونه موسی قوم خود را از مصر بيرون آورد. پس، فرياد برآورده گفتند: «كجاست آن كسی كه بنی‌اسرائيل را به رهبری موسی از ميان دريا عبور داد؟ كجاست آن خدايی كه روح مقدس خود را به ميان قومش فرستاد؟ 12كجاست او كه وقتی موسی دست خود را بلند كرد، با قدرت عظيم خود دريا را در برابر قوم اسرائيل شكافت و با اين كار خود شهرت جاودانی پيدا كرد؟ 13چه كسی ايشان را در اعماق دريا رهبری كرد؟»
خدا بنی‌اسرائيل را رهبری كرد و آنان مانند اسبانی اصيل كه در بيابان می‌دوند، هرگز نلغزيدند. 14آنان مانند گله‌ای بودند كه آرام در دره می‌چرد، زيرا روح خداوند به ايشان آرامش داده بود. بلی، او قوم خود را رهبری كرد، و نام او برای اين كار شهرت يافت.
15ای خداوند از آسمان به ما نگاه كن و از جايگاه باشكوه و مقدست به ما نظر انداز. كجاست آن محبتی كه در حق ما نشان می‌دادی؟ كجاست قدرت و رحمت و دلسوزی تو؟ 16تو پدر ما هستی! حتی اگر ابراهيم و يعقوب نيز ما را فراموش كنند، تو ای خداوند، از ازل تا ابد پدر و نجات دهندهٔ ما خواهی بود. 17خداوندا، چرا دلهايمان را سخت كرده‌ای؟ چرا گذاشتی از راههای تو منحرف شويم و تو را احترام نكنيم؟ به خاطر بندگانت بازگرد! به خاطر قومت بازگرد! 18ما، قوم مقدس تو، مدت زمانی كوتاه مكان مقدس تو را در تصرف خود داشتيم، اما اينک دشمنان ما آن را ويران كرده‌اند. 19ای خداوند، چرا با ما طوری رفتار می‌كنی كه گويا هرگز قوم تو نبوده‌ايم و تو نيز هرگز رهبر ما نبوده‌ای؟
