主对锡安的安慰
1耶和华说：“追求公义、
寻求我的人啊，听我说。
你们要追想那磐石，
你们是从那里被凿出来的；
你们要追想那岩穴，
你们是从那里被挖出来的。
2你们要追想你们的祖先亚伯拉罕和生你们的撒拉。
我呼召亚伯拉罕的时候，
他是孤身一人，
但我赐福给他，
使他子孙众多。
3我必安慰锡安和锡安所有的荒场，
使旷野像伊甸园，
使沙漠变成我的园囿，
里面有欢喜、快乐、感谢和歌颂的声音。
4“我的子民啊，要留心听我的话；
我的国民啊，要侧耳听我说。
因为我必赐下训诲，
我的公正必成为万民的光。
5我的公义临近，
我的拯救已经开始，
我的臂膀要审判万民。
众海岛都在等候我，
仰赖我的臂膀。
6你们举目仰望穹苍，
俯首观看大地吧。
穹苍必像烟云消散，
大地必像衣服一样渐渐破旧，
地上的居民必像蚊蝇一样死亡。
但我的救恩永远长存，
我的公义永不废除。
7认识公义、铭记我训诲的人啊，
听我说。
你们不要害怕人的辱骂，
也不要畏惧他们的毁谤。
8因为蛀虫必吃掉他们，
像吃衣服；
虫子必蚕食他们，如食羊毛。
但我的公义永远长存，
我的救恩延及万代。”
9耶和华啊，伸出臂膀，
施展能力吧，
像在从前的世代一样施展你的能力吧！
难道不是你砍碎了拉哈伯，
刺死了海怪吗？
10难道不是你使海洋和深渊干涸，
在海中开出道路让蒙救赎的人穿过的吗？
11耶和华所救赎的人必回来，
必欢唱着回到锡安，
得到永远的福乐。
他们将欢喜快乐，
再没有忧愁和叹息。
12耶和华说：“安慰你们的是我，是我。
你为什么要害怕难逃一死、
生命如草芥的世人呢？
13难道你忘记了创造你、
铺展穹苍、
奠立大地根基的耶和华吗？
难道因为试图毁灭你的欺压者大发怒气，
你就整天惊恐不安吗？
他们的怒气如今在哪里呢？
14被囚的人快得释放了，
他们不会死在牢中，
也不会缺乏食物。
15我是你的上帝耶和华，
我翻动大海、卷起波涛，
万军之耶和华是我的名。
16我把我的话传给你，
用我的手庇护你。
我铺展穹苍，奠立大地的根基，
对锡安说，‘你是我的子民。’”
17耶路撒冷啊，醒来，醒来，站起来吧！你从耶和华手中的杯里喝了祂的愤怒，喝干了那杯使人东倒西歪的酒。
18你生育的儿子没有一个来引导你，
你抚养成人的众子没有一个来搀扶你。
19荒凉、毁灭、饥荒、
战祸已临到你身上，
谁会为你哀哭呢？
谁能安慰你呢51:19 “谁能安慰你呢”有古卷作“我该怎样安慰你呢”。？
20你的儿子们昏倒在街头，
好像羚羊掉进网罗，
你的上帝耶和华把祂的愤怒和责备重重地降在他们身上。
21你这身受痛苦、并非因酒而醉的人啊，
要听我的话。
22你的主耶和华是为祂子民申辩的上帝，祂说：
“看啊，我已从你手中拿走那使人东倒西歪的杯和盛满我愤怒的碗，
你必不再喝。
23我必把这杯给苦待你的人，
他们曾对你说，‘趴下，
我们好从你身上走过。’
你曾把你的背当作地面，
当作街道任人践踏。”
Ang Panawagan sa Pagsalig sa Ginoo
1-2Miingon ang Ginoo, “Pamati kamo kanako, kamong gustong maluwas51:1-2 gustong maluwas: o, gustong mahimong matarong. ug modangop kanako. Hinumdomi ninyo si Abraham ug si Sara nga inyong katigulangan. Sama sila sa bato diin kamo gitipak o sa bangag diin kamo gikubkub. Sa dihang gitawag ko si Abraham, nagainusara lang siya. Apan gipanalanginan ko siya ug gihatagan ug daghang mga kaliwat.
3“Kaloy-an ko gayod ang Jerusalem51:3 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 11 ug 16. ug ang tanang mga dapit niini nga nangaguba. Ang mga disyerto niini himuon kong sama sa Eden—ang akong hardin. Maanaa ang kalipay ug kasadya sa Jerusalem ug may pagpasalamat ug mga pag-awit usab.
4“Pamati kamo kanako, O katawhan ko! Patalinghogi ninyo ako, O nasod ko! Ipadayag ko ang akong kasugoan. Ug ang akong katarong ug kaangayan mohatag ug kahayag sa mga nasod. 5Hapit ko na kamo hatagan ug kadaogan.51:5 kadaogan: o, pagkamatarong. Sa dili madugay luwason ko kamo. Pagadumalahan ko ang mga nasod. Ang anaa sa mga isla magahulat kanako ug magalaom sa akong gahom. 6Tan-awa ninyo ang kalangitan ug ang kalibotan. Mawala ang kalangitan sama sa aso. Mogabok ang kalibotan sama sa panapton. Mangamatay ang mga lumulupyo niini sama sa gagmayng mananap nga nagalupad. Apan ang kaluwasan ug kadaogan nga ihatag ko magapadayon sa walay kataposan. 7Pamatia ninyo ako, kamo nga nasayod kon unsa ang husto ug nagatuman sa akong kasugoan! Ayaw kamo kahadlok sa mga pagsaway ug pagpakaulaw sa mga tawo kaninyo. 8Kay mahisama sila sa panapton nga kutkoton sa mga gagmayng mananap. Apan ang kadaogan ug kaluwasan nga akong ihatag magapadayon sa walay kataposan.”
9Sige na, Ginoo, tabangi kami. Gamita ang imong gahom sa pagluwas kanamo. Tabangi kami sama sa imong gihimo kaniadto. Dili ba ikaw man ang nagtagodtagod sa dragon nga si Rahab?51:9 Rahab: Kini nagarepresentar sa Ehipto. 10Dili ba ikaw man ang nagpamala sa dagat aron sa paghimog agianan diha sa taliwala niini aron makatabok ang katawhan nga imong giluwas? 11Mobalik sa Zion ang imong mga linuwas nga nagaawit sa walay hunong nga kalipay. Mawala na ang ilang kasubo, ug mag-awas-awas ang ilang kalipay.
12Mitubag ang Ginoo, “Ako mao ang nagdasig kaninyo. Busa nganong mahadlok man kamo sa mga tawong mamatay ra sama sa sagbot? 13Nalimot na ba kamo nga ako ang naghimo kaninyo? Ako ang nagbukhad sa kalangitan ug nagbutang sa mga patukoranan sa kalibotan. Nganong nagakinabuhi kamo nga kanunayng may kahadlok sa kasuko sa mga nagalutos ug buot molaglag kaninyo? Ang ilang kasuko dili na makaunsa kaninyo. 14Sa dili madugay buhian ang mga binihag. Dili sila mamatay sa gibilanggoan kanila, ni mawad-an ug pagkaon. 15Kay ako, ang Ginoo nga inyong Dios, ang nagakutaw sa dagat aron modahunog ang mga balod. Makagagahom nga Ginoo ang akong ngalan. 16Gitudlo ko kaninyo ang angay ninyong isulti, ug gipanalipdan ko kamo pinaagi sa akong gahom. Ako ang nagpahimutang sa kalangitan ug ang nagbutang sa mga patukoranan sa kalibotan. Ug ako ang nagaingon sa Zion, ‘Ikaw ang akong katawhan.’ ”
17Bangon na, Jerusalem! Ang kasuko sa Ginoo sama sa ilimnon nga gihurot mog inom hangtod nga nagsusapinday ka sa kahubog. 18Walay usa sa imong katawhan51:18 katawhan: sa literal, kabataan. nga makaagak kanimo; walay usa kanila nga makatabang kanimo. 19Nahitabo kanimo kining duha ka kalamidad: naguba ikaw tungod sa gubat ug nagaantos sa kagutom ang imong katawhan. Walay nahibilin sa imong katawhan nga modasig ug molipay kanimo. 20Gipangkuyapan sila ug nagbuy-od sa eskina sa matag dalan sama sa usa nga nalit-agan. Nahiagom sila sa labihan nga kasuko sa Ginoo; gibadlong sila sa imong Dios.
21Busa pamatia ninyo kini, kamong nagaantos ug nangahubog apan dili tungod sa bino. 22Mao kini ang giingon sa Ginoo nga inyong Dios nga nagalaban kaninyo, “Pamati! Gikuha ko na gikan kaninyo ang akong kasuko nga daw ilimnon nga makahubog. Dili ko na kamo paimnon niini pag-usab. 23Ihatag ko kini sa mga nagpaantos kaninyo, ug sa nagsugo kaninyo nga mohapa aron ilang tumban ug himuong daw yuta ug dalan ang inyong mga likod.”
