锈锅的比喻
1第九年十月十日，耶和华对我说： 2“人子啊，今天是巴比伦王围攻耶路撒冷的日子，你要记下这日子。 3你要向叛逆的以色列人说比喻，告诉他们，主耶和华这样说，
“‘把锅放在火上，
里面倒进水，
4把羊腿、羊肩等上好的肉块放进锅里，
让锅里盛满精选的骨头。
5要从羊群中选一头上好的羊，
把柴堆在锅下，
烧开锅煮里面的骨头。’”
6主耶和华说：“这像锈锅一样充满血腥的城有祸了！要把肉从这锈迹斑斑的锅中一块块地取出来。 7这城沾满血腥，任凭受害者的血流在光秃秃的磐石上，而不是流在地上用土掩盖。 8我任凭这城把受害者的血洒在磐石上，不加掩盖，好激起我的烈怒，使她受报应。 9所以主耶和华说，‘血腥的城啊，你有祸了！我要预备大堆木柴， 10添在火上，燃起旺火，把肉煮烂，加入香料，烧焦骨头。 11然后，把倒空的锅放在炭火上烧热，把铜烧红，好熔化它的杂质，除净锈垢， 12却徒劳无功，因为锈垢太厚，就是用火也不能清除。 13耶路撒冷啊，淫荡使你污秽不堪，我要洁净你，你却不愿被洁净。所以，除非我向你倾尽一切愤怒，否则你的污秽将不能清除。 14我耶和华言出必行，决不宽容，也不留情，我必照你的所作所为来审判你。’这是主耶和华说的。”
15耶和华对我说： 16“人子啊，我要突然夺去你心爱的人，你不可悲伤，也不可流泪哭泣。 17你要默然哀叹，不可为死人办丧事，仍要缠着头巾，穿着鞋，不可蒙着脸，也不可吃丧家吃的饭。” 18早晨我把这事告诉百姓，晚上我的妻子便死了。次日早晨，我便遵照耶和华的吩咐行。
19百姓问我：“你可以告诉我们，你这样做跟我们有什么关系吗？” 20我告诉他们：“耶和华对我说， 21‘你告诉以色列人，我要使我的圣所，就是你们引以为傲、眼中所爱、心里所慕的受到亵渎。你们留下的儿女必死于刀下。 22那时，你们将像我的仆人一样不蒙脸，不吃丧家吃的饭。 23你们仍将裹着头巾，穿着鞋，不哭泣，也不悲伤。你们必因自己的罪恶而默然叹息，逐渐灭亡。 24以西结做的事都是你们的预兆，你们也将做他做的。当这事发生时，你们就知道我是主耶和华了。’
25“人子啊，有一天我要夺去他们所喜悦、所夸耀、眼中所爱、心里所慕的堡垒，也要夺去他们的儿女。 26那日，幸存的人必来告诉你这个消息。 27那时，你必开口向那人说话，不再沉默。你必成为他们的预兆，他们就知道我是耶和华。”
ديگ زنگ زده
1در روز دهم ماه دهم از سال نهم تبعيدمان، از جانب خداوند پيغامی ديگر به من رسيد، او فرمود:
2«ای انسان خاكی، تاريخ امروز را يادداشت كن، زيرا در همين روز پادشاه بابل محاصرهٔ اورشليم را آغاز كرده است. 3سپس برای قوم ياغی اسرائيل اين مثل را تعريف كن و از جانب من به ايشان چنين بگو:
«ديگی را از آب پر سازيد و بر آتش بگذاريد. 4آن را از بهترين گوشت ران و راسته و از بهترين استخوانها پر كنيد. 5-6برای اين كار، بهترين گوسفندان گله را سر ببريد. زير ديگ، هيزم بسيار بگذاريد. گوشت را آنقدر بپزيد تا از استخوان جدا شود. سپس تكه‌های گوشت را از آن بيرون آوريد تا حتی يک تكه نيز باقی نماند.»
آنگاه خداوند چنين ادامه داد: «وای بر تو ای اورشليم، ای شهر جنايتكاران! تو چون ديگی زنگ زده هستی كه هرگز زنگ آن زدوده نشده است. 7شرارت اورشليم بر همه آشكار است؛ در آنجا آدم می‌كشند و خونشان را بر روی سنگها باقی می‌گذارند تا همه ببينند؛ حتی سعی نمی‌كنند كه آن را بپوشانند! 8من نيز، خونی را كه روی سنگها ريخته شده، همانطور باقی گذاشته‌ام و آن را نپوشانده‌ام تا همواره نزد من فرياد كرده، مرا به خشم بياورد تا از آن شهر انتقام بگيرم.
9«وای بر اورشليم، شهر قاتلين! من تودهٔ هيزم زير آن را خواهم افزود! 10هيزم بياوريد! بگذاريد آتش زبانه بكشد و ديگ بجوشد! گوشت را خوب بپزيد! استخوانها را بيرون بياوريد و بسوزانيد! 11سپس ديگ خالی را روی آتش بگذاريد تا سرخ شده، زنگ و فسادش زدوده و پاک شود. 12اما اين كار نيز بيهوده است، چون با وجود حرارت زياد آتش، رنگ و فسادش از بين نمی‌رود. 13اين زنگ و فساد، همان عياشی و بت‌پرستی مردم اورشليم است! بسيار كوشيدم كه طاهرش سازم، اما نخواستند. بنابراين در فساد و ناپاكی خود خواهند ماند تا زمانی كه خشم و غضب خود را بر ايشان بريزم. 14من كه خداوند هستم، اين را گفته‌ام و به يقين آنچه گفته‌ام واقع خواهد شد. از گناهان ايشان نخواهم گذشت و رحم نخواهم نمود، بلكه ايشان را به سزای اعمالشان خواهم رسانيد!»
مرگ همسر حزقيال
15خداوند پيغامی ديگر به من داد و فرمود:
16«ای انسان خاكی، قصد دارم جان زن محبوبت را به ناگه بگيرم! اما تو ماتم نگير، برايش گريه نكن و اشک نريز. 17فقط آه بكش اما خيلی آرام؛ نگذار بر سر قبرش شيون و زاری كنند؛ به رسم سوگواری، سر و پايت را برهنه نكن، صورتت را نپوشان و خوراک عزاداران را نخور!»
18بامدادان اين موضوع را به قوم گفتم و غروب آن روز، همسرم درگذشت. صبح روز بعد، همانگونه كه خداوند فرموده بود، عمل كردم.
19آنگاه قوم به من گفتند: «منظورت از اين كارها چيست؟ چه چيزی را می‌خواهی به ما بفهمانی؟»
20-21جواب دادم: «خداوند فرموده تا به شما بگويم كه او خانه مقدسش را كه مايه افتخار و دلخوشی شماست و اينقدر آرزوی ديدنش را داريد، از ميان خواهد برد! و همچنين خواهد گذاشت كه پسران و دختران شما كه در سرزمين يهودا باقی مانده‌اند، با شمشير كشته شوند. 22آنگاه شما نيز مانند من رفتار خواهيد كرد، يعنی صورت خود را نخواهيد پوشاند، خوراک عزاداران را نخواهيد خورد، 23و به رسم سوگواری سر و پای خود را برهنه نخواهيد كرد؛ ماتم و گريه نخواهيد نمود، بلكه به سبب گناهانتان اندوهناک شده، در خفا با يكديگر ماتم خواهيد گرفت. 24من برای شما علامتی هستم؛ همان كاری را كه من كردم، شما نيز خواهيد كرد. هنگامی كه اين پيشگويی واقع شود، خواهيد دانست كه او خداوند است!»
25خداوند فرمود: «ای انسان خاكی، اينک من در اورشليم عبادتگاهی را كه مايه قدرت، شادی و افتخار قومم است و در آرزوی ديدنش می‌باشند، و نيز زنان و پسران و دختران ايشان را از بين خواهم برد. 26در آن روز، هر كه رهايی يابد، از اورشليم به بابل خواهد آمد و تو را از آنچه كه اتفاق افتاده است، آگاه خواهد ساخت. 27در همان روز، قدرت سخن گفتن را كه از دست داده‌ای، باز خواهی يافت و با او گفتگو خواهی كرد. بدين‌سان برای اين قوم نشانه و علامتی خواهی بود و ايشان خواهند دانست كه من خداوند هستم!»
