1И тогда на девятом году правления Цедекии, в десятый день десятого месяца (15 января 588 г. до н. э.), Навуходоносор, царь Вавилона, двинулся на Иерусалим со всем своим войском. Он расположился станом вокруг города и окружил его осадными сооружениями. 2Осада города продолжалась до одиннадцатого года правления царя Цедекии.
3К девятому дню четвёртого25:3 Букв.: «На девятый день месяца». Упоминание четвёртого месяца сделано на основании Иер. 52:6. месяца (18 июля 586 г. до н. э.) голод в городе усилился, и у народа не осталось пищи. 4Тогда в городской стене была пробита брешь, и ночью всё войско бежало через ворота между двумя стенами, что рядом с царским садом, хотя вавилоняне и окружали город. Они бежали к Иорданской долине, 5но вавилонское войско пустилось в погоню за царём и настигло его на равнинах у Иерихона. Всё его войско рассеялось, бросив его одного, 6и он был схвачен. Его привели к царю Вавилона в Ривлу, где ему вынесли приговор. 7Сыновей Цедекии закололи у него на глазах, а после выкололи ему глаза, заковали его в бронзовые кандалы и увели в Вавилон.
8В седьмой день пятого месяца, на девятнадцатом году правления Навуходоносора, царя Вавилона (14 августа), начальник царской охраны Невузарадан, слуга царя Вавилона, пришёл в Иерусалим. 9Он сжёг храм Вечного, царский дворец и все дома Иерусалима. Он сжёг все важные здания. 10А вавилонское войско под его командованием разрушило стены, окружавшие Иерусалим. 11Невузарадан, начальник царской охраны, увёл в плен тот народ, что оставался в городе, вместе с прочим населением и перебежчиками, которые переметнулись к царю Вавилона. 12Но некоторых из бедного люда страны начальник царской охраны оставил, чтобы они трудились на виноградниках и полях.
13Вавилоняне разрушили бронзовые колонны, передвижные подставки и бронзовое «море»25:13 См. сноску на 16:17., которые находились в храме Вечного, и унесли бронзу в Вавилон. 14Ещё они забрали горшки, лопатки, ножницы для фитилей, блюда и всю бронзовую утварь, которая использовалась во время храмового служения Вечному. 15Начальник царской охраны также забрал всё, сделанное из чистого золота и серебра: сосуды для возжигания благовоний и кропильные чаши. 16Бронзы от двух колонн, «моря» и передвижных подставок, сделанных Сулаймоном для храма Вечного, оказалось больше, чем можно было взвесить. 17Каждая колонна была девять метров в высоту. Бронзовая капитель колонны имела полтора метра25:17 Букв.: «восемнадцать… три локтя». в высоту и была украшена по кругу бронзовой сеткой и плодами гранатового дерева из бронзы. Такой же была и другая колонна с сеткой.
18Начальник царской охраны взял в плен главного священнослужителя Сераю, второго после него священнослужителя Софонию и трёх привратников. 19Из тех, кто ещё оставался в городе, он взял одного сановника, который распоряжался воинами, и пятерых царских советников. Ещё он взял писаря, главного в войске, который записывал в войско народ страны, и шестьдесят человек из его людей, которых нашли в городе. 20Невузарадан, начальник царской охраны, взял их всех и отвёл к царю Вавилона в Ривлу. 21В Ривле, что в земле Хамата, царь Вавилона велел их казнить.
Так народ Иудеи был выселен из своей земли.
Убийство Гедалии
(Иер. 40:7-9; 41:1-3)
22Навуходоносор, царь Вавилона, назначил Гедалию, сына Ахикама, внука Шафана, начальником над народом, который он оставил в Иудее. 23Когда все военачальники и их люди услышали, что царь Вавилона назначил Гедалию наместником, они пришли к Гедалии в Мицпу. Это были Исмоил, сын Нетании, Иоханан, сын Кареаха, Серая, сын Танхумета из Нетофы, Иазания, сын маахитянина, и их люди. 24Гедалия поклялся им, чтобы успокоить их и их людей.
– Не бойтесь вавилонских вельмож, – сказал он. – Селитесь в стране, служите царю Вавилона, и вам будет хорошо.
25Но в седьмой месяц (в начале осени) Исмоил, сын Нетании, внук Элишамы, который был из царского рода, пришёл с десятью людьми и убил Гедалию и иудеев с вавилонянами, находившихся с ним в Мицпе. 26После этого весь народ, и низкого, и высокого звания, бежал вместе с военачальниками в Египет, боясь вавилонян.
Освобождение Иехонии
(Иер. 52:31-34)
27В тридцать седьмом году пленения Иехонии, царя Иудеи, в том году, когда Эвил-Меродах25:27 Эвил-Меродах, сын и наследник Навуходоносора II, правил с 561 по 560 гг. до н. э. и был свергнут своим зятем Нергал-Сарецером (см. Иер. 39:3, 13). стал царём Вавилона, он выпустил Иехонию, царя Иудеи, из темницы на двадцать седьмой день двенадцатого месяца (2 апреля 561 г. до н. э.). 28Он говорил с ним дружелюбно и превознёс его выше всех царей, бывших с ним в Вавилоне. 29Иехония сменил свои темничные одежды и остаток своих дней всегда ел за царским столом. 30Изо дня в день Иехония получал от царя постоянное содержание всю свою жизнь.
De verwoesting van de tempel
1Koning Nebukadnezar antwoordde daarop door zijn hele leger te mobiliseren en Jeruzalem opnieuw te belegeren. Hij bereikte de stad op de tiende dag van de tiende maand van het negende regeringsjaar van koning Zedekia van Juda. 2Het beleg duurde bijna twee jaar. 3Toen raakte het laatste voedsel in de stad op. 4-5 In de nacht van de negende dag van de vierde maand maakten de belegeraars een gat in de stadsmuur. Toen de koning en zijn soldaten dat zagen, vluchtten zij de vlakte op door een poort tussen de dubbele muren bij de tuin van de koning. De Babyloniërs zetten de achtervolging in en kregen hem op de vlakten van Jericho te pakken. Daar werden zijn troepen volledig uit elkaar geslagen. 6Hij werd naar Ribla gebracht, waar de koning van Babel hem verhoorde en daarna veroordeelde. 7Hij werd gedwongen toe te kijken hoe zijn zonen voor zijn ogen werden afgeslacht, daarna werden zijn ogen uitgestoken, kreeg hij koperen boeien om en werd weggevoerd naar Babel.
8Nebuzaradan, het hoofd van de koninklijke lijfwacht, kwam op de zevende dag van de vijfde maand van het negentiende regeringsjaar van koning Nebukadnezar vanuit Babel in Jeruzalem aan. 9Hij brandde de tempel plat, evenals het koninklijk paleis en alle andere huizen die nog iets betekenden. 10Daarna zorgde hij ervoor dat het Babylonische leger de stadsmuren van Jeruzalem met de grond gelijkmaakte. 11De overgebleven inwoners van de stad en de Joodse overlopers, die de koning van Babel trouw hadden gezworen, werden als ballingen naar Babel meegevoerd. 12De allerarmsten werden echter achtergelaten om nog voor de wijngaarden en akkers te zorgen. 13De Babyloniërs sloopten de koperen pilaren van de tempel en het grote koperen vat met de bijbehorende kleinere vaten en namen al het koper mee naar Babel. 14-15 Hetzelfde deden zij met de potten, de scheppen, de messen, de schalen en al het koperen gereedschap dat werd gebruikt voor het offeren. De gouden en zilveren schalen en al het andere goud en zilver werden onder toezicht van het hoofd van de lijfwacht meegenomen. 16Het was onmogelijk het gewicht van het koper van de twee pilaren, het grote vat en de kleinere vaten—allemaal door koning Salomo vervaardigd voor de tempel—vast te stellen, omdat zij veel te zwaar waren. 17Elke pilaar was ruim acht meter hoog en droeg een met granaatappels versierd koperen kapiteel van ruim anderhalve meter hoog. Ook het sierlijke net en de granaatappels waren van koper. 18Ook nam Nebuzaradan de opperpriester Seraja, zijn helper Zefanja en drie tempelwachters als gevangenen mee naar Babel.
19Een legeraanvoerder van Juda, vijf koninklijke adviseurs, de secretaris van de koning (tevens hoofd van de militaire dienst) en zestig boeren, die zich in de stad hadden verborgen, 20werden door generaal Nebuzaradan gevangengenomen en naar Ribla gebracht, waar de koning van Babel verbleef. 21Daar werden zij ter dood gebracht. Zo werden de inwoners van Juda als gevangenen uit het land weggevoerd.
22Koning Nebukadnezar benoemde Gedalja, de zoon van Ahikam en kleinzoon van Safan, tot bestuurder over de mensen die in Juda achterbleven. 23Toen dat bekend werd onder de overgebleven Israëlitische officieren en soldaten, sloten zij zich in Mispa bij hem aan. Onder hen bevonden zich Ismaël, de zoon van Nethanja, Johanan, de zoon van Karéah, Seraja, de zoon van de Netofathiet Tanchumeth, en Jaäzanja, de zoon van de Maächathiet. 24Gedalja bezwoer hun dat zij niets te vrezen hadden en dat als zij in het land zouden blijven en zich onderwierpen aan de Babyloniërs, zij een goed leven zouden hebben. 25Maar in de zevende maand ging Ismaël, de zoon van Netanja, de kleinzoon van Elisama en van koninklijke bloede, met tien mannen naar Mispa en doodde Gedalja en zijn dienaren, zowel de Joden als de Babyloniërs. 26Daarna vluchtten de mannen van Juda—oud zowel als jong—en de leiders van het verzet naar Egypte, want zij waren bang voor Babylonische wraakacties.
27Koning Jojachin werd uit de gevangenis vrijgelaten op de zevenentwintigste dag van de laatste maand van het zevenendertigste jaar van zijn gevangenschap. Dat gebeurde in het eerste regeringsjaar van koning Evil-Merodach van Babel. 28Hij behandelde Jojachin goed en zelfs beter dan alle andere koningen die in Babel gevangen zaten. 29Jojachin mocht zelfs zijn eigen kleren dragen en de rest van zijn leven at hij regelmatig samen met de koning. 30De koning gaf hem tevens een toelage als levensonderhoud voor de rest van zijn leven.
