Вознесение Ильёса
1Когда Вечный захотел вознести Ильёса на небо в вихре, Ильёс и Елисей шли из Гилгала. 2Ильёс сказал Елисею:
– Прошу, останься здесь. Вечный посылает меня в Вефиль.
Но Елисей сказал:
– Верно, как и то, что жив Вечный и жив ты сам, – я не оставлю тебя!
И они пошли в Вефиль. 3Ученики пророков из Вефиля вышли к Елисею и спросили:
– Знаешь ли ты, что Вечный возьмёт от тебя сегодня твоего господина?
– Да, я знаю, – ответил он. – Молчите.
4Ильёс сказал:
– Елисей, прошу, останься здесь. Вечный посылает меня в Иерихон.
Елисей ответил:
– Верно, как и то, что жив Вечный и жив ты сам, – я не оставлю тебя!
И они пошли в Иерихон. 5Ученики пророков из Иерихона подошли к Елисею и спросили его:
– Знаешь ли ты, что Вечный возьмёт от тебя сегодня твоего господина?
– Да, я знаю, – ответил он. – Молчите.
6Ильёс сказал ему:
– Прошу, останься здесь. Вечный посылает меня к Иордану.
Елисей ответил:
– Верно, как и то, что жив Вечный и жив ты сам, – я не оставлю тебя!
И они вместе пошли дальше. 7Пятьдесят пророческих учеников пришли и встали поодаль напротив них, когда оба они остановились у Иордана. 8Ильёс снял плащ, скатал его и ударил им по воде. Вода разомкнулась вправо и влево, и они оба переправились по сухой земле. 9Когда они переправились, Ильёс сказал Елисею:
– Скажи, что мне для тебя сделать, прежде чем я буду взят от тебя?
– Дай мне унаследовать твой дух в двойной мере, – ответил Елисей.
10– Трудного просишь, – сказал Ильёс. – Если ты увидишь, как я буду взят от тебя, то случится по-твоему, а если нет, то не случится этого.
11Когда они ещё шли и разговаривали, внезапно явились огненная колесница и огненные кони и разлучили их, и Ильёс вознёсся в вихре на небо. 12Елисей смотрел на это и кричал:
– Отец мой! Отец мой! Колесница и конница Исроила!
А когда он уже не мог его видеть, то взялся за одежду и в глубокой скорби разорвал её. 13Он подобрал плащ, который упал с Ильёса, пошёл назад и встал на берегу Иордана. 14Он взял тот упавший плащ и ударил им по воде.
– Где сейчас Вечный, Бог Ильёса? – сказал он.
Когда он ударил по воде, она разомкнулась вправо и влево, и он переправился через реку. 15Ученики пророков из Иерихона, которые видели это, сказали:
– Дух Ильёса перешёл на Елисея.
Они вышли ему навстречу и поклонились ему до земли.
16– У нас, твоих рабов, есть пятьдесят крепких мужчин, – сказали они. – Позволь, они пойдут и поищут твоего господина. Может быть, Дух Вечного подхватил его и бросил на одной из гор или в одной из долин?
– Нет, – ответил Елисей. – Не посылайте их.
17Но они настаивали, пока он не сдался и не сказал:
– Пошлите их.
И они послали пятьдесят мужчин, которые искали три дня, но не нашли Ильёса. 18Когда они вернулись к Елисею, который оставался в Иерихоне, он сказал им:
– Разве я не говорил вам не ходить?
Чудеса Елисея
19Жители города сказали Елисею:
– Господин, как ты видишь, этот город расположен хорошо, но вода тут плохая и земля бесплодна.
20– Принесите мне новую чашу, – сказал он, – и положите в неё соли.
Они принесли ему. 21Он вышел к источнику и бросил в него соль, говоря:
– Так говорит Вечный: «Я очистил эту воду. Никогда впредь не будет от неё ни смерти, ни бесплодия».
22И по сегодняшний день вода остаётся здоровой по слову, которое сказал Елисей.
23Оттуда Елисей пошёл в Вефиль. Когда он шёл по дороге, из города вышло несколько подростков, которые стали смеяться над ним:
– Иди отсюда2:23 Или: «Возносись», что вероятно было намёком на вознесение Илии (см. ст. 11)., лысый! – кричали они. – Иди отсюда, лысый!
24Он обернулся, посмотрел на них и проклял их во имя Вечного. И из леса вышли две медведицы и растерзали из них сорок два ребёнка.
25А он пошёл к горе Кармил и оттуда вернулся в Сомарию.
Elia wordt door God opgenomen
1-2 Het tijdstip naderde waarop de Here Elia met behulp van een wervelwind in de hemel zou opnemen. Bij hun vertrek uit Gilgal zei Elia tegen Elisa: ‘Blijf hier, want ik moet van de Here naar Betel gaan.’ Maar Elisa antwoordde: ‘Ik zweer bij God dat ik u niet zal verlaten!’ Dus gingen zij samen op weg naar Betel. 3Daar kwamen de jonge profeten uit Betel hen tegemoet en vroegen Elisa: ‘Weet u dat de Here Elia vandaag van u zal wegnemen?’ ‘Stil maar,’ zei Elisa, ‘ik weet het.’ 4Toen zei Elia tegen Elisa: ‘Blijf maar hier in Betel, want de Here stuurt mij nu naar Jericho.’ Maar opnieuw zei Elisa: ‘Ik zweer bij God dat ik u niet zal verlaten.’ En zo gingen zij samen naar Jericho. 5Ook in Jericho zeiden de jonge profeten tegen Elisa: ‘Weet u dat de Here Elia vandaag van u zal wegnemen?’ En Elisa antwoordde: ‘Stil maar, ik weet het.’ 6-7 Elia zei tegen Elisa: ‘Blijf nu maar hier, want de Here wil dat ik naar de Jordaan ga.’ Maar net als de vorige keren zei Elisa: ‘Ik zweer bij God dat ik u niet zal verlaten.’ Zij gingen samen op weg en stonden na enige tijd bij de Jordaan. Van een afstand keken vijftig jonge profeten naar wat ging gebeuren. 8Toen vouwde Elia zijn mantel op en sloeg daarmee op het water. De rivier spleet in tweeën en zij liepen over het droge naar de overkant.
9Aan de overkant gekomen, zei Elia tegen Elisa: ‘Welke wens van je zal ik vervullen, voordat ik word weggenomen?’ Elisa antwoordde: ‘Laat mij twee keer zo wijs zijn als u.’ 10‘Je hebt iets heel moeilijks gevraagd,’ zei Elia. ‘Als je mij ziet wanneer ik word weggenomen, zal je wens worden vervuld. Zo niet, dan gebeurt het niet.’ 11Terwijl zij al pratend verder liepen, verscheen opeens een vurige strijdwagen, getrokken door paarden van vuur, die tussen hen door reed en hen van elkaar scheidde. Tegelijkertijd werd Elia door een wervelwind in de strijdwagen naar de hemel gedragen. 12Elisa zag het gebeuren en schreeuwde: ‘Mijn vader! Mijn vader! De Wagens en Ruiters van Israël!’ Toen Elia uit het zicht was verdwenen, scheurde Elisa zijn kleren in tweeën. 13-14 Daarna raapte hij Eliaʼs mantel op, ging terug naar de oever van de Jordaan en sloeg met de mantel op het water. ‘Waar is de Here, de God van Elia?’ riep hij luid. Toen week het water uiteen en Elisa liep naar de overkant.
15Toen de jonge profeten uit Jericho zagen wat er was gebeurd, riepen zij: ‘De geest van Elia rust op Elisa!’ Zij gingen hem tegemoet en bogen voor hem neer.
16‘Heer,’ zeiden zij, ‘u hoeft maar één woord te zeggen en vijftig flinke mannen onder ons zullen dit hele gebied uitkammen om uw meester te vinden. Misschien heeft de Geest van de Here hem op een berg of in een van de dalen neergezet.’ ‘Nee,’ antwoordde Elisa, ‘doe geen moeite.’ 17Maar zij bleven net zolang aandringen tot hij niet meer kon weigeren en zei: ‘Goed, ga dan maar zoeken.’ De vijftig mannen zochten drie dagen lang, maar konden hem niet vinden. 18Elisa was nog steeds in Jericho toen zij terugkwamen. ‘Heb ik jullie niet gezegd dat het geen zin had?’ was het enige dat hij zei.
19De burgers van de stad zeiden tegen Elisa: ‘Wij hebben een probleem: de stad ligt gunstig, zoals u wel zult hebben gezien. Het water is echter slecht en de grond veroorzaakt misgeboorten.’ 20Daarop zei hij: ‘Breng mij een nieuwe schaal, gevuld met zout.’ Zij brachten hem het gevraagde. 21Hij liep naar de bron van de stad, gooide het zout erin en zei: ‘Zo spreekt de Here: Ik maak dit water gezond. Het zal niet langer dood of onvruchtbaarheid veroorzaken.’ 22Het water werd inderdaad gereinigd, precies zoals Elisa had gezegd.
23Vanuit Jericho ging hij naar Betel. Terwijl hij over de weg liep, scholden enkele kleine jongens uit de stad hem uit en riepen: ‘Vlieg op, kaalkop! Vlieg op, kaalkop!’ 24Hij draaide zich om en vervloekte hen in de naam van de Here. Onmiddellijk kwamen twee beren uit de bossen tevoorschijn en doodden tweeënveertig kinderen. 25Elisa ging van daaruit naar de berg Karmel, waarna hij terugging naar Samaria.
