Осо просит защиты у сирийцев
(3 Цар. 15:17-22)
1На тридцать шестом году правления Осо, царя Иудеи, Бааша, царь Исроила, выступил против Иудеи и укрепил город Раму, чтобы никто не мог ни войти во владения Осо, ни покинуть их. 2Тогда Осо взял серебро и золото из сокровищниц храма Вечного и своего дворца и послал царю Сирии Бен-Ададу16:2 Это Бен-Адад I. Примерные даты его правления: с 900 по 860 гг. до н. э., который правил в Дамаске, сказав:
3– Пусть между мной и тобой будет союз, как он был между нашими отцами. Вот я посылаю тебе серебро и золото. Расторгни же свой союз с Баашей, царём Исроила, чтобы он отступил от меня.
4Бен-Адад согласился с предложением царя Осо и послал своих военачальников против городов Исроила. Они захватили города Ион, Дон, Авель-Бет-Мааху16:4 Букв.: «Авель-Маим» – другое название Авель-Бет-Маахи (см. 3 Цар. 15:20). и все города для припасов в земле Неффалима. 5Услышав об этом, Бааша перестал укреплять Раму и бросил работу. 6А царь Осо привёл весь народ Иудеи, и они вынесли из города Рамы камни и дерево, которыми строил Бааша. Он укрепил ими города Геву и Мицпу.
Пророчество Ханани
7В то время к Осо, царю Иудеи, пришёл провидец Ханани и сказал ему:
– Так как ты положился на царя Сирии, а не на Вечного, твоего Бога, войско царя Сирии спаслось от твоей руки. 8Разве эфиопы и ливийцы не были могучим войском с огромным числом колесниц и всадников? Но когда ты положился на Вечного, Он отдал их в твои руки. 9Ведь глаза Вечного осматривают всю землю, чтобы укреплять тех, чьи сердца всецело преданы Ему. Ты сделал глупость, и отныне у тебя постоянно будут войны.
10Осо разгневался за это на провидца. Он был в такой ярости, что бросил его в темницу. В это же время Осо жестоко обошёлся с некоторыми людьми из народа.
Смерть Осо
(3 Цар. 15:23-24)
11События царствования Осо, от первых до последних, записаны в «Книге царей Иудеи и Исроила». 12На тридцать девятом году правления у Осо началась тяжёлая болезнь ног, но даже в болезни он не искал Вечного, а понадеялся на помощь лекарей. 13Осо упокоился со своими предками, скончавшись на сорок первом году своего правления. 14Его похоронили в могильной пещере, которую он вытесал для себя в Городе Довуда. Его положили на смертное ложе, наполненное разными благовониями, и развели в его честь огромный поминальный костёр.
บั้นปลายของกษัตริย์อาสา
(1พกษ.15:17-24)
1กษัตริย์บาอาชาแห่งอิสราเอลมาสู้รบกับยูดาห์ในปีที่สามสิบหกแห่งรัชกาลอาสา และบาอาชาทรงสร้างป้อมปราการที่เมืองรามาห์เพื่อปิดทางเข้าออกสู่เขตแดนของกษัตริย์อาสาแห่งยูดาห์
2อาสาจึงทรงนำเงินและทองคำจากคลังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าและจากท้องพระคลังของพระราชวังของพระองค์เอง ส่งไปถวายกษัตริย์เบนฮาดัดแห่งอารัมซึ่งปกครองอยู่ที่เมืองดามัสกัส และตรัสว่า 3“ขอให้เราเป็นพันธมิตรกันเหมือนดังราชบิดาของเราทั้งสอง ข้าพเจ้าส่งเงินและทองนี้มากำนัลแด่ท่าน ขอให้ท่านตัดสัมพันธไมตรีกับกษัตริย์บาอาชาแห่งอิสราเอล เพื่อเขาจะได้ถอยทัพไปจากข้าพเจ้า”
4เบนฮาดัดทรงเห็นชอบกับกษัตริย์อาสา และส่งแม่ทัพและกองกำลังไปโจมตีเมืองต่างๆ ของอิสราเอล พวกเขาพิชิตเมืองอิโยน ดาน อาเบลมาอิม16:4 เป็นที่รู้จักในอีกชื่อหนึ่งว่าอาเบลเบธมาอาคาห์ และเมืองคลังเสบียงทุกเมืองในนัฟทาลี 5เมื่อบาอาชาทราบเรื่องนี้ก็หยุดสร้างเมืองรามาห์และทิ้งงาน 6กษัตริย์อาสาจึงทรงนำชายชาวยูดาห์ทั้งหมดไปยังเมืองรามาห์ ให้ขนหินและไม้ซึ่งบาอาชาทรงใช้อยู่นั้นไปสร้างเมืองเกบาและเมืองมิสปาห์
7ครั้งนั้นผู้ทำนายฮานานีมาเข้าเฝ้ากษัตริย์อาสาแห่งยูดาห์และทูลว่า “เนื่องจากท่านพึ่งกษัตริย์แห่งอารัมแทนที่จะพึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน กองทัพของกษัตริย์อารัมจึงหลุดมือท่านไปเสียแล้ว 8ครั้งนั้นชาวคูช16:8 คือ ประชากรจากเขตแม่น้ำไนล์ตอนบนกับชาวลิเบียมีกองทัพมหาศาล รถม้าศึกและพลม้า16:8 หรือพลรถรบมากมายไม่ใช่หรือ? แต่เมื่อท่านพึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ก็ทรงมอบพวกเขาไว้ในมือของท่าน 9เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทอดพระเนตรทั่วโลก เพื่อทำให้ผู้ที่ภักดีต่อพระองค์อย่างสุดใจเข็มแข็งขึ้น ท่านช่างโง่เขลาเสียจริงที่ทำเช่นนั้น นับแต่นี้ไปท่านจะต้องมีสงครามเรื่อยๆ”
10อาสาทรงพระพิโรธอย่างยิ่งที่ผู้ทำนายกล่าวเช่นนั้น ถึงกับให้นำตัวไปขังคุก ครั้งนั้นอาสากดขี่ข่มเหงราษฎรบางคนอย่างทารุณด้วย
11เหตุการณ์ต่างๆ ในรัชกาลอาสาตั้งแต่ต้นจนจบมีบันทึกไว้ในจดหมายเหตุกษัตริย์แห่งอิสราเอลและยูดาห์ 12ในปีที่สามสิบเก้าแห่งรัชกาลอาสา พระองค์ประชวรหนักด้วยโรคที่พระบาท ถึงแม้โรคนั้นจะร้ายแรง แต่พระองค์ไม่ได้แสวงหาความช่วยเหลือจากองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์พึ่งแต่แพทย์เท่านั้น 13แล้วในปีที่สี่สิบเอ็ดแห่งรัชกาลอาสา พระองค์ก็สิ้นพระชนม์และล่วงลับไปอยู่กับบรรพบุรุษ 14ทรงถูกฝังไว้ในอุโมงค์ที่ทรงสกัดขึ้นเพื่อพระองค์เองในเมืองดาวิด เขาวางพระศพบนพระแท่นที่สุมด้วยเครื่องเทศและเครื่องหอมนานาชนิด และพวกเขาก่อไฟกองใหญ่ถวายพระเกียรติ
