Встреча Шаула с Самуилом
1Был некий знатный человек из рода Вениамина, которого звали Киш, он был сыном Авиила. Авиил был сыном Церора. Церор был сыном Бехората. Бехорат был сыном Афиаха вениамитянина. 2У Киша был сын, которого звали Шаул9:2 Шаул – в арабской традиции также известен как Талут.. Красивый юноша – красивее его не было среди исроильтян, – он был ростом на голову выше всех своих соплеменников.
3Однажды у Киша, отца Шаула, пропали ослицы, и Киш сказал сыну:
– Возьми с собой одного из слуг и пойди, поищи ослиц.
4Вместе со слугой они прошли через нагорья Ефраима и через землю Шалишу, но не нашли их. Они прошли через землю Шаалим, но ослиц и там не было. Затем прошли через землю Вениамина, но и там не нашли их. 5Когда они добрались до земли Цуф, Шаул сказал слуге, который был с ним:
– Давай пойдём назад, иначе мой отец перестанет думать об ослицах и начнёт беспокоиться о нас.
6Но слуга сказал:
– Послушай, в этом городе есть пророк. Он пользуется большим уважением, и всё, что он говорит, сбывается. Давай сходим туда. Может быть, он укажет нам путь.
7Шаул сказал слуге:
– Если мы пойдём, то, что же мы дадим этому человеку? Еда в наших мешках кончилась. У нас нет подарка, чтобы принести ему. Что у нас есть?
8Слуга вновь ответил ему:
– Послушай, у меня есть три грамма9:8 Букв.: «четверть шекеля». серебра. Я дам его пророку, и он укажет нам путь.
9(Прежде в Исроиле, когда люди шли спросить Всевышнего, они говорили: «Пойдём к провидцу», потому что тот, кого сегодня называют пророком, прежде назывался провидцем.)
10– Хорошо, – сказал слуге Шаул. – Пойдём.
И они направились в город, где был тот пророк. 11Поднимаясь в город, на холме они встретили девушек, которые шли за водой, и спросили их:
– Здесь есть провидец?
12– Есть, – ответили те. – Он впереди вас. Поторопитесь, он только что пришёл в город, потому что у народа сегодня жертвоприношение в святилище на возвышенности. 13Когда войдёте в город, вы встретите его прежде, чем он поднимется поесть в святилище. Народ не начнёт есть до его прихода, ведь пророк должен благословить жертву, только после этого приглашённые примутся за еду. Идите, вы ещё можете застать его.
14Они поднялись в город, и навстречу им вышел Самуил, направлявшийся в святилище на возвышенности.
15(А за день до прихода Шаула Вечный открыл Самуилу: 16«Завтра, приблизительно в это время, Я пошлю тебе человека из земли Вениамина. Помажь9:16 Посредством обряда помазания человек посвящался на определённое служение. Такого помазания удостаивались пророки, цари и священнослужители. его в вожди над Исроилом. Он избавит Мой народ от руки филистимлян. Я обратил Свой взгляд на Мой народ, потому что его крик достиг Моего слуха».)
17Когда Самуил увидел Шаула, Вечный сказал ему:
– Это тот человек, о котором Я тебе говорил. Он будет править Моим народом.
18Шаул подошёл к Самуилу возле ворот и спросил:
– Пожалуйста, скажи мне, где дом провидца?
19– Провидец – это я, – ответил Самуил. – Поднимайся к святилищу впереди меня, потому что сегодня ты будешь есть со мной, а утром я отпущу тебя и скажу всё, что у тебя на сердце. 20А что до ослиц, которых ты потерял три дня назад, то не беспокойся о них, они уже нашлись. Кому же и принадлежит всё самое желанное в Исроиле9:20 Или: «К кому же и обращено всё желание Исроила»., если не тебе и не всей семье твоего отца?!
21– Но разве я не из рода Вениамина, наименьшего рода в Исроиле, – ответил Шаул, – и разве мой клан не последний среди всех кланов рода Вениамина? К чему же ты говоришь мне такое?
22Самуил провёл Шаула и его слугу в комнату и усадил их во главе приглашённых, которых было около тридцати человек. 23Самуил сказал повару:
– Принеси кусок мяса, который я отдал тебе и велел отложить.
24Повар принёс окорок и положил перед Шаулом. Самуил сказал:
– Вот то, что сберегалось для тебя. Ешь, это было специально отложено тебе, чтобы ты поел вместе с гостями.
И Шаул обедал в тот день с Самуилом.
25После того как они спустились из святилища в город, он говорил с Шаулом на крыше своего дома9:25 На крыше – в древности на Ближнем Востоке дома имели плоскую крышу..
26Рано утром на заре Самуил крикнул Шаулу, спавшему на крыше:
– Собирайся, я провожу тебя в путь.
Шаул собрался и вместе с Самуилом вышел из дома. 27Пока они спускались к окраине города, Самуил сказал Шаулу:
– Скажи слуге, чтобы он пошёл впереди нас, – и тот пошёл вперёд, – но сам стой здесь, я открою тебе, что сказал Всевышний.
Saul ontmoet Samuël
1Kis was een welgesteld en invloedrijk man uit de stam Benjamin. Hij was de zoon van Abiël, de kleinzoon van Zeror, de achterkleinzoon van Bechorath en de achter-achterkleinzoon van Afiah. 2Kis had een jonge zoon die Saul heette. Saul was de knapste man in heel Israël en bovendien stak hij een hoofd boven alle andere Israëlieten uit. 3Op een dag raakten de ezelinnen van Kis verdwaald en stuurde hij Saul eropuit om ze te zoeken. ‘Neem een van de knechten mee en zoek de ezelinnen,’ was de opdracht. 4Zij trokken door het heuvelland van Efraïm, door het gebied van Salisa en dat van Sahalim en door het hele gebied van Benjamin, maar vonden de dieren nergens. 5Toen ze ook het land van Suf hadden doorzocht, zei Saul ten slotte tegen de knecht: ‘We kunnen beter naar huis gaan, mijn vader zal zo langzamerhand meer bezorgd zijn over ons dan over de ezelinnen!’ 6Maar de knecht zei: ‘Ik krijg net een idee! In de stad woont een profeet, hij is een man van God en de mensen kijken erg tegen hem op, omdat alles wat hij zegt ook uitkomt. Laten we naar hem toegaan, misschien kan hij ons vertellen waar we de ezelinnen moeten zoeken.’ 7‘Maar wij hebben niets bij ons waarmee we hem kunnen betalen,’ wierp Saul tegen. ‘Zelfs het brood is op, dus we kunnen hem helemaal niets geven.’ 8‘Ik heb nog wel wat kleingeld,’ zei de knecht. ‘Wij kunnen hem dat aanbieden en dan zien we wel of hij ons de weg wil wijzen!’ 9-11‘Goed, laten we het dan maar proberen,’ beaamde Saul. Zo gingen zij op weg naar de stad waar de profeet moest wonen. Toen zij de heuvel beklommen waarop de stad was gebouwd, zagen zij enkele jonge meisjes uit de poort naar buiten komen om water te halen en zij vroegen hun of de ziener in de stad was (profeten werden in die tijd zieners genoemd). 12-13 ‘Ja hoor,’ antwoordden de meisjes. ‘Als u deze weg blijft volgen, kunt u hem niet missen. Hij is juist teruggekeerd van een reis, omdat het volk een openbaar offerfeest zal houden boven op de heuvel. Maak maar voort, want hij zal wel op het punt staan daarheen te gaan. De gasten kunnen niet eten, voordat hij komt en de offermaaltijd zegent.’ 14Zij gingen de stad binnen en toen zij door de poort liepen, zagen zij Samuël aankomen, op weg naar de heuvel.
15De Here had de dag daarvoor tegen Samuël gezegd: 16‘Morgen om deze tijd zal Ik een man naar u toesturen uit het land van Benjamin. U moet hem zalven tot leider van mijn volk. Hij zal hen bevrijden van de Filistijnen, want Ik heb hun geroep gehoord en Mij hun lot aangetrokken.’ 17Toen Samuël Saul in het oog kreeg, zei de Here: ‘Dat is de man over wie Ik u heb verteld! Hij zal mijn volk regeren.’
18Saul kwam naderbij en vroeg Samuël: ‘Kunt u mij vertellen waar het huis van de ziener is?’ 19‘Ik ben de ziener,’ antwoordde Samuël. ‘Gaat u maar voor mij uit de heuvel op, dan kunnen wij samen eten, morgenvroeg zal ik u alles vertellen wat u wilt weten en u op weg sturen. 20En maak u niet bezorgd om die ezelinnen die drie dagen geleden zoek raakten, want zij zijn inmiddels teruggevonden. Bovendien, weet u wel dat alle rijkdommen van Israël van u zijn?’ 21‘Neem mij niet kwalijk, meneer,’ zei Saul, ‘maar ik ben van de stam Benjamin, de kleinste van Israël, en mijn familie is de onbelangrijkste van alle stamfamilies! Waarom spreekt u zo tegen mij?’
22Maar Samuël nam Saul en zijn dienaar mee de zaal in en gaf hun een plaats aan het hoofd van de tafel bij de dertig speciale gasten die al aan tafel zaten. 23Daarna gaf Samuël de chefkok opdracht Saul het beste stuk vlees voor te zetten, dat apart was gelegd voor de eregast. 24De kok deed dat en zette het vlees voor Saul neer. ‘Ga gerust uw gang en begin te eten,’ zei Samuël. ‘Ik heb het voor u bewaard, zelfs nog voordat ik deze andere mensen uitnodigde!’ Saul at die dag dus met Samuël.
25Na het feest gingen zij terug naar de stad en thuis nam Samuël Saul mee naar het dak om met hem te praten. 26-27 Bij het aanbreken van de volgende morgen riep Samuël naar Saul, die op het dak was: ‘Opstaan, het is tijd om op weg te gaan!’ Saul stond op en Samuël begeleidde hem tot de rand van de stad. Toen zij bij de stadsmuur kwamen, zei Samuël tegen Saul: ‘Zeg tegen de jongen dat hij vast vooruit moet gaan.’ Vervolgens zei Samuël tegen Saul: ‘Blijf nog even hier staan, want ik wil u de boodschap vertellen die de Here mij voor u heeft gegeven.’
