1 Царств 23 – CARST & BPH

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

1 Царств 23:1-28

Довуд спасает город Кейлу

1Когда Довуду сказали: «Послушай, филистимляне воюют против города Кейлы и грабят гумна», 2он спросил Вечного:

– Пойти ли мне и напасть ли на этих филистимлян?

Вечный ответил ему:

– Пойди, напади на филистимлян и спаси Кейлу.

3Но люди Довуда сказали ему:

– Мы находимся в страхе даже здесь, в Иудее. Что же будет, если мы двинемся в Кейлу против войск филистимлян?

4Довуд ещё раз спросил Вечного, и Вечный ответил ему:

– Спустись в Кейлу, потому что Я отдаю филистимлян в твои руки.

5И Довуд со своими людьми пришёл в Кейлу, сразился с филистимлянами и увёл их скот. Он нанёс филистимлянам тяжёлые потери и спас жителей Кейлы. 6(А Авиатар, сын Ахи-Малика, принёс с собой ефод, когда прибежал к Довуду в Кейлу.)

Шаул преследует Довуда

7Шаулу донесли, что Довуд пришёл в Кейлу, и он сказал:

– Всевышний отдал его мне, ведь Довуд сам запер себя, войдя в город с воротами и засовами.

8И Шаул созвал для битвы весь народ, чтобы сойти в Кейлу и осадить в нём Довуда вместе с его людьми.

9Когда Довуд узнал, что Шаул задумал против него зло, он сказал священнослужителю Авиатару:

– Принеси ефод.

10Довуд сказал:

– Вечный, Бог Исроила, Твой раб услышал, что Шаул собирается прийти в Кейлу и разорить город из-за меня. 11Выдадут ли меня ему жители Кейлы? Придёт ли сюда Шаул, как слышал Твой раб? Вечный, Бог Исроила, молю Тебя, скажи Твоему рабу!

Вечный ответил:

– Придёт.

12Довуд спросил опять:

– Выдадут ли ему жители Кейлы меня и моих людей?

Вечный ответил:

– Выдадут.

13Довуд и его люди, которых было около шестисот человек, покинули Кейлу и скитались где могли. Когда Шаулу донесли, что Довуд бежал из Кейлы, он отменил поход.

14Довуд был в неприступных местах в пустыне, в горах пустыни Зиф. Изо дня в день Шаул искал Довуда, но Всевышний не отдавал Довуда ему в руки.

15Довуд был в Хореше, в пустыне Зиф, когда узнал, что Шаул ищет его и хочет убить. 16А сын Шаула, Ионафан, пришёл к Довуду в Хореш и помог ему укрепиться во Всевышнем.

17– Не бойся, – сказал он. – Рука моего отца Шаула не найдёт тебя. Ты будешь царём над Исроилом, а я буду вторым после тебя. Даже мой отец Шаул это знает.

18Затем они оба заключили перед Вечным союз. И Ионафан пошёл домой, а Довуд остался в Хореше.

19Зифиты поднялись к Шаулу в Гиву и сказали:

– Довуд скрывается у нас в неприступных местах Хореша, на горе Хакила, к югу от Иешимона. 20Сойди, царь, когда это будет тебе угодно, а уж мы выдадим его тебе.

21Шаул ответил:

– Благословенны вы у Вечного за то, что пожалели меня! 22Ступайте и удостоверьтесь ещё раз. Разведайте, где Довуд обычно ходит и кто видел его там. Мне говорят, что он очень хитёр. 23Разведайте все его укрытия, где он прячется, и возвращайтесь ко мне с достоверными сведениями. Тогда я пойду с вами; если он ещё в стране, то я его найду, даже если мне придётся искать среди всех кланов Иудеи.

24Они отправились в путь и пришли в Зиф перед Шаулом. Довуд и его люди были в пустыне Маон, что в Иорданской долине, к югу от Иешимона. 25Шаул и его люди принялись искать, и когда об этом сказали Довуду, он спустился к скале и оставался в пустыне Маон. Когда Шаул услышал об этом, он погнался за Довудом в пустыню Маон.

26Шаул шёл по одной стороне горы, а Довуд со своими людьми – по другой. Довуд спешил скрыться от Шаула, а Шаул и его люди шли в обход к Довуду и его людям, чтобы схватить их. 27Тогда к Шаулу пришёл вестник, который сказал:

– Скорее возвращайся! Филистимляне совершили набег на землю.

28Шаул прекратил преследовать Довуда и пошёл на филистимлян. Вот почему это место было названо Села-Махлекот («скала разделения»).

Bibelen på hverdagsdansk

1. Samuelsbog 23:1-28

David tilbageerobrer Keila fra filistrene

1En dag fik David at vide, at filistrene havde angrebet Keila og nu var i færd med at plyndre byens kornbeholdning. 2Da spurgte han Herren:23,2 Sikkert ved hjælp af de hellige lodder, som Ebjatar havde bragt med sig. Jf. vers 6. „Skal jeg angribe dem?”

Herren svarede: „Ja, tag af sted, slå filistrene og red Keila.”

3Men Davids mænd protesterede. „Livet er farligt nok her i Juda,” sagde de. „Vi føler ingen trang til at tage til Keila og kæmpe mod hele filisterhæren.”

4Da spurgte David atter Herren til råds, og Herren svarede: „Tag af sted! Jeg vil hjælpe dig med at slå filistrene.”

5Så gik David og hans mænd til angreb. De slog filistrene, tog deres kvæg og reddede Keilas indbyggere. 6Da præsten Ebjatar flygtede fra Nob og kom til David, havde han den hellige efod med sig, så han kunne rådspørge Herren. Han havde den også med til Keila.

7Saul fik snart at vide, at David var i Keila. „Udmærket,” udbrød han, „så har vi ham i fælden. Endelig har Gud udleveret ham til mig. Han har ikke en chance for at undslippe fra en by som Keila med en mur omkring.”

8Han mobiliserede så hele hæren og drog af sted mod Keila for at fange David og hans mænd. 9Men David hørte om Sauls plan, og han bad præsten Ebjatar om at tage den hellige efod frem og spørge Herren til råds.

10„Herre, Israels Gud,” bad han, „jeg har hørt, at Saul er på vej for at udslette byen her på grund af os. 11Sig mig, om rygtet taler sandt. Sig mig også, om Keilas indbyggere vil udlevere mig til Saul. Herre, Israels Gud, hør min bøn!”

Da svarede Herren: „Saul er på vej.”

12„Vil Keilas indbyggere udlevere mig til Saul?” blev David ved.

„Ja, det vil de,” svarede Herren.

13David og hans mænd forlod straks Keila og strejfede derefter omkring fra sted til sted. Deres antal var i mellemtiden vokset til omkring 600 mand. Da Saul fik at vide, at David og hans mænd havde forladt Keila, opgav han sin plan om at fange ham der.

Saul forfølger David

14-15David slog sig nu ned i Zifs ørken,23,14-15 Et øde område syd for Hebron omkring byen Zif. hvor han forskansede sig i bjerghulerne. Saul jagtede ham hele tiden. David var bange, men Herren gav ikke Saul held til at fange ham. 16Mens David opholdt sig i en skovtykning,23,16 På hebraisk: Horesh. kom Jonatan ud til ham og opmuntrede ham til at stole på Gud.

17„Vær ikke bange,” sagde han. „Min far finder dig aldrig her. En dag vil du blive konge over Israel, og jeg bliver din højre hånd. Det ved min far udmærket.” 18Da fornyede de to venner deres venskabspagt, hvorefter Jonatan vendte hjem, mens David blev i skoven.

19Kort efter kom nogle folk fra Zif til Saul i Gibea for at forråde David. „Vi ved, hvor han gemmer sig,” sagde de. „Lige nu opholder han sig i bjerghulerne ved skoven tæt ved Hakilahøjen syd for Jeshimon. 20Kom ned til os, når det passer dig, så skal vi nok fange ham og overgive ham til dig.”

21„Herren velsigne jer for jeres barmhjertighed imod mig,” svarede Saul. 22„Vend I nu først tilbage og find helt nøjagtigt ud af, hvor han befinder sig. Spørg jer for hos dem, der har set ham. Jeg har hørt, at han flytter rundt hele tiden, og han er en snedig fyr. 23Kortlæg alle hans skjulesteder og kom så tilbage til mig med en fyldig rapport. Så vil jeg følge med jer. Hvis han endnu befinder sig i landet, skal jeg nok finde ham, om jeg så skal gennemsøge hele Judas område.”

24Så vendte mændene hjem til Zif, og Saul ville følge efter senere. Imens var David stadig i Maons ørkenområde på sletten syd for Jeshimon. 25Saul og hans mænd begav sig af sted for at lede efter ham. Men da David fik det at vide, trak han sig tilbage til en bestemt klippe i Maons ørken, men selv der fulgte Saul efter ham, 26så Saul og David til sidst befandt sig på hver sin side af den samme klippehøj. Men lige da Saul og hans mænd var ved at omringe David og hans mænd, 27kom der bud til Saul: „Skynd dig at komme hjem. Filistrene er igen trængt ind i landet.” 28Derfor indstillede Saul jagten på David, og han skyndte sig hjem for at kæmpe mod filistrene. Lige siden har man kaldt stedet: „Klippen, der skiller”.23,28 På hebraisk: Sela-ha-Mahlekot.