Гимн любви
1Если я говорю языками человеческими и ангельскими, но во мне нет любви, то я в таком случае не что иное, как звенящая медь, как бряцающие тарелки. 2Если у меня есть дар пророчества и я знаю все тайны, если мне даны все знания и у меня есть вера, способная передвигать горы, а нет любви, то я ничто. 3Если я раздам всё своё имущество беднякам и отдам моё тело на сожжение, но во мне нет любви, то моё самопожертвование не принесёт мне никакой пользы.
4Любовь терпелива, добра, она не завидует и не хвалится, она не гордится, 5не может быть грубой, она не ищет выгоды себе, она не вспыльчива и не помнит зла. 6Любовь не радуется неправде, но радуется истине. 7Она всё покрывает, всему верит, всегда надеется и всё переносит.
8Любовь не перестанет существовать никогда, хотя и пророчества прекратятся, и языки умолкнут, и дар знания станет ненужным. 9Ведь наши знания неполны, и наши пророчества частичны, 10и когда наступит совершенство, тогда всё частичное исчезнет. 11Когда я был ребёнком, я и говорил как ребёнок, я и мыслил по-детски и рассуждал по-детски. Но когда я стал взрослым, то оставил всё детское позади. 12Мы сейчас видим неясно, как отражение в тусклом зеркале, тогда же увидим лицом к лицу. Сейчас я знаю лишь отчасти, тогда же буду знать так же совершенно, как меня знает Всевышний.
13А сейчас существуют13:13 Или: «Итак, будут вечно существовать». эти три: вера, надежда и любовь, но важнее из них – любовь.
मया
1कहूं मेंह मनखेमन अऊ स्वरगदूतमन के भासा म गोठियावंव, पर मया नइं रखंव, त मेंह सिरिप टनटनावत घंटा या फेर झनझनावत झांझ (मंजीरा) सहीं अंव। 2कहूं मोर करा अगमबानी करे के बरदान हवय, अऊ मेंह जम्मो भेद अऊ जम्मो गियान के बात ला समझथंव, अऊ कहूं मोला इहां तक बिसवास हवय कि मेंह पहाड़मन ला घलो हटा सकथंव; पर मया नइं रखंव, त मेंह कुछूच नो हंव। 3कहूं मेंह अपन जम्मो संपत्ति गरीबमन ला बांट देवंव अऊ अपन देहें ला जलाय बर दे दंव; पर मया नइं रखंव, त मोला कुछू फायदा नइं।
4मया ह धीरज धरथे अऊ एह दयालु ए। मया ह जलन नइं रखय, एह डींग नइं मारय, अऊ एह घमंड नइं करय। 5मया ह खराप बरताव नइं करय; एह अपन खुद के भलई नइं देखय, एह जल्दी गुस्सा नइं होवय; एह काकरो बात के बुरा नइं मानय। 6मया ह कुकरम ले खुस नइं होवय, पर सच बात ले खुस होथे। 7मया ह जम्मो बात ला सह लेथे, जम्मो बात ऊपर बिसवास करथे, जम्मो बात के आसा रखथे अऊ जम्मो बात म धीरज धरे रहिथे।
8मया ह कभू खतम नइं होवय। अगमबानी बंद हो जाही; आने-आने भासा म गोठियाई बंद हो जाही; गियान ह खतम हो जाही। 9काबरकि हमर गियान ह अधूरा हवय अऊ हमर अगमबानी ह अधूरा हवय, 10पर जब सर्वसिद्ध आही, त अधूरा पन ह मिट जाही। 11जब मेंह लइका रहेंव, त लइकामन सहीं गोठियावत रहेंव, लइकामन सहीं सोचत रहेंव, अऊ मोर समझ ह लइकामन सहीं रिहिस। पर जब मेंह सियाना हो गेंव, त मेंह लइकापन के बात ला छोंड़ देंव।
12अभी हमन ला दरपन म धुंधला दिखथे, पर बाद म हमन आमने-सामने देखबो। अभी मेंह पूरा-पूरी नइं जानत हंव, पर बाद म मेंह पूरा-पूरी जानहूं, जइसने कि परमेसर ह मोला पूरा-पूरी जान गे हवय।
13पर अब ए तीनों बचे हवंय: बिसवास, आसा अऊ मया। पर ए तीनों म सबले बड़े मया ए।
