Исцеление парализованного и прощение его грехов
(Мк. 2:3-12; Лк. 5:18-26)
1Исо вошёл в лодку, переправился на другую сторону озера и вернулся в город, где Он жил. 2Несколько человек принесли к Нему парализованного, лежащего на постели. Когда Исо увидел их веру, Он сказал парализованному:
– Не бойся, сын Мой, прощаются тебе твои грехи!
3Тогда некоторые из учителей Таврота подумали про себя: «Он кощунствует!»
4Зная, о чём они думают, Исо сказал:
– Почему у вас в сердце такие злые мысли? 5Вы, наверное, думаете, что сказать «Прощаются тебе грехи» намного легче, чем сказать «Встань и ходи»? 6Но чтобы вы знали, что Ниспосланный как Человек имеет власть на земле прощать грехи…
И Он обратился к парализованному:
– Вставай, возьми свою постель и иди домой.
7Человек встал и пошёл домой. 8Видевшие это исполнились благоговейного ужаса и стали славить Всевышнего, давшего человеку такую власть.
Обед в доме у Матто
(Мк. 2:14-17; Лк. 5:27-32)
9Когда Исо шёл оттуда, Он увидел человека по имени Матто, сидевшего на месте сбора таможенных пошлин.
– Следуй за Мной, – сказал ему Исо.
Тот встал и пошёл за Ним. 10Позже, когда Исо возлежал за столом в доме у Матто, там собралось много сборщиков налогов и прочих грешников. Они возлегли с Исо и Его учениками. 11Когда блюстители Закона увидели это, они спросили учеников Исо:
– Почему ваш Учитель ест со сборщиками налогов и грешниками?
12Когда Исо услышал это, Он сказал:
– Не здоровым нужен врач, а больным. 13Попытайтесь вначале понять, что значат слова: «Милости хочу, а не жертвы»9:13 Ос. 6:6.. Я пришёл призвать не праведников, а грешников.
О посте
(Мк. 2:18-22; Лк. 5:33-39)
14Затем пришли ученики Яхьё и спросили:
– Почему мы и блюстители Закона постимся, а Твои ученики – нет?
15Исо ответил им так:
– Разве могут гости на свадьбе печалиться, когда с ними жених? Но наступит время, когда жених будет взят от них, вот тогда они и будут поститься9:15 То есть пока Исо (жених) находился с верующими, им не нужно было печалиться и держать пост.. 16Никто не пришивает к старой одежде заплату из новой ткани: она, когда сядет, разорвёт дыру ещё больше. 17Никто не наливает молодое вино в старые бурдюки, иначе бурдюки прорвутся: и вино вытечет, и бурдюки пропадут. Нет, молодое вино наливают в новые бурдюки, тогда и то и другое будет цело.
Господство Исо Масеха над болезнью и смертью
(Мк. 5:22-43; Лк. 8:41-56)
18Когда Исо ещё говорил, к Нему подошёл один начальник. Он поклонился Исо и сказал:
– Моя дочь только что умерла, но если Ты придёшь и возложишь на неё руку, она оживёт.
19Исо встал и пошёл с ним. Ученики тоже пошли за ними. 20В это время к Исо сзади подошла женщина, двенадцать лет страдавшая кровотечением, и прикоснулась к кисточке на краю Его одежды9:20 К краям верхней мужской одежды иудеи пришивали кисточки, в которые обязательно вплетались голубые нити. Эти кисточки должны были напоминать иудеям о необходимости исполнять повеления Всевышнего (см. Чис. 15:38-40; Втор. 22:12).. 21Она думала про себя: «Если я только прикоснусь к Его одежде, то исцелюсь». 22Исо обернулся и увидел её.
– Не бойся, дочь Моя, – сказал Он, – твоя вера исцелила тебя.
И женщина в тот же момент выздоровела.
23Когда Исо вошёл в дом начальника и увидел свирельщиков, приглашённых для похорон, и смятение толпы, 24Он сказал:
– Выйдите, ведь девочка не умерла, а спит.
Но они лишь посмеялись над Ним. 25Когда людей всё-таки удалили, Исо вошёл, взял девочку за руку, и она встала. 26Слух об этом распространился по всей округе.
Исцеление двух слепых и немого
27Когда Исо вышел оттуда, за Ним пошли двое слепых, крича:
– Сжалься над нами, Сын Довуда!9:27 Сын Довуда – один из титулов Масеха. Согласно Книге Пророков ожидаемый Масех (т. е. праведный Царь и Освободитель) должен был быть потомком царя Довуда (см. Ис. 11:1-5; Иер. 23:5-6).
28Когда Он вошёл в дом, слепые подошли к Нему, и Он спросил их:
– Вы верите, что Я могу это сделать?
– Да, Повелитель, – ответили те.
29Тогда Исо прикоснулся к их глазам и сказал:
– Пусть же с вами будет по вашей вере.
30И они тотчас прозрели. Исо же строго наказал им:
– Смотрите, чтобы никто не узнал об этом.
31Но они пошли и рассказали о Нём по всей округе. 32Не успели ещё они выйти, как к Исо привели немого человека, одержимого демоном. 33Когда демон был изгнан, человек, который был нем, заговорил. Люди удивлялись:
– Ничего подобного ещё не бывало в Исроиле.
34Блюстители же Закона говорили:
– Он изгоняет демонов силой повелителя демонов.
Жатвы много, а работников мало
35Исо ходил по всем городам и селениям, учил в молитвенных домах, возвещал Радостную Весть о Царстве и исцелял людей от всех болезней и немощей. 36Увидев толпы народа, Он сжалился над ними, потому что эти люди были измучены и беспомощны, как овцы без пастуха9:36 См. Чис. 27:17; 3 Цар. 22:17; Езек. 34:5.. 37Он говорил Своим ученикам:
– Жатвы много, а работников мало. 38Поэтому просите Хозяина жатвы, чтобы Он выслал работников на Свою жатву.
Jezus roept zijn eerste leerling
1Jezus stapte weer in een boot en stak over naar Kafarnaüm, waar Hij woonde. 2Daar brachten enkele mannen een verlamde op een draagbed bij Hem. Toen Jezus hun geloof zag, zei Hij tegen de verlamde: ‘Geef de moed niet op, uw zonden zijn vergeven.’ 3‘Moet je nu eens horen! Die man doet of Hij God Zelf is!’ zeiden enkele bijbelgeleerden bij zichzelf. 4Jezus wist wel wat er in hen omging en zei: ‘Waarom bent u kwaad op Mij? 5Wat is makkelijker om te zeggen: “Uw zonden zijn vergeven,” of: “Sta op en loop”? 6Ik zal u laten zien dat Ik, de Mensenzoon, de mensen hier op aarde inderdaad hun zonden mag vergeven.’ Hij keerde zich om en zei tegen de verlamde man: ‘Sta op, pak uw bed en ga naar huis.’ 7De man stond op en liep naar huis. 8Er ging een huivering van ontzag door de omstanders die dit vlak voor hun ogen zagen gebeuren. Zij prezen God dat Hij deze macht aan mensen had gegeven.
9Jezus liep verder. Onderweg kwam Hij langs een tolhuis en zag daar een man zitten. Het was Mattheüs. ‘Kom,’ zei Jezus tegen hem. ‘Volg Mij.’ Mattheüs stond op en ging met Hem mee. 10Later gingen Jezus en zijn leerlingen bij Mattheüs thuis eten. Er waren ook veel tolontvangers en zondaars te gast die samen met hen aan de maaltijd zaten. 11De Farizeeën zagen dat. ‘Waarom gaat uw meester met dat soort mensen om?’ vroegen zij aan zijn leerlingen. 12‘Omdat gezonde mensen geen dokter nodig hebben, maar zieke wel!’ antwoordde Jezus. 13‘Ga weg en denk maar eens na over wat er in Hosea staat: “Ik wil dat u met andere mensen meeleeft, het gaat Mij niet om uw offers!” Ik ben gekomen om zondaars uit te nodigen, niet degenen die Gods wil al doen.’
14Op een dag kwamen de leerlingen van Johannes de Doper naar Jezus toe. Zij vroegen Hem: ‘Waarom vasten uw leerlingen niet, zoals wij en de Farizeeën?’ 15‘Waarom zouden de bruiloftsgasten treuren, zolang de bruidegom bij hen is?’ antwoordde Jezus. ‘Maar eens zal hij uit hun midden worden weggenomen, en dan zullen zij vasten. 16Wie verstelt er nu een oude jas met een lap nieuwe stof? Die lap zou immers krimpen en de jas stuktrekken. De scheur zou er alleen maar groter door worden! 17En wie doet er nu jonge wijn in oude leren zakken? Het leer van oude wijnzakken is daar immers veel te stug voor. Het zou barsten door het gisten van de jonge wijn. De wijn zou weglopen en de zakken zouden onbruikbaar worden. Voor jonge wijn moet u nieuwe, soepele zakken gebruiken. Dan houdt u de wijn én de zakken goed.’
18Terwijl Hij dit zei, kwam de leider van een synagoge naar Hem toe en viel voor Hem op de knieën. ‘Mijn dochtertje is net gestorven,’ zei hij. ‘Maar als U meegaat en haar aanraakt, zal zij weer levend worden.’ 19Jezus stond op en ging met de man mee en zijn leerlingen ook.
20Onderweg naderde Hem van achteren een vrouw die al twaalf jaar aan bloedverlies leed. Zij boog zich voorover en raakte de zoom van zijn mantel aan. 21Zij dacht: ‘Ik hoef alleen maar zijn mantel aan te raken, dan ben ik genezen.’ 22Jezus keerde Zich om, Hij zag haar en zei: ‘Wees gerust. Uw geloof heeft u gered.’ Vanaf dat moment was de vrouw gezond.
23Zij kwamen in het huis van de leider van de synagoge. Toen Jezus daar alle mensen zag en het gejammer en de begrafenismuziek hoorde, zei Hij: 24‘Ga naar buiten! Het meisje is niet dood. Zij slaapt alleen maar.’ Maar zij lachten Hem in zijn gezicht uit. 25Nadat iedereen het huis uit was, ging Hij naar de kamer waar het meisje lag. Hij nam haar bij de hand en zij stond op. 26Het nieuws hierover ging als een lopend vuurtje door heel de streek.
27Op de terugweg naar Kafarnaüm liepen twee blinde mannen achter Hem aan. ‘Zoon van David!’ schreeuwden zij. ‘Heb toch medelijden met ons!’ 28Toen Jezus thuiskwam, liepen de blinden gewoon met Hem mee naar binnen. ‘Gelooft u dat Ik uw ogen kan genezen?’ vroeg Hij. ‘Ja, Here,’ antwoordden zij. 29Hij raakte hun ogen aan en zei: ‘Wat u gelooft, zal gebeuren.’ 30En zij konden zien! Jezus zei dat zij er beslist met niemand over mochten praten. 31Maar zij konden het niet voor zich houden en vertelden overal in de omgeving wat Jezus voor hen had gedaan.
32Hij stond op het punt weer te vertrekken, toen er een stomme man bij Hem werd gebracht. De man kon niet spreken, omdat er een boze geest in hem zat. 33Jezus joeg die geest uit de man weg en toen kon hij weer spreken. De mensen stonden versteld. ‘Zoiets is in Israël nog nooit gebeurd!’ riepen zij uit. 34Maar de Farizeeën zeiden: ‘Geen wonder dat Hij de boze geesten kan wegsturen. De duivel zelf helpt Hem daarbij!’
35Jezus ging alle steden en dorpen van dat gebied langs en sprak in de synagogen. Overal vertelde Hij het goede nieuws van het Koninkrijk. Waar Hij ook kwam, genas Hij alle ziekten en kwalen. 36Hij was diep geroerd toen Hij zag hoe de mensen afgemat waren en zich geen raad wisten. Zij leken op een kudde schapen zonder herder. 37‘Wat moet er toch veel geoogst worden!’ zei Hij tegen zijn leerlingen. ‘En wat zijn er weinig arbeiders! 38Vraag de Landheer of Hij meer arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’
