Жертва хлебного приношения
1«Если кто-нибудь приносит Вечному жертву хлебного приношения, то она должна быть из лучшей муки. Пусть жертвующий нальёт в муку масло, положит сверху благовония 2и принесёт к священнослужителям, сыновьям Хоруна. Священнослужитель возьмёт пригоршню лучшей муки и масла с благовониями и сожжёт их как памятную часть2:2 Памятная часть – имея право на всю жертву, Всевышний, по Своей милости, согласился на то, чтобы сжигалась лишь символическая часть жертвы. Тем не менее эта часть была напоминанием того, что всё приношение принадлежит Всевышнему. на жертвеннике – как огненную жертву, благоухание, приятное Вечному. 3Остаток хлебного приношения принадлежит Хоруну и его сыновьям – это великая святыня из огненных жертв Вечному.
4Если ты приносишь жертву хлебного приношения, испечённую в печи, то она должна быть из лучшей муки: пресные хлебы, замешенные на масле, или пресные коржи, помазанные маслом. 5Если твоя жертва хлебного приношения приготовлена на противне, то она должна быть из лучшей муки, смешанной с маслом, и без закваски. 6Раскроши её и налей на неё масло – это хлебное приношение. 7Если твоя жертва хлебного приношения приготовлена на сковороде, то она должна быть из лучшей муки и масла. 8Принеси хлебное приношение, сделанное как сказано, Вечному, отдай его священнослужителю, а он отнесёт его к жертвеннику. 9Священнослужитель возьмёт из жертвы хлебного приношения часть как памятную часть и сожжёт её на жертвеннике. Это будет огненная жертва, благоухание, приятное Вечному. 10Остаток хлебного приношения принадлежит Хоруну и его сыновьям – это великая святыня из огненных жертв Вечному.
11Любое хлебное приношение, которое ты приносишь Вечному, должно быть пресным, потому что нельзя сжигать ни закваску, ни мёд как огненную жертву Вечному. 12Ты можешь приносить их Вечному как приношение первых плодов, но закваску и мёд нельзя приносить на жертвенник как приятное благоухание. 13Приправь твои хлебные приношения солью. Не оставляй хлебные приношения без соли соглашения2:13 На Востоке совместно съеденная соль служила символом нерасторжимости договора между людьми. Кроме того, соль говорила о долговечности договора, так как она сохраняет продукты, не давая им испортиться (см. Чис. 18:19; 2 Лет. 13:5). с твоим Богом, добавляй соль при каждом твоём приношении.
14Если приносишь Вечному хлебное приношение из первых плодов, то приноси перемолотое зерно, вылущенное из молодых колосьев, подсушенных на огне. 15Налей на зерно масло и положи благовония. Это будет хлебное приношение. 16Священнослужитель сожжёт памятную часть перемолотого зерна и масла с благовониями. Это огненная жертва Вечному».
Het spijsoffer
1‘Wanneer iemand de Here een spijsoffer wil brengen, moet hij dat doen met fijn meel, waar hij olie overheen giet en wierook aan toevoegt. 2Hij moet een handvol meel met olie en de daarbij behorende wierook aan de priester geven, die dat als gedenkoffer op het altaar in rook zal laten opgaan als een brandoffer dat aangenaam is voor de Here. 3De rest van het spijsoffer is bestemd voor het levensonderhoud van Aäron en zijn zonen, als het allerheiligste van de brandoffers voor de Here. 4Als gebakken brood als een offer aan de Here wordt gebracht, moet het zijn gemaakt van meelbloem aangemaakt met olie, maar het moet ongezuurd zijn. Ook dunne ongezuurde koeken, bestreken met olie, mogen als offer worden gebruikt. 5Als het offer een product van de bakplaat is, moet het van meelbloem zijn, aangemaakt met olie en ongezuurd. 6Breek het in stukken en giet er olie overheen, het is een spijsoffer. 7Als het offer is gekookt in een pan, moet het ook van een mengsel van fijn meel en olie zijn gemaakt. 8Hoe het ook is klaargemaakt—gebakken, geroosterd of gekookt—het offer moet naar de priester worden gebracht, die het naar het altaar zal brengen om het aan de Here te tonen. 9De priester zal slechts een deel van het spijsoffer op het altaar verbranden, maar het hele offer zal de Here welgevallig zijn. 10De rest van het spijsoffer is voor Aäron en zijn zonen als het allerheiligste van de brandoffers voor de Here.
11Zuurdeeg en honing mogen niet als ingrediënten zijn verwerkt in brandoffers aan de Here. Gebruik daarom ook geen zuurdeeg in de spijsoffers. 12Gezuurd brood en honing mogen wel worden gebruikt als dankoffers in de oogsttijd, maar niet als brandoffers. 13Aan elk spijsoffer moet zout worden toegevoegd, omdat zout dient als een herinnering aan Gods verbond.
14Als iemand een spijsoffer brengt van de eerste opbrengst van zijn land, moet hij de graankorrels van de aren halen, deze fijnwrijven en op het vuur roosteren. 15Daarna kunnen ze aan de Here worden geofferd. Giet er olie overheen en leg er wierook bij, want het is een spijsoffer. 16Daarna zal de priester een deel van het geroosterde graan met de olie en al de wierook verbranden en als gedenkoffer in rook doen opgaan. Zo wordt het een brandoffer voor de Here.’
