Избранный Исроил
1– Но ныне слушай, Якуб, раб Мой,
Исроил, которого Я избрал.
2Так говорю Я, Вечный, создавший тебя,
сотворивший тебя во чреве,
помогающий тебе:
Не бойся, Якуб, раб Мой,
Исроил44:2 Букв.: «Иешурун» – это слово переводится как «праведный» и является другим, поэтическим именем Исроила., которого Я избрал.
3Как Я изолью воду на жаждущую землю
и потоки – на почву сухую,
так Я изолью Моего Духа на твоих потомков
и благословение Моё – на твоё потомство.
4Они будут расти, как трава на лугу,
как ивы при потоках вод.
5Скажет один: «Я принадлежу Вечному»,
а другой наречётся именем Якуб;
иной даже на руке напишет: «Принадлежу Вечному» –
и примет имя Исроил.
6Так говорит Вечный,
Царь Исроила и Искупитель его,
Вечный, Повелитель Сил:
– Я – первый, и Я – последний;
кроме Меня нет Бога.
7И кто Мне подобен?
Пусть он даст знать об этом.
Пусть возвестит и изложит Мне всё по порядку,
что произошло с тех пор, как Я создал Мой древний народ,
и что произойдёт в будущем –
пусть он предскажет грядущее.
8Не дрожите, не бойтесь!
Разве Я издревле не возвещал
и не предсказывал вам всё?
Вы – Мои свидетели.
Разве кроме Меня есть Бог?
Нет другой скалы, ни одной не знаю.
Глупость идолопоклонства
9Все, кто делает идолов, – ничтожества,
и вещи, которыми они дорожат, – бесполезны.
Свидетели идолов не видят и не понимают,
поэтому они будут опозорены.
10Кто там делает бога и отливает идола,
который не может принести никакой пользы?
11Все приверженцы идолов непременно будут опозорены;
ремесленники – всего лишь люди.
Пусть все они соберутся и встанут;
они ужаснутся и будут опозорены.
12Кузнец берёт свой инструмент
и работает на углях,
обрабатывает болванку молотами
и куёт идола силой своих мышц.
Кузнец становится голоден, и силы его покидают,
он не пьёт воду и изнемогает.
13Плотник измеряет меркой
и размечает острым орудием;
он обтёсывает идола резцами
и размечает при помощи циркуля.
Он делает его по образу человека,
во всей человеческой красоте,
чтобы поставить в капище.
14Он рубит себе кедры,
выбирает кипарис или дуб
и позволяет ему расти среди деревьев леса;
он сажает кедр, а дождь питает его.
15Потом это идёт на топливо.
Часть его человек берёт и бросает в огонь,
чтобы обогреться и испечь себе лепёшки.
А из другой части он делает бога и поклоняется ему,
делает идола и простирается перед ним.
16Половину дерева он сжигает и готовит на нём пищу,
жарит мясо и наедается досыта.
Он греется и говорит:
«Я согрелся, почувствовал огонь».
17А из того, что осталось, он делает бога, своего идола;
он простирается перед ним и поклоняется ему.
Он молится ему и говорит:
«Спаси меня, ведь ты мой бог!»
18Такие люди ничего не знают и ничего не понимают;
они не видят, потому что их глаза застило,
их умы закрыты – они не могут понять.
19Никто не задумывается,
нет ни знания, ни понимания, чтобы сказать:
«Половину дерева я сжёг,
испёк на углях лепёшки,
зажарил мясо и поел.
Стану ли я делать из остатка омерзительную вещь?
Стану ли поклоняться куску дерева?»
20Он словно гоняется за пылью,
обманутый разум сбил его с пути;
он не может спасти себя или сказать:
«Разве то, что в моей правой руке, не ложь?»
21– Помни об этом, Якуб,
ведь ты Мой раб, Исроил.
Я создал тебя, ты – Мой раб;
не забуду тебя, Исроил.
22Я развею твои беззакония, как тучу,
грехи твои – как утренний туман.
Возвратись ко Мне,
ведь Я тебя искупил.
23Пойте от радости, небеса,
ведь Вечный совершил это;
восклицайте, земные глубины!
Запевайте песню, горы, и лес,
и все деревья в лесу!
Ведь Вечный искупил потомков Якуба
и прославится в Исроиле.
Иерусалим заселится вновь
24Так говорит Вечный, твой Искупитель,
сотворивший тебя во чреве:
– Я – Вечный, сотворивший всё,
один распростёрший небеса
и Сам расстеливший землю;
25Тот, Кто знамения лжепророков превращает в ничто
и гадателей оставляет в дураках,
низлагает знание мудрых
и обращает его в нелепость;
26Кто подтверждает слова Своих слуг
и исполняет предсказания Своих вестников;
Кто говорит об Иерусалиме: «Он будет заселён»,
о городах Иудеи: «Они будут отстроены,
и развалины их Я восстановлю»;
27Кто говорит водной бездне: «Высохни!
Я иссушу твои реки»;
28Кто говорит о Куруше44:28 Куруш II Великий, основатель Персидского государства Ахменидов, правил с 558 по 530 гг. до н. э. В 539 г. покорил Вавилон и Месопотамию. Куруш погиб во время похода в Центральную Азию от руки сакской царицы Томирис. См. также сноску на 41:2., царе Персии: «Он – Мой пастух
и исполнит, что Мне угодно;
он скажет об Иерусалиме: „Он будет отстроен“ –
и о храме: „Заложены будут твои основания“».
Geen antwoord van afgodsbeelden
1Luister naar Mij, mijn dienaar Israël die Ik gekozen heb: 2de Here, die u heeft gemaakt en die u van eeuwigheid kent, zal helpen. Hij zegt: dienaar van Mij, wees niet bang. Jeruzalem, mijn uitverkorene, wees niet bang. 3Want Ik zal u meer dan voldoende water geven voor uw dorstige land en uitgedroogde grond. En Ik zal mijn Geest en mijn zegeningen over uw kinderen uitgieten. 4Zij zullen opgroeien als mals, sappig gras en als wilgen langs de rivier. 5‘Ik ben het eigendom van de Here,’ zullen zij trots zeggen, sommigen zullen de naam van Jakob gebruiken, anderen zullen eigenhandig schrijven: ‘Ik ben van de Here’ en met ere de naam van Israël noemen. 6De Here, de koning van Israël, zegt—ja, Israëls verlosser, de Here van de hemelse legers, zegt het: Ik ben de eerste en de laatste, er bestaat geen andere God. 7Wie anders kan u vertellen wat in de toekomst gaat gebeuren? Laten zij het u vertellen als zij dat kunnen en zo hun macht tonen. Laten zij hetzelfde doen als Ik, alles wat Ik al sinds het verre verleden doe. 8Wees vooral niet bang, heb Ik het u niet steeds verteld? U bent mijn getuigen, bestaat er een andere God buiten Mij? Nee! Ik ken er geen! Er bestaat geen andere rots. 9Wat zijn zij die beelden als hun goden vereren toch dom! Hun hoop blijft onbeantwoord. Zij zijn er zelf getuige van dat dit zo is, want hun beelden zien en horen niets. Geen wonder dat zij die die beelden aanbidden, zo beschaamd zijn. 10Wie anders dan een dwaas maakt zijn eigen god, een beeld dat hem geen steek verder kan helpen! 11Allen die deze beelden vereren, zullen beschaamd staan voor de Here, samen met al die houtbewerkers—gewone mensen—die beweren dat zij een god hebben gemaakt. Zij zullen delen in elkaars angst als zij daar staan. 12De smid staat bij het vuur een bijl te maken. Met volle kracht slaat hij op het metaal. Hij krijgt honger en dorst, wordt amechtig en zwak. 13Dan pakt de houtbewerker de bijl en gebruikt hem om een god te maken. Hij meet het blok hout en tekent de omtrekken van een man op het hout, waarna hij het uithakt. Nu heeft hij een prachtig beeld, dat echter niet uit zichzelf van zijn plaats kan komen. 14Hij hakt cederbomen om, kiest cipressen en eiken uit en plant de zilverberk in het bos, waar de regen hem voldoende water geeft om op te groeien. 15En als hij de boom een tijd heeft verzorgd, gebruikt hij een deel van het hout om zijn vuur mee te stoken, waaraan hij zich warmt en waarop hij zijn brood bakt. En dan maakt hij van het overblijvende hout een afgodsbeeld, een god die door mensen moet worden vereerd! Een beeld om voor op de knieën te vallen en te aanbidden! 16Een deel van de boom verbrandt hij om zijn vlees op te braden en zich warm te houden, voor zijn voeding en comfort. 17En van het overgebleven hout maakt hij zijn god, een houten beeld. Dan valt hij ervoor op zijn knieën, vereert en aanbidt het. ‘Verlos mij,’ zegt hij. ‘U bent mijn god!’ 18Waanzin is het! God heeft hun ogen gesloten zodat zij niets kunnen zien en heeft hun verstand afgestompt, zodat zij niets begrijpen. 19Het komt niet bij de man op om na te denken en zich af te vragen: ‘Het is eigenlijk maar een stuk hout. Ik heb het verbrand om warmte te krijgen en maakte er mijn brood en vlees op klaar. Hoe kan de rest dan een god zijn? Moet ik op mijn knieën vallen voor een blok hout?’ 20Die arme, misleide ziel zit op zijn knieën voor de as, hij vertrouwt op iets dat hem nooit of te nimmer kan helpen. Toch kan hij het niet opbrengen zich af te vragen: ‘Is dit ding, dit beeld dat ik in mijn hand houd, een leugen?’
21Denk erom, Israël, want u bent mijn dienaar, Ik maakte u en Ik zal niet vergeten u te helpen. 22Ik heb uw zonden laten verdwijnen als ochtendmist in de middagzon! Keer terug naar Mij, want Ik heb de losprijs voor u betaald. 23Zing, hemel, want de Here heeft dit wonderbaarlijke gedaan. Roep, aarde, barst uit in een lied, bergen en wouden. Ja, elke boom, want de Here heeft Jakob verlost en in Israël wordt Hij verheerlijkt! 24De Here, uw verlosser, die u maakte, zegt: alle dingen werden door Mij gemaakt, Ik strekte de hemelen uit. Ik maakte de aarde en alles wat zich daarop bevindt. 25Ik laat zien dat alle valse profeten leugenaars zijn, door iets anders te laten gebeuren dan wat zij zeggen. Ik laat wijze mannen het tegenovergestelde adviseren van wat zij zouden moeten en maak hen zo tot dwazen. 26Maar wat mijn profeten zeggen, doe Ik. Als zij zeggen dat Jeruzalem zal worden bevrijd en dat de steden van Juda weer zullen worden bewoond, zal het zo gebeuren!
27Als Ik tegen de rivieren zeg: ‘Val droog!’ vallen ze droog. 28Als Ik van Kores zeg: ‘Hij is mijn herder,’ dan zal hij zeker doen wat Ik zeg, en Jeruzalem en de tempel zullen worden herbouwd, want Ik heb het gezegd.
