Песнь 137
Песнь Довуда.
1Буду славить Тебя всем своим сердцем;
перед богами137:1 Боги – слово, стоящее здесь на языке оригинала, имеет более широкое значение и в данном случае обозначает либо ангелов, либо земных правителей, судей или священнослужителей, либо языческих богов. воспою хвалу Тебе.
2Поклонюсь пред святым храмом Твоим
и буду славить имя Твоё
за Твою милость и верность,
потому что Ты обещал мне больше,
чем я мог ожидать137:2 Букв.: «Ты превознёс Твоё слово превыше всякого Твоего имени»..
3В день, когда я воззвал, Ты ответил мне,
ободрил и укрепил мою душу.
4Вечный, все земные цари будут славить Тебя,
когда услышат слова из уст Твоих.
5Они воспоют пути Вечного,
потому что велика слава Вечного.
6Высок Вечный, но заботится о смиренном
и высокомерного узнаёт издали.
7Даже если пойду я среди несчастья,
Ты оживишь меня,
защитишь от ярости моих врагов,
и спасёт меня Твоя правая рука.
8Вечный свершит то, что задумал для меня.
Твоя милость, Вечный, навеки:
не оставляй творения Твоих рук!
1Wij zaten aan de rivier in de stad Babel
en huilden toen wij aan Jeruzalem dachten.
2Onze citers hadden wij daar
aan de takken van een wilg gehangen,
3omdat onze bewakers wilden dat wij zouden zingen.
Ondanks dat zij ons sloegen,
wilden zij een vrolijk lied horen.
‘Vooruit,’ zeiden zij, ‘zing eens een lied over Jeruzalem!’
4Maar hoe kunnen wij nu in een vreemd land
een lied voor de Here zingen?
5Mijn rechterhand mag verlamd raken,
als ik Jeruzalem zou vergeten!
6Als ik Jeruzalem niet zou bezingen
als de mooiste en hoogste stad,
zou mijn tong krachteloos
in mijn mond mogen liggen.
7Neem wraak, Here, op de Edomieten
die Jeruzalem hebben verwoest.
Zij zeiden tegen elkaar:
‘Wij breken die stad tot op de bodem af!’
8Volk van Babel, binnenkort
zal uw eigen land worden verwoest.
Wij prijzen hen die vergelding zullen uitoefenen
over wat u ons hebt aangedaan.
9Wij prijzen degene die nu
úw kinderen tegen de rotsen te pletter zal gooien.
