1Надломлен мой дух,
кончаются мои дни,
меня ждёт могила.
2Поистине, рядом со мной насмешники,
вижу, как они издеваются.
3Заступись за меня Сам перед Собой.
Кто другой за меня поручится?
4Ты закрыл разум моих друзей от понимания,
поэтому и не дашь им торжествовать.
5У того, кто друзей оговаривает за плату, –
дети ослабеют глазами.
6Всевышний сделал меня притчей во языцех,
тем, кому люди плюют в лицо.
7Помутились от горя мои глаза,
и всё тело моё стало как тень.
8Ужаснутся этому праведные,
и невинные вознегодуют на безбожников.
9Но своего пути будет держаться праведный,
и тот, чьи руки чисты, будет больше и больше утверждаться.
10Ну, а вы – попробуйте снова!
Я не найду среди вас мудреца.
11Мои дни прошли, надежды разбиты,
желания сердца мертвы,
12а эти люди ночь превращают в день;
«Свет, – говорят они, – тьме сродни».
13Если дом мой – мир мёртвых,
если я во мгле его расстелю постель
14и скажу гробу: «Ты мне отец»,
а червям: «Ты мне мать, ну а ты – сестра»,
15то где же моя надежда?
Кто надежду мою увидит?
16Она сойдёт к воротам мира мёртвых,
вместе со мной ляжет в прах.
1“Hapit na akong mamatay; daw sa mabugto na ang akong gininhawa. Andam na ang lubnganan alang kanako. 2Gipalibotan ako sa mga mabiay-biayon. Dayag kaayo ang ilang pagtamay kanako. 3Labani ako, O Dios, kay wala nay laing mobarog sa pagtabang kanako kondili ikaw lang. 4Gisirad-an mo ang panghunahuna sa akong mga higala aron dili sila makasabot. Busa ayaw sila tugoti nga magmadaogon sa ilang pag-akusar kanako. 5Sama sila sa tawo nga nagluib sa iyang mga higala aron makakuwarta, nga mao ang hinungdan nga mag-antos17:5 mag-antos: sa literal, pagkabuta. ang iyang kabataan.
6“Gihimo ako sa Dios nga kataw-anan taliwala sa mga tawo, ug gilud-an nila ako sa nawong. 7Mingitngit na ang akong panan-aw sa kasubo; mora na ug tukog17:7 tukog: sa literal, anino. ang tibuok kong lawas sa kaniwang. 8Ang mga tawo nga miisip sa ilang kaugalingon nga matarong, nangatingala niining nahitabo kanako. Gitunglo nila ako sama sa usa ka dili diosnon nga tawo. 9Alang kanila ang matarong nga tawo lig-on sa iyang pagkinabuhi ug mas magkalig-on pa gayod. 10Apan ginaaghat ko sila sa pagsusi pag-usab kanako. Sigurado ako nga walay bisan usa kanila nga nakasabot. 11Hapit na matapos ang akong mga adlaw. Napakyas ang akong mga plano ug mga tinguha. 12Apan nagaingon sila nga basig mamaayo ra usab ang akong kahimtang sa umaabot. Miingon sila, ‘Luyo sa kangitngit may moabot nga kahayag.’ 13Kon molaom man ako, ang akong laoman mao ang pagpuyo sa dapit sa mga patay. Gusto ko nang ipahimutang ang akong higdaanan niining mangitngit nga dapit. 14Isipon ko ang lubnganan nga akong amahan, ug ang mga ulod nga mokaon kanako isipon ko nga akong inahan ug mga igsoong babaye. 15May paglaom pa ba ako? Kinsay makasulti nga may paglaom pa ako? 16Ang akong paglaom mouban kanako sa dapit sa mga patay. Mag-uban kami didto ilalom sa yuta.”
