Иерусалим – одинокая вдова
1Как одиноко стоит столица,
что некогда была многолюдной!
Она стала как вдова,
а была великой среди народов,
была царицей над областями,
но стала рабыней.
2Горько плачет она ночью,
и слёзы текут по её щекам.
Нет у неё утешителя
среди всех возлюбленных1:2 Возлюбленные – союзники Иудеи, которые предали её, и их боги. Также в ст. 19. её.
Все друзья изменили ей
и стали врагами.
3Иудея пошла в изгнание
после бед и тяжкого рабства.
Поселилась она среди других народов,
но не нашла покоя.
Все её преследователи настигли её
посреди бедствия.
4Дороги в Иерусалим1:4 Букв.: «Сион». плачут,
потому что никто не идёт на праздник.
Все ворота столицы опустели,
стонут священнослужители её,
девушки печальны,
горько и ей самой.
5Враги правят ею,
неприятели её благоденствуют.
Горе послал ей Вечный1:5 Вечный – на языке оригинала: «Яхве». Под этим именем Всевышний открылся Мусе и народу Исраила (см. Исх. 3:13-15). См. пояснительный словарь.
из-за множества её беззаконий.
Дети её пошли в плен,
враг гонит их перед собой.
6Всё великолепие покинуло дочь Сиона1:6 То есть Иерусалим..
Вожди её подобны оленям, не находящим пастбища;
обессиленные они бегут впереди погонщика.
7В дни своих бедствий и скитаний
вспомнила столица о всех драгоценностях,
которые были у неё в прежние дни.
Когда народ её попал в руки врага,
никто не помог ей;
враги смотрели на неё
и смеялись над её поражением.
8Ужасно согрешила столица,
поэтому она и стала нечистой.
Все, кто прославлял её, теперь презирают,
потому что увидели её наготу.
Да и сама она вздыхает и отворачивается;
9её нечистота замарала ей подол.
И так как она не задумывалась о будущем,
падение её было ошеломительным,
и не было у неё утешителя.
– О Вечный, взгляни на моё страдание,
ведь враг торжествует!
10Враг похитил у неё всё самое ценное;
она видит, как в её святилище входят язычники,
те, кому Ты запретил вступать в Твоё собрание.
11Весь народ её стонет в поисках хлеба,
отдаёт драгоценности свои за пищу,
лишь бы жизнь сохранить.
– О Вечный, обрати Твой взор
и посмотри, как я унижена!
Вопль Иерусалима
12– Неужели это не трогает вас, все проходящие мимо?
Взгляните и посмотрите,
есть ли страдание, подобное моему страданию,
которое постигло меня,
которое Вечный послал на меня
в день Своего пылающего гнева?
13Свыше Он послал огонь,
послал его в кости мои.
Он раскинул сеть для ног моих,
опрокинул меня.
Он опустошил меня
и наполнил дни мои болезнью.
14Беззакония мои Он взял
и, связав их, сделал из них ярмо.
Владыка возложил его на шею мою,
чем ослабил силы мои.
Он отдал меня в руки тех,
кому я не могу противостоять.
15Владыка низложил среди меня
всех сильных моих,
собрал против меня войска,
чтобы истребить моих юношей;
как в давильне, истоптал Владыка
девственную дочь Иуды1:15 То есть народ Иудеи..
16Вот почему я плачу
и из глаз моих потоками льются слёзы.
Рядом нет никого, кто бы утешил меня,
оживил бы душу мою.
Дети мои разорены,
потому что враг одолел их.
17Сион простирает руки свои,
но нет никого, кто бы утешил его.
Вечный повелел окружающим народам
враждовать с Исраилом1:17 Букв.: «с Якубом». Исраильтяне были потомками Якуба, которому Аллах дал новое имя – Исраил (см. Нач. 32:27-28).;
Иерусалим стал
мерзостью среди них.
18– Праведен Вечный,
а я была непокорна слову Его.
Послушайте, все народы,
и взгляните на страдание моё.
Девушки и юноши мои
пошли в плен.
19Звала я возлюбленных моих,
но они меня предали.
Священнослужители и старцы мои
умирали в городе,
ища себе пищи,
чтобы сохранить себе жизнь.
20Взгляни, Вечный, как я страдаю:
душа моя мается
и сердце потеряло покой,
потому что я упорно противилась Тебе.
Снаружи меч лишил меня детей,
а внутри – поселилась смерть.
21Люди услышали стоны мои,
но никто меня не утешит.
Все враги мои услышали о бедствии моём
и были рады тому, что Ты сделал со мною.
Пусть же наступит день,
объявленный Тобой,
когда с ними случится то же,
что и со мной.
22Пусть все их злодеяния предстанут пред Тобой,
и поступи с ними так же,
как Ты поступил со мною
за все грехи мои,
потому что многочисленны стоны мои,
и изнемогает сердце моё.
1چۆن ئەم شارە بەجێهێڵراوە،
ئەوەی پڕبوو لە خەڵک!
چۆن وەک بێوەژنی لێهات،
ئەوەی لەناو نەتەوەکان مەزن بوو!
ئەوەی لەنێو هەرێمەکان شاژن بوو
ئێستا بووەتە کەنیزە!
2بە شەو بەکوڵ دەگریێت،
فرمێسکی لەسەر گۆناکانییەتی.
لەناو هەموو دۆستانی
کەس نییە دڵنەوایی بکات.
هەموو دڵدارانی ناپاکییان لەگەڵ کرد،
بوون بە دوژمنی.
3لەدوای زەلیلی و کۆیلایەتی سەخت،
یەهودا ڕاپێچ کرا،
لەنێو نەتەوەکان نیشتەجێ دەبێت،
شوێنی ئارام نابینێتەوە.
ئەوانەی ڕاوی دەنێن
لە ناوەڕاستی تەنگانەدا پێی دەگەن.
4ئەو ڕێگایانەی بەرەو سییۆنن شین دەگێڕن،
لەبەر ئەوەی کەس بۆ جەژنەکان نایەت.
هەموو دەروازەکانی چۆڵ دەکرێن،
کاهینەکانی دەناڵێنن،
پاکیزەکانی خەمبارن،
ئەویش تاڵی دەچێژێت.
5ناحەزەکانی بوونە بە گەورەی ئەو،
دوژمنەکانی سەرکەوتوون،
چونکە یەزدان خەمباری کرد،
لەبەر زۆری گوناهەکانی
منداڵەکانی بەرەو خاکی غەریبی بردران،
دوژمنەکانیان ڕاپێچیان کردن.
6سییۆنی کچ1:6 دەربڕینێکی خوازەیە بۆ پایتەخت، مەبەست لە هەموو دانیشتووانی شارەکەیە.
هەموو جوانییەکەی ڕۆیشت.
میرەکانی وەک ئاسکیان لێهاتووە
لەوەڕگایان دەست ناکەوێت،
بە بێهێزی دەڕۆن
لەبەردەم ئەوانەی ڕاویان دەنێن.
7لە ڕۆژانی زەلیلی و سەرگەردانی،
ئۆرشەلیم هەموو خۆشییەکانی خۆی بەبیر هاتەوە،
کە لە دێرزەمانەوە بوون.
کاتێک گەلەکەی کەوتنە دەستی دوژمن،
کەس نەبوو بە هانایەوە بێت.
دوژمنان تەماشایان کرد،
بە ڕووخانەکەی پێکەنین.
8ئۆرشەلیم بە تەواوی گوناهی کرد
لەبەر ئەوە گڵاو بوو.
هەموو ئەوانەی ڕێزیان لێی دەگرت سووکایەتی پێ دەکەن،
چونکە ڕووتی ئەویان بینی.
ئەویش دەناڵێنێت
بەرەو دواوە ڕوو وەردەگێڕێت.
9گڵاوییەکەی بە دامێنییەوە بوو،
بیری لە چارەنووسی خۆی نەکردەوە.
کەوتنەکەی سامناک بوو،
کەس نەبوو دڵنەوایی بکات.
«ئەی یەزدان، تەماشای زەلیلیم بکە،
چونکە دوژمن سەرکەوت.»
10دوژمن دەستی درێژکردووە
بۆ سەر هەموو گەنجینەکانی،
نەتەوەکانی بینی
هاتنە ناو پیرۆزگاکەیەوە،
ئەوانەی تۆ فەرمانت دا
نەیێنە ناو کۆمەڵەکەی تۆوە.
11سەراپای خەڵکەکەی دەناڵێنن و
بەدوای ناندا دەگەڕێن،
گەنجینەکانی خۆیان بە خواردن دەدەن
بۆ ئەوەی گیانیان بەبەردا بێتەوە.
«ئەی یەزدان، تەماشا بکە و ببینە،
چونکە سووک بووم.»
12«ئایا هیچ بۆ ئێوە نییە، ئەی هەموو ڕێبوارەکان؟
تەماشای دەوروبەر بکەن و ببینن.
هیچ ئازارێک هەیە وەک ئازارەکەی من،
ئەوەی کە تووشی منی کرد،
ئەوەی کە یەزدان بەسەری هێنام،
لە ڕۆژی جۆشانی تووڕەییەکەی.
13«لە سەرەوە ئاگری نارد،
بۆ ناو ئێسکەکانم دایبەزاند،
تۆڕی بۆ قاچەکانم دانایەوە
منی بەرەو پاش گەڕاندەوە.
منی وێران کرد،
داهێزراو بە درێژایی ڕۆژ.
14«گوناهەکانم وەک نیر1:14 مەبەستی لە بارگرانییە. خرانە سەرم،
بە دەستەکانی ئەو هۆنرانەوە.
گوناهەکانم خرانە سەر ملم و
خودا هێزی لێ بڕیم.
پەروەردگار منی ڕادەستی کەسانێک کرد
کە ناتوانم بەرەنگاریان ببمەوە.
15«پەروەردگار هەموو پاڵەوانەکانی ڕەتکردەوە
کە لەناو مندا بوون.
لەشکرێکی لە دژی من بانگکرد
بۆ تێکشکاندنی گەنجەکانم.
پەروەردگار یەهودای کچە پاکیزەی
لەناو گوشەر پڵیشاندەوە.
16«لەسەر ئەمەیە من دەگریێم،
چاوەکانم فرمێسک دەڕێژن،
ئەوەی دڵنەواییم دەکات لێم دوور کەوتووەتەوە،
کەس نییە گیان ببوژێنێتەوە.
کوڕەکانم وێران بوون،
لەبەر ئەوەی دوژمن زاڵ بوو.»
17سییۆن دەستەکانی پان دەکاتەوە،
بەڵام کەس نییە دڵنەوایی بکات.
یەزدان فەرمانی دا لە دژی یاقوب
کە دراوسێکانی دوژمنی ئەو بن.
ئۆرشەلیم لەناویاندا
گڵاو بوو.
18«یەزدان ڕاستودروستە،
بەڵام من لە دژی فەرمانی ئەو یاخی بووم.
ئەی هەموو گەلان، گوێ بگرن،
تەماشای ئازارەکانم بکەن.
پاکیزە و لاوەکانم
ڕاپێچ کران.
19«هاوارم بردە لای هاوپەیمانەکانم،
بەڵام هەڵیانخەڵەتاندم.
کاهین و پیرەکانم
لە شاردا لەناوچوون
لەو کاتەی بەدوای خۆراکدا دەگەڕان
بۆ ئەوەی لە ژیانیان بەردەوام بن.
20«ئەی یەزدان، ببینە، من لە تەنگانەدام!
دڵم توندە،
من لە ناخەوە پەستم،
چونکە زۆر یاخی بووم.
لە دەرەوە شمشێر دەستبەکارە،
لە ماڵەوەش تەنها مردن هەیە.
21«خەڵک ناڵەی منیان بیست،
بەڵام کەس نییە دڵنەواییم بکات.
هەموو دوژمنەکانم بەڵای منیان بیست،
دڵخۆش بوون بەوەی تۆ بە منت کردووە.
خۆزگە ئەو ڕۆژەت بەسەردەهێنان کە باست کرد،
ئینجا وەک منیان لێدێت.
22«با هەموو خراپەکانیان بێنە بەردەمت،
وایان بەسەربهێنە
وەک ئەوی بەسەر منت هێنا
لەسەر هەموو گوناهەکانم.
زۆر دەناڵێنم و
دڵم لاواز بووە.»
