Положение исраильтян в Египте ухудшается
1После этого Муса и Харун пришли к фараону и сказали:
– Так говорит Вечный, Бог Исраила: «Отпусти Мой народ, чтобы он устроил Мне праздник в пустыне».
2Фараон ответил:
– Кто такой Вечный, чтобы мне слушаться Его и отпустить Исраил? Я не знаю Вечного и не отпущу Исраил.
3Они сказали:
– Бог евреев явился нам. Отпусти нас на три дня в пустыню – принести жертвы Вечному, нашему Богу, чтобы Он не наказал нас мором или мечом.
4Царь Египта ответил:
– Муса и Харун, зачем вы отвлекаете народ от работы? Ступайте работать!
5И ещё добавил фараон:
– Ваш народ стал многочисленным, а вы хотите, чтобы он перестал работать.
6В тот же день фараон приказал надсмотрщикам над народом и старостам:
7– Не давайте больше этому народу солому для изготовления кирпичей – пусть идут и собирают сами. 8Но требуйте от них такое же количество кирпичей, как и прежде. Норму не убавляйте. Они ленивы и потому кричат: «Пойдём, принесём жертву нашему Богу». 9Прибавьте им работы, пусть трудятся и не обращают внимания на лживые речи.
10Надсмотрщики и старосты вышли и сказали народу:
– Вот что говорит фараон: «Я больше не буду давать вам солому. 11Идите и собирайте её сами, где найдёте, но норма не будет уменьшена».
12И народ рассеялся по Египту собирать жнивьё, чтобы заменить им солому. 13Надсмотрщики вынуждали их, говоря:
– Выполняйте каждый день такую же норму, как и тогда, когда у вас была солома.
14А старост исраильтян, которых надзиратели фараона поставили над ними, били и спрашивали:
– Почему ни вчера, ни сегодня вы не сделали такого же количества кирпичей, как и прежде?
15Старосты исраильтян пришли к фараону и взмолились:
– Зачем ты так поступаешь со своими рабами? 16Солому нам не дают, а кирпичи велят делать! Посмотри, как бьют нас! Вина лежит на твоём народе.
17Фараон сказал:
– Лентяи, вот вы кто, лентяи! Поэтому вы и говорите: «Пойдём, принесём жертву Вечному». 18Ступайте работать. Солому вам давать не будут, но положенное количество кирпичей делайте.
19Старосты исраильтян поняли, что попали в беду, когда им сказали: «Не уменьшайте ежедневной нормы кирпичей». 20Выйдя от фараона, они нашли Мусу и Харуна, которые ждали их, 21и сказали:
– Пусть Вечный увидит, что вы наделали, и накажет вас. Вы сделали нас ненавистными фараону и его приближённым. Вы вложили им в руки меч, чтобы они убили нас.
Аллах обещает избавление
22Муса обратился к Вечному и сказал:
– Владыка, зачем Ты навёл на этот народ беду? Для чего Ты послал меня? 23С тех пор как я ходил к фараону говорить от Твоего имени, он стал обращаться с народом ещё более жестоко, а Ты ничего не сделал, чтобы спасти Свой народ.
De onderdrukking wordt zwaarder
1Daarna gingen Mozes en Aäron naar de farao. Zij zeiden tegen hem: ‘Wij brengen u een boodschap van de Here, de God van Israël. Hij zegt u: “Laat mijn volk gaan om ter ere van Mij feest te vieren in de woestijn en Mij te aanbidden.” ’ 2‘Zo, zo,’ spotte de farao, ‘en wie is die God dan wel, dat ik naar Hem moet luisteren? Ik ken die Here niet en ik zal de Israëlieten niet laten gaan.’ 3Maar Mozes en Aäron gaven het niet op. ‘De God van de Hebreeërs heeft met ons gesproken,’ zeiden zij. ‘Wij moeten drie dagreizen ver de woestijn intrekken en daar de Here, onze God, offers brengen. Als wij Hem niet gehoorzamen, zal Hij ons doden met ziekten of geweld.’ 4‘Wie denken jullie dat je bent,’ riep de farao, 5‘Jullie volk is al groter dan het onze en nu houden jullie ze ook nog van het werk.’ 6Nog diezelfde dag gaf de farao de opzichters en werkbazen van het volk Israël de opdracht: 7‘Geef het volk niet langer stro om stenen te maken! Zij moeten nu maar zelf stro gaan zoeken. 8Maar zorg ervoor dat ze net zoveel stenen maken als tot nu toe. Zij hebben schijnbaar niet genoeg te doen, anders zouden ze het niet hebben over zoʼn reis naar de woestijn om daar hun God te aanbidden. 9Laat ze maar zweten. Dan zullen zij het wel afleren te luisteren naar de leugens van Mozes en Aäron!’ 10-11 De opzichters en werkbazen gaven het volk het nieuwe bevel door. ‘De farao heeft ons opgedragen jullie geen stro meer te geven,’ zeiden zij. ‘Jullie zullen het nu zelf moeten zoeken. Maar denk erom: de productie moet op hetzelfde peil blijven!’ 12Zo ging het volk overal heen om stro te zoeken. 13Maar de opzichters waren wreed. ‘Zorg dat je elke dag dezelfde hoeveelheid als vroeger klaar hebt,’ was hun eis. 14Zij sloegen de Israëlitische opzichters en schreeuwden: ‘Waarom hebben jullie vandaag niet net zoveel stenen als gisteren gemaakt?’ 15De Israëlitische opzichters gingen naar de farao. ‘Waarom behandelt u ons zo wreed?’ smeekten zij. 16‘Wij moeten zelf stro zoeken en toch net zoveel stenen maken als voorheen. Wij worden geslagen voor iets waar wij niets aan kunnen doen. Het is de schuld van uw opzichters, zij stellen onredelijke eisen.’ 17Maar de farao was onverbiddelijk: ‘Jullie hebben kennelijk niet genoeg werk. Anders zouden jullie niet zeggen: “Laat ons gaan om onze God offers te brengen.” 18Ga terug naar je werk. Jullie krijgen geen stro en de dagproductie van stenen wordt niet verminderd.’
19Het was een hopeloze situatie. Toen de opzichters het paleis uitliepen, 20troffen zij Mozes en Aäron aan die op hen stonden te wachten. 21Zij zeiden verbitterd: ‘Moge de Here jullie straffen. Jullie hebben ons bij de farao en zijn mensen in een kwaad daglicht gesteld. Jullie hebben hun zelfs een reden gegeven om ons te doden.’ 22Toen ging Mozes terug naar de Here en vroeg Hem: ‘Here, waarom behandelt U uw eigen volk zo slecht? Waarom hebt U mij gestuurd als U hun dit wilde aandoen? 23Nadat ik uw boodschap aan de farao heb doorgegeven, is hij alleen maar wreder voor hen geworden en U hebt hen niet geholpen!’
