Истребление дома Ахава
1В городе Самарии было семьдесят сыновей Ахава. Иеву написал письма и послал их в Самарию к начальникам города10:1 Или: «к начальникам Изрееля»., к старейшинам и воспитателям сыновей Ахава. Он сказал:
2– Как только вы получите это письмо, то раз с вами сыновья вашего господина и у вас есть колесницы и кони, укреплённый город и оружие, 3выберите лучшего и достойнейшего из сыновей вашего господина и посадите его на отцовский престол. А затем сражайтесь за дом господина своего.
4Но они очень испугались и сказали:
– Если ему не смогли противостоять два царя, то как можем мы?
5И распорядитель дворца, правитель города, старейшины и воспитатели послали сказать Иеву:
– Мы твои рабы и сделаем всё, что ты скажешь. Мы не будем никого ставить царём, делай всё, как считаешь нужным.
6Тогда Иеву написал им второе письмо, говоря:
– Если вы на моей стороне и послушны мне, возьмите головы сыновей своего господина и завтра к этому времени приходите ко мне в Изреель.
А царские сыновья, семьдесят человек, были со знатнейшими людьми города, которым было доверено их воспитание. 7Когда пришло письмо, эти люди взяли царских сыновей и закололи их всех. Они положили их головы в корзины и послали к Иеву в Изреель. 8Когда посланец прибыл, он доложил Иеву:
– Принесли головы царских сыновей.
Иеву приказал:
– Сложите их в две кучи у входа в городские ворота до утра.
9На следующее утро Иеву вышел, встал перед народом и сказал:
– Вы невиновны. Это я составил заговор против моего господина и убил его, но кто убил вот этих? 10Итак, знайте, что ни одно слово, которое Вечный изрёк против дома Ахава, не осталось неисполненным. Вечный сделал то, что обещал через Своего раба Ильяса10:10 См. 3 Цар. 21:21-24, 29..
11И перебил Иеву в Изрееле всех, кто ещё оставался от дома Ахава, вместе со всеми его приближёнными, близкими друзьями и священнослужителями, никого не оставив в живых.
12После этого Иеву тронулся в путь к Самарии. В пастушеском Бет-Екеде 13он встретил родственников Охозии, царя Иудеи, и спросил:
– Вы кто?
Они сказали:
– Мы родственники Охозии и вышли приветствовать сыновей царя и сыновей царицы-матери.
14– Взять их живыми! – приказал он.
Их взяли живыми и закололи – сорок два человека, при колодце у Бет-Екеда. Иеву не оставил никого из них в живых.
15Уйдя оттуда, он встретил Ионадава, сына Рехава10:15 См. Иер. 35, где более подробно говорится об учении и жизни рехавитов – движения, основанного Ионадавом., который шёл ему навстречу. Иеву приветствовал его и сказал:
– Так же ли верен ты мне, как я тебе?
– Да, – ответил Ионадав.
– А если да, то дай мне руку, – сказал Иеву.
Он дал ему руку, и Иеву помог ему взойти на колесницу. 16Иеву сказал:
– Едем со мной. Ты увидишь мою ревность о Вечном, – и повёз его в своей колеснице.
17Когда Иеву прибыл в Самарию, он перебил всех, кто оставался там от дома Ахава. Он истребил их по слову, которое Вечный сказал Ильясу.
Истребление служителей Баала
18После этого Иеву собрал весь народ и сказал им:
– Ахав служил Баалу мало – я буду служить ему больше. 19Итак, позовите ко мне всех пророков Баала, всех его служителей и всех его жрецов. Смотрите, чтобы пришли все до одного, потому что я хочу принести Баалу великую жертву. А кто не придёт, тому не жить.
Но Иеву действовал с хитростью, желая истребить служителей Баала. 20Он сказал:
– Объявите праздничное собрание в честь Баала.
И люди возвестили о собрании. 21Иеву послал весть по всему Исраилу, и все служители Баала явились, не осталось ни одного, кто бы не пришёл. Они собирались в храме Баала, пока он не наполнился до предела. 22Иеву сказал хранителю одежд:
– Принеси специальные одежды для всех служителей Баала, – и тот вынес для них одежды.
23Затем Иеву и Ионадав, сын Рехава, вошли в храм Баала. Иеву сказал служителям Баала:
– Поищите и посмотрите, чтобы с вами здесь не было служителей Вечного, а только служители Баала.
24И они вошли, чтобы принести жертвы и всесожжения. А Иеву расставил снаружи восемьдесят человек, предупредив их:
– Если кто из вас позволит кому-нибудь из тех людей, которых я отдаю в ваши руки, спастись, он расплатится за это своей жизнью.
25Как только закончили приносить всесожжение, Иеву сказал стражам и военачальникам:
– Войдите и перебейте их, и пусть никто не спасётся.
И они перебили их мечами. Стражи и военачальники выбросили их тела наружу, а затем прошли во внутреннее святилище храма Баала. 26Они вынесли из храма Баала священный камень и бросили его в огонь. 27Они уничтожили священный камень Баала, разрушили храм Баала и сделали из него отхожее место, как это есть и до сегодняшнего дня.
28Так Иеву искоренил в Исраиле почитание Баала. 29Но он не отвернулся от грехов Иеровоама, сына Невата, к которым тот склонил Исраил, – от поклонения золотым тельцам Вефиля и Дана.
30Вечный сказал Иеву:
– Так как ты поступил хорошо, совершив то, что правильно в Моих глазах, и сделал с домом Ахава всё, как Я хотел, твои потомки до четвёртого поколения будут сидеть на престоле Исраила.
31Но Иеву не следил за тем, чтобы исполнять Закон Вечного, Бога Исраила, от всего сердца. Он не отвернулся от грехов Иеровоама, к которым тот склонил Исраил.
Конец правления Иеву
32В те дни Вечный начал уменьшать территорию Исраила. Хазаил разбил исраильтян по всей их земле 33к востоку от Иордана, всю землю Галаад (уделы Гада, Рувима и Манассы), от города Ароера, что у реки Арнон, через Галаад до Башана.
34Прочие события царствования Иеву, всё, что он сделал, и все его свершения записаны в «Книге летописей царей Исраила».
35Иеву упокоился со своими предками и был похоронен в Самарии. И царём вместо него стал его сын Иоахаз. 36Иеву царствовал над Исраилом в Самарии двадцать восемь лет.
Achabs zonen door Jehu gedood
1Jehu schreef daarop een brief aan de stadsbestuurders van Samaria, de leiders van Jizreël en degenen die waren belast met de opvoeding van Achabs zeventig zonen. Deze brief had de volgende inhoud: 2-3 ‘Wanneer u deze brief hebt ontvangen, moet u de beste van Achabs zonen als uw koning kiezen en u klaarmaken voor hem te vechten. U hebt strijdwagens, paarden, een versterkte stad en wapens.’ 4Zij misten echter de moed dit te doen. ‘Twee koningen konden het niet opnemen tegen deze man! Hoe zouden wij het dan kunnen?’ zeiden zij. 5Daarom stuurden het hoofd van de hofhouding, de hoogste stadsbestuurder, het stadsbestuur en de opvoeders van Achabs zonen hem de volgende boodschap: ‘Jehu, wij zijn uw dienaren en zullen alles doen wat u zegt. Wij hebben besloten niemand tot koning te kiezen. Doe wat u het beste lijkt.’ 6Jehu reageerde daarop met de mededeling: ‘Als u aan mijn kant staat en mij wilt gehoorzamen, breng dan morgen om deze tijd de hoofden van de zonen van uw meester bij mij in Jizreël.’ De zeventig zonen van koning Achab woonden bij de voornaamste inwoners van de stad, door wie zij vanaf hun vroegste jeugd waren opgevoed. 7Toen deze mededeling van Jehu Samaria bereikte, werden alle zeventig zonen vermoord. Hun hoofden werden in manden gelegd en bij Jehu in Jizreël afgeleverd. 8Toen een boodschapper aan Jehu meldde dat de hoofden van de zonen van de koning waren aangekomen, beval hij dat ze in twee hopen bij de stadspoort moesten worden neergelegd en daar tot de volgende morgen moesten blijven liggen.
9-10 ʼs Morgens ging hij naar buiten en sprak de menigte toe, die rond de twee hopen was samengestroomd. ‘Het is niet uw schuld,’ zei hij tegen hen. ‘Ik heb een samenzwering tegen mijn meester gesmeed en hem gedood, maar ik heb zijn zonen niet gedood! Dat heeft de Here gedaan, want alles wat Hij heeft gezegd, is uitgekomen. Door zijn dienaar Elia heeft Hij verklaard dat dit zou gaan gebeuren met de nakomelingen van Achab.’ 11Jehu doodde daarna alle familieleden van Achab die zich in Jizreël bevonden, evenals diens invloedrijke ambtenaren, persoonlijke vrienden en priesters. Uiteindelijk bleef er niemand meer over die op welke manier dan ook met Achab in verbinding had gestaan.
12Toen ging Jehu naar Samaria en overnachtte onderweg in Bet-Eked, een trefpunt van herders. 13Tijdens zijn verblijf daar ontmoette hij de broers van koning Ahazia van Juda. ‘Wie bent u?’ vroeg hij hun. En zij antwoordden: ‘Wij zijn broers van koning Ahazia. Wij zijn op weg naar Samaria om de zonen van koning Achab en de koningin-moeder Izébel een bezoek te brengen.’ 14‘Grijp hen!’ riep Jehu zijn mannen toe. Zij grepen de broers van Ahazia en doodden hen alle tweeënveertig bij de waterput van Bet-Eked.
15Bij zijn vertrek uit de herberg ontmoette hij Jonadab, de zoon van Rechab, die naar hem op zoek was. Na elkaar te hebben begroet, zei Jehu tegen hem: ‘Bent u net zo trouw aan mij als ik aan u ben?’ ‘Ja,’ antwoordde Jonadab. ‘Geef mij uw hand,’ zei Jehu en hij hielp hem in het koninklijke rijtuig. 16‘Ga met mij mee,’ zei Jehu, ‘dan kunt u zien hoeveel ik heb gedaan voor de Here!’ Zo reed Jonadab met hem mee. 17Na zijn aankomst in Samaria liet hij alle overgebleven familieleden van Achab doden, precies zoals Elia namens de Here had voorzegd.
De priesters van Baäl door Jehu gedood
18Jehu riep alle inwoners van de stad bijeen en zei tegen hen: ‘Achabs verering van Baäl stelde niets voor vergeleken bij de manier waarop ik Baäl zal gaan vereren. 19Roep daarom alle priesters, profeten en vereerders van Baäl bijeen. Zorg ervoor dat zij allemaal komen, want wij, vereerders van Baäl, gaan een groot offerfeest houden ter ere van hem. Alle aanhangers van Baäl die niet komen, zullen ter dood worden gebracht!’ Maar Jehu was van plan hen allemaal in één keer op te ruimen. 20-21 Hij stuurde boodschappers door heel Israël om de vereerders van Baäl bijeen te roepen voor de feestelijke bijeenkomst. Allen kwamen en de tempel van Baäl was overvol. 22Hij gaf het hoofd van de kleedkamer opdracht dat iedere vereerder van Baäl een speciale mantel moest dragen. 23Jehu en Jonadab, de zoon van Rechab, gingen de tempel in en zeiden tegen de aanwezigen: ‘Zorg ervoor dat hier alleen vereerders van Baäl zijn, laat niemand binnen die de Here aanbidt.’ 24De priesters van Baäl begonnen geschenken en brandoffers te offeren en intussen omsingelde Jehu het gebouw met tachtig van zijn mannen en droeg hun op: ‘Als iemand ontsnapt, betalen jullie daarvoor met jullie eigen leven.’ 25Zodra de priester klaar was met het brengen van zijn brandoffer, ging Jehu naar buiten en beval zijn officieren en manschappen: ‘Ga naar binnen en dood iedereen! Laat er niet één ontsnappen!’ Zo slachtten zij iedereen in de tempel af en sleepten de lijken naar buiten. Daarna gingen de mannen het heiligdom in de tempel binnen, 26sleepten de heilige pilaar die voor de eredienst van Baäl werd gebruikt, naar buiten en verbrandden hem. 27Zij braken de tempel af en maakten er een openbaar toilet van. En dat is het vandaag de dag nog. 28Op die manier verwijderde Jehu elk spoor van Baäl uit Israël. 29Hij vernietigde de gouden kalveren in Betel en Dan echter niet. De verering van deze beelden was de grote zonde van Jerobeam, de zoon van Nebat, waarin heel Israël werd meegesleept.
30Naderhand zei de Here tegen Jehu: ‘U hebt mijn aanwijzingen voor het uitroeien van het nageslacht van Achab goed uitgevoerd. Daarom zal ik ervoor zorgen dat uw zoon, uw kleinzoon en uw achterkleinzoon koningen van Israël zullen zijn.’ 31Maar Jehu volgde de Here, de God van Israël, niet met zijn hele hart, want hij ging door met het aanbidden van de gouden kalveren van Jerobeam, die Israël in deze grote zonde had aangemoedigd.
32-33 In die tijd begon de Here het grondgebied van Israël te verkleinen. Koning Hazaël veroverde diverse stukken grond van het gebied ten oosten van de Jordaan en de gebieden Gilead, Gad en Ruben. Hij annexeerde ook delen van Manasse, vanaf de rivier de Aroër in het dal van Arnon en Gilead en Basan.
34De rest van Jehuʼs daden zijn beschreven in de Kronieken van de koningen van Israël. 35Na zijn dood werd Jehu in Samaria begraven. Zijn zoon Joahaz volgde hem op als koning. 36In totaal regeerde Jehu achtentwintig jaar als koning van Israël in Samaria.
