Вода из скалы
(Чис. 20:1-13)
1Народ Исраила отправился в путь из пустыни Син и кочевал с места на место, как повелел Вечный. Они расположились лагерем в Рефидиме, но там не было воды, чтобы утолить жажду. 2Они стали роптать на Мусу и говорить:
– Дай нам воды. Мы хотим пить.
Муса отвечал:
– Почему вы обвиняете меня? Зачем искушаете Вечного?
3Но народ страдал от жажды и роптал на Мусу. Они говорили:
– Зачем ты вывел нас из Египта? Ты хочешь уморить нас, наших детей и скот жаждой?
4Муса взмолился к Вечному:
– Что мне делать с этим народом? Они готовы побить меня камнями.
5Вечный ответил Мусе:
– Возьми с собой несколько старейшин Исраила и пойди впереди народа. Возьми посох, которым ты ударил по Нилу, и иди. 6Я встану перед тобой на скале в Хориве. Ударь по скале, из неё потечёт вода, и народ сможет утолить жажду.
Муса сделал так на глазах у исраильских старейшин. 7Он назвал то место Масса («искушение») и Мерива («ссора»), потому что исраильтяне ссорились и искушали Вечного, говоря: «С нами Вечный или нет?»
Победа над амаликитянами
8Амаликитяне пришли и напали на исраильтян в Рефидиме. 9Муса сказал Иешуа:
– Выбери несколько человек из народа и выйди сразиться с амаликитянами. Завтра я встану на вершине холма с посохом Всевышнего в руках.
10Иешуа вступил в сражение с амаликитянами, как повелел Муса, а Муса, Харун и Хур поднялись на вершину холма. 11-12Когда Муса поднимал руки, исраильтяне побеждали, но едва он уставал и опускал руки, побеждали амаликитяне. Тогда Харун и Хур взяли камень, подвинули его к Мусе и он сел. Они поддерживали его руки – один с одной стороны, другой с другой, – и руки до заката остались тверды. 13Так Иешуа разбил войско амаликитян.
14Вечный сказал Мусе:
– Запиши, чтобы помнили, в свиток и прочитай Иешуа, что Я совершенно изглажу память об Амалике из-под небес.
15Муса воздвиг жертвенник и назвал его «Вечный – моё знамя»17:15 На языке оригинала: «Яхве нисси».. 16Муса сказал:
– Мои руки были воздеты к престолу Вечного. Вечный будет воевать против амаликитян из поколения в поколение.
Water uit de rots
1Volgens de opdracht van de Here verliet het volk Israël de woestijn Sin en trok langs diverse pleisterplaatsen naar Refidim, waar zij hun kamp opsloegen. Daar was echter geen water te vinden! 2Opnieuw mopperde het volk en eiste van Mozes: ‘Geef ons water, zodat we kunnen drinken!’ ‘Waarom moppert u op mij?’ vroeg Mozes. ‘Wilt u soms de Here op de proef stellen om te zien hoe lang Hij geduld met u heeft?’ 3Maar gekweld door de dorst, riepen zij: ‘Waarom hebt u ons uit Egypte gehaald? Waarom moeten wij, onze kinderen en ons vee hier sterven?’ 4Toen bad Mozes tot de Here en smeekte Hem: ‘Wat moet ik doen? Nog even en zij stenigen mij!’
5De Here antwoordde: ‘Roep de leiders van Israël bij u en breng het volk naar het Horeb-gebergte. 6Daar zal Ik u ontmoeten. Sla daar met uw staf op een rots—dezelfde staf waarmee u op het water van de Nijl hebt geslagen—en er zal water tevoorschijn komen, zodat zij kunnen drinken!’ Mozes deed wat de Here had gezegd en het water golfde tevoorschijn!
7Mozes noemde die plaats Massa (Verzoeking) en Meriba (Ruzie), omdat de Israëlieten tegen de Here waren opgestaan en Hem hadden uitgedaagd met de woorden: ‘Is de Here bij ons of niet?’
8Toen verschenen de Amalekieten op het toneel en vochten bij Refidim tegen de Israëlieten. 9Mozes zei tegen Jozua: ‘Roep de mannen te wapen en vecht tegen het leger van Amalek. Morgen zal ik op de heuveltop staan met de staf van God in mijn hand!’
10Jozua verzamelde zijn mannen en trok ten strijde. Ondertussen beklommen Mozes, Aäron en Chur de heuvel. 11Telkens wanneer Mozes zijn hand omhoog deed, had Israël de overhand, maar wanneer zijn hand niet meer omhoog was, was Amalek de winnende partij. 12Toen hij last kreeg van vermoeidheid, rolden zij een steen naar hem toe, waarop hij kon zitten. Aäron en Hur stonden naast hem en hielden zijn armen omhoog tot zonsondergang. 13Zo overwon Jozua de Amalekieten en hij vernietigde hen.
14En de Here beval Mozes: ‘Leg deze gebeurtenissen vast zodat ze niet worden vergeten. En prent Jozua in dat Ik de herinnering aan Amalek voor altijd zal laten verdwijnen.’
15Toen bouwde Mozes een altaar en noemde het: ‘De Here is mijn banier.’ 16Hij riep uit: ‘De hand van de Here beschermt ons vanuit de hemel en Hij voert onze strijd tegen Amalek van generatie op generatie.’
