Самарянка у колодца
1Блюстители Закона услышали о том, что Иса приобретал и погружал в воду4:1 Или: «омывал». больше учеников, чем Яхия, 2хотя на самом деле обряд совершал не Иса, а Его ученики. 3Когда Иса узнал, что о Нём говорят, Он покинул Иудею и направился обратно в Галилею. 4Путь Его лежал через Самарию, 5и Он пришёл в самарийский город Сихарь, расположенный недалеко от участка земли, который Якуб некогда дал своему сыну Юсуфу4:5 См. Нач. 33:18-19; 48:21-22.. 6Там был колодец Якуба, и Иса, уставший после дороги, сел у колодца отдохнуть. Это было около полудня.
7К колодцу пришла за водой одна самарийская4:7 Самаряне – этот народ имеет смешанное происхождение. Потомки десяти северных родов Исраила и переселенцев из других частей Ассирийской империи, они признают только Таурат, но не другие книги Писания. женщина.
– Дай Мне, пожалуйста, напиться воды, – попросил её Иса.
8Ученики Его в это время пошли в город купить еды.
9Самарянка удивилась:
– Ты иудей, а я самарянка, как это Ты можешь просить у меня напиться? (Дело в том, что иудеи не общаются с самарянами4:9 Или: «иудеи не пользуются общей посудой с самарянами». Для иудея самаряне были ритуально нечистым народом, и поэтому пользование их посудой влекло за собой церемониальное осквернение..)
10Иса ответил ей:
– Если бы ты знала о даре Всевышнего и о том, Кто просит у тебя напиться, ты бы сама попросила Его, и Он дал бы тебе живой воды4:10 На языке оригинала выражение «живая вода» означает как «воду, дающую жизнь», так и простую проточную воду..
11Женщина сказала:
– Господин, Тебе и зачерпнуть-то нечем, а колодец глубок. Откуда же у Тебя живая вода? 12Неужели Ты больше нашего предка Якуба, который оставил нам этот колодец и сам пил из него, и его сыновья пили, и стада его пили?
13Иса ответил:
– Кто пьёт эту воду, тот опять захочет пить. 14Тот же, кто пьёт воду, которую Я дам ему, никогда больше не будет мучим жаждой. Вода, которую Я ему дам, станет в нём источником, текущим в вечную жизнь.
15Женщина сказала Ему:
– Господин, так дай же мне такой воды, чтобы я больше не хотела пить и мне не нужно было приходить сюда за водой.
16Он сказал ей:
– Пойди, позови своего мужа и возвращайся сюда.
17– У меня нет мужа, – ответила женщина.
Иса сказал ей:
– Ты права, когда говоришь, что у тебя нет мужа. 18Ведь у тебя было пять мужей, и тот, с кем ты сейчас живёшь, не муж тебе; это ты правду сказала.
19– Господин, – сказала женщина, – я вижу, что Ты пророк. 20Так объясни же мне, почему наши отцы поклонялись на этой горе4:20 Самаряне поклонялись Всевышнему на горе Геризим, которая находится на расстоянии более 40 км севернее от Иерусалима., а вы, иудеи, говорите, что Всевышнему следует поклоняться в Иерусалиме?
21Иса ответил:
– Поверь Мне, женщина, настанет время, когда вы будете поклоняться Отцу не на этой горе и не в Иерусалиме. 22Вы, самаряне, и сами толком не знаете, чему вы поклоняетесь, мы же знаем, чему поклоняемся, ведь спасение – от иудеев. 23Но наступит время, и уже наступило, когда истинные поклонники будут поклоняться Небесному Отцу в духе и истине, потому что именно таких поклонников ищет Себе Отец. 24Всевышний есть Дух, и поклоняющиеся Ему должны поклоняться в духе и истине.
25Женщина сказала:
– Я знаю, что должен прийти Масих4:25 Масих – самаряне, так же как и иудеи, ожидали Масиха. Но, признавая только Таурат, они не могли считать Его Царём из потомков Давуда. По их понятиям Масих, Которого они называли Тахеб, должен был быть пророком, учителем и законодателем, подобным Мусе, Который разрешит все их проблемы (см. Втор. 18:15-18). (то есть «Помазанник»); вот когда Он придёт, Он нам всё и объяснит.
26Иса сказал ей:
– Это Я, Тот, Кто говорит с тобой.
О духовной жатве
27В это время возвратились Его ученики и удивились, что Иса разговаривает с женщиной. Но никто, однако, не спросил, что Он хотел и почему Он с ней говорил. 28Женщина оставила свой кувшин для воды, вернулась в город и сказала людям:
29– Идите и посмотрите на Человека, Который рассказал мне всё, что я сделала. Не Масих ли Он?
30Народ из города пошёл к Исе. 31В это время Его ученики настаивали:
– Учитель, поешь что-нибудь.
32Но Он сказал им:
– У Меня есть пища, о которой вы не знаете.
33Тогда ученики стали переговариваться:
– Может, кто-то принёс Ему поесть?
34– Пища Моя состоит в том, – сказал Иса, – чтобы исполнить волю Пославшего Меня и совершить Его дело.
35– Разве вы не говорите: «Ещё четыре месяца, и будет жатва»? А Я говорю вам: поднимите глаза и посмотрите на поля, как они уже созрели для жатвы! 36Жнец получает свою награду! Он собирает урожай для жизни вечной, чтобы радовались вместе и сеятель, и жнец. 37В этом случае верно изречение: один сеет, а другой жнёт. 38Я послал вас жать то, над чем вы не трудились. Другие много поработали, вы же пожинаете плоды их трудов.
Уверование самарян
39Многие самаряне, жители этого города, уверовали в Ису, потому что женщина сказала:
– Он рассказал мне всё, что я сделала.
40Самаряне пришли к Нему и стали упрашивать Его остаться с ними, и Иса провёл там два дня. 41И ещё больше людей уверовали в Него из-за Его слов. 42Они говорили женщине:
– Мы уже не с твоих слов верим, а потому, что сами слышали и знаем, что Этот Человек действительно Спаситель мира.
Исцеление сына придворного
43Через два дня Иса отправился оттуда в Галилею. 44Он и Сам говорил, что пророк не имеет чести у себя на родине. 45Однако когда Он пришёл в Галилею, галилеяне Его радушно приняли, но только потому, что были в Иерусалиме на празднике Освобождения и видели все чудеса, которые Иса там совершил.
46Иса ещё раз посетил Кану Галилейскую, где Он превратил воду в вино. В Капернауме был один придворный, у которого болел сын. 47Когда этот человек услышал о том, что Иса пришёл из Иудеи в Галилею, он пришёл к Нему и умолял Его исцелить сына, который был при смерти.
48Иса сказал ему:
– Люди, почему вы не можете поверить, пока не увидите чудес и знамений?
49Но придворный лишь умолял:
– Господин, пойдём, пока сын мой ещё не умер.
50Иса ответил:
– Иди, твой сын будет жить.
Человек поверил слову Исы и пошёл. 51Он был ещё в пути, когда рабы встретили его и сообщили, что мальчику полегчало. 52Он спросил, в котором часу ему стало легче, и они сказали:
– Вчера в час дня жар у него прошёл.
53Отец понял, что это произошло именно тогда, когда Иса сказал ему: «Твой сын будет жить».
Придворный и все его домашние уверовали. 54Это было второе знамение, сотворённое Исой в Галилее по приходе Его из Иудеи.
ژنێکی سامیرەیی
1فەریسییەکان بیستیان کە عیسا لە یەحیا زیاتر قوتابی دروستکردووە و لە ئاو هەڵکێشاوە، 2هەرچەندە عیسا خۆی خەڵکی لە ئاو هەڵنەدەکێشا، بەڵکو قوتابییەکانی. 3کاتێک عیسا ئەمەی زانی4:3 لە زمانی یۆنانی ڕێکخستنی وشەکان جیاوازە، بەڵام بۆ ئاسانی لە تێگەیشتنی بەم شێوەیە دانراوە. یەهودیای بەجێهێشت و گەڕایەوە جەلیل.
4جا دەبووایە بە ناوچەی سامیرەدا تێبپەڕێت. 5ئیتر گەیشتە شارۆچکەیەکی سامیرە کە ناوی سوخار بوو، نزیک ئەو پارچە زەوییەی یاقوب دابوویە یوسفی کوڕی. 6بیری یاقوبیش لەوێ بوو. جا لەبەر ئەوەی کە عیسا لە گەشتەکە ماندوو بوو، لەلای بیرەکە دانیشت، نزیکەی کاتژمێر دوازدە4:6 یۆنانی: کاتژمێری شەشەم. بوو.
7کاتێک ژنێکی سامیرەیی هات بۆ ئەوەی ئاو ببات، عیسا پێی فەرموو: «هەندێک ئاوم بدەرێ.» 8لەو کاتەدا قوتابییەکانی چووبوونە ناو شار تاکو خواردن بکڕن.
9جا ژنە سامیرەییەکە پێی گوت: «تۆ جولەکەیت و منیش ژنێکی سامیرەییم، چۆن داوای ئاوم لێ دەکەیت؟» چونکە جولەکەکان تێکەڵی سامیرەییەکان نابن.
10عیساش وەڵامی دایەوە: «ئەگەر بەخشینی خودات بزانیایە و هەروەها ئەوەش کێیە کە پێت دەڵێت ”ئاوم بدەرێ،“ ئەوسا تۆ داوات لێ دەکرد و ئەویش ئاوی ژیانی پێدەدایت.»
11ژنەکە پێی گوت: «بەڵام گەورەم، دۆلکەت پێ نییە و بیرەکەش قووڵە. ئیتر تۆ ئاوی ژیانت لەکوێ بوو؟ 12خۆ لە یاقوبی باوکمان گەورەتر نیت کە بیرەکەی پێداوین، خۆی و کوڕەکانی و ماڵاتەکانیشی لێیان خواردووەتەوە؟»
13عیسا وەڵامی دایەوە: «هەرکەسێک لەم ئاوە بخواتەوە جارێکی دیکە تینووی دەبێتەوە. 14بەڵام ئەوەی لەو ئاوە بخواتەوە کە من دەیدەمێ، هەرگیز تینووی نابێت، بەڵکو ئەو ئاوەی من دەیدەمێ تێیدا دەبێتە کانیاوێک و هەڵدەقوڵێت، ژیانی هەتاهەتایی دەبەخشێ.»
15ژنەکەش پێی گوت: «گەورەم، ئەو ئاوەم بدەرێ تاکو تینوو نەبم و نەیەمەوە ئێرە بۆ ئاوکێشان.»
16عیسا پێی فەرموو: «بڕۆ، مێردەکەت بانگ بکە و وەرەوە ئێرە.»
17ژنەکە وەڵامی دایەوە: «مێردم نییە.»
عیساش پێی فەرموو: «ڕاست دەکەیت کە دەڵێی مێردم نییە. 18لە ڕاستیدا پێنج مێردت هەبوو، ئێستاش ئەوەی هەتە مێردت نییە. ئەمەشت بە ڕاستی گوت.»
19ژنەکە پێی گوت: «گەورەم، وای دەبینم کە تۆ پێغەمبەر بیت. 20باوباپیرانمان لەم شاخەدا خودایان پەرستووە، بەڵام ئێوە دەڵێن ئۆرشەلیم4:20 مەبەستی لە پەرستگایە کە لە ئۆرشەلیمە. ئەو شوێنەیە کە پێویستە پەرستنی لێ بکرێت.»
21عیسا پێی فەرموو: «خانم، باوەڕم پێ بکە، کاتێک دێت ئێوە باوک دەپەرستن، بەڵام نە لەسەر ئەم شاخە و نە لە ئۆرشەلیم. 22ئەوەی ئێوە دەیپەرستن نایناسن، بەڵام ئەوەی ئێمە دەیپەرستین دەیناسین، چونکە ڕزگاری لە جولەکەوەیە. 23بەڵام کاتێک دێت ئەویش کە ئێستایە خواپەرستە ڕاستەقینەکان بە ڕۆحی پیرۆز و ڕاستی باوک دەپەرستن، چونکە باوک داوای ئەم جۆرە خواپەرستانە دەکات. 24خودا ڕۆحە و پێویستە ئەوانەی دەیپەرستن بە ڕۆحی پیرۆز و ڕاستی بیپەرستن.»
25ژنەکە پێی گوت: «دەزانم مەسیا دێت، کە پێی دەگوترێ مەسیح، کە ئەو هات هەموو شتێکمان پێ ڕادەگەیەنێت.»
26عیساش پێی فەرموو: «من ئەوم، ئەوەی قسەت لەگەڵ دەکات.»
27لەو کاتەدا قوتابییەکانی گەیشتن و سەرسام بوون کە لەگەڵ ژنێک قسە دەکات. بەڵام کەس نەیگوت: «چیت دەوێت؟» یان «بۆچی قسەی لەگەڵ دەکەیت؟»
28ئینجا ژنەکە گۆزەکەی بەجێهێشت، چووە ناو شار و بە خەڵکی گوت: 29«وەرن ئەو پیاوە ببینن کە هەرچییەکم کردووە پێی فەرمووم! دەبێ مەسیح نەبێت؟» 30ئیتر خەڵکەکە لە شار هاتنە دەرەوە و چوونە لای.
31لەو کاتەدا قوتابییەکان تکایان لێی دەکرد: «ڕابی، شتێک بخۆ!»
32بەڵام پێی فەرموون: «من خواردنێکم هەیە دەیخۆم، کە ئێوە نایزانن.»
33لەبەر ئەوە قوتابییەکان بە یەکتریان دەگوت: «کەس هیچی بۆ هێناوە بیخوات؟»
34عیساش پێی فەرموون: «خواردنی من ئەوەیە خواستی ئەوە ئەنجام بدەم کە ناردوومی و کارەکەی تەواو بکەم. 35ئەی ئێوە ناڵێن: ”پاش چوار مانگ کاتی دروێنە دێت“؟ ئەوەتا پێتان دەڵێم: چاوتان هەڵبڕن و سەیری کێڵگەکان بکەن وا زەرد هەڵگەڕاون بۆ دروێنە. 36سەپانیش کرێ وەردەگرێت و بۆ ژیانی هەتاهەتایی بەرهەم کۆدەکاتەوە، تاکو تۆوچێن و سەپان پێکەوە دڵشاد بن. 37لەبەر ئەوە ئەو پەندە ڕاستە کە دەڵێت: ”یەکێک تۆو دەکات و یەکێکی دیکە دروێنە دەکات.“ 38من ئێوەم بۆ دروێنەیەک ناردووە کە پێوەی ماندوو نەبوون. کەسانی دیکە پێوەی ماندوو بوون و ئێوە بەرهەمی ماندووبوونیان دەخۆن.»
39زۆر لە سامیرەییەکانی ئەو شارە باوەڕیان بە عیسا هێنا، لەبەر قسەی ئەو ژنەی کە شایەتی دەدا: «هەرچییەکم کردووە پێی فەرمووم.» 40لەبەر ئەوە کاتێک سامیرەییەکان هاتنە لای عیسا، تکایان لێکرد لەلایان بمێنێتەوە، ئەویش دوو ڕۆژ لەوێ مایەوە. 41ژمارەیەکی زۆر زیاتریش بەهۆی قسەکانییەوە باوەڕیان هێنا.
42بە ژنەکەیان دەگوت: «چیتر بەهۆی قسەی تۆوە نییە کە ئێمە باوەڕ دەهێنین، چونکە خۆمان بیستمان و دەزانین کە ئەم پیاوە بەڕاستی ڕزگارکەری جیهانە!»
عیسا کوڕی کاربەدەستێک چاک دەکاتەوە
43پاش ئەو دوو ڕۆژە عیسا ئەوێی بەجێهێشت و چوو بۆ جەلیل، 44چونکە خۆی فەرمووبووی کە پێغەمبەر لە شاری خۆی ڕێزی لێ ناگیرێت. 45لەبەر ئەوە کاتێک هاتە جەلیل، جەلیلییەکان پێشوازییان لێی کرد، چونکە ئەوانیش بۆ جەژن هاتبوون و هەموو ئەو شتانەیان بینیبوو کە لە جەژندا4:45 مەبەست لە جەژنی پەسخەیە، جولەکەکانی هەموو جیهان بۆ بەشدار بوون لەو جەژنە دەهاتنە ئۆرشەلیم. هەروەها یۆحەنا 2:23. لە ئۆرشەلیم کردبووی.
46عیسا دیسان هاتەوە شارۆچکەی قانا لە ناوچەی جەلیل کە لەوێ ئاوی کردبووە شەراب. لەو شارۆچکەیەدا کاربەدەستێکی پاشا هەبوو کە کوڕەکەی لە کەفەرناحوم نەخۆش بوو. 47کاتێک کە بیستی عیسا لە یەهودیاوە هاتووەتە جەلیل، چووە لای و لێی پاڕایەوە کە بێت بۆ ئەوەی کوڕەکەی چاک بکاتەوە کە لە سەرەمەرگدا بوو.
48ئینجا عیسا پێی فەرموو: «ئەگەر ئێوە پەرجوو و کاری سەرسوڕهێنەر نەبینن هەرگیز باوەڕ ناهێنن.»
49کاربەدەستەکەش پێی گوت: «گەورەم، پێش ئەوەی کوڕەکەم بمرێت، وەرە.»
50عیسا پێی فەرموو: «بڕۆ! کوڕەکەت دەژیێت.» پیاوەکە باوەڕی بەو قسەیە کرد کە عیسا پێی فەرموو و ڕۆیشت. 51کە بە ڕێگاوە بوو، کۆیلەکانی تووشی بوون و هەواڵیان پێدا کە کوڕەکەی زیندووە. 52جا سەبارەت بەو کاتژمێرەی تێیدا چاکتر ببووەوە پرسیاری لێکردن، وەڵامیان دایەوە: «دوێنێ کاتژمێر یەکی4:52 یۆنانی: کاتژمێری حەوتەم. پاش نیوەڕۆ تایەکە بەریدا.»
53باوکەکە زانی کە ڕێک ئەو کاتە بووە کە عیسا پێی فەرمووبوو: «کوڕەکەت دەژیێت.» ئەوسا خۆی و خاووخێزانی هەموو باوەڕیان هێنا.
54ئەمەش دووەم پەرجوو بوو کە عیسا کردی، دوای ئەوەی لە یەهودیاوە هاتە جەلیل.
