Иса Масих омывает ноги ученикам
1Приближался праздник Освобождения. Иса знал, что настал час Ему покинуть этот мир и вернуться к Отцу. Полюбив Своих, находящихся в этом мире, Он полюбил их до конца.
2Во время ужина, когда дьявол уже побудил Иуду Искариота, сына Шимона, предать Ису, 3Иса, зная, что Отец отдал всё в руки Его и что Он пришёл от Всевышнего и теперь возвращается к Всевышнему, 4встал из-за стола, снял с Себя верхнюю одежду и опоясался полотенцем. 5Потом Он налил воды в таз и начал мыть Своим ученикам ноги и вытирать их полотенцем, которым был опоясан. 6Когда Он подошёл к Шимону Петиру, тот сказал Ему:
– Повелитель, Тебе ли мыть мне ноги?!
7Иса сказал ему:
– Сейчас ты не понимаешь, что Я делаю, но позже поймёшь.
8– Ты никогда не вымоешь моих ног! – возразил Петир.
Иса ответил:
– Если Я не омою тебя, то у тебя нет со Мной ничего общего.
9Шимон Петир ответил:
– Тогда, Повелитель, омой мне не только ноги, но и руки и голову!
10Иса ответил:
– Омытого нет нужды мыть, разве только ноги, так как всё его тело чисто. Вы ведь чисты, хотя и не все.
11Он знал, кто предаст Его, и поэтому сказал, что не все чисты.
12Окончив мыть ученикам ноги, Иса снова оделся и, возвратившись, возлёг на Своём месте за столом.
– Вы понимаете, что Я сделал для вас? – спросил Он их. – 13Вот вы называете Меня Учителем и Повелителем, и правильно, потому что Я и есть Учитель и Повелитель. 14Поэтому если Я, ваш Повелитель и Учитель, омыл вам ноги, то вы тоже должны мыть ноги друг другу. 15Я показал вам пример, чтобы и вы делали то же, что Я сделал вам. 16Говорю вам истину: раб не больше своего господина, и посланный не больше пославшего его. 17Если вы это знаете и так поступаете, то вы благословенны.
18– Я не говорю о всех вас. Тех, кого Я избрал, Я знаю, но слова Писания: «Тот, кто ест Мой хлеб, пошёл против Меня»13:18 Заб. 40:10. – должны исполниться. 19Говорю вам обо всём заранее, чтобы, когда это произойдёт, вы поверили, что Я и есть Тот, за Кого Себя выдаю13:19 Букв.: «Я есть». Часто в Писании, когда Всевышний говорил о Себе, Он употреблял это же самое выражение (см., напр., Исх. 3:14; Втор. 32:39; Ис. 41:4; 43:10-13 и сноски на эти стихи). Здесь виден явный намёк Исы на то, Кем Он в действительности является.. 20Говорю вам истину: кто принимает посланного Мною, тот принимает и Меня, и кто принимает Меня, тот принимает и Пославшего Меня.
Последний ужин с учениками
(Мат. 26:20-25; Мк. 14:17-21; Лк. 22:21-23)
21Сказав это, Иса произнёс в большом волнении:
– Говорю вам истину: один из вас предаст Меня.
22Ученики стали растерянно переглядываться между собой, недоумевая, кого Он имеет в виду. 23Один из учеников, которого Иса любил13:23 То есть Иохан, один из двенадцати посланников Исы и автор этой книги (см. 21:20-24)., возлежал у стола рядом с Ним. 24Шимон Петир показал ему жестом:
– Спроси, кого Он имеет в виду?
25Откинувшись назад к Исе, ученик спросил:
– Повелитель, кто это?
26Иса ответил:
– Тот, кому Я подам этот кусок хлеба, обмакнув его в блюдо.
И обмакнув кусок, Иса протянул его Иуде Искариоту, сыну Шимона. 27Как только Иуда взял хлеб, в него вошёл сатана.
– Делай быстро то, что собираешься делать, – сказал ему Иса.
28Никто из возлежавших за столом не понял, зачем Иса сказал ему это. 29Иуда отвечал за ящик с общими деньгами, и некоторые подумали, что Иса попросил его купить необходимое к празднику или же раздать часть денег бедным. 30Взяв хлеб, Иуда сразу же вышел. Была ночь.
Повеление о любви
31Когда Иуда вышел, Иса сказал:
– Теперь Ниспосланный как Человек прославлен, а в Нём прославлен Всевышний. 32Если Всевышний прославлен в Нём, то Всевышний прославит в Себе и Его и сделает это незамедлительно. 33Дети Мои, недолго Мне ещё быть с вами. Вы будете искать Меня, и как Я говорил предводителям иудеев, так говорю и вам: туда, куда Я иду, вы не можете прийти.
34Я даю вам новое повеление: любите друг друга. Как Я вас полюбил, так и вы любите друг друга. 35Все узнают, что вы Мои ученики, если вы будете любить друг друга!
Предсказание об отречении Петира
(Мат. 26:33-35; Мк. 14:29-31; Лк. 22:33-34)
36Шимон Петир спросил Его:
– Повелитель, куда Ты идёшь?
Иса ответил:
– Туда, куда Я иду, ты сейчас со Мной пойти не сможешь, но позже ты пойдёшь.
37Петир спросил:
– Повелитель, почему я не могу идти за Тобой сейчас? Да я готов даже жизнь отдать за Тебя!
38Иса тогда сказал:
– Ты жизнь свою за Меня отдашь? Говорю тебе истину: не успеет и петух пропеть, как ты трижды отречёшься от Меня.
Jezus geeft een nieuwe opdracht
1Kort voordat Pesach, het Joodse Paasfeest, begon, wist Jezus dat de tijd was aangebroken dat Hij deze wereld zou verlaten om naar zijn Vader te gaan. Juist toen liet Hij zien hoe groot zijn liefde was voor hen die in deze wereld bij Hem hoorden, en dat die liefde tot het uiterste zou gaan. 2Terwijl zij zaten te eten, wist Jezus dat de duivel Judas Iskariot had overgehaald Hem te verraden en uit te leveren. 3Hij was er Zich ten volle van bewust dat de Vader Hem de macht over alle dingen had gegeven en dat Hij bij God vandaan kwam en weer naar God zou teruggaan. 4Hij stond van tafel op, legde zijn mantel af en deed een linnen doek om zijn middel. 5Daarna goot Hij water in een kom en begon de voeten van zijn leerlingen te wassen. Hij droogde ze af met de doek die Hij om zijn middel had. 6‘Here,’ protesteerde Simon Petrus, ‘U gaat mijn voeten toch niet wassen?’ 7Jezus antwoordde: ‘Nu begrijp je nog niet waarom Ik dit doe, maar later wel.’ 8‘Geen sprake van! Ik wil niet dat U mijn voeten wast!’ zei Petrus. ‘Als Ik ze niet mag wassen, Petrus, hoor je niet bij Mij,’ antwoordde Jezus. 9‘Dan maar helemaal, Here! Mijn voeten, mijn handen en mijn hoofd!’ was Petrusʼ antwoord. 10Jezus zei: ‘Wie zich gebaad heeft, hoeft zich niet nog eens te wassen. Hij is helemaal schoon. 11Jullie zijn dus schoon en zuiver, maar niet allemaal.’ Hij zei dat omdat Hij wist wie Hem zou uitleveren.
12Toen Hij klaar was, sloeg Hij zijn mantel om en ging weer aan tafel. ‘Begrijpen jullie wat Ik voor jullie heb gedaan?’ vroeg Hij. 13‘Jullie noemen mij Meester en Here. En dat is juist, want dat ben Ik ook. 14Als Ik nu jullie voeten heb gewassen, moeten jullie dat ook bij elkaar doen. 15Want Ik heb jullie een voorbeeld gegeven, volg Mij hierin na.
16Luister goed, een knecht is niet de meerdere van zijn baas en een boodschapper niet van wie hem gestuurd heeft! 17Jullie zullen gelukkig zijn, als je van deze kennis ook gebruik maakt.
18Wat Ik zeg, geldt niet voor iedereen hier. Ik weet wie Ik uitgekozen heb. Het moet gaan zoals geschreven staat: “Hij die regelmatig met Mij at, heeft zich tegen Mij gekeerd.” 19Ik vertel het nu alvast. Als het dan gebeurt, zullen jullie geloven dat Ik ben die Ik ben. 20Luister goed naar wat Ik zeg: wie iemand ontvangt die door Mij gestuurd is, ontvangt Mij, en wie Mij ontvangt, ontvangt mijn Vader die Mij gestuurd heeft.’
21Nadat Hij dit had gezegd, werd Jezus diep ontroerd. ‘De waarheid is,’ zei Hij, ‘dat een van jullie Mij zal uitleveren.’ 22De leerlingen keken elkaar vragend aan, zij hadden geen idee wie Hij bedoelde. 23Rechts van Jezus zat de leerling die zijn beste vriend was 24en Simon Petrus wenkte hem om hem aan Jezus te laten vragen wie Hij bedoelde. 25Hij boog zich naar Jezus toe en vroeg: ‘Here, wie is het dan?’ 26Jezus antwoordde: ‘Ik zal een stuk brood indopen en dat geven aan degene die het is.’ Hij nam een stuk brood, doopte het in de saus en gaf het aan Judas, de zoon van Simon Iskariot. 27Op dat moment kwam de duivel in Judas. ‘Doe maar vlug wat je van plan bent,’ zei Jezus tegen hem. 28Niemand aan tafel begreep wat Hij daarmee bedoelde. 29Omdat Judas het geld beheerde, dachten sommigen dat hij iets voor het feest moest kopen of iets aan de armen moest gaan geven. 30Nadat hij het brood van Jezus had aangenomen, ging Judas vlug naar buiten, de nacht in.
31Toen Judas de deur uit was, zei Jezus: ‘Nu blijkt hoe groot en machtig Ik, de Mensenzoon, ben. En daardoor blijkt ook hoe groot en machtig God is. 32Door wat er gaat gebeuren, zullen God en Ik in elkaar herkenbaar zijn en onze grootheid en macht zullen zichtbaar worden. 33Vrienden, Ik zal niet lang meer bij jullie zijn! Jullie zullen Mij zoeken, maar zoals Ik al tegen de Joden zei: waar Ik heenga, kunnen jullie niet komen.
34Dit is een nieuwe opdracht die Ik jullie geef: heb elkaar lief. Heb voor elkaar net zoveel liefde als Ik voor jullie heb. 35Aan de onderlinge liefde zullen de mensen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.’ 36Simon Petrus vroeg: ‘Here, waar gaat U dan heen?’ ‘Daarheen kun je Mij nu niet volgen,’ antwoordde Jezus, ‘maar later wel.’ 37‘Maar waarom kan ik nu niet met U meegaan? Ik heb alles voor U over!’ zei Petrus. 38‘Alles voor Mij over?’ vroeg Jezus. ‘Luister goed, nog voor de haan kraait, zul je drie keer gezegd hebben dat je Mij niet kent!’
