Падение Иерусалима неизбежно
1Вот слово Вечного, которое было к Иеремии, когда царь Цедекия послал к нему Пашхура, сына Малхии, и священнослужителя Софонию, сына Маасеи, чтобы те сказали: 2«Попроси о нас Вечного, потому что на нас напал Навуходоносор21:2 Навуходоносор II, самый великий царь Нововавилонской империи, правил с 605 по 562 гг. до н. э., царь Вавилона. Может, Вечный сотворит для нас чудо, как в былые времена, и Навуходоносор отойдёт от нас».
3Иеремия ответил им:
– Передайте Цедекии: 4Так говорит Вечный, Бог Исраила: «Я обращу против вас самих оружие в ваших руках, которым вы бьётесь с царём Вавилона и вавилонянами, осаждающими вас за стеной, и соберу их посреди этого города. 5Я Сам буду воевать против вас простёртой и могучей рукой, в негодовании, в ярости и в страшном гневе. 6Я поражу обитателей этого города, людей вместе с животными, и они погибнут от страшного мора. 7После этого, – возвещает Вечный, – Я отдам Цедекию, царя Иудеи, его приближённых и народ, который останется в этом городе после мора, меча и голода, Навуходоносору, царю Вавилона, и их врагам, желающим их смерти. Он предаст их мечу, не помилует их, не пощадит и не пожалеет».
8А народу этому скажи: Так говорит Вечный: «Я предлагаю вам на выбор путь жизни и путь смерти. 9Каждый, кто останется в этом городе, умрёт от меча, голода и мора, а каждый, кто выйдет и сдастся вавилонянам, которые осаждают вас, уцелеет; жизнь будет ему наградой. 10Я решил сделать этому городу зло, а не благо, – возвещает Вечный. – Он будет отдан в руки царя Вавилона, и тот сожжёт его».
Суд над царским домом Иудеи
11– А царскому дому Иудеи скажи: Слушай слово Вечного, 12о дом Давуда! Так говорит Вечный:
«Вершите праведный суд каждое утро,
спасайте обездоленного от рук притеснителя,
а не то вспыхнет, как огонь, Мой гнев,
будет гореть, и никто не потушит его
из-за зла, что вы творите.
13Я против тебя, Иерусалим,
обитательница долины,
скала равнины, –
возвещает Вечный, –
против вас, говорящие:
„Кто же на нас пойдёт войной?
Кто вторгнется в наши дома?“
14Я накажу вас, как вы того заслуживаете, –
возвещает Вечный. –
В ваших лесах Я зажгу огонь,
и пожрёт он всё, что вокруг вас».
Het verzoek van de koning afgewezen
1-2 De Here sprak tegen Jeremia toen koning Zedekia Pashur, de zoon van Malkia, en de priester Zefanja, de zoon van Maäseja, naar Jeremia stuurde en smeekte: ‘Vraag de Here ons te helpen, want koning Nebukadnezar van Babel valt ons aan! Misschien wil de Here ons genadig zijn en een machtig wonder doen, zoals Hij vroeger deed, zodat Nebukadnezar zijn troepen moet terugtrekken.’
3-4 Jeremia antwoordde: ‘Ga terug naar koning Zedekia en zeg hem dat de Here God van Israël zegt: “Al uw wapens zal Ik tegen u gebruiken in de strijd tegen de koning van Babel en de Chaldeeën die u belegeren. Ik zal de vijand massaal tot in het hart van deze stad laten doordringen. 5Ik zal Zelf tegen u vechten en mijn vurige toorn op u koelen. 6Ik zal deze stad treffen met een verschrikkelijke pest waardoor mens en dier zullen sterven. 7En uiteindelijk zal Ik koning Zedekia, zijn hofhouding en alle in de stad overgebleven inwoners overgeven aan koning Nebukadnezar van Babel. Hij zal hen zonder genade afslachten.” 8Vertel deze mensen dat de Here zegt: “Maak nu uw keus tussen leven en dood! 9Wie hier in Jeruzalem blijft, zal worden gedood door uw vijanden of sterven van de honger of ziekte. Maar wie de stad uitgaat en zich overgeeft aan de Chaldeeën, blijft in leven. 10Want Ik heb Mij tegen deze stad gekeerd, Ik zal haar vijand en niet meer haar vriend zijn,” zegt de Here. “De koning van Babel zal de stad innemen en haar volledig in de as leggen.” ’
11-12 Wat het koningshuis van Juda betreft, moest Jeremia van de Here het volgende zeggen: ‘Geslacht van David, luister naar wat de Here u te zeggen heeft: “Ik sta klaar om u te veroordelen voor al het kwaad dat u hebt gedaan. Wees rechtvaardig voor degenen die u berecht! En snel, voordat mijn brandende toorn op u neerkomt als een vuur dat geen mens kan doven. 13Ik zal vechten tegen de stad Jeruzalem, die daar op een rots boven het dal ligt en nu nog bralt: ‘Wij zijn veilig, niemand kan ons hier wat doen!’ 14Maar Ik zal u straffen om uw zonden,” zegt de Here. “Ik zal een vuur aansteken in de bossen dat de hele omgeving zal verbranden.” ’
