Езекиил 24 – CARS & TCB

Священное Писание

Езекиил 24:1-27

Притча о котле

1В девятом году, в десятый день десятого месяца (15 января 588 г. до н. э.), было ко мне слово Вечного:

2– Смертный, запиши этот день, сегодняшний день, потому что царь Вавилона в этот день осадил Иерусалим. 3Поведай этому мятежному народу притчу. Скажи им: Так говорит Владыка Вечный:

«Поставь котёл;

поставь и налей воды.

4Брось в него мясо,

хорошее мясо – окорок и лопатку, –

и наполни лучшими из костей.

5Возьми отборных овец;

разложи под котлом дрова;

пусть он кипит,

и пусть в нём сварятся кости».

6Ведь так говорит Владыка Вечный:

«Горе кровавому городу,

котлу проржавевшему,

чья ржавчина не отчистилась!

Опустошите его,

выбрасывая из него кусок за куском,

не выбирая по жребию.

7Жители его проливали невинную кровь;

они проливали её на голые камни,

а не на землю,

где её покрыла бы пыль.

8Пробуждая для мести Мой гнев,

Я оставил ту кровь на голой скале,

где её нельзя будет скрыть».

9Поэтому так говорит Владыка Вечный:

«Горе кровавому городу!

Я тоже сложу много дров для костра.

10Подложи дров,

разведи огонь,

развари мясо,

добавь приправу,

и пусть обуглятся кости.

11Поставь котёл на угли пустым,

чтобы он разогрелся,

и медь его раскалилась,

чтобы грязь его в нём расплавилась,

и ржавчина отгорела.

12Нет, впустую Я утомлял Себя:

не сошла глубокая ржавчина

даже с помощью огня».

13– Твоя нечистота – это распутство. Когда Я пытался очистить тебя, ты не очистился, а теперь ты не очистишься до тех пор, пока Мой гнев на тебя не утихнет.

14Я, Вечный, сказал это. Настало время Мне действовать. Я не буду сдерживаться, щадить и сожалеть. Ты будешь судим по твоим путям и делам, – возвещает Владыка Вечный.

Смерть жены Езекиила

15Было ко мне слово Вечного:

16– Смертный, Я одним ударом отниму у тебя усладу твоих глаз. Но не скорби, не сетуй и не проливай слёз. 17Стони тихо, не устраивай плача по умершим. Не следуй ритуалам: не снимай головной убор и сандалии, не закрывай нижнюю часть лица и не ешь пищу плакальщиков.

18Утром я говорил с народом, а вечером у меня умерла жена. На следующее утро я исполнил то, что мне было велено. 19Тогда люди спросили меня:

– Не скажешь ли, какое значение имеет для нас то, что ты не скорбишь?

20Я сказал им:

– Было ко мне слово Вечного: 21Скажи исраильтянам: Так говорит Владыка Вечный: «Я оскверню Своё святилище – крепость, которой вы гордитесь, усладу ваших глаз, которой жаждут ваши сердца. Оставленные вами сыновья и дочери падут от меча». 22Вы будете делать так, как делал я. Вы не будете закрывать нижнюю часть лица и есть пищу плакальщиков. 23На головах у вас будут головные повязки, а на ногах – сандалии. Вы не будете ни скорбеть, ни сетовать, но станете чахнуть из-за своих грехов24:23 Или: «в своих грехах». и тихо стонать.

24– Езекиил будет вам знамением: вы будете делать так, как делал он. Когда это сбудется, вы узнаете, что Я – Владыка Вечный.

25А что до тебя, смертный, то в день, когда Я отниму у них твердыню, их ликование и славу, усладу их глаз, к которой стремятся их сердца, и их сыновей и дочерей, 26в тот самый день придёт уцелевший, чтобы рассказать тебе новости. 27Тогда твои уста откроются. Ты заговоришь с ним и не будешь больше хранить молчание. Ты будешь для них знамением, и они узнают, что Я – Вечный.

Tagalog Contemporary Bible

Ezekiel 24:1-27

Ang Kalderong Kinakalawang

1Noong ikasampung araw ng ikasampung buwan, nang ikasiyam na taon ng aming pagkabihag, sinabi sa akin ng Panginoon, 2“Anak ng tao, isulat mo ang petsa ng araw na ito dahil ngayon magsisimula ang paglusob ng hari ng Babilonia sa Jerusalem. 3Pagkatapos, sabihin mo ang talinghagang ito sa mga rebeldeng mamamayan ng Israel at ipaalam sa kanila na ako, ang Panginoong Dios, ang nagsasabi nito:

“Maglagay ka ng tubig sa kaldero, 4lagyan mo ng magandang klase ng karne na mula sa parteng balikat at hita kasama ang mga buto nito. 5Ang pinakamagandang karne lang ng tupa ang gamitin mo. Pagkatapos, pakuluan mo itong mabuti kasama ang mga buto. 6Sapagkat ako, ang Panginoong Dios, ang nagsasabi: Nakakaawa ang lungsod ng Jerusalem na ang mga mamamayan ay mamamatay-tao. Ang lungsod na itoʼy tulad ng kalderong kinakalawang at hindi nililinis. Kaya isa-isa mong kunin ang laman nito. Huwag kang mamimili. 7Sapagkat ang pagpatay niya ay alam ng lahat. Ang dugo ng mga taong pinatay niya ay hinayaan niyang dumanak sa ibabaw ng mga bato at itoʼy nakikita ng lahat. Hindi niya ito tinabunan ng lupa. 8Nakita ko iyon at hinayaan kong makita iyon ng lahat. Ang mga dugong iyon ay parang sumisigaw sa akin na ipaghiganti ko sila.

9“Kaya ako, ang Panginoong Dios ay nagsasabi: ‘Nakakaawa ang lungsod ng Jerusalem na ang mga mamamayan ay mamamatay-tao. Mag-iipon ako ng mga panggatong para sunugin sila. 10Sige, dagdagan pa ninyo ang panggatong at sindihan. Pakuluan ninyo ang karne hanggang sa matuyo24:10 hanggang sa matuyo: Ito ang nasa Septuagint. Sa Hebreo, at lagyan ng pampalasa. ang sabaw at masunog pati ang mga buto. 11Pagkatapos, ipatong ninyo ang kalderong wala nang laman sa mga baga hanggang sa magbaga rin ito. At sa ganitong paraan, lilinis ang kaldero at masusunog pati ang mga kalawang. 12Pero kahit ganito ang gawin mo, hindi pa rin maaalis ng apoy ang kalawang.’

13O Jerusalem, ang kahalayan mo ang dumungis sa iyo. Pinagsikapan kong linisin ka, ngunit ayaw mong magpalinis. Kaya mananatili kang marumi hanggaʼt hindi ko naibubuhos ang matinding galit ko sa iyo. 14Ako, ang Panginoon, ay nagsasabing, dumating na ang panahon ng aking pagpaparusa at walang makapipigil sa akin. Hindi na kita kahahabagan at hindi na magbabago ang isip ko. Hahatulan kita ayon sa iyong pamumuhay at mga ginawa. Ako, ang Panginoong Dios, ang nagsasabi nito.”

Ang Pagpatay sa Asawa ni Ezekiel

15Sinabi sa akin ng Panginoon, 16“Anak ng tao, kukunin kong bigla ang babaeng pinakamamahal mo. Ngunit huwag mo siyang ipagluluksa o iiyakan man. 17Maaari kang magbuntong-hininga pero huwag mong ipapakita ang kalungkutan mo. Huwag mong alisin ang turban mo at sandalyas. Huwag mong tatakpan ang mukha mo para ipakitang nagluluksa ka. Huwag ka ring kumain ng pagkaing ibinibigay para sa namatayan.”

18Kinaumagahan, sinabi ko ito sa mga tao, at kinagabihan din ay namatay ang asawa ko. Nang sumunod na umaga, sinunod ko ang iniutos sa akin ng Panginoon. 19Tinanong ako ng mga tao, “Ano ang gusto mong sabihin sa ginagawa mong iyan?” 20-21Sinabi ko sa kanila, “Sinabi sa akin ng Panginoong Dios na sabihin ko ito sa mga mamamayan ng Israel: Nakahanda na akong dungisan ang aking templo na siyang sagisag ng ipinagmamalaki ninyong kapangyarihan, ang inyong kaligayahan at pinakamamahal. Mamamatay sa digmaan ang mga anak ninyong naiwan sa Jerusalem. 22At gagawin ninyo ang ginawa ni Ezekiel. Hindi ninyo tatakpan ang inyong mukha at hindi kayo kakain ng pagkaing ibinibigay sa namatayan. 23Hindi nʼyo rin aalisin ang mga turban ninyo at sandalyas. Hindi kayo magluluksa o iiyak man. Manghihina kayo dahil sa mga kasalanan ninyo at magsisidaing sa isaʼt isa. 24Magiging halimbawa sa inyo si Ezekiel. Ang mga ginawa niya ay gagawin nʼyo rin. At kapag nangyari na ito, malalaman ninyo na ako ang Panginoong Dios.”

25Sinabi pa ng Panginoon, “Anak ng tao, sa oras na gibain ko na ang templo na siyang kanilang kanlungan, ipinagmamalaki, kaligayahan at pinakamamahal, at kapag pinatay ko na ang kanilang mga anak, 26may makakatakas mula sa Jerusalem na siyang magbabalita sa iyo ng mga pangyayari. 27Sa araw na iyon, muli kang makakapagsalita at makakapag-usap kayong dalawa. Magiging babala ka sa mga tao, at malalaman nilang ako ang Panginoon.”