Bøn om Israels genoprettelse
1En visdomssang74,1 På hebraisk: maskil. Ordets betydning kendes ikke med sikkerhed. af Asaf
Åh, Gud, har du forkastet os for evigt?
Du er vores hyrde, men har straffet os hårdt.
2Vi er det folk, du udvalgte i ældgamle dage.
Du satte os i frihed og gjorde os til dit folk.
Du udvalgte Zion som din bolig på jorden.
3Prøv at gå en runde i byens ruiner,
se, hvordan fjenden har nedbrudt din helligdom.
4De udstødte sejrsråb midt i dit tempel,
de plantede et banner dér som tegn på ejerskab.
5De angreb dit tempel som skovhuggere,
der svinger økserne mod de store træer.
6De knuste det udskårne træværk,
huggede det i stumper og stykker.
7De satte ild til din helligdom, Herre.
De jævnede din bolig med jorden.
8De besluttede at knuse os helt
og afbrændte alle vore bedehuse.
9Nu er der intet, der viser, at vi er dit folk.
Der er heller ingen profeter tilbage.
Vi ved ikke, hvor længe vores ulykke skal vare.
10Hvor længe får fjenden lov at håne os, Gud?
Vil du tillade dem for evigt at spotte dit navn?
11Hvorfor gør du ikke noget?
Hvorfor straffer du dem ikke?
12Gud, du har været vores Konge fra ældgamle tider,
ofte har du reddet os ved dine mægtige undere.
13Du skilte vandene med vældig kraft,
du knuste hovederne på havets uhyre,
14ja, du knuste Livjatans hoveder
og gav den som føde til ørkenens folk.
15Du åbnede kilder og lod vand springe frem,
du standsede flodernes løb.
16Du satte solen til at herske om dagen
og månen til at skinne om natten.
17Du fastlagde jordens grænser,
du lod sommer og vinter afløse hinanden.
18Hør, hvordan fjenderne håner dig, Herre,
de gudløse nationer spotter dit navn.
19Giv ikke din due i rovdyrets vold,
forkast ikke for evigt dit stakkels folk.
20Husker du ikke din pagt og dine løfter?
Verden er jo fyldt med vold og ondskab.
21Lad ikke dit forpinte folk blive til spot,
men giv os grund til at lovprise dig.
22Åh, Gud, grib ind og forsvar din ære.
Hør, hvor du hånes af tåber hver dag.
23Glem ikke alt, hvad de gudløse siger,
deres hån og forbandelser stiger og stiger.
1Een leerzaam gedicht van Asaf.
O God, waarom stuurt U ons bij U weg?
Waarom ontbrandt uw toorn tegen ons,
de schapen van uw kudde?
2Houd toch in gedachten dat wij van U zijn,
U hebt ons volk uitgekozen als uw eigen volk.
En in Jeruzalem hebt U uw woning gekozen.
3Kom toch naar de puinhopen en kijk
hoe uw tegenstanders uw heilig huis hebben verwoest.
4Zij maakten lawaai in uw tempel
en hebben er hun eigen afgoden neergezet.
5Het leek wel of er iemand
met een bijl was tekeergegaan.
6Met allerlei werktuigen hebben zij
het houtsnijwerk in uw tempel vernield.
7Zij hebben de tempel in brand gestoken
en uw woning helemaal platgebrand,
nu is het geen heilige plaats meer.
8Zij maakten plannen
om het hele volk te onderdrukken
en hebben alle heiligdommen in het land verbrand.
9Nu hebben wij geen zichtbare tekenen van de eredienst meer
en er is geen profeet meer te bekennen.
Niemand van ons weet hoelang dit nog moet duren.
10Hoelang zal de vijand nog de spot met ons drijven, o God?
Zal hij U altijd blijven bespotten?
11Waarom doet U niets?
Waarom slaat U hen niet neer?
Uw hand is toch machtig?
Vernietig hen toch!
12Toch is God al sinds mensenheugenis onze Koning!
Hij zorgt overal voor bevrijding.
13U hebt de zee gespleten door uw kracht,
U hebt de zeemonsters vernietigd.
14U hebt de koppen van het zeemonster Leviatan vermorzeld
en als voedsel aan de dieren in de woestijn gegeven.
15U laat bronnen en beken ontspringen en stromen,
U laat ook de altijd stromende rivieren opdrogen.
16De dag is van U en ook de nacht is uw bezit.
U hebt het licht en de zon geschapen.
17U hebt de grenzen van land en water vastgesteld.
Zomer en winter hebt U gemaakt.
18Kijk toch eens, Here,
hoe de tegenstanders U bespotten,
dit dwaze volk wil niet naar U luisteren.
19Bescherm uw volk tegen de heidenen,
lever uw volk niet aan hen uit.
Spaar het leven van uw volgelingen,
die er jammerlijk aan toe zijn.
20Denk aan het verbond dat U met hen sloot,
want overal steekt het geweld de kop op.
21Stel hen die onderdrukt worden, niet teleur.
Laten de armen en verdrukten reden hebben
uw naam te loven en te prijzen.
22Kom er toch bij, o God!
Voert U de strijd voor ons.
En denk eraan hoe die dwaze ongelovigen
U de hele dag bespotten.
23Vergeet niet hoe uw vijanden
tegen U schreeuwen,
hoe zij die niet bij U willen horen,
tegen U tieren.
Het stijgt allemaal omhoog tot U.
